Bible

 

Numbers 14

Studie

   

1 και αναλαβουσα πασα η συναγωγη εδωκεν φωνην και εκλαιεν ο λαος ολην την νυκτα εκεινην

2 και διεγογγυζον επι μωυσην και ααρων παντες οι υιοι ισραηλ και ειπαν προς αυτους πασα η συναγωγη οφελον απεθανομεν εν γη αιγυπτω η εν τη ερημω ταυτη ει απεθανομεν

3 και ινα τι κυριος εισαγει ημας εις την γην ταυτην πεσειν εν πολεμω αι γυναικες ημων και τα παιδια εσονται εις διαρπαγην νυν ουν βελτιον ημιν εστιν αποστραφηναι εις αιγυπτον

4 και ειπαν ετερος τω ετερω δωμεν αρχηγον και αποστρεψωμεν εις αιγυπτον

5 και επεσεν μωυσης και ααρων επι προσωπον εναντιον πασης συναγωγης υιων ισραηλ

6 ιησους δε ο του ναυη και χαλεβ ο του ιεφοννη των κατασκεψαμενων την γην διερρηξαν τα ιματια αυτων

7 και ειπαν προς πασαν συναγωγην υιων ισραηλ λεγοντες η γη ην κατεσκεψαμεθα αυτην αγαθη εστιν σφοδρα σφοδρα

8 ει αιρετιζει ημας κυριος εισαξει ημας εις την γην ταυτην και δωσει αυτην ημιν γη ητις εστιν ρεουσα γαλα και μελι

9 αλλα απο του κυριου μη αποσταται γινεσθε υμεις δε μη φοβηθητε τον λαον της γης οτι καταβρωμα ημιν εστιν αφεστηκεν γαρ ο καιρος απ' αυτων ο δε κυριος εν ημιν μη φοβηθητε αυτους

10 και ειπεν πασα η συναγωγη καταλιθοβολησαι αυτους εν λιθοις και η δοξα κυριου ωφθη εν νεφελη επι της σκηνης του μαρτυριου εν πασι τοις υιοις ισραηλ

11 και ειπεν κυριος προς μωυσην εως τινος παροξυνει με ο λαος ουτος και εως τινος ου πιστευουσιν μοι εν πασιν τοις σημειοις οις εποιησα εν αυτοις

12 παταξω αυτους θανατω και απολω αυτους και ποιησω σε και τον οικον του πατρος σου εις εθνος μεγα και πολυ μαλλον η τουτο

13 και ειπεν μωυσης προς κυριον και ακουσεται αιγυπτος οτι ανηγαγες τη ισχυι σου τον λαον τουτον εξ αυτων

14 αλλα και παντες οι κατοικουντες επι της γης ταυτης ακηκοασιν οτι συ ει κυριος εν τω λαω τουτω οστις οφθαλμοις κατ' οφθαλμους οπταζη κυριε και η νεφελη σου εφεστηκεν επ' αυτων και εν στυλω νεφελης συ πορευη προτερος αυτων την ημεραν και εν στυλω πυρος την νυκτα

15 και εκτριψεις τον λαον τουτον ωσει ανθρωπον ενα και ερουσιν τα εθνη οσοι ακηκοασιν το ονομα σου λεγοντες

16 παρα το μη δυνασθαι κυριον εισαγαγειν τον λαον τουτον εις την γην ην ωμοσεν αυτοις κατεστρωσεν αυτους εν τη ερημω

17 και νυν υψωθητω η ισχυς σου κυριε ον τροπον ειπας λεγων

18 κυριος μακροθυμος και πολυελεος και αληθινος αφαιρων ανομιας και αδικιας και αμαρτιας και καθαρισμω ου καθαριει τον ενοχον αποδιδους αμαρτιας πατερων επι τεκνα εως τριτης και τεταρτης

19 αφες την αμαρτιαν τω λαω τουτω κατα το μεγα ελεος σου καθαπερ ιλεως αυτοις εγενου απ' αιγυπτου εως του νυν

20 και ειπεν κυριος προς μωυσην ιλεως αυτοις ειμι κατα το ρημα σου

21 αλλα ζω εγω και ζων το ονομα μου και εμπλησει η δοξα κυριου πασαν την γην

22 οτι παντες οι ανδρες οι ορωντες την δοξαν μου και τα σημεια α εποιησα εν αιγυπτω και εν τη ερημω ταυτη και επειρασαν με τουτο δεκατον και ουκ εισηκουσαν μου της φωνης

23 η μην ουκ οψονται την γην ην ωμοσα τοις πατρασιν αυτων αλλ' η τα τεκνα αυτων α εστιν μετ' εμου ωδε οσοι ουκ οιδασιν αγαθον ουδε κακον πας νεωτερος απειρος τουτοις δωσω την γην παντες δε οι παροξυναντες με ουκ οψονται αυτην

