Bible

 

Genesis 32

Studie

   

1 αναστας δε λαβαν το πρωι κατεφιλησεν τους υιους αυτου και τας θυγατερας αυτου και ευλογησεν αυτους και αποστραφεις λαβαν απηλθεν εις τον τοπον αυτου

2 και ιακωβ απηλθεν εις την εαυτου οδον και αναβλεψας ειδεν παρεμβολην θεου παρεμβεβληκυιαν και συνηντησαν αυτω οι αγγελοι του θεου

3 ειπεν δε ιακωβ ηνικα ειδεν αυτους παρεμβολη θεου αυτη και εκαλεσεν το ονομα του τοπου εκεινου παρεμβολαι

4 απεστειλεν δε ιακωβ αγγελους εμπροσθεν αυτου προς ησαυ τον αδελφον αυτου εις γην σηιρ εις χωραν εδωμ

5 και ενετειλατο αυτοις λεγων ουτως ερειτε τω κυριω μου ησαυ ουτως λεγει ο παις σου ιακωβ μετα λαβαν παρωκησα και εχρονισα εως του νυν

6 και εγενοντο μοι βοες και ονοι και προβατα και παιδες και παιδισκαι και απεστειλα αναγγειλαι τω κυριω μου ησαυ ινα ευρη ο παις σου χαριν εναντιον σου

7 και ανεστρεψαν οι αγγελοι προς ιακωβ λεγοντες ηλθομεν προς τον αδελφον σου ησαυ και ιδου αυτος ερχεται εις συναντησιν σοι και τετρακοσιοι ανδρες μετ' αυτου

8 εφοβηθη δε ιακωβ σφοδρα και ηπορειτο και διειλεν τον λαον τον μετ' αυτου και τους βοας και τα προβατα εις δυο παρεμβολας

9 και ειπεν ιακωβ εαν ελθη ησαυ εις παρεμβολην μιαν και εκκοψη αυτην εσται η παρεμβολη η δευτερα εις το σωζεσθαι

10 ειπεν δε ιακωβ ο θεος του πατρος μου αβρααμ και ο θεος του πατρος μου ισαακ κυριε ο ειπας μοι αποτρεχε εις την γην της γενεσεως σου και ευ σε ποιησω

11 ικανουται μοι απο πασης δικαιοσυνης και απο πασης αληθειας ης εποιησας τω παιδι σου εν γαρ τη ραβδω μου διεβην τον ιορδανην τουτον νυν δε γεγονα εις δυο παρεμβολας

12 εξελου με εκ χειρος του αδελφου μου ησαυ οτι φοβουμαι εγω αυτον μηποτε ελθων παταξη με και μητερα επι τεκνοις

13 συ δε ειπας καλως ευ σε ποιησω και θησω το σπερμα σου ως την αμμον της θαλασσης η ουκ αριθμηθησεται απο του πληθους

14 και εκοιμηθη εκει την νυκτα εκεινην και ελαβεν ων εφερεν δωρα και εξαπεστειλεν ησαυ τω αδελφω αυτου

15 αιγας διακοσιας τραγους εικοσι προβατα διακοσια κριους εικοσι

16 καμηλους θηλαζουσας και τα παιδια αυτων τριακοντα βοας τεσσαρακοντα ταυρους δεκα ονους εικοσι και πωλους δεκα

17 και εδωκεν δια χειρος τοις παισιν αυτου ποιμνιον κατα μονας ειπεν δε τοις παισιν αυτου προπορευεσθε εμπροσθεν μου και διαστημα ποιειτε ανα μεσον ποιμνης και ποιμνης

18 και ενετειλατο τω πρωτω λεγων εαν σοι συναντηση ησαυ ο αδελφος μου και ερωτα σε λεγων τινος ει και που πορευη και τινος ταυτα τα προπορευομενα σου

19 ερεις του παιδος σου ιακωβ δωρα απεσταλκεν τω κυριω μου ησαυ και ιδου αυτος οπισω ημων

20 και ενετειλατο τω πρωτω και τω δευτερω και τω τριτω και πασι τοις προπορευομενοις οπισω των ποιμνιων τουτων λεγων κατα το ρημα τουτο λαλησατε ησαυ εν τω ευρειν υμας αυτον

21 και ερειτε ιδου ο παις σου ιακωβ παραγινεται οπισω ημων ειπεν γαρ εξιλασομαι το προσωπον αυτου εν τοις δωροις τοις προπορευομενοις αυτου και μετα τουτο οψομαι το προσωπον αυτου ισως γαρ προσδεξεται το προσωπον μου

22 και παρεπορευοντο τα δωρα κατα προσωπον αυτου αυτος δε εκοιμηθη την νυκτα εκεινην εν τη παρεμβολη

23 αναστας δε την νυκτα εκεινην ελαβεν τας δυο γυναικας και τας δυο παιδισκας και τα ενδεκα παιδια αυτου και διεβη την διαβασιν του ιαβοκ

