504. Do sada smo pokazali značenje grada (tuča); sada ćemo pokazati značenje vatre. Vatra označava, u Reči, dobro nebeske ljubavi, a plamen, dobro duhovne ljubavi; ali u obrnutom smislu, vatra označava zlo koje izvire iz ljubavi prema sebi, a plamen označava zlo koje izvire iz ljubavi prema svetu. Treba shvatiti da dobra svake vrste povlače svoje postojanje nebeske ljubavi i duhovne ljubavi, a zla svake vrste vuku svoje postojanje od ljubavi prema sebi i ljubavi prema svetu. A pošto je ljubav, u oba smisla, označena u Reči vatrom, stoga se i sve dobro i sve zlo koje potiče od ove dve ljubavi, označavaju se njom (vatrom). Pošto se izraz vatra, u Reči, koristi i za nebo i za pakao, i pošto je do sada bilo nepoznato da je ljubav označena vatrom, to ću navesti nekoliko odlomaka iz Reči da bih učinio jasnim, da vatra, u dobrom smislu, tamo označava nebesku ljubav, a u lošem smislu, paklenu ljubav.

2. Da je nebeska ljubav označena vatrom u Reči, jasno je, prvo iz značenja vatre na oltaru, koja označava nebesku ljubav, ili ljubav ka Gospodu, o kojoj vidi gore (br. 496); i da vatra ne sa olatara ima slično značenje, vidi se iz sledećih odlomaka. Kod Jezekilja: I vidjeh, i silan vjetar dolažaše sa sjevera, i velik oblak i oganj koji se razgorijevaše, i oko njega svjetlost, i isred ognja kao jaka svjetlost i /vidjeh/ po obličju živa stvorenja (životinje) kao živo ugljevlje, gorahu a oči kao svijeće; i taj oganj prolažaše između životinja i svijetljaše se, i iz ognja izlažaše munja. I ozgo na onom nebu što bijaše nad glavama, bijaše kao prijesto, po izgledu kao kamen safir, i na prijestolu kao čovjek. I vidjeh kao jaku svjetlost, i u unutra kao oganj naokolo, od bedara gore, a od bedara dolje vidjeh oganj i svjetlost oko njega (I, Br. 4,5, 13, 26, 27; 8:2). Heruvimi koji su viđeni kao živa stvorenja označavaju Gospoda kao Božansko Proviđenje, i kao stražu kako bi Mu se prilazilo samo preko dobra ljubavi; i pošto su neba ta straža, a posebno najdublje ili treće nebo, stoga je i ovo nebo označeno heruvimom; kao što se može videti gore (br. 152, 277, 313, 322, 362, 462). A pošto je treće nebo označeno uglavnom ovim, i pošto je Gospod iznad neba, stoga se Gospod vidio na prestolu iznad heruvima. Vatra viđena između heruvima, sa jakim svetlom okolo, i munjama okolo prestola, i iz skuta Onoga koji je sedao na prestolu, gore i dole, jasno označava nebesku Božansku Ljubav. Jer Sam je Gospod Božanska Ljubav, i sve što proizlazi od Gospoda, proizlazi iz njegove 3 Božanske Ljubavi; ovo je stoga vatra koja je sijala okoliko svuda. Slično kod Danila: I sjede Starac na kom bješe odijelo bijelo kao snijeg, i kosa na glavi kao čista vuna; i njegov prijesto bješe užareno ugljevlje. I rijeka ognjena izlažaše i tecijaše ispred Njega (7:13, 9, 10). Starac tako isto označava Gospoda; Sin čovečiji, na ovome mestu, označava Gospoda kao Božansku Istinu, a Starac, Gospoda kao Božansko Dobro ili Božansku Ljubav. On se nazivao Starcem iz pradrevih vremena, kada je postojala nebeska crkva, koja je bila u ljubavi ka Gospodu. Ova crkva, i nebo koje je postalo od ovih, označena je prestolom, koji je bio kao ognjeni plamen; ali točkovi koji su bili kao oganj koji plamti, označavaju doktrinu nebeske ljubavi; Božanska Ljubav koja proizlazi od Gospoda, označena je ognjem koji izlazi iz Njega i ide ispred Njega.

