Bible

 

Genesis 19

Studie

   

1 At nagsidating ang dalawang anghel sa Sodoma, nang nagtatakip silim; at si Lot ay nakaupo sa pintuang-bayan ng Sodoma: at sila'y nakita ni Lot, at nagtindig upang salubungin sila; at iniyukod ang mukha sa lupa;

2 At nagsabi, Ngayon nga mga panginoon ko, ipinamamanhik ko sa inyo na kayo'y magsiliko at magsipasok sa bahay ng inyong lingkod, at kayo'y matira sa buong magdamag, at maghugas ng inyong mga paa, at sa madaling araw ay magsipagbangon kayo at magpatuloy ng inyong paglakad. At kanilang sinabi, Hindi, kundi sa langsangan mananahan kami sa buong magdamag.

3 At kaniyang pinakapilit sila; at sila'y nagsiliko, at nagsipasok sa kaniyang bahay; at sila'y kaniyang pinaghandaan, at ipinagluto ng mga tinapay na walang levadura, at nagsikain.

4 Datapuwa't bago nagsihiga, ang bahay ay kinulong ng mga tao sa bayan sa makatuwid baga'y ng mga tao sa Sodoma, na mga binata at gayon din ng mga matanda ng buong bayan sa buong palibot;

5 At kanilang tinawagan si Lot, at sinabi sa kaniya, Saan nangaroon ang mga lalaking dumating sa iyo ng gabing ito? ilabas mo sila sa amin upang kilalanin namin sila.

6 At nilabas sila ni Lot sa pintuan, at isinara ang pinto sa likuran niya.

7 At sinabi niya, Ipinamamanhik ko sa inyo, mga kapatid ko, na huwag kayong gumawa ng ganiyang kasamaan.

8 Narito, ngayon, may dalawa akong anak na babae, na hindi nakakilala ng lalake; ipinamamanhik ko sa inyo, na sila'y aking ilalabas sa inyo, at gawin ninyo sa kanila ang magalingin ninyo sa inyong paningin: huwag lamang ninyong gawan ng anoman ang mga lalaking ito; yamang sila'y nangasa silong ng aking bubungan.

9 At sinabi nila, Umurong ka! At sinabi pa nila, Ang taong ito'y naparito upang makipamayan, at ibig niyang maging hukom: ngayon nga'y gagawan ka namin ng lalong masama kay sa kanila. At kanilang ipinagtulakan ang lalaking si Lot, at nagsilapit upang sirain ang pintuan.

10 Datapuwa't iniunat ng mga lalake ang kanilang kamay at binatak si Lot sa loob ng bahay at kanilang sinarhan ang pintuan.

11 At ang mga taong nangasa pintuan ng bahay ay mga pinagbulag nila, ang munti't malaki: ano pa't sila'y nangayamot sa paghahanap ng pintuan.

12 At sinabi ng mga lalake kay Lot, Mayroon ka pa ritong kamaganakan? Ang iyong mga manugang, at ang iyong mga anak na lalake at babae, at ang lahat ng iyong tinatangkilik sa bayan: ay ipagaalis mo sa dakong ito:

13 Sapagka't aming lilipulin ang dakong ito dahil sa napakalakas ang kanilang sigaw sa harap ng Panginoon; at kami ay sinugo ng Panginoon upang aming lipulin.

14 At si Lot ay lumabas, at pinagsabihan niya ang kaniyang mga manugang na nagasawa sa kaniyang mga anak na babae, at sinabi, Magtindig kayo, magsialis kayo sa dakong ito; sapagka't gugunawin ng Panginoon ang bayan. Datapuwa't ang akala ng kaniyang mga manugang ay nagbibiro siya.

15 At nang umumaga ay pinapagmadali ng mga anghel si Lot, na sinasabi, Magbangon ka, ipagsama mo ang iyong asawa at ang iyong dalawang anak na babae na narito, baka pati ikaw ay madamay sa parusa sa bayan.

16 Datapuwa't siya'y nagluluwat; at hinawakan ng mga lalake ang kaniyang kamay, at ang kamay ng kaniyang asawa, at ang kamay ng kaniyang dalawang anak na babae; sa habag sa kaniya ng Panginoon: at siya'y kanilang inilabas, at siya'y kanilang inilagay sa labas ng bayan.

17 At nangyari, na nang sila'y mailabas na nila, ay sinabi, Itakas mo ang iyong buhay; huwag kang lumingon o huminto man sa buong kapatagan; tumakas ka hanggang sa bundok, baka ikaw ay mamatay.

18 At sinabi sa kanila ni Lot, Huwag ganiyan, panginoon ko:

19 Narito, ngayo't ang lingkod mo ay nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, at pinakalaki mo ang iyong awang ipinakita sa akin sa pagliligtas ng aking buhay; at ako'y di makatatakas sa bundok, baka ako'y abutan ng sama, at ako'y mamatay.

