Bible

 

Judges 6

Studie

   

1 και εποιησαν οι υιοι ισραηλ το πονηρον ενωπιον κυριου και εδωκεν αυτους κυριος εν χειρι μαδιαμ επτα ετη

2 και ισχυσεν χειρ μαδιαμ επι ισραηλ και εποιησαν εαυτοις οι υιοι ισραηλ απο προσωπου μαδιαμ τας τρυμαλιας τας εν τοις ορεσιν και τα σπηλαια και τα κρεμαστα

3 και εγενετο εαν εσπειραν οι υιοι ισραηλ και ανεβαιναν μαδιαμ και αμαληκ και οι υιοι ανατολων συνανεβαινον αυτοις

4 και παρενεβαλον εις αυτους και κατεφθειραν τους καρπους αυτων εως ελθειν εις γαζαν και ου κατελιπον υποστασιν ζωης εν τη γη ισραηλ ουδε εν τοις ποιμνιοις ταυρον και ονον

5 οτι αυτοι και αι κτησεις αυτων ανεβαινον και αι σκηναι αυτων παρεγινοντο καθως ακρις εις πληθος και αυτοις και τοις καμηλοις αυτων ουκ ην αριθμος και ηρχοντο εις την γην ισραηλ και διεφθειρον αυτην

6 και επτωχευσεν ισραηλ σφοδρα απο προσωπου μαδιαμ και εβοησαν οι υιοι ισραηλ προς κυριον

7 απο προσωπου μαδιαμ

8 και εξαπεστειλεν κυριος ανδρα προφητην προς τους υιους ισραηλ και ειπεν αυτοις ταδε λεγει κυριος ο θεος ισραηλ εγω ειμι ος ανηγαγον υμας εκ γης αιγυπτου και εξηγαγον υμας εξ οικου δουλειας υμων

9 και ερρυσαμην υμας εκ χειρος αιγυπτου και εκ χειρος παντων των θλιβοντων υμας και εξεβαλον αυτους εκ προσωπου υμων και εδωκα υμιν την γην αυτων

10 και ειπα υμιν εγω κυριος ο θεος υμων ου φοβηθησεσθε τους θεους του αμορραιου εν οις υμεις καθησεσθε εν τη γη αυτων και ουκ εισηκουσατε της φωνης μου

11 και ηλθεν αγγελος κυριου και εκαθισεν υπο την τερεμινθον την εν εφραθα την ιωας πατρος του εσδρι και γεδεων υιος αυτου ραβδιζων σιτον εν ληνω εις εκφυγειν απο προσωπου του μαδιαμ

12 και ωφθη αυτω ο αγγελος κυριου και ειπεν προς αυτον κυριος μετα σου ισχυρος των δυναμεων

13 και ειπεν προς αυτον γεδεων εν εμοι κυριε μου και ει εστιν κυριος μεθ' ημων εις τι ευρεν ημας τα κακα ταυτα και που εστιν παντα τα θαυμασια αυτου α διηγησαντο ημιν οι πατερες ημων λεγοντες μη ουχι εξ αιγυπτου ανηγαγεν ημας κυριος και νυν εξερριψεν ημας και εδωκεν ημας εν χειρι μαδιαμ

14 και επεστρεψεν προς αυτον ο αγγελος κυριου και ειπεν πορευου εν ισχυι σου ταυτη και σωσεις τον ισραηλ εκ χειρος μαδιαμ ιδου εξαπεστειλα σε

15 και ειπεν προς αυτον γεδεων εν εμοι κυριε μου εν τινι σωσω τον ισραηλ ιδου η χιλιας μου ησθενησεν εν μανασση και εγω ειμι ο μικροτερος εν οικω πατρος μου

16 και ειπεν προς αυτον ο αγγελος κυριου κυριος εσται μετα σου και παταξεις την μαδιαμ ωσει ανδρα ενα

17 και ειπεν προς αυτον γεδεων ει δε ευρον ελεος εν οφθαλμοις σου και ποιησεις μοι σημερον παν ο τι ελαλησας μετ' εμου

18 μη χωρισθης εντευθεν εως του ελθειν με προς σε και εξοισω την θυσιαν και θησω ενωπιον σου και ειπεν εγω ειμι καθιομαι εως του επιστρεψαι σε

19 και γεδεων εισηλθεν και εποιησεν εριφον αιγων και οιφι αλευρου αζυμα και τα κρεα εθηκεν εν τω κοφινω και τον ζωμον εβαλεν εν τη χυτρα και εξηνεγκεν αυτα προς αυτον υπο την τερεμινθον και προσηγγισεν

20 και ειπεν προς αυτον ο αγγελος του θεου λαβε τα κρεα και τα αζυμα και θες προς την πετραν εκεινην και τον ζωμον εχομενα εκχεε και εποιησεν ουτως