24 ο δε παις μου χαλεβ οτι εγενηθη πνευμα ετερον εν αυτω και επηκολουθησεν μοι εισαξω αυτον εις την γην εις ην εισηλθεν εκει και το σπερμα αυτου κληρονομησει αυτην

25 ο δε αμαληκ και ο χαναναιος κατοικουσιν εν τη κοιλαδι αυριον επιστραφητε υμεις και απαρατε εις την ερημον οδον θαλασσαν ερυθραν

26 και ειπεν κυριος προς μωυσην και ααρων λεγων

27 εως τινος την συναγωγην την πονηραν ταυτην α αυτοι γογγυζουσιν εναντιον εμου την γογγυσιν των υιων ισραηλ ην εγογγυσαν περι υμων ακηκοα

28 ειπον αυτοις ζω εγω λεγει κυριος η μην ον τροπον λελαληκατε εις τα ωτα μου ουτως ποιησω υμιν

29 εν τη ερημω ταυτη πεσειται τα κωλα υμων και πασα η επισκοπη υμων και οι κατηριθμημενοι υμων απο εικοσαετους και επανω οσοι εγογγυσαν επ' εμοι

30 ει υμεις εισελευσεσθε εις την γην εφ' ην εξετεινα την χειρα μου κατασκηνωσαι υμας επ' αυτης αλλ' η χαλεβ υιος ιεφοννη και ιησους ο του ναυη

31 και τα παιδια α ειπατε εν διαρπαγη εσεσθαι εισαξω αυτους εις την γην και κληρονομησουσιν την γην ην υμεις απεστητε απ' αυτης

32 και τα κωλα υμων πεσειται εν τη ερημω ταυτη

33 οι δε υιοι υμων εσονται νεμομενοι εν τη ερημω τεσσαρακοντα ετη και ανοισουσιν την πορνειαν υμων εως αν αναλωθη τα κωλα υμων εν τη ερημω

34 κατα τον αριθμον των ημερων οσας κατεσκεψασθε την γην τεσσαρακοντα ημερας ημεραν του ενιαυτου λημψεσθε τας αμαρτιας υμων τεσσαρακοντα ετη και γνωσεσθε τον θυμον της οργης μου

35 εγω κυριος ελαλησα η μην ουτως ποιησω τη συναγωγη τη πονηρα ταυτη τη επισυνεσταμενη επ' εμε εν τη ερημω ταυτη εξαναλωθησονται και εκει αποθανουνται

36 και οι ανθρωποι ους απεστειλεν μωυσης κατασκεψασθαι την γην και παραγενηθεντες διεγογγυσαν κατ' αυτης προς την συναγωγην εξενεγκαι ρηματα πονηρα περι της γης

37 και απεθανον οι ανθρωποι οι κατειπαντες κατα της γης πονηρα εν τη πληγη εναντι κυριου

38 και ιησους υιος ναυη και χαλεβ υιος ιεφοννη εζησαν απο των ανθρωπων εκεινων των πεπορευμενων κατασκεψασθαι την γην

39 και ελαλησεν μωυσης τα ρηματα ταυτα προς παντας υιους ισραηλ και επενθησεν ο λαος σφοδρα

40 και ορθρισαντες το πρωι ανεβησαν εις την κορυφην του ορους λεγοντες ιδου οιδε ημεις αναβησομεθα εις τον τοπον ον ειπεν κυριος οτι ημαρτομεν

41 και ειπεν μωυσης ινα τι υμεις παραβαινετε το ρημα κυριου ουκ ευοδα εσται υμιν

42 μη αναβαινετε ου γαρ εστιν κυριος μεθ' υμων και πεσεισθε προ προσωπου των εχθρων υμων

43 οτι ο αμαληκ και ο χαναναιος εκει εμπροσθεν υμων και πεσεισθε μαχαιρα ου εινεκεν απεστραφητε απειθουντες κυριω και ουκ εσται κυριος εν υμιν

44 και διαβιασαμενοι ανεβησαν επι την κορυφην του ορους η δε κιβωτος της διαθηκης κυριου και μωυσης ουκ εκινηθησαν εκ της παρεμβολης

45 και κατεβη ο αμαληκ και ο χαναναιος ο εγκαθημενος εν τω ορει εκεινω και ετρεψαντο αυτους και κατεκοψαν αυτους εως ερμαν και απεστραφησαν εις την παρεμβολην

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8427

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8427. And in the morning, then ye shall see the glory of Jehovah. That this signifies that in the beginning of a new state there will be the advent of the Lord, is evident from the signification of “morning,” as being the beginning of a new state (of which just above, n. 8426); and from the signification of “the glory of Jehovah,” as being His presence and advent. That “glory” denotes the presence and the advent of the Lord, is because in the supreme sense “glory” denotes the Divine truth which proceeds from the Lord, and the Divine truth appears before the eyes of the angels as light and brightness from the Sun which is the Lord. (That “glory” denotes the Divine truth proceeding from the Lord, see n. 5922, 8267; and that it denotes the intelligence and wisdom which are from Divine truth, n. 4809; and that from this it denotes the internal sense of the Word, because this sense is Divine truth in glory, n. 5922)