20 Narito, ang bayang ito ay malapit takasan at maliit: Oh tulutan mong tumakas ako roon, (di ba yao'y maliit?) at mabubuhay ako.

21 At sinabi sa kaniya, Narito, sa bagay mang ito ay pinayagan din kita, na hindi ko gugunawin ang bayang iyong sinalita.

22 Magmadali ka, tumakas ka roon; sapagka't wala akong magagawa hanggang sa dumating ka roon. Kaya't ang pangalang itinawag sa bayang yaon ay Zoar.

23 Ang araw ay nakalitaw na sa lupa nang dumating si Lot sa Zoar.

24 Nang magkagayo'y nagpaulan ang Panginoon sa Sodoma at Gomorra ng azufre at apoy mula sa Panginoon na buhat sa langit;

25 At ginunaw niya ang mga bayang yaon, at ang buong Kapatagan at ang lahat ng nangananahan sa mga bayang yaon, at ang tumutubo sa lupang yaon.

26 Datapuwa't ang asawa ni Lot ay lumingon sa likuran ni Lot, at naging haliging asin.

27 At si Abraham ay sumampang maaga ng kinaumagahan sa dakong kinatayuan niya sa harap ng Panginoon.

28 At siya'y tumingin sa dakong Sodoma at Gomorra, at sa buong lupain ng Kapatagan, at tumanaw, at narito, ang usok ng lupain ay napaiilanglang na parang usok ng isang hurno.

29 At nangyari, na nang gunawin ng Dios ang mga bayan ng Kapatagan, na naalaala ng Dios si Abraham, at pinalabas si Lot, mula sa gitna ng pinaggunawan, nang gunawin ang mga bayan na kinatitirahan ni Lot.

30 At sumampa si Lot mula sa Zoar at tumira sa bundok, at ang kaniyang dalawang anak na babae na kasama niya; sapagka't siya'y natakot na tumira sa Zoar: at siya'y tumira sa isang yungib, siya at ang kaniyang dalawang anak na babae.

31 At sinabi ng panganay sa bunso: Ang ating ama ay matanda, at walang lalake sa lupa na sumiping sa atin, ayon sa ugali ng sangkalupaan:

32 Halika, painumin natin ng alak ang ating ama, at tayo'y sumiping sa kaniya; upang mapalagi natin ang binhi ng ating ama.

33 At pinainom nila ng alak ang kanilang ama ng gabing yaon: at pumasok ang panganay at sumiping sa kaniyang ama; at hindi naalaman, ng ama nang siya'y mahiga ni nang siya'y magbangon.

34 At nangyari nang kinabukasan, na sinabi ng panganay sa bunso. Narito, ako'y sumiping kagabi sa aking ama; painumin din natin ng alak sa gabing ito; at pumasok ka, at sumiping ka sa kaniya; upang mapalagi natin ang binhi ng ating ama.

35 At pinainom din nila ng alak ang kanilang ama ng gabing yaon: at nagtindig ang bunso, at sumiping sa ama; at hindi naalaman ng ama nang siya'y mahiga, ni nang siya'y magbangon.

36 Sa ganito'y kapuwa nagdalangtao ang mga anak ni Lot sa pamamagitan ng kanilang ama.

37 At nanganak ang panganay ng isang lalake, at tinawag ang kaniyang ngalang Moab: na siya ngang ama ng mga Moabita, hanggang sa araw na ito.

38 At ang bunso ay nanganak din ng isang lalake, at tinawag ang kaniyang pangalang Ben-ammi: na siya ngang ama ng mga anak ni Ammon, hanggang ngayon.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8211

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8211. 'And so it was in the morning watch' means a state of thick darkness and perdition for those steeped in falsity arising from evil, and a state of enlightenment and salvation for those guided by truth springing from good. This is clear from the meaning of 'the morning watch' as a state of enlightenment and salvation, and in the contrary sense as a state of thick darkness and perdition. The reason why 'the morning watch' has this meaning is that states of faith and love in the next life are like the times of day in the world. That is to say, they are like morning, midday, evening, and night; and these therefore also correspond to those states, 2788, 5672, 5862, 6110. The states also change in almost the same ways. Whenever change takes place morning, and in particular twilight, is an end and a beginning; for night comes to an end and day begins. In that state to which morning corresponds the good begin to be enlightened in matters of faith and to grow warmer in aspects of charity. The opposite also takes place, for then the evil begin to be overshadowed by falsities and to be chilled by evils. Consequently morning for the latter is a state of thick darkness and perdition, but for the former a state of enlightenment and salvation.

