9340. I postavićiu međe tvoje od Mora Crvenoga do Mora Filistejskoga. Da ovo označava prostiranje od sećanja-znanja do unutrašnjih istinavere, vidi se iz značenja postaviti međe od jednog mesta do drugog, kad se kaže o duhovnim itinama, da se prostiru; iz značenja Mora Crvenog (Sufskog) što je čulno i sećanja-znanja koja su poslednje [stvari] kod čoveka, jer je More Sufsko bilo poslednja granicazemlje Egipatske, a Egiptom se označavaju sećanja-znanja u oba smisla, istinitom i lažnom (vidi br. 1164-1165, 8146, 8148), ovde sećanja-istine, jer je predmet o kome se govori prostiranje (širenje) duhovnih istina vere kod sinova Izrailjevih, koji pretstavljaju duhovnu crkvu (vidi br. 4286, 4598, 7223, 8805); i iz značenja Mora Filistejskog, što su unutrašnje istine vere. Razlog zašto su ove istine označene Morem Filistejskim je to što je more gde je bio Tir i Sidon bilo locirano na granici zemlje Filistejske, a Tirom i Sidonom označena su poznavanja istzine i dobra (br. 1201); dok se zemljom Filistejskom označavalo poznavanj nutrašnjih stvari vere (1197, 2504, 2726, 3463).
[2] Poštoje zemlja Hananska pretstavljala Gospodovo carstvo, to jest, nebo i crkvu, stoga su sva mesta tamo označavala stvari Gospodovog carstva, to jest, neba i crkve, koje se nazivaju nebeskim i duhovnim stvarima, i odnose se na dobro ljubavi ka Gospodu i na istine vere u njega. Stoga su mora i reke koje su bili granice, označavali poslednje stvari u njima; i u skladu s tim od mora do mora i od reke do reke označavalo je prostiranje. (Da je ovako, vidi br. 1585, 1866, 5240, 6516). Iz ovoga se može videti da se međom od mora Sufskog sve do mora Filistejskog označava prostiranje duhovnih stvari istine od spoljašnjih stvari do unutrašnjih, stoga od sećanja-istina do unutrašnjih istina vere. Ali prostiranje nebeskih stvari, koje pripadaju dobru ljubavi, opisuje se neposredno posle sa od pustinje sve do rijeke. (Da mesta u zemlji Hananskoj, kao i mora i reke, imaju ovakvo značenje u Reči, pokazano je svuda u objašnjenjima).
[3] Ukratko će biti pokazano šta se označava prostiranjem od sećanja-istina do unutrašnjih istine vere. Istine se u spoljašnjem čoveku nazivaju sećanja-istine; a istine u unutrašnjem čoveku nazivaju se unutrašnje istine vere. Sećanja-istine su u čovekovoj memoriji, pa kada se izvuku iz nje, on ih primećuje. One su unutrašnje istine vere samog života, upisane na unutrašnjem čoveku, koje se samo malo pokazuju u memoriji; ali o ovome predmetu, po Gospodovoj Božanskoj milosti, više će se kazati na drugome mestu. Sećanja-istine i unutrašnje istine vere označene su bile vodama ispod svoda, i vodama iznad svoda(Postanje 1:6-7; br. 24), jer je predmet o kome se govori u prvom poglavlju Postanja (Geneze), u unutrašnjem smislu, novo stvaranje, to jest, preporađanje čoveka nebeske crkve.
[4] Razlog zašto je Filistija, koja se graničila zemljom Hananskom sve do Tira i Sidona, označavala unutrašnje istine vere, bilo je to što je tamo bio reprezentativ drevne crkve, kao što je očito iz ostataka Božanskog bogoštovnja među njenim žiteljima, o čemu se govori u istorijskim i proročkim knjigama Reči koje govore o Filistiji i zemlji Filistejskoj; kao u proročanstvima Jeremije 25:20; 47; Jezikilja ?, 57ccc ?; ?; Amosa 1:8, Sofonije ?; Zaharije 9:6; i Psalma Psalam ccc56; 60:8; 83:7; 108:9. Slučaj sa Filistejcima bio je isti kao i sa svim nacijama zemlje Hananske, u tome što su one pretstavljale dobra i istine crkve, kao i zla i obmane. Jer dok je reprezentativna drevna crkva bila kod njih, oni su pretstavljali nebeske stvari koje pripadaju dobru i duhovne stvari koje pripadaju istini; ali kadasu se okrenuli od pravog reprezentativnog bogoštovanja, tada su počeli da pretstavljaju
đavoljske stvari koje pripadaju zlu i paklene stavri koje pripadaju obmani. Otuda to da se Filistijom kao i drugim nacijama zemlje Hananske, označavaju u Reči kako dobra i istine, tako i zla i obmane.
[5] Da se Filistijom označavaju unutrašnje istine vere, vidi se kod Davida: Slavno kazuju za tebe, grade Božiji! i među one me znaju, brojiću Egipat i Babilon. Gle, Filisteji i Tir s Etiopskom ondje su se rodili (Psalam 87:3-4); grad Božiji označava doktrinu istine vere iz Reči (br. 402, 2268, 3449, 4493, 5298); Tir, poznavanja istine i dobra (br. 1201); na sličan način Etiopija (br. 116, 117). Iz ovoga je jasno da se Filistijom označava poznavanje istina vere.