4. Isto tako kaže se kod Danila, da mu se pokazao čovjek obučen u platno, i da pojas bješe oko njega od čisotga zlata iz Ufaza; a tijelo mu bješe kao hrisolit, i lice mu kao munja, a oči kao lučevi zapaljeni, a ruke i noge kao mjed uglađena (10:5, 6). Da je to bio Gospod kojega je Danilo vidio, vidi se iz Apokalipse, gde je Gospod predstavljen pred Jovanom skoro na sličan način, o Kome se kaže ovo, I vidjeh usred sedam svijećnjaka kao Sina čovječjega, obučena u dugačku haljinu, i opasana po prsima pojasom zlatnijem. A glava njegova i kosa bijaše bijela kalo bijela vuna, kao snijeg; a oči njegove kao plamen ognjeni. I noge njegove kao mjed kad se rastopi u peći; i glas njegov kao huka voda mnogijeh, a lice njegovo kao sunce (1:13-15; 2:18). Zbog sličnosti opisa Sina čovečijeg koga je vidio Jovan posred sedam svijećnjaka, i čoveka obučena u platno, i Starca kojega je vidio Danilo, jasno je da su obojica videli Gospoda. Njegovo lice, koje se videlo kao munja a Njegove oči kao plamen ognjeni, označava Gospodovu Božansku Ljubav. Jer kod čoveka je lice reprezentativna slika osećanja njegove ljubavi, a to je posebno slučaj s očima, jer iz njih prosijava ljubav, koja kao da izbija kao iskre što izlaze iz vatre.

5. Kaže se o onome koji je sedao na belom konju, A oči su mu kao plamen ognjeni (Apok. 19:12). Očito je da je to Gospod koji je bio predstavljen kako sjedi na belom konju, a koji se nazivao Reč Božija, i carem careva, i Gospodarem nad gospodarima. Zato što vatra označava Božansku Ljubav, stoga je Mojsije video Gospoda na Brdu Horivu u ognju plamenom u grmu (Izlazak 3:2). Tako isto su Mojsije i sav Izrailjski narod videli ga dok je silazio na brdo Sinajsko u ognju, o čemu je ovo napisano: A gora se Sinajska dimljaše, jer siđe na nju Jehova u ognju; i dim se iz nje podizaše kao dim iz peći (Izlazak 19:18; Zak. Ponov. 4:36). Oganj i tu prestavlja Božansku Ljubav.

6. Pošto oganj, u najvišem smislu, označava Gospodovu Božansku Ljubav, stoga je bilo zapoveđeno da oganj neprekidno gori na oltaru, i da od te vatre uzimaju kada se pali tamjan. Stoga je bio običaj kod Grka i Rimljana da održavaju neprestano vatru nad kojom su bdile Vestalke device. Ovaj je običaj poticao od njihovg bogoštovanja ognja kao svete stvari iz drevnih crkava, koje su bile u Aziji, gde je bilo sve reprezentativno što je bilo povezano s bogoštovanjem. Pošto vatra u najvišem smislu označava Gospodovu Božansku Ljubav, stoga je bio postavljen svećnjak u šatoru od sastanka, na kome je bilo sedam svetiljki koje su neprekidno gorele. O ovome napisano je kod Mojsija: Zapovedi sinovima Izrailjevim, da pred zavjesom svjedočanstva Aron namješta da gore od večera do jutra pred Gospodom zakonom vječnijem. Da svijećnjak čisti i da namješta žiške ped Gospodom vazda (Levitska 24:2-4). A o samom svećnjaku, vidi Izlazak 25:31 do kraja, 37:17-24, XKL, 24, 25; Brojevi 8:2-4. Značenje sedam svećnjaka koji neprekidno gore pred prestolom Božijim (Otkrovenje 4:5) je slično. Ali oganj na oltaru označavao je nebesku Božansku Ljubav, dok je oganj na svećnjaku, koji je bio plamen, označavao duhovnu Božansku Ljubav; pa je stoga ulje, od kojega se dizao plamen u svećnjacima, označavalo je Božansku Ljubav, kao i ulje koje su pet mudrih devojaka imale (Matej 25:1-12). Gospodova Božanska Ljubav isto tako označena je vatrom kod Jevanđelista. Jovan /Krstitelj/ je rekao; Ja vas krštavam vodom, ali Isus će vas krštavati Duhom Svetim, i ognjem (Mateja 3:11; Luka 3:16). Krstiti Sveti Duhom i ognjem, označava preporoditi čoveka pomoću Božanske Istine i Božanskog Dobra ljubavi od Njega, jer Sveti Duh je Božanska Istina koja proističe od Gospoda, a oganj, Njegova Božanska Ljubav, od koje proizlazi ta istina. Slično onome što je označeno ognjem, je i ono što je označeno ognjem kod Isaije: Jehova koji ima oganj u Sionu, a peć u Jerusalimu (XXXUI, 9). Kaže se, ima oganj u Sinu, jer Sion označava crkvu u kojoj je nebeska ljubav, a peć u Jerusalimu, jer Jerusalim označava crkvu u kojoj je istina doktrine; nebeska ljubav koja je kao oganj, i istina doktrine kao peć, u kojoj se priprema hljeb.

