9954. I pomaži ih. Da ovo označava reprezentativ Gospoda u pogledu dobra ljubavi, vidi se iz znaćčenja pomazati , što je uvođenje (inauguracija) u pretstavu (vidi br. 9474).

Da to označava uvođenje u pretstavu Gospoda u pogledu dobra ljubavi, ili što je slično, da bi pretstavljao dobro ljubavi koje je od Gospoda, jer se uljem kojim se pomazivalo, označavalo dobro ljubavi (br. 886, 4582, 9780). Važno je znati o ovome, jer je pomazanje ostalo od drevnog vremena do današnjeg dana; jer se kraljevi pomazuju [miroomazuju] ; i pomazivanje se smatra svetim baš kao što se smatralo nekada.

Kod drevnih, kada se svo spoljašnje bogoštoanje izvodili preko reprezentativa (pretstava), to jest, takvim stvarima koje pretstavljaju unutrašnje stvari vere i ljubavi od Gospoda i prema njemu, stoga stvari koje su Božanske, pa je pomazanje bilo ustanovljeno stoga što je ulje kojim se pomazivalo, označavalo se dobro ljubavi; jer oni su znali da je dobro ljubavi suštinska stvar od koje žive sve stvari crkve i bogoštovanja, jer je to biće života. Jer Božansko se uliva kod čoveka preko dobra ljubavi, i sačinjava njegov život. i to onaj nebeski život u kojemu se istine primaju u dobru. Iz ovoga je jasno šta se pretstavlja pomazanjem. Zbog čega su se stvari koje su buile pomazane, nazivale svetima, i smatrale svetima, i služile u crkvi da bi pretstavljale Božansko i nebeske stvari, a u najvišem smislu Gospoda samog koji je dobro samo, tako da bi pretstavljale dobro ljubavi koje je od njega, a tako isto i istinu vere onoliko koliko se ona sprovodi u život iz dobra ljubavi. Zbog ovoga su u to vreme pomazivali kamenje koje su postavljali kao stubove; isto tako i ratno oružje, kao što su štitovi, i oklopi; a posle i oltare i njegove posude; isto tako šator od sastanak, i sve stvari u njemu; i štaviše, one koji su izvodili svešteničku službu, i njihove haljina; isto tako i proroke, i na kraju careve, koji su se stoga nazivalipomazanici Jehovini. Bilo je uobičajeno pomazati sebe i druge, čime se pokazivala radost uma i dobra volja.

[2] U pogledu prve tačke, da su pomazivali kamenje podignuto kao stubovi, ovo se vidi u knjizi Postanja: Ustade Jakov rano jutrom, i uze kamen koji mu je bio pod glavom, i postavi ga kao stub, i poli uljem njegov vrh (glavu) (Postanje 28:18). Razlog da su pomazivali kamen na ovaj način bio je u tome što je kamenj značavalo istine, a istine bez dobra nemaju nebeskog života u sebi, to jest, nemaju životaod Božanskog. A kada bi kamenje bilo pomazano uljem, pretstavljalo je istine od dobra, a u najvišem smislu Božansku istinu koja proističe od Gospodovog Božanskog dobra, stoga Gospoda samog, koji se zbog toga i naziva pomazanikom Izrailjevim (br. 6426). (Da kamenje označava istine, vidi br. 643, 1298, 3720, 8941, 9476; na sličan način i stubovi, br. 3727, 4580, 9388-9389; i da pomazati stub označava učiniti da istine budu od bra{ign95} stoga da budu bra{ign95} vidi 3728, 4090, 4582.) Da su se kamenovi podignuti kao stubovi posle smatrali svetima, vidi se u istome poglavlju Postanja, gde se kaže: I prozva Jakov ono mjesto Betel (Vetilj), i reče: Ako se vratim u dom oca svojega, ovaj će kamen, koji sam podigao kao stub, biti kuća Božija (Postanje 28:19-22). Betel (Vetilj) označava kuću Božiju, a kuća Božija označava crkvu, a tako isto i nebo, a u najvišem smislu Gospoda samoga (br. 3720).