[6] Kod Amosa: Nijeste li mi, sinovi Izrailevi, kao sinovi Etiopski? govori Jehova. Ne izvedoh li Izrailja iz zemljeEgipatske, a Filisteje iz Kapadokije i Sirce iz Cirene? (Amos 9:7); govori se o izopačenjima i razaranju crkve posle toga što je bila ustanovljena; sinoviEtiopski ovde označavaju one koji su u znanjima dobra i istine, ali ih primenjuju da bi potvrdili zla i obmane (br. 1163-1164); sinovi Izrailjevi iz zemlje Egipatske označavaju one koji su uvedeni u duhovne istine i dobra pomoću sećanja-istina. (Da sinovi Izrailjevi označavaju onekoji su u duhovnim istinama i dobru, stoga u apstraktnom smislu [označavaju] duhovne istine i dobra, vidi br. 5414, 5801, 5804, 7957, 8234; i da zemlja Egipatska označava sećanje-istinu, bilo je pokazano gore). Slično je označeno Filistejom od Kapadokije (Kaftora), i Sircima iz Cirene (iz Kira), sa kojma se upoređuju. Filistejci iz Kapadokije označavaju one koji su uvedeni (inicirani) u unutrašnje istine pomoću spoljašnjih, ali koji su ih izokrenuli i primenili da potvrde obmane i zla (br. 1197-1198, 8099, 8313); a Sirci iz Cirene (Kira) označavaju one koji su u poznavanjima dobra i istine, a koje su izokrenuli (br. 1232, 1234, 3680, 4112).
[7] KodJeremije: Od onoga dana koji će doći da istrijebi sve Filisteje i da zatre Tir i Sidon i sve ostale pomoćnike, jer će Jehova istrijebiti Filisteje, ostatak ostrva Faftora (Jer. 47:4); u ovome poglavlju govOri se o pustošenju crkve u pogledu istina vere; unutrašnje istine vere su Filisteji; a spoljašnje istine su ostatak ostrva Kaftora.
[8] Kod Joila: I šta hoćete vi sa mnom, Tire i Sidone, i svi krajevi Filistejski (Palestinski)? hoćete li da mi platite? i hoćete li da mi vratite? Odmah ću vam bez oklijevanja platii platu vašu na vašu glavu. Jer uzeste srebro moje i zlato moje, i najlješe zaklade moje metoste u svoje crkve (hramove) (Joilo 3:3. 4); krajevi (granice) Filisteje označavaju sve unutrašnje i spoljašnje istine vere; uzeti srebro izlato i zaklade u svoje hramve (crkve) označava izopačiti istine i dobra, i profanisati ih primenjujući ih na zla bmane . (Da srebro i zlato označavaju istine i dobra, vidi br. 1551, 2954. 8932.)/9] Kod Obadije (Abdije): I naslijediće jug, goruEzavovu, i ravnicu Filistejsku; i naslijediće polje Efraimovo, i Benjaminovo i Galad (Obadija 19); ovde se govori o podizanjeu crkve; ali su realne stvari sakrivene u imenima; oni sa juga označavaju one koji su u svetlosti istine (br. 1458, 3194, 5672, 5962); gora Ezavova označava dobro ljubavi(br. 3300, 3322, 3576); ravnica Filistejska označava istinu vere; ravnica (dolina) označava doktrinu vere (br. 2418); Efraim označava intelektualno crkve (br. 3969, 6238, 6267); Benjamin, duhovnu nebesku istinu crkve (br. 3969, 4592, 6440); Gilead (Galad), korespondirajuće spoljašnje dobro (br. 4117, 4124, 4747).
[10] Kod Isaije: I podignuće zastavu narodima i prognane Izrailjeve i rasijane Judine sabraće u četiri kraja zemaljska. . . Nego će se složno letjeti na pleća Filistejima ka zapadu; zajedno će plijeniti sinove istoka (narode istične) (Isa. (11:12, 4); ovde se Izrailjem i Judom ne označavaju Izrailj i Juda, nego se Izrailjem označavaju oni koji su u dobru vere, a Judom oni koji su u dobru ljubavi; letjeti na plećima Filisteja označava primati i posedovati (naslediti) unutrašnje istine vere; sinovi istoka označavaju ne koji su u dobrima vere, i u poznavanjima dobra (br. 3249, 3762).
Da pleniti označava primiti i držati u posedu (naslediti), može se videti iz onoga što je već pokazano o plenjenju Egipćana od strane sinova Izrailjevih (br. 6914, 6917).
[11] Pošto se zemljom Filistejskom označavalo poznavanje unutrašnjih istina vere, a Abrahamom i Isakom je bio pretstavljen Gospod, a njihovim stranstvovanjem poučavanje Gospoda u istinama i dobrima vere i ljubavi, koje pripadaju Božanskoj mudrosti, stoga kako bi se unapred pokazao ovaj proces, Abrahamu je bilo zabranjeno da boravi u Filistiji (vidi Postanje 20), a tako isto i Isaku (Postanje 26:1-24), i u skladu s tim je Abimeleh, car Filistejaca, sklopio zavet s Abrahamom (Postanje 21:20, do kraja), kao i s Isakom (Postanje 26:26, do kraja); o kojem predmetu mogu se videti objašnjenja koja su data u ovim poglavljima.