9. Pošto je dobro ljubavi označeno ognjem a bogoštovanje iz dobra ljubavi bilo predstavjeno ponudama, stoga je ponekad oganj slat s neba, da izgori ponude; kao kad je žrtva paljenica prinesena za ispaštanje naroda, o čemu je rečeno sledeće kod Mojsija: Jer dođe oganj od Jehove, i spali na oltaru žrtvu paljenicu i salo. I vidjevši to sav narod povika i pade ničice (Levitska 9:24). Slično je rečeno, da tada siđe oganj Jehovin i spali žrtvu paljenicu i drva i kamen i prah, i vodu u opkopu popi (I o Carevima 18:38). Ovaj je oganj isto tako označavao Božansku Ljubav, pa stoga i primanje bogoštovanja od dobra ljubavi. Slično oganj koji se spustio sa stene, i spalio meso i hlebove presne, koje je Gideon donio anđelu Božijem (Sudije 6:21). Božanska Ljubav Gospodova bila je označena i jagnjetom koje je bilo ispečeno na ognju, nekuhano, a što ostane do jutra da se spali ognjem (Izlazak 12:8, 9, 10). Ovi su stihovi objašnjeni u Tajnama Nebeskim (br. 7852-7861). Gospodova Božanska Ljubav bila je označena i vatrom koja je išla pred sinovima Izrailjevim u pustinji kada su putovali; isto tako, vatrom u šatoru od sastanka noću, o čemu je rečeno kod Mojsija: Jehova iđaše ispred njih danju u stubu od oblaka, i vodi ih putem; a noću oblak od ognja nije se odvajao od naroda (Izlazak 13:21, 22; Brojevi 9:15-23; Zak. Ponovljeni 1:33). Ponovo, a stub od oblaka Jehovin bješe na šatoru danju, a noću oganj bješe na njemu pred očima svega doma Izrailjeva, dokle god putovahu (Izlazak 40:38; Psalam 105:32, 39). Oblak koji se pokazivao danju, a oganj noću, predstavljali su nebesku stražu i crkvu Gospodovu. Jer je šator predstavljao nebo i crkvu; oblak i oganj, stražu; jer je dan, kad se pokazivao oblak, označavao Božansku Istinu u svetlosti, a noć Božansku Istinu u senci. Kako ne bi bili povređeni prejakom svetlošću, bili su zaštićeni oblakom, i svetlećim ognjem, da ne bi bili 11 povređeni pre jakom senkom. Da je ovakva bila reprezentacija ovih stvari, vidi se kod Isaije: Jehova će stvoriti nad svakim stanom na gori Sionskoj i nad zborovima njezinim oblak danju s dimom i sjetlost plamena ognjenoga noću, jer će nad svom slavom biti zaklon (4:5, 6). Stan na gori Sionu označava dobro nebeske crkve, a njeni zborovi označavaju istine toga dobra; zaštita od povreda od previše svetlosti ili previše senke, označena je oblakom danju i dimom i sjajnim plamenom noću; stoga se kaže, nad svakom slavom biće zaklon, i biće šator za senu danju zbog vrućine. A da se ne bi pojavile obmane zbog previše svetlosti ili previše senke, označeno je time što će postojati utočište i pokrivalo protivu poplave i dažda, jer poplava i dažd označavaju provalu obmana.

11. Kod Zaharije: Jerusalimu će se dati zid od ognja i u slavi ja ću biti posred njega (2:5). Zid od ognja označava zaštitu preko Božanske Ljubavi, jer ovoj se paklovi ne mogu primaći; slava posred njega /posred ognja/ je Božanska Istina u svetlosti na svakoj strani. Zato što vatra označava Božansku ljubav, stoga su se žrtve paljenice nazivale ponude prinesene ognjem Jehovi, 1:13 ponude ognjem na ugodni miris Jehovi (Izlazak 29:18; Levitska 1:9), 13, 17; 2:2, 9, 11; 3:35; 5:12; 7:30; 21:6; Brojevi 28:2; Zak. Ponov. 18:1). Značenje ovoga je da su ovi /prinosi/ bili primljeni zbog reprezentacije bogoštovanja iz dobra ljubavi; ovo je bogoštovanje bilo predstavljeno žrtvama paljenicama, jer se tada spaljivala stoka cela na ognju. Zato što je Reč sama Božanska istina ujedinjena s Božanskim Dobrom – jer je brak dobra i istine u svemu u njoj – stoga se Ilija uzneo u nebo u ognjenm kolima s ognjenim konjima (II o Carevima 2:11); i iz istoga razloga je gora okolo Jelisija viđena ispunjena konjima i kolima ognjenim (6:17); jer Ilija i Jelisej su predstavljali Gospoda kao Reč, pa su stoga kola označavala doktrinu iz Reči, a konji, razumevanje Reči. Da oganj označava ljubav, jasno je i iz Davida, gde se kaže o Jehovi, Činiš vjetrove da su ti anđeli, plamen ognjeni da su ti sluge (104:4). Jehova koji od vetrova čini 14 anđele, označava da su oni prijemnici Božanske Istine, stoga oni označavaju Božanske istine same; a od plamena ognjenog čini sluge, označava da su oni prijemnici Božanskog Dobra, stoga oni označavaju Božanska dobra. Otuda se vidi da plamteći oganj označava dobro ljubavi. Da anđeli u Reči znače Gospoda kao Božansku Istinu, a u respektivnom smislu, prijemnike Božanske Istine od Gospoda, može se videti gore (br. 130, 200, 302); a da sluge označavaju prijemnik Božanskog Dobra, koje je Božanska Ljubav, može se videti gore (br. 155). Stoga je očito da plamteći oganj označava dobro ljubavi. Oganj označava ljubav, jer se Gospod, zbog Svoje Božanske Ljubavi, pokazuje u anđeoskom nebu kao Sunce, iz kojega proističe Sunčana toplina i svetlost; a u nebesima toplina od Gospoda kao Sunca je Božansko Dobro ljubavi, a svetlost od Gospoda kao Sunca je Božanska Istina; iz ovoga razloga, vatra označava, u Reči, dobro ljubavi, a svetlost, istinu od dobra. Da se Gospod u nebesima pokazuje kao Sunce, zbog Božanske Ljubavi, može se videti u Nebu i Paklu (br. 116-125); kao i to da je svetlost od toga Sunca, Božanska istina, a toplina Sunca, Božansko Dobro (br. 126-140; isto tako br. 567, 568). To je zbog korespondencije između vatre i ljubavi, da u običnom govoru, kada se govori o osećanjima koja dolaze od ljubavi, da koristimo izraze zagrejati se, plamteti, goreti, biti vreo, biti u vatri, i druge slične izraze. Isto tako, čovek biva topao zbog svoje ljubavi, ma kakva da je, u skladu s njenim stepenom.