[3] Drugo, da su pomazivali ratno oružje, kao štitove i oklope, vidi se u ovim odlomcima: Ustanite, kneževi, i pomažite štit (Isaija 21:5). Štit junaka bi opoganjen, a štit Saulov ne pomazan uljem (1:21). Razlog da su se ratna oružja pomazivala, bio je u tome što su ona označavala istine koje se bore protivu obmana; a istine od dobra su ono što nadvladava obmane; a ne istine bez dobra. Pošto su ratna oružja pretstavljala istine koje potiču od dobra koje je od Gospoda, stoga ona pretstavljaju istine pomoću kojih se Gospod bori u čoveku za njega a protivu obmana od zla, to jest, protivu paklova. (Da ratno oružje označava istine koje se bore protivu obmana, vidi br. 1788, 2686, 8273, 8295; a neprijatelji označavaju paklove, i u opšte, zla i obmane, br. 2851, 8289, 9314.)

[4] Treće, da su pomazali oltar i sve njegove posude (sprave) isto tako i šator od sastanka i sve stvari u njemu, vidi se iz sledećih odlomaka: Jehova reče Mojsiju: pomaži oltar i osveti ga (Izlazak 29:36). I od toga načini ulje za sveto pomazanje, ulje najbolje apotekarskom vještinom; da to bude ulje svetoga pomazanja. I njim pomaži šator od sastanka i kovčeg od svjedočanstva. I sto i sve sprave njegove, i svijetnjak i sprave njegove, i oltar kadioni. I oltar na kojemu se prinosi žrtva paljenica, i sve sprave njegove, i umivaonicu i podnožje njezino. Tako ćeš ih osvetiti, te će biti svetinja nad svetinjom, i što ih se god dotakne biće sveto (Izlazak 30:25-29). I uzmi ulje pomazanja, i pomaži šator i sve što je u njemu, i osveti ga i sve sprave u njemu, i biće svet. Pomaži i oltar za žrtvu paljenicu i sve sprave njegove, te ćeš osvetiti oltar, i oltar će biti svetinja nad svetinjom. I pomaž movaonicu i podnožje njezino, i osveti je (Izlazak 40:9-11). I uze Mojsije ulje pomazanja, i pomaza šator i sve stvari u njemu, i osveti ih. I pokropi njim oltar sedam puta, pomaza oltar i sve sprave njegove, i umivaonicu i podnožje njezino, da se osveti. I izli ulja pomazanja na glavu Aronovu, i pomaza ga da se osveti (Levitska 8:10-12; Brojevi 7:1).

[5] Razlog zašto su oltar i šator sa svim stvarima u njemu bili pomazani, bio je da bi pretstavljali Božansko i svete stvari neba i crkve, stoga svete stvari bogoštovanja; a one nisu mogle pretstavljati svete stvari da nisu bile uvedene (inaugurirane) pomoću nečega što je pretstavljalo dobro ljubavi, a preko ovoga dobra one je prisutan u nebu i u crkvi, pa stoga i u bogoštovanju. Bez ovoga dobra Božansko ne ulazi, i nije prisutno, nego ono što je čovekovo vlastito, a s tim, pakao; a kada je pakao prisutan, zlo i obmana su prisutni; jer čovekovo vlastito nije ništa drugo nego to. Iz ovog se vidi zašto se pomazivalo uljem; jer u reprezentativnom smislu uljeoznačava dobro ljubavi (vidi br. 886, 4582, 4638, 9780); a oltar je bio glavni reprezentativ Gospoda, a od ovoga i [reprezentatkiv] bogoštovanja iz dobra ljubavi (br. 2777, 2811, 4489, 4541, 9388, 0389, 9714); a šator zajedno sa kovčegom bio je reprezentativ neba gde je Gospod (br. 9457, 9481, 9485, 9632, 9784), (Da je čovekovo vlastitio samo zlo i obmana, stoga pakao, vidi br. 210, 215, 694, 8941, 8944; isto tako da koliklo se čovekovo vlastito uklanja, toliko je Gospod prisutan, br. 1023, 1044, 4007.)

