Bible

 

Genesis 32

Studie

   

1 αναστας δε λαβαν το πρωι κατεφιλησεν τους υιους αυτου και τας θυγατερας αυτου και ευλογησεν αυτους και αποστραφεις λαβαν απηλθεν εις τον τοπον αυτου

2 και ιακωβ απηλθεν εις την εαυτου οδον και αναβλεψας ειδεν παρεμβολην θεου παρεμβεβληκυιαν και συνηντησαν αυτω οι αγγελοι του θεου

3 ειπεν δε ιακωβ ηνικα ειδεν αυτους παρεμβολη θεου αυτη και εκαλεσεν το ονομα του τοπου εκεινου παρεμβολαι

4 απεστειλεν δε ιακωβ αγγελους εμπροσθεν αυτου προς ησαυ τον αδελφον αυτου εις γην σηιρ εις χωραν εδωμ

5 και ενετειλατο αυτοις λεγων ουτως ερειτε τω κυριω μου ησαυ ουτως λεγει ο παις σου ιακωβ μετα λαβαν παρωκησα και εχρονισα εως του νυν

6 και εγενοντο μοι βοες και ονοι και προβατα και παιδες και παιδισκαι και απεστειλα αναγγειλαι τω κυριω μου ησαυ ινα ευρη ο παις σου χαριν εναντιον σου

7 και ανεστρεψαν οι αγγελοι προς ιακωβ λεγοντες ηλθομεν προς τον αδελφον σου ησαυ και ιδου αυτος ερχεται εις συναντησιν σοι και τετρακοσιοι ανδρες μετ' αυτου

8 εφοβηθη δε ιακωβ σφοδρα και ηπορειτο και διειλεν τον λαον τον μετ' αυτου και τους βοας και τα προβατα εις δυο παρεμβολας

9 και ειπεν ιακωβ εαν ελθη ησαυ εις παρεμβολην μιαν και εκκοψη αυτην εσται η παρεμβολη η δευτερα εις το σωζεσθαι

10 ειπεν δε ιακωβ ο θεος του πατρος μου αβρααμ και ο θεος του πατρος μου ισαακ κυριε ο ειπας μοι αποτρεχε εις την γην της γενεσεως σου και ευ σε ποιησω

11 ικανουται μοι απο πασης δικαιοσυνης και απο πασης αληθειας ης εποιησας τω παιδι σου εν γαρ τη ραβδω μου διεβην τον ιορδανην τουτον νυν δε γεγονα εις δυο παρεμβολας

12 εξελου με εκ χειρος του αδελφου μου ησαυ οτι φοβουμαι εγω αυτον μηποτε ελθων παταξη με και μητερα επι τεκνοις

13 συ δε ειπας καλως ευ σε ποιησω και θησω το σπερμα σου ως την αμμον της θαλασσης η ουκ αριθμηθησεται απο του πληθους

14 και εκοιμηθη εκει την νυκτα εκεινην και ελαβεν ων εφερεν δωρα και εξαπεστειλεν ησαυ τω αδελφω αυτου

15 αιγας διακοσιας τραγους εικοσι προβατα διακοσια κριους εικοσι

16 καμηλους θηλαζουσας και τα παιδια αυτων τριακοντα βοας τεσσαρακοντα ταυρους δεκα ονους εικοσι και πωλους δεκα

17 και εδωκεν δια χειρος τοις παισιν αυτου ποιμνιον κατα μονας ειπεν δε τοις παισιν αυτου προπορευεσθε εμπροσθεν μου και διαστημα ποιειτε ανα μεσον ποιμνης και ποιμνης

18 και ενετειλατο τω πρωτω λεγων εαν σοι συναντηση ησαυ ο αδελφος μου και ερωτα σε λεγων τινος ει και που πορευη και τινος ταυτα τα προπορευομενα σου

19 ερεις του παιδος σου ιακωβ δωρα απεσταλκεν τω κυριω μου ησαυ και ιδου αυτος οπισω ημων

20 και ενετειλατο τω πρωτω και τω δευτερω και τω τριτω και πασι τοις προπορευομενοις οπισω των ποιμνιων τουτων λεγων κατα το ρημα τουτο λαλησατε ησαυ εν τω ευρειν υμας αυτον

21 και ερειτε ιδου ο παις σου ιακωβ παραγινεται οπισω ημων ειπεν γαρ εξιλασομαι το προσωπον αυτου εν τοις δωροις τοις προπορευομενοις αυτου και μετα τουτο οψομαι το προσωπον αυτου ισως γαρ προσδεξεται το προσωπον μου

22 και παρεπορευοντο τα δωρα κατα προσωπον αυτου αυτος δε εκοιμηθη την νυκτα εκεινην εν τη παρεμβολη

