Bible

 

Jeremiah 39

Studie

   

1 ο λογος ο γενομενος παρα κυριου προς ιερεμιαν εν τω ενιαυτω τω δεκατω τω βασιλει σεδεκια ουτος ενιαυτος οκτωκαιδεκατος τω βασιλει ναβουχοδονοσορ βασιλει βαβυλωνος

2 και δυναμις βασιλεως βαβυλωνος εχαρακωσεν επι ιερουσαλημ και ιερεμιας εφυλασσετο εν αυλη της φυλακης η εστιν εν οικω του βασιλεως

3 εν η κατεκλεισεν αυτον ο βασιλευς σεδεκιας λεγων δια τι συ προφητευεις λεγων ουτως ειπεν κυριος ιδου εγω διδωμι την πολιν ταυτην εν χερσιν βασιλεως βαβυλωνος και λημψεται αυτην

4 και σεδεκιας ου μη σωθη εκ χειρος των χαλδαιων οτι παραδοσει παραδοθησεται εις χειρας βασιλεως βαβυλωνος και λαλησει στομα αυτου προς στομα αυτου και οι οφθαλμοι αυτου τους οφθαλμους αυτου οψονται

5 και εισελευσεται σεδεκιας εις βαβυλωνα και εκει καθιειται

6 και λογος κυριου εγενηθη προς ιερεμιαν λεγων

7 ιδου αναμεηλ υιος σαλωμ αδελφου πατρος σου ερχεται προς σε λεγων κτησαι σεαυτω τον αγρον μου τον εν αναθωθ οτι σοι κριμα παραλαβειν εις κτησιν

8 και ηλθεν προς με αναμεηλ υιος σαλωμ αδελφου πατρος μου εις την αυλην της φυλακης και ειπεν μοι κτησαι τον αγρον μου τον εν γη βενιαμιν τον εν αναθωθ οτι σοι κριμα κτησασθαι και συ πρεσβυτερος και εγνων οτι λογος κυριου εστιν

9 και εκτησαμην τον αγρον αναμεηλ υιου αδελφου πατρος μου και εστησα αυτω επτα σικλους και δεκα αργυριου

10 και εγραψα εις βιβλιον και εσφραγισαμην και διεμαρτυραμην μαρτυρας και εστησα το αργυριον εν ζυγω

11 και ελαβον το βιβλιον της κτησεως το εσφραγισμενον και το ανεγνωσμενον

12 και εδωκα αυτο τω βαρουχ υιω νηριου υιου μαασαιου κατ' οφθαλμους αναμεηλ υιου αδελφου πατρος μου και κατ' οφθαλμους των εστηκοτων και γραφοντων εν τω βιβλιω της κτησεως και κατ' οφθαλμους των ιουδαιων των εν τη αυλη της φυλακης

13 και συνεταξα τω βαρουχ κατ' οφθαλμους αυτων λεγων

14 ουτως ειπεν κυριος παντοκρατωρ λαβε το βιβλιον της κτησεως τουτο και το βιβλιον το ανεγνωσμενον και θησεις αυτο εις αγγειον οστρακινον ινα διαμεινη ημερας πλειους

15 οτι ουτως ειπεν κυριος ετι κτηθησονται αγροι και οικιαι και αμπελωνες εν τη γη ταυτη

16 και προσευξαμην προς κυριον μετα το δουναι με το βιβλιον της κτησεως προς βαρουχ υιον νηριου λεγων

17 ω κυριε συ εποιησας τον ουρανον και την γην τη ισχυι σου τη μεγαλη και τω βραχιονι σου τω υψηλω και τω μετεωρω ου μη αποκρυβη απο σου ουθεν

18 ποιων ελεος εις χιλιαδας και αποδιδους αμαρτιας πατερων εις κολπους τεκνων αυτων μετ' αυτους ο θεος ο μεγας και ισχυρος

19 κυριος μεγαλης βουλης και δυνατος τοις εργοις ο θεος ο μεγας ο παντοκρατωρ και μεγαλωνυμος κυριος οι οφθαλμοι σου εις τας οδους των υιων των ανθρωπων δουναι εκαστω κατα την οδον αυτου

20 ος εποιησας σημεια και τερατα εν γη αιγυπτω εως της ημερας ταυτης και εν ισραηλ και εν τοις γηγενεσιν και εποιησας σεαυτω ονομα ως η ημερα αυτη

