Bible

 

Exodo 27

Studie

   

1 At gagawin mong kahoy ng akasia ang dambana, na limang siko ang haba at limang siko ang luwang; ang dambana ay gagawing parisukat: at ang taas ay magkakaroon ng tatlong siko.

2 At gagawin mo ang mga anyong sungay sa ibabaw ng apat na sulok niyaon: ang mga anyong sungay ay kaputol din, at iyong babalutin ng tanso.

3 At igagawa mo ng kaniyang mga kawa upang magalis ng mga abo, at ng mga pala, at ng mga mangkok, at ng mga pangalawit at ng mga suuban: lahat ng mga kasangkapa'y gagawin mong tanso.

4 At igagawa mo ng isang salang tanso na tila lambat ang yari, at ang ibabaw ng nilambat ay igagawa mo ng apat na argolyang tanso sa apat na sulok niyaon.

5 At ilalagay mo sa ibaba ng gilid ng dambana, sa dakong ibaba, upang ang nilambat ay umabot hanggang sa kalahatian ng dambana.

6 At igagawa mo ng mga pingga ang dambana, mga pinggang kahoy na akasia at babalutin mo ng tanso.

7 At ang mga pingga niyao'y isusuot sa mga argolya, at ang mga pingga ay ilalagay sa dalawang tagiliran ng dambana, pagka dinadala.

8 Gagawin mo ang dambana na kuluong sa pamamagitan ng mga tabla kung paano ang ipinakita sa iyo sa bundok, ay gayon gagawin nila.

9 At iyong gagawin ang looban ng tabernakulo: sa tagilirang timugan na dakong timugan ay magkakaroon ng mga tabing sa looban na linong pinili, na may isang daang siko ang haba sa isang tagiliran:

10 At ang ihahaligi doo'y dalawang pu, at ang mga tungtungan ng mga yaon ay dalawang pu na tanso; ang mga sima ng mga haligi at ang mga pilete niyaon ay pilak.

11 At gayon din sa tagilirang dakong hilagaan, sa kahabaan ay magkakaroon ng mga tabing na may isang daang siko ang haba, at ang mga haligi ng mga yaon ay dalawangpu, at ang mga tungtungan ng mga yaon ay dalawangpu na tanso; ang mga sima ng mga haligi at ang mga pilete ng mga yaon ay pilak.

12 At sa kaluwangan ng looban sa kalunuran ay magkakaroon ng mga tabing na may limangpung siko: ang haligi ng mga yaon ay sangpu at ang mga tungtungan ng mga yaon ay sangpu.

13 At sa kaluwangan ng looban sa dakong silanganan, sa dakong sinisikatan ng araw, ay magkakaroon ng limangpung siko.

14 Ang mga tabing sa isang dako ng pintuang-daan ay magkakaroon ng labinglimang siko: ang mga haligi ng mga yaon ay tatlo, at ang mga tungtungan ng mga yaon ay tatlo rin.

15 At sa kabilang dako'y magkakaroon ng mga tabing na ma'y labing limang siko: ang mga haligi ng mga yao'y tatlo, at ang mga tungtungan ng mga yao'y tatlo.

16 At sa pintuan ng looban ay magkakaroon ng isang tabing na may dalawang pung siko, na ang kayo'y bughaw, at kulay-ube, at pula, at kayong linong pinili, na yari ng mangbuburda: ang mga haligi ng mga yao'y apat, at ang mga tungtungan ng mga yao'y apat.

17 Lahat ng haligi sa palibot ng looban ay pagsusugpungin ng mga pileteng pilak; ang mga sima ng mga yaon ay pilak, at ang mga tungtungan ng mga yaon ay tanso.

18 Ang haba ng looban ay magkakaroon ng isang daang siko, at ang luwang ay limang pu magpasaan man, at ang taas ay limang siko, kayong linong pinili, at ang mga tuntungan ay tanso.

19 Lahat ng mga kasangkapan ng tabernakulo, sa buong paglilingkod doon, at lahat ng mga tulos niyaon, at lahat ng mga tulos ng looban ay tanso.