23 αναστας δε την νυκτα εκεινην ελαβεν τας δυο γυναικας και τας δυο παιδισκας και τα ενδεκα παιδια αυτου και διεβη την διαβασιν του ιαβοκ

24 και ελαβεν αυτους και διεβη τον χειμαρρουν και διεβιβασεν παντα τα αυτου

25 υπελειφθη δε ιακωβ μονος και επαλαιεν ανθρωπος μετ' αυτου εως πρωι

26 ειδεν δε οτι ου δυναται προς αυτον και ηψατο του πλατους του μηρου αυτου και εναρκησεν το πλατος του μηρου ιακωβ εν τω παλαιειν αυτον μετ' αυτου

27 και ειπεν αυτω αποστειλον με ανεβη γαρ ο ορθρος ο δε ειπεν ου μη σε αποστειλω εαν μη με ευλογησης

28 ειπεν δε αυτω τι το ονομα σου εστιν ο δε ειπεν ιακωβ

29 ειπεν δε αυτω ου κληθησεται ετι το ονομα σου ιακωβ αλλα ισραηλ εσται το ονομα σου οτι ενισχυσας μετα θεου και μετα ανθρωπων δυνατος

30 ηρωτησεν δε ιακωβ και ειπεν αναγγειλον μοι το ονομα σου και ειπεν ινα τι τουτο ερωτας το ονομα μου και ηυλογησεν αυτον εκει

31 και εκαλεσεν ιακωβ το ονομα του τοπου εκεινου ειδος θεου ειδον γαρ θεον προσωπον προς προσωπον και εσωθη μου η ψυχη

32 ανετειλεν δε αυτω ο ηλιος ηνικα παρηλθεν το ειδος του θεου αυτος δε επεσκαζεν τω μηρω αυτου

33 ενεκεν τουτου ου μη φαγωσιν οι υιοι ισραηλ το νευρον ο εναρκησεν ο εστιν επι του πλατους του μηρου εως της ημερας ταυτης οτι ηψατο του πλατους του μηρου ιακωβ του νευρου και εναρκησεν

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4217

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4217. 'And Laban went and resumed to his place' means the end of the representation by means of Laban. This is clear from the meaning of 'returning to his place' as going back to a previous state - for 'place' means state, see 2625, 2837, 3356, 3387, 3404 - and therefore the words used here mean the end of the representation by means of Laban. All that has been shown makes it clear that every single part of the Word has an interior content, which is of such a nature that it is suited to the perception of the angels present with man. For example, when the word 'bread' is used in the Word the angels do not call to mind material bread but spiritual bread, and so instead of bread perceive the Lord who, as He Himself teaches in John 6:33, 35, is the Bread of life. And because they perceive the Lord they perceive the things which derive from Him, and therefore His love towards the whole human race. In so doing they perceive at the same time man's reciprocal love to the Lord, for these two kinds of love are knit together within one idea occupying their thought and affection.

[2] Not unlike this are the thoughts of the person who has a holy mind, when he receives the bread in the Holy Supper; for at that time he does not think of the bread but of the Lord and His mercy, and of the things which constitute love to Him and charity towards the neighbour, because he is thinking about repentance and amendment of life. Yet the way people think about these things varies according to the degree of holiness present not only in their thought but also in their affection. From this it is evident that when 'bread' is mentioned in the Word no idea of bread presents itself to angels but the idea of love and of countless things connected with love. It is similar when wine is referred to in the Word and also received in the Holy Supper. In this case angels do not think at all of wine but of charity towards the neighbour. This being so, and since man in this way is linked to heaven and through heaven to the Lord, bread and wine have been made the symbols and unite a person who leads a holy life to heaven, and through heaven to the Lord.

[3] The same applies to every detail within the Word, and therefore the Word is the means by which man is united to the Lord. If that uniting means did not exist heaven would not be able to flow in with man - for without a means no uniting together would be possible - but would remove itself from him. And if heaven were removed it would no longer be possible for anyone to be led to that which is good, not even to physical and worldly good. Instead all restraints, including external ones, would be abolished. For the Lord governs the person in whom good dwells by means of internal restraints, which are those of conscience, whereas the person in whom evil dwells is governed solely by external restraints. If these were abolished everybody governed solely by external restraints would become insane in the way a person is insane who has no fear of the law, no fear for his life, nor any fear of losing position and gain, and so of reputation - for these are the external bonds - and so the human race would perish. This explains why the Word exists, and the true nature of the Word. The Lord's Church where the Word exists is like the heart and the lungs, and the Lord's Church where it does not exist is like all the other internal organs which get their life from the heart and lungs - see 637, 931, 2054, 2853.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Bible

 

2 Samuel 7:18

Studie

       

18 και εισηλθεν ο βασιλευς δαυιδ και εκαθισεν ενωπιον κυριου και ειπεν τις ειμι εγω κυριε μου κυριε και τις ο οικος μου οτι ηγαπηκας με εως τουτων