[6] Četvrto, da su pomazivali one koji su vršili svešteničku službu i injihovu odeću vidi se kod Mojsija: I uzmi ulje pomazanjai izlij ga na glavu, i pomazaćeš ga (Izlazak 29:7; 30:30). I obuci Arona u svete haljine i pomaži ga i osveti ga, da mi vrši službu svešteničku. I sinovima njegovijem zapovijedi neka pristupe, i obuci im košulje. I pomaži ih, kao što pomažeš oca njihova, da mi vrše službu vješteničku; i pomazanje njihovo biće za vječno svećenstvo od koljena do koljena (Izlazak 40:13-15). I izli ulja pomazanja na glavu Aronu, i pomaza ga da se osveti. . . . I uze Mojsije ulja za pomazanje i krvi koja bješe na oltaru, i pokropi Arona i haljine njegove, i sinove njegove, i haljine njegove, i sinove njegove i haljine njihove s njim; i tako posveti Arona i haljine njegove, i sinove njegove i haljine njihove s njim (Levitsta 8:12, 30).

[7] Razlog da je Aron bio pomazan, i da su njegovi sinovi bili pomazani, čak i njihove haljine, bio u tome, da bi pretstavljali Gospoda kao Božansko dobro, i kao Božansku istinu izvedenu otuda; Aron, Gospoda kao Božansko dobro; a njegovi sinovi, Gospod ao Božansku istinu izvedenu otuda; i u opšte, da bi sveštenička služba mogla pretstavljati Gospoda u pogledu celog dela spasenja. Razlog da su bili pomazani u njegovim haljinama (Izlazak 29:29) bio je u tome što su Aronove haljine pretstavljale Gospodovo duhovno carstvo pridruženo njegovom nebeskom carstvu. Nebesko je carstvo tamo gde vlada dobro ljubavi prema Gospodu od Gospoda; tako da influks Božanskog u duhovno carstvo ide preko dobra ljubavi. Zbog toga se uvođenje u svešteničku službu izvodilo pomoću ulja, koje u duhovnom smislu označava dobro ljubavi. (Da Aron reprezentuje Gospoda kao Božansko dobro, može se videti gore, br. 9806; i da su njegovi sinovi reprezentovali Gospoda u pogledu Božanske istine koja proizilazi od Božanskog dobra, br, 9807; isto tako da sveštenstvo u opšte pretstavlja Gospoda u pogledu celog dela spasenja, br. 9809; da su Aronove haljine pretstavljale Gospodovo duhovno carstvo pridruženo Gospodovom nebeskm carstvu, br. 9814; da su haljine njegovih sinova pretstavljale ono što proistile iz toga, br. 9946, 9950; i da unebeskom carstvu vlada dobro ljubavi prema Gosšpodu, vidi mesta navedena u br. 9277.

