Bible

 

Genesis 42

Studie

   

1 ιδων δε ιακωβ οτι εστιν πρασις εν αιγυπτω ειπεν τοις υιοις αυτου ινα τι ραθυμειτε

2 ιδου ακηκοα οτι εστιν σιτος εν αιγυπτω καταβητε εκει και πριασθε ημιν μικρα βρωματα ινα ζωμεν και μη αποθανωμεν

3 κατεβησαν δε οι αδελφοι ιωσηφ οι δεκα πριασθαι σιτον εξ αιγυπτου

4 τον δε βενιαμιν τον αδελφον ιωσηφ ουκ απεστειλεν μετα των αδελφων αυτου ειπεν γαρ μηποτε συμβη αυτω μαλακια

5 ηλθον δε οι υιοι ισραηλ αγοραζειν μετα των ερχομενων ην γαρ ο λιμος εν γη χανααν

6 ιωσηφ δε ην αρχων της γης ουτος επωλει παντι τω λαω της γης ελθοντες δε οι αδελφοι ιωσηφ προσεκυνησαν αυτω επι προσωπον επι την γην

7 ιδων δε ιωσηφ τους αδελφους αυτου επεγνω και ηλλοτριουτο απ' αυτων και ελαλησεν αυτοις σκληρα και ειπεν αυτοις ποθεν ηκατε οι δε ειπαν εκ γης χανααν αγορασαι βρωματα

8 επεγνω δε ιωσηφ τους αδελφους αυτου αυτοι δε ουκ επεγνωσαν αυτον

9 και εμνησθη ιωσηφ των ενυπνιων ων ειδεν αυτος και ειπεν αυτοις κατασκοποι εστε κατανοησαι τα ιχνη της χωρας ηκατε

10 οι δε ειπαν ουχι κυριε οι παιδες σου ηλθομεν πριασθαι βρωματα

11 παντες εσμεν υιοι ενος ανθρωπου ειρηνικοι εσμεν ουκ εισιν οι παιδες σου κατασκοποι

12 ειπεν δε αυτοις ουχι αλλα τα ιχνη της γης ηλθατε ιδειν

13 οι δε ειπαν δωδεκα εσμεν οι παιδες σου αδελφοι εν γη χανααν και ιδου ο νεωτερος μετα του πατρος ημων σημερον ο δε ετερος ουχ υπαρχει

14 ειπεν δε αυτοις ιωσηφ τουτο εστιν ο ειρηκα υμιν λεγων οτι κατασκοποι εστε

15 εν τουτω φανεισθε νη την υγιειαν φαραω ου μη εξελθητε εντευθεν εαν μη ο αδελφος υμων ο νεωτερος ελθη ωδε

16 αποστειλατε εξ υμων ενα και λαβετε τον αδελφον υμων υμεις δε απαχθητε εως του φανερα γενεσθαι τα ρηματα υμων ει αληθευετε η ου ει δε μη νη την υγιειαν φαραω η μην κατασκοποι εστε

17 και εθετο αυτους εν φυλακη ημερας τρεις

18 ειπεν δε αυτοις τη ημερα τη τριτη τουτο ποιησατε και ζησεσθε τον θεον γαρ εγω φοβουμαι

19 ει ειρηνικοι εστε αδελφος υμων εις κατασχεθητω εν τη φυλακη αυτοι δε βαδισατε και απαγαγετε τον αγορασμον της σιτοδοσιας υμων

20 και τον αδελφον υμων τον νεωτερον αγαγετε προς με και πιστευθησονται τα ρηματα υμων ει δε μη αποθανεισθε εποιησαν δε ουτως

21 και ειπεν εκαστος προς τον αδελφον αυτου ναι εν αμαρτια γαρ εσμεν περι του αδελφου ημων οτι υπερειδομεν την θλιψιν της ψυχης αυτου οτε κατεδεετο ημων και ουκ εισηκουσαμεν αυτου ενεκεν τουτου επηλθεν εφ' ημας η θλιψις αυτη

22 αποκριθεις δε ρουβην ειπεν αυτοις ουκ ελαλησα υμιν λεγων μη αδικησητε το παιδαριον και ουκ εισηκουσατε μου και ιδου το αιμα αυτου εκζητειται

23 αυτοι δε ουκ ηδεισαν οτι ακουει ιωσηφ ο γαρ ερμηνευτης ανα μεσον αυτων ην

24 αποστραφεις δε απ' αυτων εκλαυσεν ιωσηφ και παλιν προσηλθεν προς αυτους και ειπεν αυτοις και ελαβεν τον συμεων απ' αυτων και εδησεν αυτον εναντιον αυτων

25 ενετειλατο δε ιωσηφ εμπλησαι τα αγγεια αυτων σιτου και αποδουναι το αργυριον εκαστου εις τον σακκον αυτου και δουναι αυτοις επισιτισμον εις την οδον και εγενηθη αυτοις ουτως

26 και επιθεντες τον σιτον επι τους ονους αυτων απηλθον εκειθεν

27 λυσας δε εις τον μαρσιππον αυτου δουναι χορτασματα τοις ονοις αυτου ου κατελυσαν ειδεν τον δεσμον του αργυριου αυτου και ην επανω του στοματος του μαρσιππου

28 και ειπεν τοις αδελφοις αυτου απεδοθη μοι το αργυριον και ιδου τουτο εν τω μαρσιππω μου και εξεστη η καρδια αυτων και εταραχθησαν προς αλληλους λεγοντες τι τουτο εποιησεν ο θεος ημιν

29 ηλθον δε προς ιακωβ τον πατερα αυτων εις γην χανααν και απηγγειλαν αυτω παντα τα συμβαντα αυτοις λεγοντες