21 και εξηγαγες τον λαον σου ισραηλ εκ γης αιγυπτου εν σημειοις και εν τερασιν και εν χειρι κραταια και εν βραχιονι υψηλω και εν οραμασιν μεγαλοις

22 και εδωκας αυτοις την γην ταυτην ην ωμοσας τοις πατρασιν αυτων γην ρεουσαν γαλα και μελι

23 και εισηλθοσαν και ελαβοσαν αυτην και ουκ ηκουσαν της φωνης σου και εν τοις προσταγμασιν σου ουκ επορευθησαν απαντα α ενετειλω αυτοις ουκ εποιησαν και εποιησας συμβηναι αυτοις παντα τα κακα ταυτα

24 ιδου οχλος ηκει εις την πολιν ταυτην συλλαβειν αυτην και η πολις εδοθη εις χειρας χαλδαιων των πολεμουντων αυτην απο προσωπου μαχαιρας και του λιμου ως ελαλησας ουτως εγενετο

25 και συ λεγεις προς με κτησαι σεαυτω αγρον αργυριου και εγραψα βιβλιον και εσφραγισαμην και επεμαρτυραμην μαρτυρας και η πολις εδοθη εις χειρας χαλδαιων

26 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων

27 εγω κυριος ο θεος πασης σαρκος μη απ' εμου κρυβησεται τι

28 δια τουτο ουτως ειπεν κυριος ο θεος ισραηλ δοθεισα παραδοθησεται η πολις αυτη εις χειρας βασιλεως βαβυλωνος και λημψεται αυτην

29 και ηξουσιν οι χαλδαιοι πολεμουντες επι την πολιν ταυτην και καυσουσιν την πολιν ταυτην εν πυρι και κατακαυσουσιν τας οικιας εν αις εθυμιωσαν επι των δωματων αυτων τη βααλ και εσπενδον σπονδας θεοις ετεροις προς το παραπικραναι με

30 οτι ησαν οι υιοι ισραηλ και οι υιοι ιουδα μονοι ποιουντες το πονηρον κατ' οφθαλμους μου εκ νεοτητος αυτων

31 οτι επι την οργην μου και επι τον θυμον μου ην η πολις αυτη αφ' ης ημερας ωκοδομησαν αυτην και εως της ημερας ταυτης απαλλαξαι αυτην απο προσωπου μου

32 δια πασας τας πονηριας των υιων ισραηλ και ιουδα ων εποιησαν πικραναι με αυτοι και οι βασιλεις αυτων και οι αρχοντες αυτων και οι ιερεις αυτων και οι προφηται αυτων ανδρες ιουδα και οι κατοικουντες ιερουσαλημ

33 και επεστρεψαν προς με νωτον και ου προσωπον και εδιδαξα αυτους ορθρου και εδιδαξα και ουκ ηκουσαν επιλαβειν παιδειαν

34 και εθηκαν τα μιασματα αυτων εν τω οικω ου επεκληθη το ονομα μου επ' αυτω εν ακαθαρσιαις αυτων

35 και ωκοδομησαν τους βωμους τη βααλ τους εν φαραγγι υιου εννομ του αναφερειν τους υιους αυτων και τας θυγατερας αυτων τω μολοχ βασιλει α ου συνεταξα αυτοις και ουκ ανεβη επι καρδιαν μου του ποιησαι το βδελυγμα τουτο προς το εφαμαρτειν τον ιουδαν

36 και νυν ουτως ειπεν κυριος ο θεος ισραηλ επι την πολιν ην συ λεγεις παραδοθησεται εις χειρας βασιλεως βαβυλωνος εν μαχαιρα και εν λιμω και εν αποστολη

37 ιδου εγω συναγω αυτους εκ πασης της γης ου διεσπειρα αυτους εκει εν οργη μου και τω θυμω μου και παροξυσμω μεγαλω και επιστρεψω αυτους εις τον τοπον τουτον και καθιω αυτους πεποιθοτας

38 και εσονται μοι εις λαον και εγω εσομαι αυτοις εις θεον

39 και δωσω αυτοις οδον ετεραν και καρδιαν ετεραν φοβηθηναι με πασας τας ημερας εις αγαθον αυτοις και τοις τεκνοις αυτων μετ' αυτους

40 και διαθησομαι αυτοις διαθηκην αιωνιαν ην ου μη αποστρεψω οπισθεν αυτων και τον φοβον μου δωσω εις την καρδιαν αυτων προς το μη αποστηναι αυτους απ' εμου