15. Do sada /smo govorili/ o značenju vatre u Reči, kada se pripisuje Gospodu, a isto tako kad se govori o nebu i crkvi. U drugu ruku, kada se vatra koristi u Reči u vezi sa zlom i paklovima, tada označava ljubav prema sebi i svetu, a otuda označava i svako zlo osećanje i želju koje muče zle u paklu posle smrti. Vatra ima ovo obrnuto značenje, jer Božanska Ljubav, kada se spušta iz neba i kada prolazi kroz društva gde su zli, pretvara se u ljubav koja je suprotna Božanskoj Ljubavi, a otuda i u razne goruće želje i požude, pa stoga i u zla svake vrste; stoga i u muke, jer zla sa sobom nose svoju kaznu. U stvari, posledica ovih ljubavi je da se oni koji su u paklovima, pokazuju sa licima u plamenu i crveni kao od vatre. Stoga je očito značenje vatre u sledećim odlomcima. Kod Isaije, jer će se razgorjeti bezbožnost kao oganj, koji sažiže čkalj i trnje, pa upali gustu šumu, te otide u dim visoko. I narod će biti kao hrana ognju, niko neće požaiti brata svojega (9:18, 19). Ponovo, Sav narod će izgorjeti i biti hrana ognju (9:5). Ponovo: Gle, Asirci će zatrudnjeti slamom, i rodiće strnjiku. Gnjev vaš proždrijeće vas kao oganj. Ko će ostati kod ognja koji proždire? Ko će od nas ostati od vječne žege? (33:11, 12, 14). Asici označavaju one koji od obmana i zabluda, rezonuju protiv dobara i istina crkve 16 iz svoje vlastite inteligencije, to jest, iz ljubavi prema sebi; ove se ovde opisuju. Ponovo: Jer će biti dan osvete Jehovine, godina plaćanja, da bi se osvetio Sion. I potoci će se njezini pretvoriti u smolu, i prah njezin u sumpor, i zemlja će njihova postati smola razgorjela i za uvijek će ostati pusta (34:8-10). Ponovo: Gle, postali su kao pljeva, oganj će ih spaliti, neće izbaviti svoju dušu od sile ognjene (47:14).

