Bible

 

Ezekiel 29

Studie

   

1 Nang ikasangpung taon, nang ikasangpung buwan, nang ikalabing dalawang araw ng buwan, ang salita ng Panginoon ay dumating sa akin, na nagsasabi,

2 Anak ng tao, ititig mo ang iyong mukha laban kay Faraon na hari sa Egipto, at manghula ka laban sa kaniya, at laban sa buong Egipto;

3 Iyong salitain, at iyong sabihin, Ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Narito, ako'y lalaban sa iyo, Faraong hari sa Egipto, na malaking buwaya na nahihiga sa gitna ng kaniyang mga ilog, na nagsabi: Ang ilog ko ay aking sarili, at aking ginawa sa ganang aking sarili.

4 At kakawitan kita ng mga pangbingwit sa iyong mga panga, at aking padidikitin ang isda ng iyong mga ilog sa iyong mga kaliskis; at isasampa kita mula sa gitna ng iyong mga ilog, na kasama ng lahat na isda ng iyong mga ilog na magsisidikit sa iyong mga kaliskis.

5 At ikaw ay aking iiwan tapon sa ilang, ikaw at ang lahat na isda ng iyong mga ilog: ikaw ay mabubuwal sa luwal na parang; ikaw ay hindi pipisanin, o pupulutin man; aking ibinigay kang pagkain sa mga hayop sa lupa, at sa mga ibon sa himpapawid.

6 At lahat ng nananahan sa Egipto ay makakaalam na ako ang Panginoon, sapagka't sila'y naging tukod na tambo sa sangbahayan ni Israel.

7 Nang kanilang pigilan ka sa iyong kamay, iyong binali, at iyong nilabnot ang kanilang mga balikat; at nang sila'y sumandal sa iyo, iyong binalian, at iyong pinapanghina ang kanilang mga balakang.

8 Kaya't ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Narito, pagdadalhan kita ng tabak sa iyo, at aking ihihiwalay sa iyo ang tao at hayop.

9 At ang lupain ng Egipto ay magiging giba at sira; at kanilang malalaman na ako ang Panginoon. Sapagka't kaniyang sinabi, Ang ilog ay akin, at aking ginawa;

10 Kaya't, narito, ako'y laban sa iyo, at laban sa iyong mga ilog, at aking lubos na gigibain at sisirain ang lupain ng Egipto, mula sa moog ng Seveneh hanggang sa hangganan ng Etiopia.

11 Walang paa ng tao na daraan doon, o paa man ng hayop ay daraan doon, o tatahanan man siyang apat na pung taon.

12 At aking gagawing sira ang lupain ng Egipto sa gitna ng mga lupain na sira; at ang kaniyang mga bayan sa gitna ng mga bayang giba ay magiging sira na apat na pung taon; at aking pangangalatin ang mga taga Egipto sa gitna ng mga bansa, at aking pananabugin sila sa mga lupain.

13 Sapagka't ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Sa katapusan ng apat na pung taon ay aking pipisanin ang mga taga Egipto, mula sa mga bayan na kanilang pinangalatan;

14 At aking ibabalik uli ang mga bihag sa Egipto, at aking pababalikin sila sa lupain ng Patros, na lupain na kinapanganakan sa kanila; at sila'y magiging doo'y isang mababang kaharian.

15 Siyang magiging pinakamababa sa mga kaharian; at hindi na matataas pa man ng higit kay sa mga bansa: at aking babawasan sila, upang huwag na silang magpuno sa mga bansa.

16 At hindi na magiging pagasa pa ng sangbahayan ni Israel, na nagpapaalaala ng kasamaan, pagka kanilang lilingunin sila: at kanilang malalaman na ako ang Panginoong Dios.

17 At nangyari, nang ikadalawang pu't pitong taon, nang unang buwan, nang unang araw ng buwan, ang salita ng Panginoon ay dumating sa akin, na nagsasabi:

18 Anak ng tao, pinapaglilingkod ng mabigat ni Nabucodonosor na hari sa Babilonia ang kaniyang kawal laban sa Tiro: lahat ng ulo ay nakalbo, at lahat ng balikat ay nalabnot; gayon ma'y wala siyang kaupahan, o ang kaniyang hukbo man, mula sa Tiro, sa paglilingkod na kaniyang ipinaglingkod laban doon.