[8] Pošto se uvođenje u reprezentaciju izvodilo pomazivanjem, i pošto su Aron i njegovi sinovi reprezentovali Gospoda i ono što je od njega, stoga su Aronu i njegovim sinovima bile date svete stvari sinova Izrailjevih koje su bile date od Jehove kao darovi, i koje su se nazivale ponude za obrtanje; i bi rečeno da su one radi pomazanja, i da stoje za pomazanje; to jest, one su bile reprezentacija, i stoje za reprezentaciju Gospoda; i da su od njega; kao što se vidi iz ovih reči kod Mojsija; Jer grudi što se obrću i pleće što se podiže uzeh od sinova Izrailjevih, od svijeh njihovijeh žrtava zahvalnih, i dadoh Aronu svećeniku i sinovima njegovijem zakonom vječnim da vrše sluđžbu svećeničku Jehovi. Za to zapovjedi Jehova da im od dana kad ih pomaza daju sinovi Izrailjevi zakonom vječnim od koljena do koljena (Levitska 7:34-36). Reče Jehova Aronu: evo, dajem ti i prinose što se u vis podižu, između svijeh stvari koje posvećuju sinovi Izrailjevi dajem ih tebi radi pomazanja i sinovima tvojijem zakonom vječnim. To neka je tvoje od stvari posvećenih, koje se ne sažižu; svaki prinos njihov između svijeh darova njihovijeh i između svijeh prinosa za grijeh i svijeh prinosa za krivicu koje mu donesu, svetinja nad svetinjama da je tvoja i sinova tvojih. U svetinji ga jedi, sve muškinje neka ga jede, sveta stvar da ti je. Tvoje su dakle žrtve koje se u vis podižu; i svaku žrtvu sinova Izrailjevih koja se obrće tebi je dajem i sinovima tvojim s tobom zakono ječnim; ko je god čist u domu tvojemu, da je jede. Najbolje od ulja i najbolje od vina i žita, prvine koje daju Jehovi, dajem tebi. Prvine od svega što rodi u zemlji njihovoj; i koje donesu Jehovi, tvoje su. Što god otvara matericu između svakoga tijela koje prinose Jehovi, između ljudi i između stoke, tvoje da budu; ali prvenac čovječiji da se otkupljuje; i prvenac nečiste stoke neka se otkupljuje. A otkup neka mu bude kada bude od mjesec dana po tvojoj cijeni pet sikala srebra, po silu svetom; u njemu je dvadeset gera. A prvenca od krave i prvenca od ovce ili prvenca od koze ne daj da se otkupi; svete su stvari; krvlju njihovom pokropi oltar, i salo njihovo zapali, da bude žrtva ognjena za miris ugodni Jehovi. . . . . . . . . Sve prinose što se podižu od svetijeh stvari, što prinose sinovi Izrailjevi Jehovi, dajem tebi i sinovima tvojijem i kćerima tvojijem s tobom zakonom vječnim. To će biti zavjet osoljen, vječan pred Jehovom tebi i sjemenu tvojemu s tobom. Još reče Jehova Aronu: u zemlji njihovoj da nemaš našljedstva, ni dijela među njima da nemaš; ja sam dio tvoj i našljedstvo tvoje među sinovima Izrailjevim (Brojevi 18:8-20). Iz ovih reči vidi se da su pomazanja označavala reprezentaciju (pretstavljanje), jer su ona bila uvođenja u reprezentaciji preko pomazanja; i da je time bilo označeno se svako uvođenje u svetost neba i crkve dešava preko dobra ljubav od Gospoda, i da je Gospod dobro ljubavi. Pa pošto je tako, kaže se da je Jehova njegov deo i nasledstvo.

[9] Peto, da su pomazivali i proroke, vidi se iz sledećih odlomaka: Jehova reče Iliji: Pomaži Hazaela za cara nad Sirijcima; i pomaži Jehuvu za cara nad Izrailjem; i pomaži Elizeja za proroka umesto sebe (1 o Carevima 19:15-16). Duh je Jehove Boga na meni, jer me Jehova pomaza da javljam dobre glase krotkima, posla me da zavijem rane u srcu, da oglasim zarobljenima slobodu i sužnjima da će im se otvoriti tamnica (Isa. (61:1). Razlog da su pomazivali proroke bio je u tome što su oni pretstavljali Gospoda u odnosu na doktrinu Božanske istine, stoga u odnosu na Reč, jer ona je doktrina Božanske istine. Da su proroci pretstavljali Reč, vidi br. 3652, 7269, posebno Ilija i Elisije (Eliša), br. 2762, 5247, 9372. A da je Gospod kao Božansko ljudsko bio pretstavljen, i da je on bio onaj na koga se mislilo pod onim kojega je Jehovapomazao, sam Gospod uči kod Luke 4:18-21).