Ponovo: Gle, svi koji ložite oganj i opasujete se iskrama, idite u svjetlost ognja svojega i u iskrama koje raspaliste (50:11). Ponovo: Crv njihov ne umire, niti se oganj njihov gasi (66:24). Kod Jezekilja: Predaću te u ruke ljudi koji pale. Bićeš hrana ognju (21:31, 32). Kod Davida: Učiniću te kao peć zažarenu, kad se razgnjeviš; gnjev će ih Gospodov progutati, i oganj će ih Gospodov proždrijeti (Psalam 21:9). Ponovo: Neka padne na njih živo ugljevlje; neka ih on baci u oganj, u propast, da ne ustanu (140:10), Kod Mateja: Svako dakle drvo koje ne rađa dobra roda, siječe se i u oganj baca. Njemu je lopata u ruci, i skupiće pšenicu svoju u žitnicu, a pljevu će sažeći ognjem vječnijem (3:10, 12; Luka 3:9, 17). Ponovo: Kao što se kukolj spaljuje ognjem, tako će biti na kraju vremena. Ponovo:Sin čovječiji će poslati anđele svoje, i sabraće iz carstva njegova sve sablazni i koji čine bezakonje. I baciće u peć ognjenu (Matej, 13:41, 42, 50). Kod istoga: kazaće onima s desne strane, odlazite od mene, prokleti u oganj vječni, pripremljen za đavola i anđele njegove (25:41). Ponovo: Svaki koji reče bratu svojemu: raka, biće kriv skupštini, a ko reče: budalo! Biće kriv paklu ognjenome (Matej 5:22; 18:8, 9; Marko 9:45, 47). Kod Luke: Bogataš u paklu reče: Oče Avrame, pošalji Lazara, da umoči kraj prsta svojega u vodu, i ohladi jezik moj, jer se mučim u ognju (16:24). Ponovo: Kad Lot izide iz Sodome, daždilo je ognjem i sumporom iz neba, i pobilo ih sve. Tako će biti i u dan kada se Sin čovjeiji pokaže (Luka 17:29, 30). U Apokalipsi: Ko se god pokloni zvijeri i ikoni njezinoj, i primi žig na čelo ili na ruku svoju, i on će piti od vina gnjeva Božijega, i biće mučen ognjem i sumporom (14:9, 10). Zvijer i lažni prorok bili su bačeni u jezero ognjeno i sumpor (19:20). Ponovo: I đavo bi bačen u jezero ognjeno i sumpor (20:10). Smrt i pakao bačeni su u jezero ognjeno, i onaj ko nije nađen upisan u knjizi života, bio je bačen u jezero ognjeno (20:14, 15). Ponovo: I nevjernima i poganima krvnicima i kurvarima i vračarima i idolopoklnicima i svima lažama, njima je dio u jezeru što gori ognjem i sumporom (21:8). U ovim odlomcima oganj označava svaku želju ljubavi prema zlu, i njenu kaznu, koja je mučenje. Pored ovih primedbi, upućujemo čitaoca na opažanja data u delu Nebo i Pakao (br. 566-575), gde se pokazuje značenje paklene vatrem, i škrguta zuba.

18. U gornjem članku, gde se govorilo o gradu, rečeno je da Božansko, kada silazi iz neba, stvara u nižoj sferi,, tamo gde su zli, učinak koji je suprotan onome koji stvara u nebu; jer u nebu oživljava i povezuje, a u nižim predelima gde su zli, umrtvljuje i razdvaja. Razlog ovome je to, što Božanski upliv iz neba otvara duhovni um dobrih, i prilagođava ga njegovom primanju, ali kod zlih, kod kojih nema duhovnog uma, otvara unutrašnje njihovoga prirodnog uma, gde su zla i obmane, i čini da oni osećaju odbojnost svakom nebeskom dobru, mržnju protivu istina, i požudu da počine svaku vrstu zločina; stoga su odvojeni od dobrih, pa ih stoga ubzo stigne osuda. Ovaj upliv kod dobrih, o kojemu sada govorimo, izgleda u nebu kao oganj koji oživljava, nadahnjuje, i povezuje; dok kod zlih ispod, izgleda kao oganj koji sažiže i razara. Zato što je takav učinak Božanske Ljubavi koja se uliva iz neba, stoga se, u Reči, ljutnja i gnev često pripisuju Jehovi, to jest, Gospodu, ljutnja, zbog vatre, a gnjev, zbog vreline vatre. Pominje se oganj gneva Njegovoga, i za Njega se kaže da je vatra koja sažiže; ima mnogo izraza slične vrste, koji se ne koriste, jer je vatra koja proizlazi od Gospoda takve prirode, da je ona po svom poreklu Božanska Ljubav, ali postaje takva kod zlih, koji zbog njenog upliva postanu ljuti i gnevni. Da je to slučaj, vidi se po ognju koji se pokazao na Gori Sinajskoj, kad se Gospod na nju spustio, i objavio zakon. Iako je ovaj oganj u svom poreklu bio Božanska Ljubav, od koje je Božanska Istina, ipak je izgledao Izrailjskom narodu kao oganj koji sažiže, u čijem su prisustvu osećali veliki strah (Izlazak 19:18; 20:18; Zak. Ponov. 4:11, 12, 15, 33, 36; 5:5, 22-26), zato što nije bilo duhovnog unutrašnjeg kod Izrailjskog naroda, nego samo prirodnog unutrašnjeg, koje je bilo puna zala i obmana svake vrste; a Gospod se pokazuje svakome u skladu s njegovim kvalitetom. Da su sinovi Jakovljevi bili takve prirode i kvaliteta kao što se gore pominje, može se videti u Nauku Novoga Jerusalima (br. 248).