19 Kaya't ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Narito, aking ibibigay ang lupain ng Egipto kay Nabucodonosor na hari sa Babilonia; at dadalhin niya ang kaniyang karamihan, at kukunin ang samsam sa kaniya, at kukunin ang huli sa kaniya; at magiging kaupahan para sa kaniyang hukbo.

20 Ibinigay ko sa kaniya ang lupain ng Egipto na pinakaganti sa kaniya dahil sa kaniyang ipinaglingkod, sapagka't sila'y nagsipagpagal ng dahil sa akin, sabi ng Panginoong Dios.

21 Sa araw na yao'y aking palilitawin ang isang sungay upang tumulong sa sangbahayan ni Israel, at aking papangyayarihin ang iyong salita sa gitna nila: at kanilang malalaman na ako ang Panginoon.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Doctrine of the Sacred Scripture # 35

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 118  
  

35. As we showed in no. 28, the prophets of the Old Testament represented the Lord in relation to the Word, and consequently represented the doctrine of the church drawn from the Word, and for that reason they were called sons of man. It follows from this that by the various hardships they suffered and bore, they represented the violence done by the Jews to the Word’s literal sense.

For instance, the prophet Isaiah put off the sackcloth from his loins and put off the sandals from his feet, and went naked and barefoot for three years (Isaiah 20:2-3).

The prophet Ezekiel likewise drew a barber’s razor over his head and beard, burned a third part of the hair in the midst of the city, struck another third part with a sword, scattered the remaining third part into the wind, bound a few of the hairs in the edges of his garment, and finally threw them into the midst of the fire and burned them (Ezekiel 5:1-4).

[2] Because, as we said above, the prophets represented the Word and so symbolized the doctrine of the church drawn from the Word, and because the head symbolizes wisdom from the Word, therefore the hair of the head and a beard symbolized the outmost expression of truth.

Because this is what they symbolized, therefore it was a sign of great mourning and also a great disgrace to make oneself bald or to be seen bald. It was for this reason and no other that the prophet shaved off the hair of his head and his beard, in order for him to represent by it the state of the Jewish church in relation to the Word. It was for this reason and no other that the forty-two she-bears tore apart the boys who called Elisha bald (2 Kings 2:23-24), inasmuch as the prophet represented the Word, as we said before, and baldness symbolized the Word without its outmost sense.

[3] Nazirites represented the Lord in relation to the Word in its outmost expressions, as will be seen in no. 49 in the next section. Therefore they were required to let their hair grow and not to shave any of it off. The word “Nazirite” in the Hebrew also means the hair.

The high priest, too, was required not to shave his head (Leviticus 21:10). Likewise those who were heads of families (Leviticus 21:5).

So it was that baldness was, for the people then, a great disgrace, as can be seen from the following:

On all their heads baldness, and every beard shaved. (Isaiah 15:2, cf. Jeremiah 48:37)

Shame on every face, and baldness on all their heads. (Ezekiel 7:18)

Every head made bald, and every shoulder shaved. (Ezekiel 29:18)

I will cause sackcloth to ascend upon all loins, and baldness on every head. (Amos 8:10)

Put on baldness and shave yourself for your precious children, and expand your baldness..., for they shall go from you.... (Micah 1:16)

To put on baldness here and expand it means, symbolically, to falsify the Word’s truths in its outmost expressions. When these are falsified, as they were by the Jews, the whole Word is destroyed. For the outmost expressions of the Word are its supports and underpinnings. Indeed, every single word supports and underpins its celestial and spiritual truths.

[4] Because the hair of the head symbolizes truth in outmost expressions, therefore all those in the spiritual world who scorn the Word and falsify its literal sense appear bald, whereas those who honor and love it appear to have attractive hair.

On this subject, see also no. 49 below.

  
/ 118  
  

Thanks to the General Church of the New Jerusalem, and to Rev. N.B. Rogers, translator, for the permission to use this translation.