Bible

 

Genesis 32

Studie

   

1 αναστας δε λαβαν το πρωι κατεφιλησεν τους υιους αυτου και τας θυγατερας αυτου και ευλογησεν αυτους και αποστραφεις λαβαν απηλθεν εις τον τοπον αυτου

2 και ιακωβ απηλθεν εις την εαυτου οδον και αναβλεψας ειδεν παρεμβολην θεου παρεμβεβληκυιαν και συνηντησαν αυτω οι αγγελοι του θεου

3 ειπεν δε ιακωβ ηνικα ειδεν αυτους παρεμβολη θεου αυτη και εκαλεσεν το ονομα του τοπου εκεινου παρεμβολαι

4 απεστειλεν δε ιακωβ αγγελους εμπροσθεν αυτου προς ησαυ τον αδελφον αυτου εις γην σηιρ εις χωραν εδωμ

5 και ενετειλατο αυτοις λεγων ουτως ερειτε τω κυριω μου ησαυ ουτως λεγει ο παις σου ιακωβ μετα λαβαν παρωκησα και εχρονισα εως του νυν

6 και εγενοντο μοι βοες και ονοι και προβατα και παιδες και παιδισκαι και απεστειλα αναγγειλαι τω κυριω μου ησαυ ινα ευρη ο παις σου χαριν εναντιον σου

7 και ανεστρεψαν οι αγγελοι προς ιακωβ λεγοντες ηλθομεν προς τον αδελφον σου ησαυ και ιδου αυτος ερχεται εις συναντησιν σοι και τετρακοσιοι ανδρες μετ' αυτου

8 εφοβηθη δε ιακωβ σφοδρα και ηπορειτο και διειλεν τον λαον τον μετ' αυτου και τους βοας και τα προβατα εις δυο παρεμβολας

9 και ειπεν ιακωβ εαν ελθη ησαυ εις παρεμβολην μιαν και εκκοψη αυτην εσται η παρεμβολη η δευτερα εις το σωζεσθαι

10 ειπεν δε ιακωβ ο θεος του πατρος μου αβρααμ και ο θεος του πατρος μου ισαακ κυριε ο ειπας μοι αποτρεχε εις την γην της γενεσεως σου και ευ σε ποιησω

11 ικανουται μοι απο πασης δικαιοσυνης και απο πασης αληθειας ης εποιησας τω παιδι σου εν γαρ τη ραβδω μου διεβην τον ιορδανην τουτον νυν δε γεγονα εις δυο παρεμβολας

12 εξελου με εκ χειρος του αδελφου μου ησαυ οτι φοβουμαι εγω αυτον μηποτε ελθων παταξη με και μητερα επι τεκνοις

13 συ δε ειπας καλως ευ σε ποιησω και θησω το σπερμα σου ως την αμμον της θαλασσης η ουκ αριθμηθησεται απο του πληθους

14 και εκοιμηθη εκει την νυκτα εκεινην και ελαβεν ων εφερεν δωρα και εξαπεστειλεν ησαυ τω αδελφω αυτου

15 αιγας διακοσιας τραγους εικοσι προβατα διακοσια κριους εικοσι

16 καμηλους θηλαζουσας και τα παιδια αυτων τριακοντα βοας τεσσαρακοντα ταυρους δεκα ονους εικοσι και πωλους δεκα

17 και εδωκεν δια χειρος τοις παισιν αυτου ποιμνιον κατα μονας ειπεν δε τοις παισιν αυτου προπορευεσθε εμπροσθεν μου και διαστημα ποιειτε ανα μεσον ποιμνης και ποιμνης

18 και ενετειλατο τω πρωτω λεγων εαν σοι συναντηση ησαυ ο αδελφος μου και ερωτα σε λεγων τινος ει και που πορευη και τινος ταυτα τα προπορευομενα σου

19 ερεις του παιδος σου ιακωβ δωρα απεσταλκεν τω κυριω μου ησαυ και ιδου αυτος οπισω ημων

20 και ενετειλατο τω πρωτω και τω δευτερω και τω τριτω και πασι τοις προπορευομενοις οπισω των ποιμνιων τουτων λεγων κατα το ρημα τουτο λαλησατε ησαυ εν τω ευρειν υμας αυτον

21 και ερειτε ιδου ο παις σου ιακωβ παραγινεται οπισω ημων ειπεν γαρ εξιλασομαι το προσωπον αυτου εν τοις δωροις τοις προπορευομενοις αυτου και μετα τουτο οψομαι το προσωπον αυτου ισως γαρ προσδεξεται το προσωπον μου

22 και παρεπορευοντο τα δωρα κατα προσωπον αυτου αυτος δε εκοιμηθη την νυκτα εκεινην εν τη παρεμβολη

23 αναστας δε την νυκτα εκεινην ελαβεν τας δυο γυναικας και τας δυο παιδισκας και τα ενδεκα παιδια αυτου και διεβη την διαβασιν του ιαβοκ

24 και ελαβεν αυτους και διεβη τον χειμαρρουν και διεβιβασεν παντα τα αυτου

25 υπελειφθη δε ιακωβ μονος και επαλαιεν ανθρωπος μετ' αυτου εως πρωι

26 ειδεν δε οτι ου δυναται προς αυτον και ηψατο του πλατους του μηρου αυτου και εναρκησεν το πλατος του μηρου ιακωβ εν τω παλαιειν αυτον μετ' αυτου