[10] Šesto, da su posle pomazivali careve koji su se nazivali pomazanici Jehovini, vidi se iz mnogih odlomaka u Reči (kao u 1 Samuilova 10:1; 15:1; 16:3; 24:6; 26:9, 11, 16; 2 Samuilova 1:16; ; 2:4, 7; 1 o Carevima 1:34-35; 19:15-16; 2 o carevima 9:3; 11:12; 23:30; Plač 4:20; Habakuk 3:13; Psalam

2:2, 6; 20:6; 28:8, 132:17 i drugde). Razlog što su pomazivali careve je kako bi ovi pretstavljali Gospoda u pogledu suda od Božanske istine; stoga se u Reči carevima označavaju istine Božanske(vidi1672, 2015, 2069, 3009, 3670, 4575, 4581, 4966, 5044, 5068, 6148).

[11] Razlog da su se carevi nazivali pomazanicima od Jehove, i da je bilo svetogrđe njih povrediti, je to što se pomazanikom od Jehoveoznačava Gospod u pogledu Božanskog ljudskog; iako se u doslovnom smislu izraz odnosi na cara koji je bio pomazan uljem. Jer kad je Gospod bio u svetu, on je bio, u pogledu ljudskog, Božanska istina sama; a u odnosu na samo biće života, bio je Božansko dobro samo, koje se kod čoveka naziva dušom od oca; jer on je bio začet od Jehove, a u Reči Jehova označaba Božansko dobro Božanske ljubavi, koje je biće života svih. Iz toga je to da je Gospod jedini koji je bio pomazanik Jehovin u samoj suštini i u samom delu, jer je u njemu bilo Božansko dobro; a Božanska istina koja proističe od ovoga dobra bila je u njegovom ljudskom dok je bio u svetu (vidi mesta navedena u br. 8194, 9315). Carevi zemaljski , međutim, nisu bili pomazaniciJehovini, ali su pretstavljali Gospoda, koji je jedini pomazanik Jehovin; pa je zbog ovog pomazivanje bilo svetogrdno povrediti zemaljske careve. Ali pomazivanje careva zemaljskih bilo je uljem, dok je pomazanje Gospoda u pogledu Božanskog ljudskog bilo učinjeno Božanskim dobrom samim Božanske ljubavi, koje je bilo pretstavljeno uljem. Zbog ovoga je bio nazvan mesijom, i Hristom, jer mesija na Hebrejskom jeziku znači pomazan kao što Hristos na Grčkom znači to isto (Jovan 1:41; 4:25).

[12] Iz ovoga se vidi da gde god se u Reči pomene pomazanik Jehovin, misli se na Gospoda, kao kod Isaije: Duh je Gospoda Jehove na meni; jer me Jehova pomaza da javljam dobre vijesti krotkima (ubogima), da zavijem ranjene u srcu, i da oglasim zarobljenima slobodu (Isa. (61:1).

Da je Gospod u pogldu Božanskog ljudskog taj kojega je pomazao Jehova, vidi se kod Luke, gde Gospod otvoreno kaže tako u ovim odlomcima: I daše mu knjigu proroka Isaije, i otvorivši knjigu nađe mjesto gdje bješe napisano: Duh je Gospodov na meni; za to me posla da javim jevanđenje siromasima; posla me da iscijelim skrušene u srcu; da propovijedam zarobljenima da će se otpustiti, i slijepima da će progledati; da otpustim sužnje. I da propovijedam prijatnu godinu Jehovinu. I zatvorivši knjigu dade je sluzi, pa sjede; a svi u zbornici gledahu u nj. I poče im govoriti: danas se izvrši ovo pismo u ušima vašim (Luke 4:17-21).

