Bible

 

Numbers 21

Studie

   

1 και ηκουσεν ο χανανις βασιλευς αραδ ο κατοικων κατα την ερημον ηλθεν γαρ ισραηλ οδον αθαριν και επολεμησεν προς ισραηλ και κατεπρονομευσαν εξ αυτων αιχμαλωσιαν

2 και ηυξατο ισραηλ ευχην κυριω και ειπεν εαν μοι παραδως τον λαον τουτον υποχειριον αναθεματιω αυτον και τας πολεις αυτου

3 και εισηκουσεν κυριος της φωνης ισραηλ και παρεδωκεν τον χανανιν υποχειριον αυτου και ανεθεματισεν αυτον και τας πολεις αυτου και επεκαλεσαν το ονομα του τοπου εκεινου αναθεμα

4 και απαραντες εξ ωρ του ορους οδον επι θαλασσαν ερυθραν περιεκυκλωσαν γην εδωμ και ωλιγοψυχησεν ο λαος εν τη οδω

5 και κατελαλει ο λαος προς τον θεον και κατα μωυση λεγοντες ινα τι εξηγαγες ημας εξ αιγυπτου αποκτειναι ημας εν τη ερημω οτι ουκ εστιν αρτος ουδε υδωρ η δε ψυχη ημων προσωχθισεν εν τω αρτω τω διακενω

6 και απεστειλεν κυριος εις τον λαον τους οφεις τους θανατουντας και εδακνον τον λαον και απεθανεν λαος πολυς των υιων ισραηλ

7 και παραγενομενος ο λαος προς μωυσην ελεγον οτι ημαρτομεν οτι κατελαλησαμεν κατα του κυριου και κατα σου ευξαι ουν προς κυριον και αφελετω αφ' ημων τον οφιν και ηυξατο μωυσης προς κυριον περι του λαου

8 και ειπεν κυριος προς μωυσην ποιησον σεαυτω οφιν και θες αυτον επι σημειου και εσται εαν δακη οφις ανθρωπον πας ο δεδηγμενος ιδων αυτον ζησεται

9 και εποιησεν μωυσης οφιν χαλκουν και εστησεν αυτον επι σημειου και εγενετο οταν εδακνεν οφις ανθρωπον και επεβλεψεν επι τον οφιν τον χαλκουν και εζη

10 και απηραν οι υιοι ισραηλ και παρενεβαλον εν ωβωθ

11 και εξαραντες εξ ωβωθ παρενεβαλον εν αχελγαι εκ του περαν εν τη ερημω η εστιν κατα προσωπον μωαβ κατα ανατολας ηλιου

12 εκειθεν απηραν και παρενεβαλον εις φαραγγα ζαρετ

13 και εκειθεν απαραντες παρενεβαλον εις το περαν αρνων εν τη ερημω το εξεχον απο των οριων των αμορραιων εστιν γαρ αρνων ορια μωαβ ανα μεσον μωαβ και ανα μεσον του αμορραιου

14 δια τουτο λεγεται εν βιβλιω πολεμος του κυριου την ζωοβ εφλογισεν και τους χειμαρρους αρνων

15 και τους χειμαρρους κατεστησεν κατοικισαι ηρ και προσκειται τοις οριοις μωαβ

16 και εκειθεν το φρεαρ τουτο εστιν το φρεαρ ο ειπεν κυριος προς μωυσην συναγαγε τον λαον και δωσω αυτοις υδωρ πιειν

17 τοτε ησεν ισραηλ το ασμα τουτο επι του φρεατος εξαρχετε αυτω

18 φρεαρ ωρυξαν αυτο αρχοντες εξελατομησαν αυτο βασιλεις εθνων εν τη βασιλεια αυτων εν τω κυριευσαι αυτων και απο φρεατος εις μανθαναιν

19 και απο μανθαναιν εις νααλιηλ και απο νααλιηλ εις βαμωθ

20 και απο βαμωθ εις ναπην η εστιν εν τω πεδιω μωαβ απο κορυφης του λελαξευμενου το βλεπον κατα προσωπον της ερημου

21 και απεστειλεν μωυσης πρεσβεις προς σηων βασιλεα αμορραιων λογοις ειρηνικοις λεγων

22 παρελευσομεθα δια της γης σου τη οδω πορευσομεθα ουκ εκκλινουμεν ουτε εις αγρον ουτε εις αμπελωνα ου πιομεθα υδωρ εκ φρεατος σου οδω βασιλικη πορευσομεθα εως παρελθωμεν τα ορια σου

23 και ουκ εδωκεν σηων τω ισραηλ παρελθειν δια των οριων αυτου και συνηγαγεν σηων παντα τον λαον αυτου και εξηλθεν παραταξασθαι τω ισραηλ εις την ερημον και ηλθεν εις ιασσα και παρεταξατο τω ισραηλ

24 και επαταξεν αυτον ισραηλ φονω μαχαιρης και κατεκυριευσαν της γης αυτου απο αρνων εως ιαβοκ εως υιων αμμαν οτι ιαζηρ ορια υιων αμμων εστιν

