Bible

 

Exodo 19

Studie

   

1 Sa ikatlong buwan, pagkatapos na ang mga anak ni Israel ay makaalis sa lupain ng Egipto, ay dumating sila ng araw ding yaon sa ilang ng Sinai.

2 At nang sila'y umalis sa Rephidim, at dumating sa ilang ng Sinai, ay humantong sila sa ilang; at doo'y humantong ang Israel sa harap ng bundok.

3 At si Moises ay lumapit sa Dios, at tinawag ng Panginoon siya mula sa bundok, na sinasabi, Ganito mo sasabihin sa sangbahayan ni Jacob, at sasaysayin sa mga anak ni Israel.

4 Inyong nakita ang aking ginawa sa mga Egipcio, at kung paanong dinala ko kayo sa mga pakpak ng agila, at kayo'y inilapit ko sa akin din.

5 Kaya't ngayon, kung tunay na inyong susundin ang aking tinig, at iingatan ang aking tipan, ay magiging isang tanging kayamanan nga kayo sa akin, na higit sa lahat ng bayan: sapagka't ang buong lupa ay akin;

6 At kayo'y magiging isang kaharian ng mga saserdote sa akin, at isang banal na bansa. Ito ang mga salita na inyong sasalitaan sa mga anak ni Israel.

7 At dumating si Moises at tinawag ang mga matanda sa bayan, at ipinahayag sa harap nila ang lahat ng salitang ito na iniutos ng Panginoon sa kaniya.

8 At ang buong bayan ay sumagot na magkakaisa, at nagsabi, Yaong lahat na sinalita ng Panginoon ay aming gagawin. At ipinagbigay alam ni Moises ang mga salita ng bayan sa Panginoon.

9 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Narito ako'y naparirito sa iyo sa isang salimuot na ulap upang marinig ng bayan pagka ako'y magsasalita sa iyo, at paniwalaan ka rin naman nila magpakailan man. At sinalita ni Moises ang mga salita ng bayan sa Panginoon.

10 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Pumaroon ka sa bayan at papagbanalin mo sila ngayon at bukas at labhan nila ang kanilang mga damit,

11 At humanda sa ikatlong araw: sapagka't sa ikatlong araw ay bababa ang Panginoon sa paningin ng buong bayan sa ibabaw ng bundok ng Sinai.

12 At lalagyan mo ng mga hangganan ang bayan sa palibot, na iyong sasabihin, Magingat kayo, na kayo'y huwag sumampa sa bundok, o sumalang sa hangganan: sinomang sumalang sa bundok ay papatayin na walang pagsala:

13 Walang kamay na hihipo sa kaniya, kundi, siya'y tunay na babatuhin, o papanain; maging hayop o tao ay hindi mabubuhay: pagka ang pakakak ay tumunog ng maluwat ay sasampa sila sa bundok.

14 At bumaba si Moises sa bayan mula sa bundok, at pinakabanal ang bayan, at sila'y naglaba ng kanilang mga damit.

15 At kaniyang sinabi sa bayan, humanda kayo sa ikatlong araw; huwag kayong sumiping sa babae.

16 At nangyari ng ikatlong araw, ng umaga, na kumulog at kumidlat, at may isang salimuot na ulap sa ibabaw ng bundok, at ang tunog ng pakakak ay napakalakas; at ang buong bayan na nasa kampamento ay nanginig.

17 At inilabas ni Moises ang bayan sa kampamento upang salubungin ang Dios; at sila'y tumayo sa paanan ng bundok.

18 At ang buong bundok ng Sinai ay umuusok, sapagka't ang Panginoon ay bumaba sa ibabaw niyaon na nasa apoy: at ang usok niyaon ay napaiilanglang na parang usok ng isang hurno, at ang buong bundok ay umuugang mainam.

19 At nang lumalakas ng lumalakas ang tunog ng pakakak ay nagsasalita si Moises, at sinasagot siya ng Dios sa pamamagitan ng tinig.

20 At ang Panginoon ay bumaba sa ibabaw ng bundok ng Sinai, sa taluktok ng bundok; at tinawag ng Panginoon si Moises sa taluktok ng bundok; at si Moises ay sumampa.