16. Iz toga razloga se Jehova, to jest, Gospod, u Reči, naziva vatrom koja spaljuje (sagoreva). Jer Jehova Bog tvoj je oganj koji spaljuje, i Bog koji revnuje (Zak. Ponov. 4:24). ; kao u sledećim odlomcima. Kod Isaije: Jer Jehova dolazi u ognju, a kola njegova su kao vihor, u plamenu. Jer će se Jehova ognjem i mačem boriti sa svakim tijelom; i biće mnogo pobijenijeh (66:15, 16). Ponovo: Bićeš pohođen plamenom ognjenim koji proždire (29:6). Ponovo: Jehova će se pokazati s ljutijem gnjevom i plamenom ognjenim koji proždire, s raspom, i sa silnijem gradom i daždom (30:30). Kod Davida: Podiže se dim od gnjeva njegovog, iz usta njegovih oganj, koji proždire, i živo ugljevlje odskakaše od njega. Od sijevanja pred njim kroz oblake udari grad i živo ugljevlje. Zagrmje na nebesima Jehova Višnji pusti glas svoj, grad i živo ugljevlje (Psalam 18:8, 12, 13). Ponovo: Ide Bog naš, i ne muči; pred njim je oganj koji proždire, oko njega je bura velika (Psalam 50:3). Opet: Jehova će pustiti dažd na bezbožnike od živoga ugljevlja, ognja i sumpora (Psalam 11:6). Kod Jezekilja: Jer ću im nasuprot okrenuti lice svoje; i kad izidu iz jednoga ognja, drugi će ih oganj proždrijeti. I obratiću zemlju u pustinju, jer učiniše nevjeru (15:7, 8). Kod Mojsija: Jer se oganj razgorio u gnjevu mojemu, i gorjeće do najdubljeg pakla; spaliće zemlju i rod njezin, i popaliće temelje brdima (Zak. Ponov. 32:22). Ovakve se stvari pojavljuju u duhovnom svetu, kada se Božansko Dobro i Istina spuste iz neba u niže predele tamo, gde su zlim, koji treba da se odvoje od dobrih, i da se razagnaju; te se stvari kažu zbog izgleda (predstava) koji su tamo. I pošto se vatra, koja je po poreklu Božanska Ljubav, spušta iz neba, i kada je prime zli, ona postaje oganj koji sagoreva, pa se stoga takva vatra, u Reči, pominje u vezi sa Jehovom. Paklena vatra nije ništa drugo nego promenjena Božanska Ljubav u zle ljubavi, i u zle želje, da se drugi povredi i da se čini zlo.

17. To je bilo predstavljeno ognjem koji je iz neba sagoreo Sodomu i Gomoru (Postanje 19:24); kao i ognjem koji je spalio Nabada i Habiha, sinove Aronove, jer su prineli tamjan s druge vatre (Levitska 10:1, i sledeći stihovi). Tamjan s druge vatre označava bogoštovanje iz druge ljubavi, a ne iz one prema Gospodu. Tako je ponovo ista stvar označena ognjem koji je sažegao najdublje delove okola sinova Izrailjevih zbog njihovih zlih požuda (Brojevi 11:1-3). Ponovo: reprezentacije je bila slična u slučaju Egipćana koji su nestali u Sufskom Moru (Crvenome Moru), kad je Jehova pogledao na okol iz ognjenoga stuba i iz oblaka (Izlazak 14:24-2). Da je ta vatra, poreklom, bila Božanska Ljubav, koja je davala svetlost sinovima Izrailjevim za vreme njihovih putovanja, i u šatoru noću, bilo je pokazano gore u 22 ovome članku; samim gledanjem otuda, Jehova je sasvim zbunio i srušio okol Egipćana. Da oganj koji silazi iz neba da bi pobio zle u duhovnome svetu, vidi se iz Apokalipse, gde je to Jovan video, jer on kaže, da je oganj sišao s neba, i progutao Goga i Magoga (20:9; Jezekilj 38:22). Progutati označava razagnati i baciti u pakao. Tako se ponovo kaže kod Isaije: Jer će vidjelo Izrailjevo biti oganj, i Svetac će njegov biti plamen, i upaliće i sažeći trnje njegovo i čkalj njegov u jedan dan (10:17). Trn i čkalj označavaju zla i obmane doktrine u crkvi; njihovo razaranje Božanskom Istinom koja se spušta iz neba, označeno je rečima, videlo (svetlo) Izrailjevo biće oganj, i Svetac njegov biće plamen.