25 και ελαβεν ισραηλ πασας τας πολεις ταυτας και κατωκησεν ισραηλ εν πασαις ταις πολεσιν των αμορραιων εν εσεβων και εν πασαις ταις συγκυρουσαις αυτη

26 εστιν γαρ εσεβων πολις σηων του βασιλεως των αμορραιων και ουτος επολεμησεν βασιλεα μωαβ το προτερον και ελαβον πασαν την γην αυτου απο αροηρ εως αρνων

27 δια τουτο ερουσιν οι αινιγματισται ελθετε εις εσεβων ινα οικοδομηθη και κατασκευασθη πολις σηων

28 οτι πυρ εξηλθεν εξ εσεβων φλοξ εκ πολεως σηων και κατεφαγεν εως μωαβ και κατεπιεν στηλας αρνων

29 ουαι σοι μωαβ απωλου λαος χαμως απεδοθησαν οι υιοι αυτων διασωζεσθαι και αι θυγατερες αυτων αιχμαλωτοι τω βασιλει των αμορραιων σηων

30 και το σπερμα αυτων απολειται εσεβων εως δαιβων και αι γυναικες ετι προσεξεκαυσαν πυρ επι μωαβ

31 κατωκησεν δε ισραηλ εν πασαις ταις πολεσιν των αμορραιων

32 και απεστειλεν μωυσης κατασκεψασθαι την ιαζηρ και κατελαβοντο αυτην και τας κωμας αυτης και εξεβαλον τον αμορραιον τον κατοικουντα εκει

33 και επιστρεψαντες ανεβησαν οδον την εις βασαν και εξηλθεν ωγ βασιλευς της βασαν εις συναντησιν αυτοις και πας ο λαος αυτου εις πολεμον εις εδραιν

34 και ειπεν κυριος προς μωυσην μη φοβηθης αυτον οτι εις τας χειρας σου παραδεδωκα αυτον και παντα τον λαον αυτου και πασαν την γην αυτου και ποιησεις αυτω καθως εποιησας τω σηων βασιλει των αμορραιων ος κατωκει εν εσεβων

35 και επαταξεν αυτον και τους υιους αυτου και παντα τον λαον αυτου εως του μη καταλιπειν αυτου ζωγρειαν και εκληρονομησαν την γην αυτων

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 1756

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

1756. All these matters presented above are those which in general are embodied in the internal sense of this chapter; but the whole train of thought, and its beauty, cannot be seen when every single thing is explained according to the meaning of the words, as they would be if they were comprehended in a single idea. When all are comprehended in a single idea those things which hitherto have lain scattered now appear beautifully joined and linked together. The situation is as with someone who listens to another speaking but pays attention solely to the words he uses. In this case he does not grasp the speaker's idea nearly so well as he would if he paid no attention to the words and their particular shades of meaning; for the internal sense of the Word in relation to the external or literal sense is very similar to speech in relation to the actual words used when these are scarcely listened to, still less paid attention to, as when the mind is intent on the sense alone of the things meant by the words used by the speaker.

[2] The most ancient manner of writing represented real things by the use of persons and of expressions which they employed to mean things entirely different from those persons or expressions. Secular authors of those times compiled their historical narratives in this way, including those things which had to do with public life and private life. Indeed they compiled them in such a way that nothing at all was to be taken literally as written, but something other was to be understood beneath the literal narrative. They even went so far as to present affections of every kind as gods and goddesses, to whom the heathen subsequently offered up divine worship, as every well-educated person may know, for ancient books of that kind are still extant. This manner of writing they derived from the most ancient people who lived before the Flood, who used to represent heavenly and Divine things to themselves by means of visible objects on earth and in the world, and in so doing filled their minds and souls with joys and delights when they beheld the objects in the universe, especially those that were beautiful on account of their form and order. This is why all the books of the Church in those times were written in the same style. Job is one such book; and Solomon's Song of Songs is an imitation of them too. Both the books mentioned by Moses in Numbers 21:14, 27, were of this nature, in addition to many that have perished.

[3] Because it had come down from antiquity this style was later venerated both among the gentiles and among the descendants of Jacob, so much so that whatever was not written in this style was not venerated as Divine. This is why when they were moved by the prophetic spirit - as were Jacob, Genesis 49:3-27; Moses, Exodus 15:1-21; Deuteronomy 33:2-end; Balaam, who was one of the sons of the east in Syria, where the Ancient Church continued to exist, Numbers 23:7-10, 19 24; 24:5-9, 17-24; Deborah and Barak, Judges 5:2-end; Hannah, 1 Samuel 2:2-10; and many others - they spoke in that same manner, and for many hidden reasons. And although, with very few exceptions, they neither understood nor knew that their utterances meant the heavenly things of the Lord's kingdom and Church, they were nevertheless struck and filled with awe and wonder, and sensed that those utterances carried what was Divine and Holy within them.

[4] But that the historical narratives of the Word are of a similar nature, that is to say, that the particular names and particular expressions used represent and mean the celestial and spiritual things of the Lord's kingdom, the learned world has not yet come to know, except that the Word is inspired right down to the tiniest jot, and that every single detail has heavenly arcana within it.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.