10023. Aron i sinovi njegovi neka metnu ruke teletu na glavu. Da ovo označava reprezentativ primanja dobra i istine u prirodnom ili spoljašnjem čoveku, vidi se iz značenja polaganja ruku, što znači davati drugome ono što je svoje. Isto tako to označava i primanje, jer ono što je usađeno, to je primljeno od drugoga; i iz značenja glave, što označava celo, vidi br. 10011; i iz značenja glave teleta, što je dobro nevinosti i ljubavi prema bližnjem u spoljašnjem ili prirodnom čoveku, vidi br. 9391, 10021. Polaganje ruku označava komunikaciju i primanje, jer ruke označavaju moć, a pošto je ovo delovanje života, ruke tako isto označavaju sve što je u čoveku, stoga celoga čoveka, onoliko koliko je to onaj koji deluje (agent); vidi što je navedeno u br. 10019; a polaganjem označava se davanje što se tiče onoga koji ovo čini, a primanje što se tiče onoga na koga se ruke polažu. Iz ovoga se vidi da je polaganje ruku kod drevnih označavalo davanje i prenošenje onoga o čemu se govori, kao i primanje od drugoga, bilo da se radi o moći, potčinjavanju, blagoslovu, ili svedočenju. Da se polaganjem ruku označava moć, vidi se iz sledećih odlomaka kod Mojsija,

Jehova reče Mojsiju, da položi ruku na Jošuu, i da ga postavi ispred Eleazara sveštenika, pred celom skupštinom, i da na njega prenese svoju slavu, da mu se sva skuština mora potčiniti (Brojevi 27:18, 20). Ovde se vidi da se polaganjem ruke označava komunikacija i prenošenje moći koju je imao Mojsije, i njeno primanje od Jošue; stoga se kaže, da treba na njega da prenese svoju slavu. Ponovo, kad su se Leviti očišćavali, i kada se Aronova služba prenosila na njih, bilo je zapoveđeno, da treba dovesti dva teleta sa prinosom, i da Aron treba da dovede Levite s ponudom, i da Aron treba da dovede Levite pred Jehovu, i da sinovi Izrailjevi treba da polože ruke na Levite; a Leviti treba da polože ruke n lave teladi, od kojih jedan da se prinese kao žrtva, a drugi kao žrtva paljenica; i da na ovaj način treba da odvoje Levite među sinovima Izrailjevim, i da oni budu Jehovini (Brojevi 8:7-14). Polaganjem ruku sinova Izrailjevih bilo je označeno prenošenje moći vršenja službe na njih, i primanje ove od Levita; tako je izvedeno odvajanje. A polaganjem ruku Levita označavalo se prenošenje te moći Jehovi, to jest, Gospodu; stoga se reklo da oni treba da budu odvojeni među sinovima Izrailjevim, i da budu Jehovini.

Ponovo, kad su sinovi Izrailjevi priznavali svoje grehove, tada je Aron polagao ruke na glavu živog jarca Azazela, i ispovedio sva bezakonja sinova Izrailjevih, i sve njihove grehove, i stavio ih na glavu jarca, i poslao ga u pustinju (Levitska 16:21). (prim. prev. Otuda izraz žrtveni jarac, to jest, osoba koja svojom patnjom plaća greške svih drugih, iako je sama nedužna). Da je polaganje ruku na jarca označavalo komunikaciju i prenošenje svih bezakonja i grehova sinova Izrailjevih, i njihovo primanje od strane jarca, jasno se vidi. Pustinja, u koju je jarac bio poslat, označava pakao. Da svedoci i svi oni koji su čuli, treba da metnu ruke na onoga koji treba da se kamenuje (Levitska 24:14), označavalo je svedočenje pa stoga i komunikaciju i prenošenje, koje kad je bilo primljeno, on je bio osuđen na smrt. Ponovo, čovek koji bi doneo iz stada ili krda žrtvu paljenicu Jehovi, trebao je da položi ruku na glavu žrtve paljenice (Levitska 3:1, 2, 8, 13). Isto tako, sveštenik je trebao da učini isto, ako je zgrešio; i svaka duša koja greši, trebala je da učini istu stvar (Levitska 4:4, 15, 24, 29). Polaganjem njihovih ruku na žrtvu paljenicu i na žrtvu, označavalo se sve što je pripadalo bogoštovanju onoga koji je prinosio ponudi, ili koji je priznavao grehove, koji se ispovedao, i tako očišćavao, kao što se označavalo i usađivanje dobra i istine, pa stoga i povezivanje s Gospodom, a sve se to uzvodilo preko komunikacije, prenošenja, i primanja; prenošenje i primanje označava ono što je označeno nošenjem bezakonja, vidi br. 9937, 9938).

