Bible

 

Ezekiel 34

Studie

   

1 At ang salita ng Panginoon ay dumating sa akin, na nagsasabi,

2 Anak ng tao, manghula ka laban sa mga pastor ng Israel, manghula ka, at iyong sabihin sa kanila, sa mga pastor, Ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Sa aba ng mga pastor ng Israel na pinakakain ang kanilang sarili! hindi baga dapat pakanin ng mga pastor ang mga tupa?

3 Kayo'y nagsisikain ng gatas, at kayo'y nangananamit sa inyo ng lana, inyong pinapatay ang mga pinataba; nguni't hindi ninyo pinakakain ang mga tupa.

4 Hindi ninyo pinalakas ang payat, o inyo mang pinagaling ang may sakit, o inyo mang tinalian ang may bali, o inyo mang ibinalik ang iniligaw, o inyo mang hinanap ang nawala; kundi inyong pinagpunuang may karahasan at may kahigpitan.

5 At sila'y nangalat dahil sa walang pastor, at sila'y naging pagkain sa lahat ng hayop sa parang, at sila'y nangalat.

6 Ang aking mga tupa ay nagsisilaboy sa lahat ng bundok, at sa lahat na mataas na burol: oo, ang aking mga tupa ay nangalat sa buong ibabaw ng lupa; at walang magsiyasat o humanap sa kanila.

7 Kaya't kayong mga pastor, pakinggan ninyo ang salita ng Panginoon:

8 Buhay ako, sabi ng Panginoong Dios, walang pagsala na dahil sa ang aking mga tupa ay naging samsam, at ang aking mga tupa ay naging pagkain sa lahat na hayop sa parang, sapagka't walang pastor, o hinanap man ng aking mga pastor ang aking mga tupa, kundi ang mga pastor ay nagsikain, at hindi pinakain ang aking mga tupa;

9 Kaya't, Oh kayong mga pastor, pakinggan ninyo ang salita ng Panginoon:

10 Ganito ang sabi ng Panginoong Dios, Narito, ako'y laban sa mga pastor; at aking aalisin ang aking mga tupa sa kanilang kamay, at akin silang patitigilin ng pagpapakain ng mga tupa; at hindi na naman pakakanin ng mga pastor ang kanilang sarili; at aking ililigtas ang aking mga tupa sa kanilang bibig, upang huwag maging pagkain sa kanila.

11 Sapagka't ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Narito, ako, sa makatuwid baga'y ako, sisiyasat ng aking mga tupa, at aking hahanapin sila.

12 Kung paanong hinanap ng pastor ang kaniyang kawan sa kaarawan na siya'y nasa gitna ng kaniyang mga tupa na nangangalat, gayon ko hahanapin ang aking mga tupa; at ililigtas ko sila sa lahat ng dako na kanilang pinangalatan sa maulap at madilim na araw.

13 At aking ilalabas sila sa mga bayan, at pipisanin ko sila mula sa mga lupain, at dadalhin ko sila sa kanilang sariling lupain; at pasasabsabin ko sila sa mga bundok ng Israel, sa tabi ng mga daan ng tubig, at sa lahat na tinatahanang dako sa lupain.

14 Aking pakakanin sila sa mabuting pastulan; at sa mga mataas na bundok ng kataasan ng Israel ay malalagay ang kanilang kulungan: doon mangahihiga sila sa mabuting kulungan; at sa matabang pastulan ay manginginain sila sa mga bundok ng Israel.

15 Ako ay magiging kanilang pastor ng aking mga tupa at aking pahihigain sila, sabi ng Panginoong Dios.

16 Aking hahanapin ang nawala, at ibabalik ang iniligaw, at tatalian ang nabalian, at palalakasin ang may sakit: nguni't aking lilipulin ang mataba at malakas; aking pakakanin sila sa katuwiran.

17 At tungkol sa inyo, Oh aking kawan, ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Narito, ako'y humahatol sa gitna ng hayop at hayop, sa gitna ng mga lalaking tupa at mga kambing na lalake.

18 Inaakala baga ninyong munting bagay sa inyo na kumain sa mabuting pastulan, nguni't inyong marapat yapakan ng inyong mga paa ang nalabi sa inyong pastulan? at uminom sa malinaw na tubig, nguni't inyong marapat lampisawin ng inyong mga paa ang nalabi?