21 και εξετεινεν ο αγγελος κυριου το ακρον της ραβδου της εν χειρι αυτου και ηψατο των κρεων και των αζυμων και ανεβη πυρ εκ της πετρας και κατεφαγεν τα κρεα και τους αζυμους και ο αγγελος κυριου επορευθη απο οφθαλμων αυτου

22 και ειδεν γεδεων οτι αγγελος κυριου ουτος εστιν και ειπεν γεδεων α α κυριε μου κυριε οτι ειδον αγγελον κυριου προσωπον προς προσωπον

23 και ειπεν αυτω κυριος ειρηνη σοι μη φοβου ου μη αποθανης

24 και ωκοδομησεν εκει γεδεων θυσιαστηριον τω κυριω και επεκαλεσεν αυτω ειρηνη κυριου εως της ημερας ταυτης ετι αυτου οντος εν εφραθα πατρος του εσδρι

25 και εγενετο εν τη νυκτι εκεινη και ειπεν αυτω κυριος λαβε τον μοσχον τον ταυρον ος εστιν τω πατρι σου και μοσχον δευτερον επταετη και καθελεις το θυσιαστηριον του βααλ ο εστιν τω πατρι σου και το αλσος το επ' αυτο ολεθρευσεις

26 και οικοδομησεις θυσιαστηριον κυριω τω θεω σου επι κορυφην του μαουεκ τουτου εν τη παραταξει και λημψη τον μοσχον τον δευτερον και ανοισεις ολοκαυτωμα εν τοις ξυλοις του αλσους ου εξολεθρευσεις

27 και ελαβεν γεδεων δεκα ανδρας απο των δουλων εαυτου και εποιησεν ον τροπον ελαλησεν προς αυτον κυριος και εγενηθη ως εφοβηθη τον οικον του πατρος αυτου και τους ανδρας της πολεως του ποιησαι ημερας και εποιησεν νυκτος

28 και ωρθρισαν οι ανδρες της πολεως το πρωι και ιδου καθηρητο το θυσιαστηριον του βααλ και το αλσος το επ' αυτω ωλεθρευτο και ειδαν τον μοσχον τον δευτερον ον ανηνεγκεν επι το θυσιαστηριον το ωκοδομημενον

29 και ειπεν ανηρ προς τον πλησιον αυτου τις εποιησεν το ρημα τουτο και επεζητησαν και ηρευνησαν και εγνωσαν οτι γεδεων υιος ιωας εποιησεν το ρημα τουτο

30 και ειπον οι ανδρες της πολεως προς ιωας εξενεγκε τον υιον σου και αποθανετω οτι καθειλεν το θυσιαστηριον του βααλ και οτι ωλεθρευσεν το αλσος το επ' αυτω

31 και ειπεν ιωας τοις ανδρασιν πασιν οι επανεστησαν αυτω μη υμεις νυν δικαζεσθε υπερ του βααλ η υμεις σωσετε αυτον ος εαν δικασηται αυτω θανατωθητω εως πρωι ει θεος εστιν δικαζεσθω αυτω οτι καθειλεν το θυσιαστηριον αυτου

32 και εκαλεσεν αυτο εν τη ημερα εκεινη ιαρβααλ λεγων δικασασθω εν αυτω ο βααλ οτι καθηρεθη το θυσιαστηριον αυτου

33 και πασα μαδιαμ και αμαληκ και υιοι ανατολων συνηχθησαν επι το αυτο και παρενεβαλον εν κοιλαδι εζερεελ

34 και πνευμα κυριου ενεδυναμωσεν τον γεδεων και εσαλπισεν εν κερατινη και εφοβηθη αβιεζερ οπισω αυτου

35 και αγγελους απεστειλεν εις παντα μανασση και εν ασηρ και εν ζαβουλων και νεφθαλι και ανεβη εις συναντησιν αυτων

36 και ειπεν γεδεων προς τον θεον ει συ σωζεις εν χειρι μου τον ισραηλ καθως ελαλησας

37 ιδου εγω τιθημι τον ποκον του εριου εν τη αλωνι εαν δροσος γενηται επι τον ποκον μονον και επι πασαν την γην ξηρασια γνωσομαι οτι σωσεις εν χειρι μου τον ισραηλ καθως ελαλησας

38 και εγενετο ουτως και ωρθρισεν τη επαυριον και εξεπιασεν τον ποκον και εσταξεν δροσος απο του ποκου πληρης λεκανη υδατος

39 και ειπεν γεδεων προς τον θεον μη δη οργισθητω ο θυμος σου εν εμοι και λαλησω ετι απαξ πειρασω δε και γε ετι απαξ εν τω ποκω και γενεσθω η ξηρασια επι τον ποκον μονον και επι πασαν την γην γενηθητω δροσος

40 και εποιησεν ουτως ο θεος εν τη νυκτι εκεινη και εγενετο ξηρασια επι τον ποκον μονον και επι πασαν την γην εγενηθη δροσος

   

Komentář

 

Exploring the Meaning of Judges 6

Napsal(a) New Christian Bible Study Staff, Julian Duckworth

Judges 6: The Midianites oppress Israel; the call of Gideon.