24 και ελαβεν αυτους και διεβη τον χειμαρρουν και διεβιβασεν παντα τα αυτου

25 υπελειφθη δε ιακωβ μονος και επαλαιεν ανθρωπος μετ' αυτου εως πρωι

26 ειδεν δε οτι ου δυναται προς αυτον και ηψατο του πλατους του μηρου αυτου και εναρκησεν το πλατος του μηρου ιακωβ εν τω παλαιειν αυτον μετ' αυτου

27 και ειπεν αυτω αποστειλον με ανεβη γαρ ο ορθρος ο δε ειπεν ου μη σε αποστειλω εαν μη με ευλογησης

28 ειπεν δε αυτω τι το ονομα σου εστιν ο δε ειπεν ιακωβ

29 ειπεν δε αυτω ου κληθησεται ετι το ονομα σου ιακωβ αλλα ισραηλ εσται το ονομα σου οτι ενισχυσας μετα θεου και μετα ανθρωπων δυνατος

30 ηρωτησεν δε ιακωβ και ειπεν αναγγειλον μοι το ονομα σου και ειπεν ινα τι τουτο ερωτας το ονομα μου και ηυλογησεν αυτον εκει

31 και εκαλεσεν ιακωβ το ονομα του τοπου εκεινου ειδος θεου ειδον γαρ θεον προσωπον προς προσωπον και εσωθη μου η ψυχη

32 ανετειλεν δε αυτω ο ηλιος ηνικα παρηλθεν το ειδος του θεου αυτος δε επεσκαζεν τω μηρω αυτου

33 ενεκεν τουτου ου μη φαγωσιν οι υιοι ισραηλ το νευρον ο εναρκησεν ο εστιν επι του πλατους του μηρου εως της ημερας ταυτης οτι ηψατο του πλατους του μηρου ιακωβ του νευρου και εναρκησεν

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4289

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4289. 'Let me go, for the dawn is coming up' means that the genuine representative role would depart from the descendants of Jacob before they entered into the representatives connected with the land of Canaan. This becomes clear from the train of thought in the internal historical sense in which the descendants of Jacob are the subject. Their state in regard to things of the Church is also described in the Word as evening, night, and morning or dawn - dawn being used to describe the time when they entered the land of Canaan and as a consequence into that which was a representative of the Church in that land. The implications of this are as follows: A representative of the Church could not be established among them until they had been completely vastated, that is, until no knowledge of internal things existed with them. For if knowledge of internal things had existed with them it would have been possible for them to have an affection for them, in which case they would have profaned them. For the ability to profane holy things, that is, internal truths and goods, exists with those who know and acknowledge them, more so with those who have an affection for them, but not with those who do not acknowledge them. But see what has been stated and shown already about profanation:

People who know and acknowledge holy things are able to profane them, but not those who do not know and acknowledge them, 593, 1008, 1010, 1059, 3398, 3898.

People inside the Church are capable of profaning holy things, but not those outside, 2051.

Therefore all who are unable to remain steadfast in goodness and truth are kept as far as possible from an acknowledgement of and faith in them, 3398, 3402; and they are kept in ignorance to prevent their profanation of them, 301-303.

What danger comes from profaning holy things, 571, 582.

Worship becomes external to prevent what is internal being profaned, 1327, 1328.

Therefore internal truths were not disclosed to the Jews, 3398.

[2] The Lord therefore made provision so that anything genuinely representative of the Church, that is, any internal representation of it, would have departed from the descendants of Jacob before they entered into the representatives connected with the land of Canaan. It so departed that they did not know anything at all about the Lord. They knew, it is true, that the Messiah was to come into the world, but they supposed that the reason for His coming would be to promote them to glory and pre-eminence over all nations in the whole world, but not that He would save their souls for ever. Neither indeed did they know anything whatever about the heavenly kingdom, nor anything about the life after death, nor even anything about charity and faith. To reduce them to such ignorance they were kept for several centuries in Egypt, and when summoned from there did not even know the actual name Jehovah, Exodus 3:12-14. What is more, they had lost all the worship of the representative Church, so much so that a month after the Ten Commandments had been publicly declared in their presence from mount Sinai they reverted to Egyptian worship, which was that of the golden calf, Exodus 32.

[3] And this being the nature of the nation which had been brought out of Egypt they all died in the wilderness. For nothing more was required of them than to keep ordinances and commands in the outward form these took, because to keep these in their outward form was to play the part of a representative of the Church. Those who had grown up in Egypt however could not be fitted for that part, but their children could, though with difficulty, at first by means of miracles and after that by terrors and captivities, as is evident from the Books of Joshua and Judges. From this it becomes clear that the entire genuine or internal representative of the Church had departed from them before they entered the land of Canaan where the full form of an external representative of the Church was begun among them; for the land of Canaan was the actual land where the representatives of the Church could be introduced. For all the places and all the boundaries had, since ancient times, been representative in that land, see 3686.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Bible

 

Judges 13:17

Studie

       

17 και ειπεν μανωε προς τον αγγελον κυριου τι το ονομα σοι οτι ελθοι το ρημα σου και δοξασομεν σε