Bible

 

Daniel 8

Studie

   

1 Nang ikatlong taon ng paghahari ng haring Belsasar, ang isang pangitain ay napakita sa akin, sa aking si Daniel, pagkatapos noong napakita sa akin nang una.

2 At ako'y may nakita sa pangitain: nangyari nga, na nang aking makita, nasa Susan ako na palacio, na nasa lalawigan ng Elam; at ako'y may nakita sa pangitain, at ako'y nasa tabi ng ilog Ulai.

3 Nang magkagayo'y itiningin ko ang aking mga mata, at ako'y may nakita, at narito, tumayo sa harap ng ilog ang isang lalaking tupa na may dalawang sungay: at ang dalawang sungay ay mataas; nguni't ang isa'y lalong mataas kay sa isa, at ang lalong mataas ay tumaas na huli.

4 Aking nakita ang lalaking tupa na nanunudlong sa dakong kalunuran, at sa dakong hilagaan, at sa dakong timugan; at walang hayop na makatayo sa harap niya, ni wala sinoman na makapagligtas mula sa kaniyang kamay; kundi kaniyang ginawa ang ayon sa kaniyang kalooban, at nagmalaking mainam.

5 At habang aking ginugunita, narito, isang kambing na lalake ay nagmula sa kalunuran sa ibabaw ng buong lupa, at hindi sumayad sa lupa: at ang lalaking kambing ay may nakagitaw na sungay sa pagitan ng kaniyang mga mata.

6 At siya'y naparoon sa lalaking tupa na may dalawang sungay na aking nakitang nakatayo sa harap ng ilog, at tinakbo niya siya sa kabangisan ng kaniyang kapangyarihan.

7 At aking nakitang siya'y lumapit sa lalaking tupa, at siya'y nakilos ng pagkagalit laban sa kaniya, at sinaktan ang tupa, at binali ang kaniyang dalawang sungay: at ang lalaking tupa ay walang kapangyarihang makatayo sa harap niya; kundi kaniyang ibinuwal sa lupa, at kaniyang niyapakan siya; at walang makapagligtas sa lalaking tupa mula sa kaniyang kamay.

8 At ang lalaking kambing ay nagmalaking mainam: at nang siya'y lumakas, ang malaking sungay ay nabali; at kahalili niyao'y lumitaw ang apat na marangal na sungay, sa dako ng apat na hangin ng langit.

9 At mula sa isa sa mga yaon ay lumitaw ang isang maliit na sungay na dumakilang totoo, sa dakong timugan, at sa dakong silanganan, at sa dakong maluwalhating lupain.

10 At lumaking mainam, hanggang sa hukbo sa langit; at ang ilan sa hukbo at sa mga bituin ay iniwaksi sa lupa, at mga niyapakan yaon.

11 Oo, nagmalaki, hanggang sa prinsipe ng hukbo; at inalis niya sa kaniya ang palaging handog na susunugin, at ang dako ng kaniyang santuario ay ibinagsak.

12 At ang hukbo ay nabigay sa kaniya na kasama ng palaging handog na susunugin dahil sa pagsalangsang; at kaniyang iniwaksi ang katotohanan sa lupa, at gumawa ng kaniyang maibigan at guminhawa.

13 Nang magkagayo'y narinig ko ang isang banal na nagsalita; at ibang banal ay nagsabi sa isang yaon na nagsalita, Hanggang kailan magtatagal ang pangitain tungkol sa palaging handog na susunugin, at ang pagsalangsang na sumisira, upang magbigay ng santuario at ng hukbo upang mayapakan ng paa?

14 At sinabi niya sa akin, Hanggang sa dalawang libo at tatlong daan na hapon at umaga; kung magkagayo'y malilinis ang santuario.

15 At nangyari, nang ako, sa makatuwid baga'y akong si Daniel, ay makakita ng pangitain, na aking pinagsikapang maunawaan; at, narito, nakatayo sa harap ko ang isang kawangis ng isang tao.

16 At narinig ko ang tinig ng isang tao sa pagitan ng mga pangpang ng Ulai, na tumatawag at nagsasabi, Gabriel, ipaaninaw mo sa taong ito ang pangitain.