[13]

Sedamdeset nedjelja, od kada je izašla Riječ da će se opet sazidati Jerusalim da se zapečati proroštvo i pomaže mesija knez (sveti nad svetima, svetinja nad svetinjama) (Danilo 9:25). Sazidati Jerusalim označava ustanoviti crkvu, jer Jerusalim označava crkvu (br. 3654); Mesija knez ili pomazanik označava Gospoda u pogledu Božanskog ljudskog. Ponovo: Sedamdeset je nedjelja određeno da se zapečati utvara i proroštvo, i da se pomaže sveti nad svetima (svetinja nad svetinjama) (Danilo 9:24). Zapečatiti utvaru [viziju] i proroštvo označava završiti (ispuniti) stvari koje su rečene o Gospodu, da bi se ispunile; pomazati svetog nad svetima označava Božansko ljudsko Gospodovo, u kome je bilo Božansko dobro Božanske ljubvi, to jest, Jehova.

[14] Pomazanikom Jehovinim označava se Gospod i u sledećim odlomcima:-Ustaju carevi zemaljski , i knezovi se skupljaju na Jehovu i na pomazanika njegovog. Ja sam pomazao cara svojega na Sionu, na svetoj gori svojoj (Psalam 2;2, 6). Carevi zemaljski označavaju obmane, a knezovi, zla, koja su od pakla, i koja su se borila protivu Gospoda kada je bio u svetu, a koje je pobedio i potčinio; pomazanik Jehovin označava Gospoda u pogledu Božanskog ljudskog, jer se iz ovoga borio; Sion sveta gora, na kojoj, kaže se, bio je pomazan za cara, označava nebesko carstvo, koje je u dobru ljubavi. Ovo je carstvio u najdubljem nebu, i to je ono najdublje u crkvi.

[15] Ponovo: Nađoh Davida, slugu svojega, svetim uljem svojim pomazah ga (Psalam 89:20); gde David označava Gospoda (kao i u drugim odlomcima, vidi br. 1888); sveto uljekojim ga je pomazao Jehova označava Božansko dobro Božanske ljubavi (vidi br. 886, 4582, 4638).

Da da je ovde označen Gospod, vidi se iz onoga što prethodi i što sledi u ovome psalmu, jer kaže se: Tada si govorio u utvari vjernima svojima, i rekao: poslah pomoć junaku, uzvisih izbranoga svoga iz naroda. Pružiću na more ruku njegovu, i na rijeke desnicu njegovu. On će me zvati: ti si otac moj, Bog moj i grad spasenja mojega. I ja ću ga učiniti prvencem, višim od carea zemaljskih, produljiću sjeme njegovo do vijeka, i prijesto njegov kao dane nebeske (Psalam 89:19, 25-27, 29); pored mnogih drugih odlomaka.

[16] Na sličan način kod istoga: U Sionu učiniću da uzraste rog Davidu, postaviću vidjelo pomazaniku svojemu. Neprijatelje ću njegove obući u sramotu; a na njemu će cvjetati vijenac njegov (Psalam 132:17-18).

Da se i ovde Gospod označava Davidom, vidi se iz onoga što prethodi, jer se kaže: Evo, čusmo da je Efraimovoj zemlji (Efrati), nađosmo ga na poljima Kirijat-Jarimskim. Uđimo u stan njegov, poklonimo se podnožju nog jegovijeh. Svećenici tvoji nek se obuku u pravdu, i sveci tvoji nek se raduju. Radi Davida sluge svojega nemoj odvratiti lica od pomazanika svojega (Psalam 132:6-7, 9-10). Iz ovih odlomaka može se videti da se ovde Gospod u pogledu njegovog ljudkskog označava Davidom, pomazanikom Jehovinim.

[17] Kod Jeremije: Koji nas goniše, bijahu lakši od orlova nebeskih, po gorama nas goniše, u pustinji nas zasjedaše. Disanje nozdara naših, pomazanik Jehovin, za kojega govorasmo: da ćemo živjeti pod sjenom njegovijem među narodima, uhvati se u jame njihove (Plač 4:19-20); gde se tako isto pomazanikom Jehovinim označava Gospod, jer se ovde govori o napadu na Božansku istinu od strane obmana i zala, što je označeno sa biti gonjenpo gorama, i sa biti zasjedan u pustinji; disanje nozdara naših označava nebeski život sami koji je od Gospoda (br. 9818).