20 At iyong iuutos sa mga anak ni Israel na sila'y magdala sa iyo ng taganas na langis ng binayong oliba na pangilawan, upang papagningasing palagi ang ilawan.

21 Sa tabernakulo ng kapisanan sa labas ng lambong na nasa harap ng kaban ng patotoo, ay aayusin yaon ni Aaron at ng kaniyang mga anak mula sa hapon hanggang sa umaga sa harap ng Panginoon: magiging palatuntunan sa buong panahon ng kanilang lahi sa ikagagaling ng mga anak ni Israel.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 7844

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

7844. Between the two evenings. That this signifies the last state, and the first, is evident from the signification of “evening,” as being a state of falsity, and also a state of ignorance of truth; for the shade of evening denotes falsity, and also ignorance of truth. For all the times of the day, like all the times of the year, in the spiritual sense signify alternations of states in respect to truth and good (n. 5672, 5962, 6110). Their end and their beginning is “evening;” and therefore when it is said “between the two evenings,” all the states are involved. Here therefore by “between the two evenings” is signified the state of liberation of those who are in truth from good, and the state of damnation of those who are in falsity from evil, which states are signified by the departure of the sons of Israel out of Egypt, when the firstborn there were given up to death. That this is called “evening” is evident from these words in Moses:

Thou shalt sacrifice the passover in the evening, when the sun has gone down, at the set time of thy going out from Egypt (Deuteronomy 16:6).

[2] From all this it is evident that the end of the state of infestations and the beginning of the state of liberation of those who are represented by the sons of Israel is meant by “between the two evenings.” With these, from this beginning, the state tends to morning, which is elevation into heaven. Moreover, by “between the two evenings” is meant the end of the state of infestations and the beginning of the state of damnation of those who are represented by the Egyptians; but the state of these latter tends to night, which is casting down into hell. The casting down of these latter into hell is represented by the immersion in the sea Suph; but the elevation of the former into heaven is represented by the introduction into the land of Canaan.

[3] In the Word throughout mention is made of “evening” and by it is signified the last time of the church, and also its first time; the last with those among whom the church is ceasing, and the first with those among whom it is beginning. For this reason by “evening” is primarily signified the coming of the Lord; for then was the end of the former church and the beginning of a new church, the first state of which is also called “evening” because the man of the church begins from obscure light, and advances to clear light, which to him is “morning.”

[4] That the coming of the Lord into the world is signified by “evening and morning” is evident in Daniel:

I heard a holy one speaking, How long is this vision, the continual [sacrifice], and the transgression, the trampling on the holy thing, and on the army? And he said unto me, Even unto the evening, the morning, two thousand three hundred; for then shall the holy thing be justified (Daniel 8:13-14).

That here by “evening” is meant the last time, when the church was completely vastated, and the Lord came into the world; and by “morning” the light and the rising of a new church from him is evident.

[5] In like manner in Zechariah:

There shall be one day which shall be known to Jehovah; not day, nor night, for about the time of evening there shall be light (Zech. 14:7).

In Zephaniah:

Let there be at last a territory left for the house of Judah; they shall feed thereon; in the houses of Ashkelon they shall have quiet in the evening, when Jehovah their God shall visit them, and bring again their captivity (Zeph. 2:7);

“evening” denotes the first state of the rising church. As “evening” signified the last state of the old church and the first of the new, it was therefore commanded that Aaron and his sons should make the lamp go up from evening even unto morning before Jehovah (Exodus 27:20-21).

[6] That “evening” denotes the last state of the church, when there is dense falsity because there is no faith, and dense evil because there is no charity, is plain in Jeremiah:

Woe unto you! For the day goeth away, because the shadows of the evening are stretched out (Jeremiah 6:4).

I spoke unto the people in the morning; and at evening my wife died (Ezekiel 24:18);

“wife” denotes the church.

In the morning it shall blossom, and it shall pass away; in the evening he shall cut it off, it shall wither (Psalms 90:6).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.