41 και επισκεψομαι του αγαθωσαι αυτους και φυτευσω αυτους εν τη γη ταυτη εν πιστει και εν παση καρδια και εν παση ψυχη

42 οτι ουτως ειπεν κυριος καθα επηγαγον επι τον λαον τουτον παντα τα κακα τα μεγαλα ταυτα ουτως εγω επαξω επ' αυτους παντα τα αγαθα α ελαλησα επ' αυτους

43 και κτηθησονται ετι αγροι εν τη γη η συ λεγεις αβατος εστιν απο ανθρωπων και κτηνους και παρεδοθησαν εις χειρας χαλδαιων

44 και κτησονται αγρους εν αργυριω και γραψεις βιβλιον και σφραγιη και διαμαρτυρη μαρτυρας εν γη βενιαμιν και κυκλω ιερουσαλημ και εν πολεσιν ιουδα και εν πολεσιν του ορους και εν πολεσιν της σεφηλα και εν πολεσιν της ναγεβ οτι αποστρεψω τας αποικιας αυτων

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 6960

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

6960. 'Put your hand into your bosom' means making truth their own. This is clear from the meaning of 'hand' as power, dealt with above in 6947; and from the meaning of 'bosom' as love, for the parts of the chest correspond to love since the chest holds within it the heart, which corresponds to celestial love, and the lungs, which correspond to spiritual love, 3635, 3883-3896, 4112, 4113, 4133. And as 'the bosom' therefore corresponds to love it also means that which is one's own, because what constitutes a person's love is that which is his own. For this reason 'putting a hand into one's bosom' here means making something one's own. The fact that making truth one's own is what is meant is evident from the things that follow in the narrative and also from the consideration that truth is what spiritual power consists in, 6948.

[2] The fact that 'the bosom' means that which is a person's true self, and so that which is his own, and from this means making something one's own and joining to oneself through love, is clear from the following places: In Micah,

Do not trust in a companion, put no confidence in a leader; from her who is lying in your bosom guard the doors of your mouth. Micah 7:5.

'Her lying in the bosom' stands for one who has been joined to another through love. So it is also that a wife is called the wife of her husband's bosom, Deuteronomy 28:54; 2 Samuel 12:8, and a husband is called the husband of his wife's bosom, Deuteronomy 28:56; and this is because one belongs to the other. In David,

My prayer falls back onto my bosom. Psalms 35:13.

This stands for its return to himself. In the same author,

Remember, O Lord, the reproach of Your servants - [how] I bear in my bosom all the great peoples. Psalms 89:50.

This stands for what is present with himself, as that which is his own. In Isaiah,

He pastures His flock like a shepherd, He gathers the lambs into His arm, and He carries them in His bosom. Isaiah 40:11.

Here the meaning is similar.

[3] In Luke,

Give, and it will be given to you; good measure, pressed down, shaken together, and running over will be given into your bosom. Luke 6:38.

'Being given into the bosom' stands for imparting them as their own. In the same gospel,

After that it happened that Lazarus died and was taken away by the angels into Abraham's bosom. Luke 16:22.

'Being taken away into Abraham's bosom' stands for being taken to the Lord - whom 'Abraham' is used to mean - by virtue of being joined to Him through love.

[4] In John,

There was reclining on Jesus' bosom one of the disciples, whom Jesus loved. Falling towards Jesus' breast he said to Him, Lord, who is it? John 13:23, 25.

'Reclining on the bosom' plainly stands for being loved and being joined through love. In the same gospel,

Nobody has ever seen God; the only begotten Son who is in the bosom of the Father, He has made Him known. John 1:18.

'In the bosom of the Father' stands for being one.

[5] 'The bosom' stands for that which is a person's true self, and for making something one's own but not through love, in the following places: In Isaiah,

I will repay, I will repay into their bosom your iniquities, and the iniquities of your fathers together. I will measure the value of their work first into their bosom. Isaiah 65:6-7.

In Jeremiah,

Jehovah shows mercy to thousands and He repays the iniquity of the fathers into the bosom of their sons after them. Jeremiah 31:18.

In David,

Repay our neighbours sevenfold into their bosom, their reproach to which they have subjected You, O Lord. Psalms 79:12.

'Repaying into their bosom' stands for imparting to their true selves.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.