19 At tungkol sa aking mga tupa, kanilang kinakain ang inyong niyapakan ng inyong mga paa, at kanilang iniinom ang nilampisaw ng inyong mga paa.

20 Kaya't ganito ang sabi ng Panginoong Dios sa kanila: Narito, ako, sa makatuwid baga'y ako, ay hahatol sa matabang tupa at sa payat na tupa.

21 Sapagka't inyong itinulak ng tagiliran at ng balikat, at inyong sinuwag ng inyong mga sungay ang lahat na may sakit, hanggang sa inyong napangalat sila;

22 Kaya't aking ililigtas ang aking kawan, at hindi na sila magiging samsam; at ako'y hahatol sa tupa at tupa.

23 At ako'y maglalagay ng isang pastor sa kanila, at kaniyang papastulin sila sa makatuwid baga'y ang aking lingkod na si David; kaniyang papastulin sila, at siya'y magiging kanilang pastor,

24 At akong Panginoon ay magiging kanilang Dios, at ang aking lingkod na si David ay prinsipe sa kanila; akong Panginoon ang nagsalita.

25 At ako'y makikipagtipan sa kanila ng tipan ng kapayapaan, at aking papawiin ang mga masamang hayop sa lupain; at sila'y magsisitahang tiwasay sa ilang, at mangatutulog sa mga gubat.

26 At aking gagawing mapapalad sila at ang mga dakong nangasa palibot ng aking burol; at aking palalagpakin ang ulan sa kapanahunan; magkakaroon ng ulan ng pagpapala.

27 At ang punong kahoy sa parang ay magbubunga, at ang lupa'y magsisibol ng halaman niya, at sila'y matitiwasay sa kanilang lupain; at kanilang malalaman na ako ang Panginoon, pagka aking binali ang tali ng kanilang pamatok, at aking nailigtas sila sa kamay ng mga pinaglilingkuran nila.

28 At sila'y hindi na magiging pinakahuli sa mga bansa, o lalamunin man sila ng hayop sa lupa; kundi sila'y magsisitahang tiwasay, at walang tatakot sa kanila.

29 At aking pagkakalooban sila ng mga pananim na ikababantog, at sila'y hindi na mangalilipol pa ng kagutom sa lupain, o magtataglay pa man ng kahihiyan sa mga bansa.

30 At kanilang malalaman na akong Panginoon nilang Dios ay sumasa kanila, at sila na sangbahayan ni Israel ay aking bayan, sabi ng Panginoong Dios.

31 At kayong mga tupa ko, na mga tupa sa aking pastulan ay mga tao, at ako'y inyong Dios, sabi ng Panginoong Dios.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Revealed # 49

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 962  
  

49. His feet were like fine brass, as though fired in a furnace. (1:15) This symbolizes natural Divine good.

The Lord's feet symbolize His natural Divinity. Fire or being fired symbolizes goodness. And fine brass symbolizes the natural goodness of truth. Consequently the feet of the Son of Man like fine brass, as though fired in a furnace, symbolize natural Divine good.

His feet have this symbolic meaning because of their correspondence.

Present in the Lord, and so emanating from the Lord, are a celestial Divinity, a spiritual Divinity, and a natural Divinity. His celestial Divinity is meant by the head of the Son of Man; His spiritual Divinity by His eyes and by His breast girded with a golden girdle; and His natural Divinity by His feet.

[2] Because these three elements are present in the Lord, therefore the same three are also present in the angelic heaven. The third or highest heaven exists on the celestial Divine level, the second or middle heaven on the spiritual Divine level, and the first or lowest heaven on the natural Divine level. The like is the case with the church on earth. For the whole of heaven is, in the Lord's sight, like a single person, in which those who are governed by the Lord's celestial Divinity form the head, and those who are governed by His spiritual Divinity form the trunk, while those who are governed by His natural Divinity form the feet.

For this reason, too, every person, having been created in the image of God, has in him the same three degrees, and as they are opened he becomes an angel either of the third heaven, or of the second, or of the last.

It is owing to this also that the Word contains three levels of meaning - a celestial one, a spiritual one, and a natural one.

The reality of this may be seen in Angelic Wisdom Regarding Divine Love and Wisdom, particularly in Part Three, in which we discussed these three degrees.

To be shown that feet, the soles of the feet, and heels correspond to natural attributes in people, and that in the Word, therefore, they symbolize natural attributes, see in Arcana Coelestia (The Secrets of Heaven), published in London, nos. 2162 and 4938-4952.

