Bible

 

Exodo 2

Studie

   

1 At isang lalake sa lipi ni Levi ay yumaon, at nagasawa sa isang anak na babae ng lipi ni Levi.

2 At ang babae ay naglihi, at nanganak ng isang lalake: at nang kaniyang makita na maganda, ay kaniyang itinagong tatlong buwan.

3 At nang hindi na niya maitatagong malaon ay ikinuha niya ng isang takbang yantok, at pinahiran niya ng betun at ng sahing; at kaniyang isinilid ang bata roon, at inilagay sa katalahiban sa tabi ng ilog.

4 At tumayo sa malayo ang kaniyang kapatid na babae, upang maalaman ang mangyayari sa bata.

5 At ang anak na babae ni Faraon ay lumusong upang maligo sa ilog; at nagsipaglakad ang kaniyang mga abay sa tabi ng ilog; at kaniyang nakita ang takba sa katalahiban, at ipinakuha sa kaniyang abay.

6 At kaniyang binuksan, at nakita niya ang bata: at narito, ang sanggol ay umiyak. At kaniyang kinaawaan at sinabi, Ito'y isa sa mga anak ng mga Hebreo.

7 Nang magkagayo'y sinabi ng kaniyang kapatid na babae sa anak ni Faraon, Yayaon ba ako at itatawag kita ng isang sisiwa sa mga babaing Hebrea, na makapagalaga sa iyo ng batang ito?

8 At sinabi sa kaniya ng anak ni Faraon, Yumaon ka. At ang dalaga ay yumaon, at tinawag ang ina ng bata.

9 At sinabi ng anak ni Faraon, sa kaniya, Dalhin mo ang batang ito, at alagaan mo sa akin, at bibigyan kita ng iyong kaupahan. At kinuha ng babae ang bata, at inalagaan.

10 At ang bata ay lumaki, at kaniyang dinala sa anak ni Faraon, at siya'y kaniyang inaring anak. At kaniyang pinanganlang Moises, at sinabi, Sapagka't aking sinagip siya sa tubig.

11 At nangyari nang mga araw na yaon, ng malaki na si Moises, na kaniyang nilabas ang kaniyang mga kapatid, at minasdan ang atang sa kanila: at kaniyang nakita ang isang Egipcio, na nananakit ng isang Hebreo, na isa sa kaniyang mga kapatid.

12 At siya'y nagmasid sa magkabikabilang dako, at nang siya'y walang makitang tao, ay kaniyang pinatay ang Egipcio at kaniyang tinabunan sa buhanginan.

13 At siya'y lumabas ng ikalawang araw, at, narito, na may dalawang lalaking Hebreo, na nagbababag: at kaniyang sinabi roon sa umaapi, Bakit mo sinasaktan ang iyong kasama?

14 At sinabi niya, Sinong naglagay sa iyong pangulo at hukom sa amin? Iniisip mo bang patayin ako, na gaya ng pagpatay mo sa Egipcio? At natakot si Moises, at nagsabi, Tunay na ang bagay na yaon ay nahayag.

15 Nang mabalitaan nga ni Faraon ang bagay na ito, ay minithi niyang patayin si Moises. Datapuwa't si Moises ay tumakas sa harapan ni Faraon, at tumahan sa lupain ng Madian: at siya'y umupo sa tabi ng isang balon.

16 Ang saserdote nga sa Madian ay may pitong anak na babae: at sila'y naparoon at umigib ng tubig, at kanilang pinuno ang mga inuman upang painumin ang kawan ng kanilang ama.

17 At ang mga pastor ay dumating, at sila'y pinalayas: datapuwa't si Moises ay tumayo, at sila'y tinulungan, at pinainom ang kanilang kawan.

18 At nang sila'y dumating kay Raquel na kanilang ama, ay sinabi niya, Bakit kayo tumindig na madali ngayon?

19 At kanilang sinabi, Ipinagsanggalang kami ng isang Egipcio sa kamay ng mga pastor, at saka iniigib pa niya kami ng tubig, at pinainom ang kawan.