Pošto su se komunikacija, prenošenje, i primanje označavali polaganjem ruku, stoga se može znati značenje polaganja ruku kod Mateja: Knez , nekakav, dođe Isusu i klanjaše mu se govoeći: kći moja sada umrije; nego dođi i metni na nju ruku svoju, i oživjeće. Isus, ušavši uhvati je za ruku, i usta devojka Mateju 9:18, 25). I kod Marka,

Isus stavi ruke na oči slepog čoveka, i isceli se Marka 8:25. Opet, dovedoše gluvoga Isusu, da metne ruke na njega; a On uzevši ga na stranu od naroda, metnu Svoj prst u njegove uši, i pljunuvši dohvati se jezika njegova, i odmah mu se otvoriše uši (Marko 7:32, 33, 35). A kod Luke,

Beše žena bolesna od duha i zgrčena, i Isus položivši ruke na nju, i ispravi se Luka 13:11, 13). Tako isto kod Marka,

Isus metaše ruke na bolesne, i iscijeljivaše ih Marka 6:5. I ovim primerima polaganj ospodovih ruku, kao i njegivim dodirom, označena je komunikacija i primanje Božanske Moći, kao što je pokazano kod Marka: Neka žena mu priđe straga, i dotače se haljine Isusove, rekavši, Ako samo dotaknem haljine njegove, ozdraviću, i odmah se izleči od slabosti. Isus znade da je moć iz Njga izašla Marka 5:27-30. I kod Luke, žena koja se dotače Njegovih haljina, ozdravi; Isus reče: neko me se dotače, jer opazih silu koja iz mene iziđe Luka 8:44, 46). Opet, I sav narod tražaše da ga se dotakne, jer sila iz Njega izlažaše, i svi se isceljivahu (Luka 6:19). Iz ovoga je jasno šta je označeno polagajem ruku ili dodirom prsta, kao i onim što se kaže kod istoga jevanđeliste: i pristupivši dohvati se za sanduk i nosioci stadoše, i reče: momče, tebi govorim, ustani. I sede mrtvac i stade govoriti Luka 7:14, 15); isto tako šta je označeno polaganjem ruku na decu kod Mateja: Dovedoše decu Isusu, da stavi ruke Svoje na njih; Isus reče: ostavite decu, i ne zabranjujte im dolaziti k meni i metnu ruke Svoje na njih Mateju 19:13, 15) - i na decu, kod Marka,

Isus zagrlivši ih metnu ruke Svoje na njih i blagoslovi ih Marka 10:16. Polaganjem ruku na decu ovde je označena komunikacija i primanje Božanske moći, preko čega se leči unutrašnji um, što je spasenje.

Ovo značenje dodira, koje se izvodi rukama, ima poreklo u predstavama u drugom životu, gde se onima koji imaju različito stanje života, čini da su udaljeni na određeno rastojanje; dok onima koji su u sličnom stanju svog života, njima izgleda da su blizu, dok oni koji u tom životu koji dodiruju jedan drugoga, ti kominiciraju stanje svog života jedan drugome; ako se to radi rukama, tada sve od života komunicira, jer ruke, kao što je gore rečeno, po korespondenciji označavaju moć, koja je aktivno načelo života, ili njegova punina. Predstave ove vrste postoje u svetu duhova, ali one su rezultat influksa od neba, jer se samo tamo opažaju bliska udruživanja osećanja dobrote i istine.