670. I iziđoše na nebo na oblacima, označava odvajanje u odnosu na unutarnje stvari i njihovu zaštitu. Ovo je vidljivo iz značenja "odlaska na nebo", u odnosu na dvojicu svjedoka, kao odvojenost od zla, tj. od onih koji su u neistinitosti doktrine od zala života, a takođe i zaštitu (vidi prethodni članak, br. 669); takođe od značenja "oblaka", kao poslednjih stvari Božanske istine ili spoljašnjeg dela Reči, koja se naziva bukvalno značenje (o čemu gore, br. 36, 594). Mnoga od zala takođe su u ovom spoljašnjem, jer svi koji vode zli život misle u sebi suprotno dobrima i istinama Reči, doktrine i Crkve, iako mogu dobra i istine reči biti njihova prividna spoljašnjost. Zbog života u ljubavi prema zlu, a ljubav privlači na vlastitu stranu unutarnjost uma, a time i misli duha, kad takvi misle sami za sebe, oni potpuno (u sebi) odbacuju one stvari - koje priznaju verbalno pred svetom. To je spoljašnje, koje je isto tako prisutno u bezbožnicima i zlikovcima, je ovde označio "oblak". Zbog ovog razloga, pod "I iziđoše na nebo na oblacima, " misli se na odvojenost u odnosu na unutarnje, ali ne u i odnosu na spoljašnje. Separacija je samo u odnosu na unutarnje, a ne u odnosu na spoljno, jer je unutarnje dvojice svedoka bilo duhovno i nebesko, dok je unutarnje kod zlih bilo infernalno i dijabolično; a unutarnje koje je nebesko i duhovno je zapravo - na nebu; stoga im se kaže: "iziđite amo", kako bi se njihova unutarnja bića mogla odvojiti od zlih, da njihovo unutarnje ne bi moglo biti povređeno.

[2] Treba reći nekoliko reči, kako bi se otkrilo šta je posebno uključeno u "odlazeći na nebo dva svjedoka koja su bila ubijena i ponovno oživjela. " Na kraju Crkve, kada nema vere, jer nema ljubavi, otkrivene su unutarnje stvari Reči koje služe Novoj Crkvi za nauk i život. To je učinio sam Gospod, kada je kraj Jevrejske Crkve bio na dohvat ruke; jer je sam Gospod došao na svet i otvorio unutarnje Reči, osobito ono koji se odnosi na Njega, ljubav prema Njemu i ljubav prema bližnjemu, kao i veru u Njega, koja je pre toga bila skrivena u unutrašnjosti Reči, jer je ona bila su u svojim reprezentacijama i odatle u posebnim stvarima crkve i bogopoštovanja. Ove istine koje je Gospod objavio bile su unutarnje istine i same po sebi duhovne; a posle su služile Novoj Crkvi za nauk i život, kao što je upravo rečeno gore. Ove istine, međutim, nisu odmah primljene, čak ni nakon značajnog protoka vremena, kao što je poznato iz povesti crkve; a to zbog toga, što se one ne mogu primiti, sve dok se sve stvari u duhovnom svetu ne dovedu u red; jer, kao što je duhovni svet povezan s prirodnim svetom u ljudima, pa ako se najpre taj svet ne bi doveo u red, ljudi u prirodnom svetu ne bi mogli razumeti ili shvatiti dobra ljubavi i istine doktrine; zbog toga je dugo vremena proteklo pre nego što je hrićanska crkva bila univerzalno utemeljena u evropskom svetu; jer sve posledice, koje postoje u prirodnom svetu, potiču od uzroka koji su u duhovnom svetu, a osobito one, koji se odnose na stvari Crkve. Za ove stvari je rečeno da obznanjuju ono što je označeno Božijim zapovestima datim dvojici svedoka "da iziđu u nebo", naime, da zlikovci ne bi naneli zlo dobrima ljubavi i istinama doktrine koje su otkrivene u poslednjem vremenu crkve.

[3] Bilo je slično u davno vreme, kad je došla do kraja Najdrevnija Crkva, pre potopa, jer su tadašnji predstavnici nebeskih stvari, koji su postojali među najstarijim ljudima, bili objedinjeni u jedno telo i behu tada nazvani "Enoh", i tako sačuvani za potrebe Nove Crkve nakon potopa; a to se zvalo reprezentativnom crkvom, jer su se njeni zakoni i statuti, a uopšteno njihova bogopoštovanja, sastojali od reprezentacija ili od takvih stvari u prirodnom svetu, koje su u skladu sa duhovnim stvarima u duhovnom svetu (koje su njihove korespondencije). Slično je učinjeno sa ovim ljudima, to jest, bili su odvojeni od zlih, tako što su bili odvedeni na nebo i tako bili zaštićeni, i to sve dok stara crkva nije dovedena do svog kraja, kada je trebalo da bude uspostavljena Nova Crkva. To je opisano ovim rečima u Postanju: I živeći Enoh jednako po volji Božjoj, nestade ga, jer ga uze Bog. (Pos. 5:24). Da je ovo značenje izraza "I živeći Enoh jednako po volji Božjoj, nestade ga, jer ga uze Bog " može se videti u Nebeskim Tajnama (br. 518-523), gde je i objašnjeno.

[4] Slično se čini i u današnjem vremenu. Ova crkva, koja se zove hrišćanska, danas je došla do svog kraja, pa je Gospod otkrio tajne neba i crkve da bi služile kao nauk života i vere za Novu Crkvu, što je značio "Novi Jerusalim" u Apokalipsi. Ova je doktrina, takođe, preuzeta u nebo da joj zli ne bi naneli zlo pre uspostavljanja Nove Crkve. Takvo je, dakle, značenje ovoga u odnosu na dva svedoka, i izraz "da su otišli na nebo"; i onoga što sledi u sledećem poglavlju, gde se razmatra "žena koja će roditi dete, " pred kojom je stajala aždaja: I rodi muško, sina, koji će pasti sve narode s palicom gvozdenom; i dijete njezino bi uzeto k Bogu i prijestolu njegovu. (Otkr. 12:5). Ono što posebno znače "žena" i "dete" će biti opisano u objašnjenju sledećeg poglavlja. Iz ovoga se sada može videti koja je tajna uključena u ono, što je ovde rečeno za ova dva svedoka koja po zapovesti "Iziđoše na nebo na oblacima".