Chapters 6-8 of Judges tell the story of Gideon, who led the people of Israel against the Midianites. The Lord allowed the Midianites to oppress the children of Israel for seven years, because they had disobeyed His commandments once again. Israel fled to the mountain caves, and Midian starved the Israelites by destroying their crops and taking their livestock. When Israel cried out to the Lord for help, a prophet delivered the Lord’s message that He had always been with them, but they had kept disobeying.

Then the angel of the Lord appeared to Gideon, who was threshing wheat in the winepress to hide this from the Midianites. The angel brought news that he would lead the fight against the Midianites. Gideon was stunned, and replied that his family was the least important in the tribe of Manasseh, and that he was the least in his family. Even so, the Lord assured him would be victorious, because the Lord was with him.

Gideon asked for a sign to be given him, and then went to prepare an offering of food. When he came back, the angel told him to place the meat and unleavened bread upon a rock. When the angel touched it with his staff, fire came up from the rock and burned up the food. The angel then departed.

The Lord told Gideon to break down his father’s altars to Baal, and to build an altar to the Lord on top of it, which he did by night. In the morning, the men of the city discovered what Gideon had done, and demanded that he be killed. But Gideon’s father, Joash, replied that Baal himself would take action, if he were really a god.

The Midianites and their allies gathered for battle, and Gideon called on his tribe of Manasseh, as well as Asher, Zebulun, and Naphtali, to prepare to fight. Before the battle took place though, Gideon asked for another sign from God. He put a woolen fleece on the threshing floor, and if God would use him to save Israel, the fleece would have dew on it, while the ground around it would be dry. And so it was the next morning. Once again, Gideon asked for a sign, this time with dew on the ground, but not on the fleece. And again, this came to pass.

*****

The spiritual meaning of the Midianites is understanding spiritual truths, but leading a life of sensory pleasure anyway, rather than one built on genuine goodness (see Swedenborg’s work, Arcana Caelestia 7602). This is portrayed by the Midianites destroying all the crops which could be made into food, or spiritually, into what is good.

Threshing wheat and pressing wine are very similar processes; threshing wheat frees grain from the beaten husk, and pressing wine squeezes juice from a crushed grape. Both of these activities represent our spiritual determination to do what is good – the wheat for bread – because of the truth we have come to understand – the wine. Gideon’s name, meaning “to break apart”, and this passage are meant to show us that his strongest quality was determination to do good (Divine Providence 227[2]).

Gideon’s claim to be the least important of all demonstrates the place of genuine humility in our spiritual life. Acknowledging that the Lord brings about all good things is a sign of strength, not weakness (see Swedenborg’s work, Heaven and Hell 408).

The spiritual meaning of asking God for a sign – which Gideon did several times – is to confirm the validity of what we intend or understand. Paying attention to our internal state will show us the quality of our inner thoughts if we dare to listen, but ultimately, confirmation comes from the Word (see Swedenborg’s work, True Christian Religion 508[5]). The fire from the rock, which burned the meat, represents the power of love and truth to consume and sustain us.

The fascinating double sign involving the fleece has several layers of spiritual meaning: the threshing floor stands for the ground of our daily life and activity; the fleece, with its warmth and softness, stands for the principle of goodness; and the dew (water) stands for divine influx of truth into us from the Lord. These build the framework of the spiritual meaning. The dewy fleece on the dry ground means that we need to have the Lord’s truth in our mind, so we know how to lead a good life. Then, this needs to be reversed so that we feel the desire to do good, and then apply this in daily life (Arcana Caelestia 3579).

This sign is closely related to the spiritual meaning of the Midianites, the enemy to be overthrown. Simply knowing the Lord’s truths does not guarantee a good life; we must put these truths into practice.

Ze Swedenborgových děl

 

Heaven and Hell # 408

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 603  
  

408. I talked with some spirits who thought that heaven and heavenly joy consisted of being important; but I told them that in heaven the greatest is the one who is least. This is because people are called "least" when they have no ability or wisdom and do not want any ability or wisdom on their own, but only from the Lord. This kind of "least person" has the greatest happiness. And because such people do have the greatest happiness, it follows that they are the most important, because this is how they have all their capability and the most wisdom of all - from the Lord. Further, what is being the greatest if not being the happiest? The greatest happiness is what powerful people are seeking with their power and what rich people are seeking with their wealth.

I went on to say that heaven did not consist of wanting to be least in order to be greatest. People who do this pant and long for greatness. Rather, it means a heartfelt wishing better for others than for oneself, and serving others for the sake of their happiness with no thought of reward, simply out of love.

  
/ 603  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.