23. Zato što oganj, u obrnutom smislu, to jest, u odnosu na zlo, zapravo označava ljubav prema sebi, a plamen, ljubav prema svetu, stoga oganj označava i svako zlo, kao neprijateljstvo, mržnju, osvetu, kao što se može videti u Nauku Novoga Jerusalima br. 75), pa stoga vatra isto tako označava razaranje čovekovog duhovnog života, pa stoga i osudu i pakao. Sve su ove stvari označene vatrom, jer je ljubav označena vatrom, kao što se još vidi iz sledećih odlomaka. Kod Isaije: Vidjeće i posramiće se od revnosti za narod, i oganj će proždrijeti neprijatelje tvoje (26:11), Razaranje zlih koji su 24 ovde označeni narodom i neprijateljima, opisano je mržjom i ognjem. Kod istoga: Kad ideš preko vode, ja ću biti s tobom, ili preko rijeka, neće te potopiti; kad prođeš kroz granje, nećeš izgorjeti i neće te plamen opaliti (43:2). Proći kroz vodu i kroz reke, i ne potopiti se, označava da obmane i rezonovanja od obmana protivu istine neće ući i pokvariti ; jer ovde vode označavaju obmane, a reke, rezonovanja od obmana protivu istina. Prolaziti kroz oganj a ne opeći se, i kroz plamen a da ih ne oprlji, označava zla, i želje koje izviru iz njih, da im neće nauditi, 25 jer oganj označava zla, a plamen označava želje iz njih. Ponovo: Dom naše svetinje i naše slave (krasote), u kome slaviše oci naši, izgorje ognjem, i sve što nam bješe drago potrveno je (64:11). Dom svetinje i naše slave, označava nebesku crkvu, a slava duhovnu crkvu. U kome su te slavili oci naši, označava bogoštovanje Drevne Crkve; izgoreti ognjem, označava da će se sva dobra te Crkve okrenuti u zla, kad će potrti dobra i uništiti ih. I sve što nam beše drago potrveno je, označava da su sve istine na sličan način nestale; ono što je drago, 26 u Reči, označava istine crkve. Kod istoga: Jer ćete biti kao hrast kome opada lišće i kao vrt u kome nema vode. I biće junak kao kučine i djelo njegovo kao iskra, i oboje će se zapaliti, i neće biti nikoga da ugasi (1:30, 31). Hrast označava prirodnog čoveka, a njegovo lišće, doslovne istine i poznavanja istine; vrt označava racionalnog čoveka. Bićete kao hrast kome opada lišće i kao vrt bez vode, označava da neće više biti doslovne istine ili racionalne istine. Junak i njegovo delo označava ono što stvara čovekova vlastita inteligencija. Onaj je ponekad nazvan junakom (jakim), u Reči, koji se oslanja na sebe i svoju inteligenciju, jer smatra da su on i delo koje stvara, jaki; a pošto čovekov proprium (ja) upija svaku vrstu zla i obmane, i pomoću ovih razara dobro i istinu, stoga se kaže, da će junak biti kao kučina a njegovo delo kao iskra, i da će zajedno izgoreti; izgoreti označava nestati zbog zlih obmana.

27. Kod Jezekilja: Mati tvoja bješe kao vinova loza; a sada polomiše se jaki prutovi njezini, i oganj proždrije rod njezin (19:10, 12, 14). Majkom koja je kao vinova loza, označava se Drevna Crkva koja je bila u dobru života, a otuda u istinama; ta je crkva sada bez dobara i istina, što je označeno da je posađena u pustinji, na suhoj i žednoj zemlji ; suha zemlja označava crkvu gde nema dobra, a žedna zemlja označava crkvu gde nema istine; oganj koji sagoreva njene prutove i rod njezin, označava da će zlo od obmane razoriti istinu i dobro; oganj označava zlo, a prutovi obmane doktrine u kojoj je zlo, a proždreti ih i plod njezin, označava razoriti istinu i dobro; zlo od obmane je zlo koje je od obmane doktrine. Ponovo, kod Zaharije: Gle, Gospod će ga otjerati, i vrći u more silu njegovu, i on će ognjem izgorjeti (9:4). Tir označava crkvu u pogledu poznavanja istine i dobra, pa stoga Tir označava poznavanja istine i dobra koji pripadaju crkvi; njegovo pustošenje zbog obmana i zala, označeno je time što će Gospod baciti u more njegovo blago, i što će on sam izgorjeti ognjem. Ponovo, kod Davida: Ognjem sažegoše svetinju tvoju, na zemlju obalivši oskrviše stan imena tvojega. Rekoše u srcu svome: potrimo ih sasvijem. Popališe sva mjesta sabora Božijih u zemlji. Nema više proroka, niti znamo dokle će to trajati (Psalam 74:7-9). Da su želje iz zlih ljubavi razorile dobra i istine crkve, označeno je neprijateljima koji su zapalili svetnju, i oskvrnuli stan imena Jehovinog; da su sasvim uništili bogoštovanje, označeno je njihovim paljenjem svih Božijih mesta sabora u zemlji; da više nema istinite doktrine, ili razumevanja istine, označeno je sa, nema više proroka, i ne znamo dokle će to trajati.