[2] It is said that “in the morning they should see the glory of Jehovah,” because the rising of the sun and the light from it (which light in heaven enlightens the angelic sight both external and internal), and consequently the presence and the advent of the Lord, who is the Sun in heaven, corresponds to the time of morning on the earth, and is here signified by “morning.” Therefore that light from the Sun, which light is the Divine truth proceeding from the Lord, thus is the Lord, is “glory.” From all this it is evident that by “glory” is signified the presence and the advent of the Lord. That these are “glory,” is also evident from many passages in the Word; as in Moses:

The cloud covered the mount, and the glory of Jehovah abode upon Mount Sinai, and the cloud covered it six days; the appearance of the glory of Jehovah was like devouring fire on the top of the mount before the eyes of the sons of Israel (Exodus 24:15-17);

it is evident that the presence of Jehovah, that is, of the Lord, appearing like a cloud and like fire upon the mount, is here called “the glory of Jehovah.” Again:

The cloud covered the tent of meeting, and the glory of Jehovah filled the tabernacle. And Moses could not enter into the tent of meeting, because the cloud abode thereon, and the glory of Jehovah filled the tabernacle (Exodus 40:3435);

here also the presence of the Lord appearing as a cloud is called “glory.”

[3] And in the following:

Moses and Aaron entered into the tent of meeting, and came out, and blessed the people; then appeared the glory of Jehovah toward the whole people (Leviticus 9:23).

The glory of Jehovah appeared in the tent of meeting before all the sons of Israel (Numbers 14:10; also 16:19, 42).

The cloud filled the house of Jehovah, so that the priests could not stand to minister by reason of the cloud; because the glory of Jehovah filled the house of Jehovah (1 Kings 8:10-11).

The temple was filled with smoke from the glory of God, and from His power; so that no one could enter into the temple (Revelation 15:8).

He showed me the great city, the holy Jerusalem, coming down from heaven from God, having the glory of God: the city hath no need of the sun, neither of the moon, to shine in it; for the glory of God doth lighten it, and the Lamb is the lamp thereof (Revelation 21:10-11, 23);

here “the glory of God” manifestly denotes light from the Lord, which is the Divine truth proceeding from Him, thus the presence of the Lord, for the Lord is present in the truth which is from Him.

[4] That “the glory of Jehovah” denotes His presence, is further evident in Moses:

Moses said unto Jehovah, Show me I pray Thy glory; to whom He said, I will make all My good pass before thee; and when My glory shall pass by, it shall be that I will put thee in a cleft of the rock, and will cover thee with My hand until I have passed by; but when I shall take away My hand thou shall see My back parts, and My faces shall not be seen (Exodus 33:18).

Here also “the glory of Jehovah” manifestly denotes His presence.

In Matthew:

The disciples said unto Jesus, Tell us what shall be the sign of Thy coming? Jesus said, Then shall appear the sign of the Son of man, and they shall see the Son of man coming in the clouds of heaven with power and glory (24:3, (Matthew 24:3) 30).

The last time of the former church and the first time of the new church is here treated of; “the Son of man” denotes truth Divine proceeding from the Lord; “the clouds of heaven” denote the Word in the sense of the letter; “power and glory” denote the internal sense, thus the Divine truth which shall then appear; “the coming of the Lord” denotes the acknowledgment of truth Divine by those who are of the new church, and the denial of it by those who are of the old church (see n. 4060).

[5] That the Lord as to Divine truth is “glory,” is evident in Isaiah:

The voice of one crying in the wilderness, Prepare ye the way of Jehovah; the glory of Jehovah shall be revealed, and all flesh shall see it together (40:3, 5);

speaking of the Lord, who is “the glory.”

In John:

The Word became flesh, and dwelt in us, and we saw His glory, the glory as of the only begotten of the Father, full of grace and truth (1:14).

These things said Isaiah, when he saw His glory, and spake of Him (12:41);

here “glory” denotes the Lord. In like manner in Moses:

I am living, and the whole earth shall be filled with the glory of Jehovah (Numbers 14:21);

here “the glory of Jehovah” denotes the advent of the Lord, and enlightenment by the Divine truth which is from Him.

[6] “Glory” denotes the Divine of the Lord in these passages:

I am Jehovah, this is My name, and My glory will I not give to another (Isaiah 42:8).

When the Son of man cometh in the glory of His Father with the holy angels (Mark 8:38).

It behooved the Christ to suffer, and to enter into His glory (Luke 24:26).

As by “the glory of Jehovah” is signified the Lord as to Divine truth, so also by “glory” are signified the Divine wisdom and intelligence, which are of the Divine truth from the Lord. Wisdom and intelligence from the Divine are meant by “glory” in Ezekiel 1:28; 8:4; 9:3; 10:4, 10:18-19; 11:22-23, which was represented there by a rainbow such as is seen in a cloud.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.