17 Sa gayo'y lumapit siya sa kinatatayuan ko; at nang siya'y lumapit, ako'y natakot at napasubasob: nguni't sinabi niya sa akin, Talastasin mo, Oh anak ng tao; sapagka't ang pangitain ay ukol sa panahon ng kawakasan.

18 Samantalang siya nga'y nagsasalita sa akin, ako'y nagupiling sa isang mahimbing na pagkakatulog na padapa; nguni't hinipo niya ako, at itinayo ako.

19 At kaniyang sinabi, Narito, aking ipaaaninaw sa iyo kung ano ang mangyayari sa huling panahon ng pagkagalit; sapagka't ukol sa takdang panahon ng kawakasan.

20 Ang lalaking tupa na iyong nakita, na may dalawang sungay, ang mga yaon ang mga hari sa Media at Persia.

21 At ang may magaspang na balahibo na lalaking kambing ay siyang hari sa Grecia: at ang malaking sungay na nasa pagitan ng kaniyang mga mata ay siyang unang hari.

22 At tungkol sa nabali, sa dakong tinayuan ng apat, ay apat na kaharian ang magsisibangon mula sa bansa, nguni't hindi sa pamamagitan ng kaniyang kapangyarihan.

23 At sa huling panahon ng kanilang kaharian, pagka ang mananalangsang ay nagsidating sa kapuspusan, isang hari ay babangon na may mabagsik na pagmumukha, at nakaunawa ng malabong salita.

24 At ang kaniyang kapangyarihan ay magiging dakila, nguni't hindi sa pamamagitan ng kaniyang sariling kapangyarihan; at siya'y lilipol na kamanghamangha, at giginhawa, at gagawa ng kaniyang maibigan; at kaniyang lilipulin ang mga makapangyarihan at ang banal na bayan.

25 At sa kaniyang paraan ay kaniyang palulusugin ang pagdaraya sa kaniyang kamay; at siya'y magmamalaki ng kaniyang loob, at sa kanilang ikatitiwasay ay papatay ng marami: siya'y tatayo rin laban sa prinsipe ng mga prinsipe; nguni't siya'y mabubuwal hindi ng kamay.

26 At ang pangitain sa mga hapon at mga umaga na nasaysay ay tunay: nguni't ilihim mo ang pangitain; sapagka't ukol sa maraming araw na darating.

27 At akong si Daniel ay nanglupaypay, at nagkasakit na ilang araw; nang magkagayon ako'y nagbangon, at ginawa ko ang mga gawain ng hari: at ako'y natigilan sa pangitain, nguni't walang nakakaunawa.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8211

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8211. 'And so it was in the morning watch' means a state of thick darkness and perdition for those steeped in falsity arising from evil, and a state of enlightenment and salvation for those guided by truth springing from good. This is clear from the meaning of 'the morning watch' as a state of enlightenment and salvation, and in the contrary sense as a state of thick darkness and perdition. The reason why 'the morning watch' has this meaning is that states of faith and love in the next life are like the times of day in the world. That is to say, they are like morning, midday, evening, and night; and these therefore also correspond to those states, 2788, 5672, 5862, 6110. The states also change in almost the same ways. Whenever change takes place morning, and in particular twilight, is an end and a beginning; for night comes to an end and day begins. In that state to which morning corresponds the good begin to be enlightened in matters of faith and to grow warmer in aspects of charity. The opposite also takes place, for then the evil begin to be overshadowed by falsities and to be chilled by evils. Consequently morning for the latter is a state of thick darkness and perdition, but for the former a state of enlightenment and salvation.

[2] These states in heaven are what give rise to the states of light and heat on earth, and also the states of thick darkness and cold, which come round in turn each year and each day. Whatever arises in the natural world has its origin and cause in those things that arise in the spiritual world; for to be sure the whole natural order is nothing other than a theatre representative of the Lord's kingdom, 3483, 4939, 5173, 5962. And this is the reason for correspondences. Variations of light and shade on earth, also of heat and cold, are indeed attributable to the sun, that is to say, to its different heights in the sky each year and each day, and in different parts of the earth. Yet these causes, which are proximate ones and exist in the natural world, were created in accordance with those things that exist in the spiritual world. The latter are the prior efficient causes from which the former, their posterior causes, arise in the natural world. For nothing in a state of order can ever exist on a natural level if its cause and origin do not lead back to a spiritual level, that is, to the Divine operating through that level.