[2] These states in heaven are what give rise to the states of light and heat on earth, and also the states of thick darkness and cold, which come round in turn each year and each day. Whatever arises in the natural world has its origin and cause in those things that arise in the spiritual world; for to be sure the whole natural order is nothing other than a theatre representative of the Lord's kingdom, 3483, 4939, 5173, 5962. And this is the reason for correspondences. Variations of light and shade on earth, also of heat and cold, are indeed attributable to the sun, that is to say, to its different heights in the sky each year and each day, and in different parts of the earth. Yet these causes, which are proximate ones and exist in the natural world, were created in accordance with those things that exist in the spiritual world. The latter are the prior efficient causes from which the former, their posterior causes, arise in the natural world. For nothing in a state of order can ever exist on a natural level if its cause and origin do not lead back to a spiritual level, that is, to the Divine operating through that level.

[3] Since 'the morning' means the beginning of enlightenment and salvation in respect of the good, and the beginning of thick darkness and perdition in respect of the evil, it therefore says here that in the morning watch Jehovah looked out onto the camp of the Egyptians and troubled it, and then that He took off the wheels of the chariots, and overturned them into the middle of the sea, while on the other hand He saved the children of Israel. All this now makes plain what is meant in the spiritual sense by the following texts in the Word: In Isaiah,

In the day you will cause your plant to grow, and in the morning your seed to flourish. Isaiah 17:11.

In the same prophet,

Around evening time, behold, terror! Before the morning, he is no more. Isaiah 17:14.

In the same prophet,

O Jehovah, be their arm every morning, also our salvation in the time of distress. Isaiah 33:2.

In Ezekiel,

Thus said the Lord Jehovih, An evil, a single evil; behold, it has come. An end has come, the end has come; the morning has come on you, O inhabitant of the land, a day of tumult is near. Ezekiel 7:5-7.

In Hosea,

Thus He did to you, O Bethel, 1 on account of your great wickedness; 2 in the morning the king of Israel will surely be cut off. Hosea 10:15

In David,

Cause me to hear Your mercy in the morning; deliver me from my enemies, O Jehovah. Psalms 143:8-9.

Also in Genesis 19:15 and following verses, stating that when dawn ascended the Lord saved Lot and rained brimstone and fire on Sodom and Gomorrah.

[4] Since 'morning' means a state of enlightenment and salvation of the good, and a state of thick darkness and perdition of the evil, 'morning' also means the time of the last judgement, when those governed by good are to be saved and those ruled by evil will perish. It consequently means the end of a former Church and the beginning of a new Church, which are meant by a last judgement in the Word, 900, 931, 1733, 1850, 2117-2133, 3353, 4057, 4535. This is the meaning of 'morning' in Daniel,

He said to me, Up to the evening [when it is becoming] morning two thousand three hundred times, and then the sanctuary will be made correct. Daniel 8:14.

And in Zephaniah,

Jehovah ... in the morning, in the morning He will bring His judgement to light; He will not fail. I will cut off nations, and their towers 3 will be devastated. Zephaniah 3:5-6.

Also in Isaiah,

One was calling to me from Seir, Watchman, what of the night? Watchman, what of the night? The watchman said, Morning comes, and also the night. If you are inquiring, inquire, return, come. Isaiah 21:11-12.

In these places 'morning' stands for the Lord's Coming, and for enlightenment and salvation then, and so has reference to a new Church. 'Night' stands for the state of mankind and the Church then, that they are steeped in utter falsities arising from evil.

[5] The term 'the morning watch' is used because the night was divided into watches, the last of the night and the first of the day being the morning watch. The watchmen were on top of the walls, looking to see whether an enemy was coming and declaring what they saw by shouting it out. In the internal representative sense they are used to mean the Lord, and His keeping watch to mean constant presence and protection, 7989, as in David,

Your watchman will not slumber; behold, the watchman of Israel will neither slumber nor sleep. Jehovah is your watchman; Jehovah is your shade on your right hand. By day the sun will not strike you, nor the moon in the night. Jehovah will guard you from all evil; He will guard your soul. Psalms 121:3-7.

'Watchmen' is used in addition to mean prophets and priests, consequently the Word, in Isaiah,

Upon your walls, O Jerusalem, I have placed watchmen; all day and all night they will not be silent, calling Jehovah to mind. Isaiah 62:6.

And in Jeremiah,

It is a day [when] the watchmen will cry on Mount Ephraim, Arise in order that we may go up to Zion, to Jehovah our God. Jeremiah 31:6.

Poznámky pod čarou:

1. The Latin here possibly means Thus he [Shalmanezer] did to you, O Bethel or even Thus Bethel did to you.

2. literally, on account of the wickedness of your wickedness

3. literally, angles or corners

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.