[3] Natural Divine good is also symbolically meant by feet in the following passages. In Daniel:

I lifted my eyes and looked; behold, a... man clothed in linen garments, whose loins were girded with the gold of Uphaz! And his body was like beryl, and... his eyes like torches of fire, his arms and his feet like the sheen of burnished bronze. (Daniel 10:5-6)

In the book of Revelation:

I saw... an angel coming down from heaven, ...his feet like pillars of fire. (Revelation 10:1)

And in Ezekiel:

(The feet of the cherubim) sparkled like the sheen of burnished bronze. (Ezekiel 1:7)

Angels and cherubim so appeared for the reason that the Lord's Divinity was represented in them.

[4] Since the Lord's church exists below the heavens, thus under the Lord's feet, it is therefore called His footstool in the following places:

The glory of Lebanon shall come to you..., to beautify the place of My sanctuary; ...I will make the place of My feet honorable. And... they shall bow themselves at the soles of your feet. (Isaiah 60:13-14)

Heaven is My throne and the earth is My footstool. (Isaiah 66:1)

(God) does not remember His footstool in the day of His anger. (Lamentations 2:1)

...worship (Jehovah) in the direction of His footstool. (Psalms 99:5)

Behold, we heard of it in Ephrathah (Bethlehem).... We will go into His dwelling places, we will bow ourselves at His footstool. (Psalms 132:6-7)

That is why worshipers fell at the Lord's feet (Matthew 28:9, Mark 5:22, Luke 8:41, John 11:32), and why they kissed His feet and wiped them with their hair (Luke 7:37-38, 44-46, John 11:2; 12:3).

[5] Because feet symbolize the natural self, therefore the Lord said to Peter, when He washed Peter's feet,

He who is washed needs only to have his feet washed, and he is completely clean. (John 13:10)

To wash the feet is to purify the natural self. When it has been purified, the whole self also is purified, as we showed many times in Arcana Coelestia (The Secrets of Heaven), and in The Doctrines of the New Jerusalem. 1 The natural self, which is also the outer self, is purified when it refrains from the evils which the spiritual or inner self sees to be evils and ones to be shunned.

[6] Now because the feet mean the natural component of a person, and this perverts everything if it is not washed or purified, therefore the Lord says,

If your foot causes you to stumble, cut it off. It is better for you to enter life lame, rather than to have two feet and be cast into hell, into the unquenchable fire... (Mark 9:45)

The foot here does not mean the foot, but the natural self.

The like is meant by treading down the good pasture with the feet and troubling waters with the feet (Ezekiel 32:2; 34:18-19, Daniel 7:7, 19, and elsewhere).

[7] Since the Son of Man means the Lord in relation to the Word, it is apparent that His feet mean the Word in its natural sense as well, which we dealt with at length in The Doctrine of the New Jerusalem Regarding the Sacred Scripture, and also that the Lord came into the world to fulfill everything in the Word and to become thereby an embodiment of the Word, even in its outmost expressions (The Doctrine of the New Jerusalem Regarding the Sacred Scripture, nos. 98-100). But this is a secret for people who will be in the New Jerusalem.

[8] The Lord's natural Divinity was also symbolized by the bronze serpent that Moses was commanded to set up in the wilderness, so that all who had been bitten by serpents were healed by looking at it (Numbers 21:6, 8-9). That this symbolized the Lord's natural Divinity, and that those people are saved who look to it, the Lord Himself teaches in John:

As Moses lifted up the serpent in the wilderness, even so must the Son of Man be lifted up, that whoever believes in Him should not perish but have eternal life. (John 3:14-15)

The serpent was made of bronze because bronze, like fine brass, symbolizes the natural self in respect to good, as may be seen in no. 775 below.

Poznámky pod čarou:

1. Perhaps The Doctrine of the New Jerusalem Regarding the Lord, The Doctrine of the New Jerusalem Regarding the Sacred Scripture, The Doctrine of Life for the New Jerusalem, and The Doctrine of the New Jerusalem Regarding Faith (Amsterdam, 1763). But perhaps The New Jerusalem and its Heavenly Doctrine (London, 1758).

  
/ 962  
  

Many thanks to the General Church of the New Jerusalem, and to Rev. N.B. Rogers, translator, for the permission to use this translation.