[3] Since 'the morning' means the beginning of enlightenment and salvation in respect of the good, and the beginning of thick darkness and perdition in respect of the evil, it therefore says here that in the morning watch Jehovah looked out onto the camp of the Egyptians and troubled it, and then that He took off the wheels of the chariots, and overturned them into the middle of the sea, while on the other hand He saved the children of Israel. All this now makes plain what is meant in the spiritual sense by the following texts in the Word: In Isaiah,

In the day you will cause your plant to grow, and in the morning your seed to flourish. Isaiah 17:11.

In the same prophet,

Around evening time, behold, terror! Before the morning, he is no more. Isaiah 17:14.

In the same prophet,

O Jehovah, be their arm every morning, also our salvation in the time of distress. Isaiah 33:2.

In Ezekiel,

Thus said the Lord Jehovih, An evil, a single evil; behold, it has come. An end has come, the end has come; the morning has come on you, O inhabitant of the land, a day of tumult is near. Ezekiel 7:5-7.

In Hosea,

Thus He did to you, O Bethel, 1 on account of your great wickedness; 2 in the morning the king of Israel will surely be cut off. Hosea 10:15

In David,

Cause me to hear Your mercy in the morning; deliver me from my enemies, O Jehovah. Psalms 143:8-9.

Also in Genesis 19:15 and following verses, stating that when dawn ascended the Lord saved Lot and rained brimstone and fire on Sodom and Gomorrah.

[4] Since 'morning' means a state of enlightenment and salvation of the good, and a state of thick darkness and perdition of the evil, 'morning' also means the time of the last judgement, when those governed by good are to be saved and those ruled by evil will perish. It consequently means the end of a former Church and the beginning of a new Church, which are meant by a last judgement in the Word, 900, 931, 1733, 1850, 2117-2133, 3353, 4057, 4535. This is the meaning of 'morning' in Daniel,

He said to me, Up to the evening [when it is becoming] morning two thousand three hundred times, and then the sanctuary will be made correct. Daniel 8:14.

And in Zephaniah,

Jehovah ... in the morning, in the morning He will bring His judgement to light; He will not fail. I will cut off nations, and their towers 3 will be devastated. Zephaniah 3:5-6.

Also in Isaiah,

One was calling to me from Seir, Watchman, what of the night? Watchman, what of the night? The watchman said, Morning comes, and also the night. If you are inquiring, inquire, return, come. Isaiah 21:11-12.

In these places 'morning' stands for the Lord's Coming, and for enlightenment and salvation then, and so has reference to a new Church. 'Night' stands for the state of mankind and the Church then, that they are steeped in utter falsities arising from evil.

[5] The term 'the morning watch' is used because the night was divided into watches, the last of the night and the first of the day being the morning watch. The watchmen were on top of the walls, looking to see whether an enemy was coming and declaring what they saw by shouting it out. In the internal representative sense they are used to mean the Lord, and His keeping watch to mean constant presence and protection, 7989, as in David,

Your watchman will not slumber; behold, the watchman of Israel will neither slumber nor sleep. Jehovah is your watchman; Jehovah is your shade on your right hand. By day the sun will not strike you, nor the moon in the night. Jehovah will guard you from all evil; He will guard your soul. Psalms 121:3-7.

'Watchmen' is used in addition to mean prophets and priests, consequently the Word, in Isaiah,

Upon your walls, O Jerusalem, I have placed watchmen; all day and all night they will not be silent, calling Jehovah to mind. Isaiah 62:6.

And in Jeremiah,

It is a day [when] the watchmen will cry on Mount Ephraim, Arise in order that we may go up to Zion, to Jehovah our God. Jeremiah 31:6.

Poznámky pod čarou:

1. The Latin here possibly means Thus he [Shalmanezer] did to you, O Bethel or even Thus Bethel did to you.

2. literally, on account of the wickedness of your wickedness

3. literally, angles or corners

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.