Bible

 

Genesis 14

Studie

   

1 At nangyari sa mga kaarawan ni Amraphel, hari sa Sinar, ni Ariok hari sa Elasar, ni Chedorlaomer hari sa Elam, at ni Tidal na hari ng mga Goiim,

2 Na ang mga ito ay nakipagbaka laban kay Bera hari sa Sodoma, at laban kay Birsha hari sa Gomorra, kay Shinab hari sa Adma, at kay Shemeber, hari sa Zeboim, at sa hari sa Bela (na si Zoar).

3 Lahat ng ito'y nagkatipon sa libis ng Siddim (na siyang Dagat na Alat).

4 Labingdalawang taong nagsipaglingkod kay Chedorlaomer, at sa ikalabingtatlong taon ay nagsipaghimagsik.

5 At sa ikalabingapat na taon ay dumating si Chedorlaomer at ang mga haring kasama niya, at sinaktan ang mga Refaim sa Ashteroth-Carnaim, at ang mga Zuzita sa Ham, at ang mga Emita sa Shave-ciriataim.

6 At ang mga Horeo sa kanilang kabundukan ng Seir, hanggang Elparan na nasa tabi ng ilang.

7 At sila'y nangagbalik at nagsiparoon sa Enmispat (na siyang Cades), at kanilang sinaktan ang buong lupain ng mga Amalecita at pati ng mga Amorrheo na nagsisitahan sa Hazezon-tamar.

8 At nagsilabas ang hari sa Sodoma, at ang hari sa Gomorra, at ang hari sa Adma, at ang hari sa Zeboim, at ang hari sa Bela (na dili iba't si Zoar); at sila'y humanay ng pakikipagbaka laban sa kanila sa libis ng Siddim;

9 Laban kay Chedorlaomer, hari sa Elam, at kay Tidal na hari ng mga Goiim at kay Amraphel, hari sa Shinar, at kay Arioch, hari sa Elasar; apat na hari laban sa lima.

10 At ang libis ng Siddim ay puno ng hukay ng betun; at nagsitakas ang mga hari sa Sodoma at sa Gomorra, at nangahulog doon, at ang natira ay nagsitakas sa kabundukan.

11 At kanilang sinamsam ang lahat ng pag-aari ng Sodoma at Gomorra, at ang lahat nilang pagkain, at nagsiyaon.

12 At dinala nila si Lot, na anak ng kapatid ni Abram, na nananahan sa Sodoma at ang kaniyang mga pag-aari at sila'y nagsiyaon.

13 At dumating ang isang nakatanan, at ibinalita kay Abram na Hebreo; na tumatahan nga sa mga puno ng encina ni Mamre na Amorrheo, kapatid ni Eschol, at kapatid ni Aner; at ang mga ito ay kakampi ni Abram.

14 At pagkarinig ni Abram, na nabihag ang kaniyang kapatid ay ipinagsama ang kaniyang mga subok na lalake, na mga ipinanganak sa kaniyang bahay, na tatlong daan at labing walo, at kanilang hinabol sila hanggang sa Dan.

15 At sila'y nangagpangkatpangkat sa kinagabihan, laban sa kaaway, siya at ang kaniyang mga alipin, at kanilang sinaktan sila, at hinabol nila sila hanggang sa Hobah, na nasa kaliwa ng Damasco.

16 At iniuwi niya ang lahat ng pag-aari; at iniuwi rin niya si Lot na kaniyang kapatid, at ang kaniyang mga pag-aari, at gayon din ang mga babae at ang bayan.

17 At nilabas na sinalubong siya ng hari sa Sodoma pagkatapos na siya'y magbalik na mula sa pagpatay kay Chedorlaomer, at sa mga haring kasama niya sa libis ng Shave (na siyang libis ng hari).

18 At si Melquisedec, na hari sa Salem, ay naglabas ng tinapay at alak; at siya'y saserdote ng Kataastaasang Dios.

19 At binasbasan niya siya na sinabi, Pagpalain si Abram ng Kataastaasang Dios, na may-ari ng langit at ng lupa:

20 At purihin ang Kataastaasang Dios, na nagbigay ng iyong mga kaaway sa iyong kamay. At binigyan siya ni Abram ng ikasangpung bahagi ng buong samsam.

21 At sinabi ng hari sa Sodoma kay Abram, Ibigay mo sa akin ang mga tao at kunin mo sa ganang iyo ang mga pag-aari.

22 At sinabi ni Abram sa hari sa Sodoma, Itinaas ko ang aking kamay sa Panginoong Dios na Kataastaasan, na may ari ng langit at ng lupa.

23 Isinumpa kong hindi ako kukuha maging isang sinulid, o maging isang panali ng pangyapak, o ng anomang nauukol sa iyo, baka iyong sabihin, Pinayaman ko si Abram:

24 Liban na lamang ang kinain ng mga binata at ang bahagi ng mga lalaking kinasama ko; si Aner, si Eschol, at si Mamre, ay pakunin mo ng kanilang bahagi.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 1712

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

1712. That 'he divided himself against them by night' means the shade which the apparent goods and truths were in is clear from the meaning of 'night' as a state of shade. It is called a state of shade when a person does not know whether good and truth are apparent or genuine. While a person is limited to apparent good and truth he imagines that these are genuine good and truth. It is the evil and falsity present in apparent good and truth that produce the shade and cause them to be seen as genuine. What else can people who are in ignorance know than that the good they do is their own, and that the truth they think is their own? The same applies to people who ascribe the good deeds they do to themselves and place merit in them, unaware of the fact that in this case those deeds are not good though they appear to be so, and that the proprium and the self-merit they place in them are evils and falsities that cause obscurity and darkness. And the same applies in many other instances.

[2] What evil and falsity are like, and how much evil and falsity lie concealed in such deeds, cannot possibly be seen so clearly in the life of the body as in the next life, where these are presented to view altogether as in broad daylight. But it is different if a person acts out of ignorance that has not been confirmed, for in that case those evils and falsities are easily dispersed. But if people confirm themselves in the notion that they are able to do good and to withstand evil by their own powers, and that thus they merit salvation, such a notion remains attached, and causes the good to be evil, and the truth to be falsity. Yet for all this, order requires that a person should do good as though from himself, and ought not therefore to stay his hand and think to himself, 'If I am unable to do anything good at all from myself I must wait for immediate influx' and so remain inactive. This is also contrary to order. Man ought to do good as though from himself; but when he stops to reflect on the good he is doing or has done, let him think, acknowledge, and believe that the Lord present with him has accomplished it.

[3] If by thinking as described he gives up acting as of himself he is not a subject into whom the Lord can operate. The Lord cannot flow into anyone who deprives himself of everything into which power has to be introduced. He is like someone who is not willing to learn anything except through a revelation made to him; or like someone who is not willing to teach anything unless the words are put into his mouth; or like someone who is unwilling to attempt anything unless he is directed as one without a will. But if this were done he would be more indignant still at being like an inanimate object. In fact however that which is animated by the Lord in a person is the very thing which makes it seem as though it were from himself. That man does not live from himself is an eternal truth; yet if he did not appear to do so he could not possibly live at all.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.