27 και ειπεν αυτω αποστειλον με ανεβη γαρ ο ορθρος ο δε ειπεν ου μη σε αποστειλω εαν μη με ευλογησης

28 ειπεν δε αυτω τι το ονομα σου εστιν ο δε ειπεν ιακωβ

29 ειπεν δε αυτω ου κληθησεται ετι το ονομα σου ιακωβ αλλα ισραηλ εσται το ονομα σου οτι ενισχυσας μετα θεου και μετα ανθρωπων δυνατος

30 ηρωτησεν δε ιακωβ και ειπεν αναγγειλον μοι το ονομα σου και ειπεν ινα τι τουτο ερωτας το ονομα μου και ηυλογησεν αυτον εκει

31 και εκαλεσεν ιακωβ το ονομα του τοπου εκεινου ειδος θεου ειδον γαρ θεον προσωπον προς προσωπον και εσωθη μου η ψυχη

32 ανετειλεν δε αυτω ο ηλιος ηνικα παρηλθεν το ειδος του θεου αυτος δε επεσκαζεν τω μηρω αυτου

33 ενεκεν τουτου ου μη φαγωσιν οι υιοι ισραηλ το νευρον ο εναρκησεν ο εστιν επι του πλατους του μηρου εως της ημερας ταυτης οτι ηψατο του πλατους του μηρου ιακωβ του νευρου και εναρκησεν

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4290

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4290. In the internal historical sense 'he said, I will not let you go unless you bless me' means that they insisted on being representative, for being insistent is meant by 'I will not let you' and the representative of the Church by 'being blessed'. This particular matter - the insistence of Jacob's descendants that they should be representative of the Church, though they were no more the elect than any other nation - is not very clear, it is true, from the historical narratives of the Word contained in the sense of the letter. It is not clear because those narratives hold the arcana of heaven within them, which accordingly follow one another in a connected sequence, and also because the actual names there are used to mean spiritual realities, many of which names indeed are used in the highest sense to mean the Lord. Examples of these are Abraham, Isaac, and Jacob, who mean in the highest sense the Lord, as has been shown many times in what has gone before; see also 1965, 1989, 2011, 3245, 3305 (end), 3439.

[2] The fact that Jacob's descendants were not the elect, yet they insisted that the Church should have its existence among themselves, may be seen from the internal historical sense in many places in the Word, openly so in the following statements in Moses,

Jehovah said to Moses, Go up from here, you and the people which you made to go up out of the land of Egypt, into the land which I swore to Abraham, Isaac, and Jacob, saying, To your seed I will give it. I will not go up in your midst, for you are a stiff-necked people, lest I consume you on the way. When the people heard this bad news, 1 they mourned and took off every one his ornament from upon him. And Moses took a tent and pitched it for himself outside the camp, far away from the camp. Moses said to Jehovah, See, You say to me, Make this people go up, when You have not made known to me whom You will send with me. Now therefore, if, I pray, I have found favour in Your eyes, make known to me, I pray, Your ways, so that I may know of You, that I have found favour in Your eyes. See also that this nation is Your people. He said therefore, My presence will go [with you], until I give you rest. Exodus 33:1, 3-4, 7, 12-14.

In this chapter of Exodus it is said that Moses made the people go up out of Egypt and then that they took off their ornaments and mourned, and that Moses pitched the tent outside the camp and that Jehovah gave His assent. This shows plainly that they themselves were insistent.

[3] In the same author,

Jehovah said to Moses, How long will this people provoke Me? And how long will they not believe, for all the signs which I have performed in their midst? I will strike them down with pestilence and annihilate them, and I will make you into a nation greater and mightier than they are. But Moses entreated Jehovah, who being appeased said, I will be gracious according to your word. But yet, I am the living One, and all the earth will be filled with the glory of Jehovah; for as for all the men who have seen My glory and My signs which I performed in Egypt and in the desert, and despite this have tempted Me these ten times and have not obeyed My voice, they will not see the land which I swore to their fathers; all who provoke Me will not see it. In this desert will your bodies fall, but I will bring in your children. Numbers 14[11-13, 20-23, 29, 31].

From these verses also it is evident that Jehovah was willing to annihilate them and therefore not to establish the Church among them, but that they insisted it should be established among them, and therefore it was done. And there were many other occasions besides this when Jehovah would have wiped out that repeatedly rebellious nation but repeatedly He allowed Himself to be appeased by their entreaties.

[4] The same is also implied by the fact that Balaam was not allowed to curse that people, in 22 Chapters, 24 of Numbers; in addition to other places where it is said that Jehovah repented of having brought that people in; also that Jehovah was appeased, as well as that He repeatedly made a new covenant with them. These are the kinds of things that are meant in the internal historical sense by the words 'I will not let you go unless you bless me'. Something similar is also meant by Jacob's taking the birthright from Esau as well as taking the blessing by deceit from him, in Chapters 25, 27 of Genesis.

Poznámky pod čarou:

1. literally, evil word

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Bible

 

Hosea 12:4

Studie

       

4 εν τη κοιλια επτερνισεν τον αδελφον αυτου και εν κοποις αυτου ενισχυσεν προς θεον