21 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Bumaba ka, pagbilinan mo ang bayan, baka sila'y lumagpas upang makita ang Panginoon, at mamatay ang karamihan sa kanila.

22 At gayon din ang mga saserdote, na lumalapit sa Panginoon ay papagbanalin mo, baka ang Panginoon ay hindi makapagpigil sa kanila.

23 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Ang baya'y hindi makasasampa sa bundok ng Sinai: sapagka't iyong pinagbilinan kami, na iyong sinabi, lagyan mo ng hangganan sa palibot ang bundok, at iyong ariing banal.

24 At sinabi ng Panginoon sa kaniya, Yumaon ka, bumaba ka; at ikaw ay sasampa, ikaw at si Aaron na iyong kasama: nguni't ang mga saserdote at ang bayan ay huwag lumampas sa mga hangganan upang lumapit sa Panginoon, baka siya ay hindi makapagpigil sa kanila.

25 Sa gayo'y bumaba si Moises sa bayan at isinaysay sa kanila.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 9422

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

9422. Sit ye here for us. That this signifies that they should remain in it, is evident from the signification of “sitting here,” namely, in this place, or under the mountain, as being to remain in the external sense. “To sit” in a place denotes to remain in one’s state, and “under the mountain” denotes in the external sense of the Word; for by “sitting” is signified remaining, as will be evident from what follows. By “place” is signified state, and by “Mount Sinai” is signified the Law, or Divine truth proceeding from the Lord, thus the Word (see n. 9420); by its summit, where Jehovah or the Lord was (Exodus 19:20) is signified the highest or inmost of the Law, that is, of the Word (see n. 8827); by all the rest of the mountain that was below the summit is signified the internal of the Law or of the Word, such as it is in heaven; and by what was beneath the mountain, where were the elders and the people, is signified the external of the Law or of the Word, which is its external sense. Thus are represented in the Word the inmost, the interior, and the exterior, of the things signified by “the mountain;” here the inmost, the interior, and the exterior things of the Law or of the Word, for “Mount Sinai” signifies the Law, or the Word (n. 9420). From this it is plain that by “Sit ye here for us,” is signified that they should remain in the external sense.

[2] That it is said “sit” is because “sitting” signifies remaining in a state; for movements from place to place signify changes of state of the interiors, as can be seen from what has been already shown (n. 2837, 3356, 3387, 4321, 4882, 5605, 7381). Consequently “sitting” signifies a permanent abiding in the state of the interiors. Because “sitting” has such a signification, therefore to sit was one of the rituals received among the sons of Israel when they represented a permanent state of the interiors; as in the book of Judges:

The sons of Israel came unto Bethel, and wept, and sat there before Jehovah, and fasted that day until the evening (Judg. 20:26).

The people came to Bethel, and sat there till even before God, and lifted up their voice, and wept with a great weeping (Judg. 21:2).

Here by “sitting” is signified permanence in a state of grief.

[3] From this it can be seen why “sitting” is spoken of, and what it infolds in the following passages, in David:

Jehovah, Thou hast known my downsitting and mine uprising; Thou hast understood my thought afar off (Psalms 139:2).

Thou shalt not go into the house of feasting to sit with them (Jeremiah 16:8).

Then he shall stand and shall feed in the strength of Jehovah his God; and they shall sit (Micah 5:4).

Come down, and sit on the dust, O virgin daughter of Babylon; sit on the earth. Sit thou in silence, and enter into darkness, O daughter of the Chaldeans; she saith in her heart, I shall not sit a widow (Isaiah 47:1, 5, 8).

In like manner in other passages: as “sitting in darkness” (Isaiah 42:7); “sitting in the assembly,” and “sitting alone” (Jeremiah 15:17); “sitting on the right hand and on the left” (Matthew 20:21), denoting to remain in a state of power over others; and “sitting on the right hand of the power of God” (Matthew 26:63-64; Mark 14:62; 16:19), speaking of the Lord, and denoting that the Divine omnipotence shall endure forever.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.