30 λελαληκεν ο ανθρωπος ο κυριος της γης προς ημας σκληρα και εθετο ημας εν φυλακη ως κατασκοπευοντας την γην

31 ειπαμεν δε αυτω ειρηνικοι εσμεν ουκ εσμεν κατασκοποι

32 δωδεκα αδελφοι εσμεν υιοι του πατρος ημων ο εις ουχ υπαρχει ο δε μικροτερος μετα του πατρος ημων σημερον εν γη χανααν

33 ειπεν δε ημιν ο ανθρωπος ο κυριος της γης εν τουτω γνωσομαι οτι ειρηνικοι εστε αδελφον ενα αφετε ωδε μετ' εμου τον δε αγορασμον της σιτοδοσιας του οικου υμων λαβοντες απελθατε

34 και αγαγετε προς με τον αδελφον υμων τον νεωτερον και γνωσομαι οτι ου κατασκοποι εστε αλλ' οτι ειρηνικοι εστε και τον αδελφον υμων αποδωσω υμιν και τη γη εμπορευεσθε

35 εγενετο δε εν τω κατακενουν αυτους τους σακκους αυτων και ην εκαστου ο δεσμος του αργυριου εν τω σακκω αυτων και ειδον τους δεσμους του αργυριου αυτων αυτοι και ο πατηρ αυτων και εφοβηθησαν

36 ειπεν δε αυτοις ιακωβ ο πατηρ αυτων εμε ητεκνωσατε ιωσηφ ουκ εστιν συμεων ουκ εστιν και τον βενιαμιν λημψεσθε επ' εμε εγενετο παντα ταυτα

37 ειπεν δε ρουβην τω πατρι αυτου λεγων τους δυο υιους μου αποκτεινον εαν μη αγαγω αυτον προς σε δος αυτον εις την χειρα μου καγω αναξω αυτον προς σε

38 ο δε ειπεν ου καταβησεται ο υιος μου μεθ' υμων οτι ο αδελφος αυτου απεθανεν και αυτος μονος καταλελειπται και συμβησεται αυτον μαλακισθηναι εν τη οδω η αν πορευησθε και καταξετε μου το γηρας μετα λυπης εις αδου

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 5428

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

5428. 'And they did not recognize him' means that truth from the Divine was not seen in natural light that was not yet brightened with heavenly light. This becomes clear from what has gone immediately before this, for since 'Joseph recognized his brothers' means that general truths known to the Church were seen by the celestial of the spiritual by the light this possessed, it follows that 'they did not recognize him' means that the celestial of the spiritual, which is truth from the Divine, was not seen by the general truths known to the Church while these were in natural light not yet brightened with heavenly light. This meaning may indeed be seen from what has been stated immediately above; but as it belongs among arcana let some examples be used to shed light on the matter. Take as an example the glory of heaven. Consider those who, when they think about the glory of heaven, see this in natural light that has not been brightened with heavenly light because no intermediary is present, especially if no agreement exists. Such people's idea of the glory of heaven cannot be anything different from the kind of idea they possess about the glory of the world when they read, for instance, about the revelations made to prophets, in particular those made to John and described in the Book of Revelation, in which everything is most magnificent. One may tell these people that the glory of heaven surpasses all worldly magnificence, so completely that one cannot begin to compare it with that glory. One may also tell them that even this is not really the glory of heaven, but that the glory of heaven consists in that which is of God shining out of every individual thing to be seen there, and in a perception of Divine realities and in the wisdom gained from that perception. One may tell these people too that this alone is the glory to those who are there, for they consider worldly magnificence, in comparison with such wisdom, to be nothing at all, and they attribute all wisdom to the Lord and none whatsoever to themselves. But if people behold the glory of heaven in natural light devoid of an intermediary, and especially if no agreement exists, that glory goes completely unrecognized.

[2] Take angelic power as another example. Consider those who, when they think about angelic power, in particular that of the archangels who are mentioned in the Word, do so in natural light that has not been brightened with heavenly light because no intermediary is present, especially if because no agreement exists. Such people's idea of that power cannot be anything different from the idea they have of the power wielded by powerful rulers in the world. That is to say, they think that angels have thousands upon thousands of subordinates over whom they rule, and that high positions in heaven involve that kind of domination. One may tell these people that angelic power does indeed surpass all power wielded by powerful rulers in the world and is so great that just one of the subordinate angels can drive away millions of hellish spirits and send them down into their own hells, which is why in the Word angels are called 'powers' and 'dominions'. One may also tell those people that the least of the angels is the greatest; that is, the one who believes, wishes, and perceives that all power originates entirely within the Lord and never at all within himself is a very highly powerful ruler. And therefore those who are 'powers' in heaven utterly detest any power that derives from themselves. But neither is any of this recognized when beheld in natural light devoid of the intermediary, and more so if no agreement exists.

[3] Take yet another example. Consider a person who looks at freedom from a natural idea devoid of an intermediary linking it to a spiritual one, and especially if no agreement exists between the two. He cannot see freedom as anything else than thinking and willing from what is within himself and being able to carry out without restriction whatever he so thinks and wills. More than that, to the end that he can have whatever he thinks and wills the natural man wishes to become very rich; and to the end that he can carry out whatever he thinks and wills he wishes to become very powerful. Once he has attained this he imagines that he is in perfect freedom and consequently possesses real happiness. If however one tells people like this that true freedom, called heavenly freedom, is not at all like that, but that it involves no willing from what is within oneself, only from the Lord, and does not involve any thinking from what is within oneself, only from heaven, and that feelings of pain and sorrow ensue if one is allowed to think from what is within oneself and to will from what is in oneself, nothing of this is recognized.

These examples may serve to some extent to show what is implied by truth from the Divine not being seen in natural light that has not yet been brightened with heavenly light, meant by Joseph's brothers not recognizing him.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.