30. Kod Mojsija: Nevaljali ljudi otpadiše stanovnike grada da služe drugim bogovima, i da te treba posjeći mačem, a da se grad i plijen spale ognjem (Zak. Ponov. 13:13-16). Ove reči označavaju, u duhovnom smislu, da treba doktrinu, od koje je bogoštovanje nekog drugog Boga a ne Gospoda, izbrisati, jer da u njoj nema ničega osim obmana koje potiču od zlih želja. Ovo je značenjem, u duhovnm smislu, gornjih reči, jer grad, u Reči, označava doktrinu, a služiti drugim bogovima, označava priznavati i klanjati se nekom drugom Bogu a ne Gospodu. Mač označava razaranje istine pomoću obmane; a oganj, razaranje dobra pomoću zla. Gospod reče kod Luke, da je On došao da donese na zemlju oganj, i da bi mu se htelo da se već zapalio (12:49). Ovo označava neprijateljstvo i borbe između zla i dobra, i između obmane i istine. Jer pre nego li je Gospod došao, u crkvi je bilo samo obmana i zala, pa stoga nije bilo borbe između istina i dobara; ali kada je Gospod otkrio istine i dobra, tada su počele borbe, a bez borbi između njih, nije moguća reformacija. To je ono što je označeno Gospodovim rečima kad je rekao da bi želeo da je već počelo. Da ove reči treba ovako razumeti, vidi se iz onoga što sledi, naime, da je došao da donese razdor (razdvajanje): jer će odsele pet u jednoj kući biti razdijeljeni, ustaće tri na dva, i dva na tri. Ustaće otac na sina, i sin na oca; mati na kćer, i kći na mater; svekrva na snaju svoju, i snaha na svekrvu (stihovi 51 – 53). Ocem na sina, i sinom na oca, označava se zlo protivu istine, i istina protivu zla; a materom protiv kćeri, i kćeri protivu matere, označava se želja za obmanom protivu osećanja za istinu, i obrnuto. U jednoj kući, označava u jednom čoveku.

32. Pošto sinovi u Reči označavaju istine crkve, a kćeri, dobra njena, značenje spaljivanja sinova i kćeri, kao što je zabilježeno kod Jeremije, jasno je: Sagradiše visine Tofetu, koji je u dolini Enomova, da sažižu sinove svoje i kćeri svoje ognjem (7:31). Ponovo: Učiniću da se čuje vika ubojna u Rabatu sinova Amonovijeh, jer da se njegove kćeri sažižu ognjem (49:2). I kod Jezekilja: Kad prinosite darove, kada provodite sinove kroz oganj (20:31). Spaljivanjem sinova i kćeri, označava se razaranje istina i dobara crkve pomoću zlih želja ili zlih ljubavi. Ako pretpostavimo da su doista počinili ovakve gadove, njima su označeni uništavanje istine i dobra crkve pomoću prljavih i gadnih požuda, koje su potvrdili obmanama.

33. Iz ovoga se sada vidi da se gradom i ognjem pomešanim s krvlju, i bačenim na zemlju, zbog čega je treći deo drveta izgoreo, i zelena trava izgorela, označava upliv iz neba, i prva promena pre Poslednjeg Suda. Ali šta je označeno drvetom i travom, objasniće se u onome što sledi. Slične su stvari rečene o pomorima u Egiptu, koji su prethodili njihovom iskorenjivanju, i potapanju u Sufskom Moru (Crvenom Moru); na primer, da je na Egipat pao grad, i oganj pomešan s gradom, i kada je trava 34 poljska udarena i da je svako drvo poljsko oboreno (Izlazak 9:23-26). Da će se slične stvari desiti pre dana Jehovinog, koji je Poslednji Sud, i to su proroci predskazivali. Kod Joila: Dan Jehovin; dan tame i mrkloga mraka. Oganj će proždirati. A iza toga plamen će gorjeti (2:1, 2, 3). Kod istoga: Učiniću čudesa na zemlji i na nebu, krv i oganj i pušenje dima. Sunce će se pretvoriti u tamu, a mjesec u krv prije nego dođe veliki i strašni dan Jehovin (2:30, 31). Ponovo: Oganj sažeže paše u pustinji, i plamen popali sva drveta u polju (19, 20). I kod Jezekilja: Reci šumi na jugu, Gle, upaliću oganj u tebi, koji će proždrijeti svako drvo zeleno u tebi; plamen se neće ugasiti sve dok se ne popali sve od juga do sjevera (20:47). Šuma na jugu označava crkvu, koja bi mogla biti u svetlosti istine iz Reči, ali koja, sada lišena duhovne svetlosti, samo je u znanjima; drveta koja će biti spaljena vatrom, označavaju takva znanja; da će ih zle želje lišiti sveg duhovnog života, i da neće više videti ni jednu istinu jasno, pa čak ni u zatamnjenju, označeno je sa, da će sva zemlja od juga do severa biti popaljena. Iz značenja ognja u oba smisla, može se videti šta je u Reči označenio izrazima zagrati se, biti u plamenu, na vatri, biti popaljen, i uništen, vrućinom, plamenom, žestinom, gorenjem, paljenjem, ognjištem, ugljevljem, i mnogim drugim.