[18] Iz ovoga se sada može znati zašto je bilo svetogrđe povrediti pomazanika Jehovinog, kao što je jasno iz Reči; kao i u sledećim odlomcima: David reče, ne dao Jehova (Bog) da to učinim gospodaru svojemu, pomazaniku Jehovinom, dapodignem ruku svoju na nj, jer je pomazanik Jehovin. I reče David Saulu: zašto slušaš što ti kažu ljudi koji govore: eto David traži zlo tvoje? (1 Samuilova 24:6, 10).

David reče onome koji mu reče da je pogubio Saula: krv tvoja na glavu tvoju, jer si rekao: Pogubih pomazanika Jehovinog(2 Samuilova 1:16). Ali odgovori Abizaj, i reče: eda li toga radi ne će poginuti Semej što je psovao pomazanika jehovinog? (2 Samuilova19:21). Da je Semej bio smaknut zbog ovoga po naređenju Solomona, može se videti u 1 o Carevima 2:36 do kraja.

[19] Sedmo, da je bio običaj pomazati samoga sebe i druge kao znak radosti i dobrog raspoloženja, vidi se iz sledećih odlomaka: Ja, Danilo, bijah u žalosti tri nedjelje dana. Jela ugodna ne jedoh, ni meso ni vino ne uđe u usta moja, niti se namazah uljem dok se ne navrši tri nedjelje dana (Danilo 10:2-3). A ti, kad postiš, namaži glavu svoju i umij lice svoje. Da te ne vide ljudi gdje postiš, nego otac tvoj koji je u tajnosti; i otac tvoj koji vidi tajno, platiće tebi javno (Mateja 6:17-18). Postiti označava biti u žalosti. Ponovo: Koji pijete vino velikijem čašama, i mažete se skupocjenim mirisima, i ne marite za polom Josipov (Amos 6:6). I okupah te vodom, i sprah s tebe krv tvoju, i pomazah te uljem (Jezek. 16:9); govoreći o Jerusalimu kojim je označena crkva. Ponovo: Ti ćeš cijediti masline, ali se ne ćeš namazati uljem (Miheja 6:15). Imaćeš maslina po svim krajevima svojim, ali se ne ćeš uljem namazati; jer ćeš otići u ropstvo (Zak. Ponovljeni 28:40).

Da dam nakit mjesto pepela, ulje radosti umjesto

žalosti (Isa. (61:3). Stoga pomaza te, Bože, Bog uljem radosti više nego drugove tvoje (Psalam 45:7). Postavio si trpezu na vidiku neprijateljima mojim; namazao si uljem glavu moju, i čaša je moja prepuna (Psalam 23:5). A moj rog ti uzvišuješ kao rog u jednoroga; ja sam pomazanik novijem uljem (Psalam 92:10). I vino veseli srce čovjeka, i lice se svijetli od ulja, i hljeb srce čovjeku krijepi (Psalam 104:15). I đavole mnoge izgonjahu; i mazahu uljem mnoge bolesnike; i iscijeljivahu (Marko 6:12-13). Isus reče Šimunu: vidiš li ovu ženu? Uđoh u kuću tvoju, ni glavu mu nisi uljem pomazao; a ova žena namaza noge moje uljem (Luka 7:44, 46).

[20] Iz svega ovoga se vidi da je bilo uobičajeno uljem pomazati sebe i druge ; ne svetim uljem kojim su pomazivalisveštenike, careve, i šator; nego običnim uljem; iz razlga što ovo ulje označava radost i zadovoljstvo koje pripada ljubavi od dobra; dok sveto ulje označava Božansko dobro, o kojemu se kaže: Tijelo čovječije neka se ne maže njim, niti pravite takoga ulja kao što je ono; sveto je, neka vam bude sveto. Ako bi ko načinio tako ulje i namazao njim drugoga, istrijebiće se iz naroda svojega (Izlazak 30 30:32-33, 38).