20 At kaniyang sinabi sa mga anak niya, At saan naroon siya? bakit ninyo iniwan ang lalaking yaon? tawagin ninyo siya upang makakain ng tinapay.

21 At si Moises ay natuwa na makisuno sa lalaking yaon: at kaniyang pinapag-asawa kay Moises si Zephora na kaniyang anak.

22 At nanganak ng isang lalake, at kaniyang pinanganlan ng Gersom; sapagka't kaniyang sinabi, Ako'y nakipamayan sa ibang bayan.

23 At nangyari pagkaraan ng maraming araw na ang hari sa Egipto ay namatay; at ang mga anak ni Israel ay nagbuntong hininga dahil sa pagkaalipin, at sila'y dumaing at ang kanilang daing ay umabot sa Dios dahil sa pagkaalipin.

24 At dininig ng Dios ang kanilang hibik, at naalaala ng Dios ang kaniyang tipan kay Abraham, kay Isaac, at kay Jacob,

25 At nilingap ng Dios ang mga anak ni Israel, at sila'y kinilala ng Dios.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 6716

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

6716. 'A man from the house of Levi went' means truth which has its origin in good. This is clear from the meaning of 'a man as truth, dealt with in 3134; from the meaning of being 'from the house' as the origin; and from the representation of 'Levi' as good. In the highest sense 'Levi' represents Divine Love, dealt with in 3875, and in the internal sense spiritual love, 3875, 4497, 4502, 4503; and since he represents love, he represents good, because all good comes from love. As regards truth which has its origin in good, meant here by 'a man from the house of Levi', it should be recognized that the verses which follow deal in the highest sense with the Lord, with the way in which His Human became the law of God, that is, real Truth. It is well known that the Lord was born like anyone else and that when He was a young child he learned to talk like any other young child, after which He grew in knowledge, and also in intelligence and wisdom.

[2] From this it is evident that His Human was not Divine when He was born but that He made it Divine by His own power. He made it Divine by His own power because He had been conceived from Jehovah, as a result of which the inmost core of His life was Jehovah Himself. For the inmost core of anyone's life, called the soul, is derived from the father, whereas that which clothes what is inmost, called the body, is derived from the mother. The inmost core of life derived from the father is constantly flowing into and having an effect on the external derived from the mother, endeavouring even in the womb to make it similar to itself. This may be recognized in the fact that children are born with their father's disposition, and sometimes grandchildren and great grandchildren with their grandfather's and great grandfather's disposition. The reason for this is that the soul, which is derived from the father, constantly wishes to make the external derived from the mother similar to itself and an image of itself.

[3] Seeing that this is what goes on with man, one may recognize that it was what went on especially with the Lord. The inmost part of Him was the Divine Itself because it was Jehovah Himself, for He was Jehovah's only-begotten Son. And since that inmost part was the Divine Itself, how, more so than with any man, could the Divine fail to make the external derived from the mother an image of itself, that is, similar to itself, so that the Human - the external, derived from the mother - would be made Divine? This He accomplished by His own power because the Divine, which was the Inmost by which He had an effect on His Human, was His in the same way as a person's soul, which is the inmost part of him, belongs to that person. And because the progress which the Lord made conformed to Divine order, He made His Human, while He was in the world, to be Divine Truth; but after that, when He was fully glorified, He made it to be Divine Good, and so one with Jehovah.

[4] How this was accomplished is what is described in the highest sense of the present chapter. But since the contents of the highest sense, which all have to do with the Lord, surpass human understanding, let what follows be an explanation of the things contained in the internal sense of the chapter. These have to do with the beginnings and the succeeding states of God's truth with a member of the Church, that is, with a person who is being regenerated, 6713, 6714. The reason why these are the things contained in the internal sense is that human regeneration is an image of the glorification of the Lord's Human, see 3138, 3212, 3245, 3246, 3296, 3490, 4402, 5688.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.