Bible

 

Genesis 21

Studie

   

1 και κυριος επεσκεψατο την σαρραν καθα ειπεν και εποιησεν κυριος τη σαρρα καθα ελαλησεν

2 και συλλαβουσα ετεκεν σαρρα τω αβρααμ υιον εις το γηρας εις τον καιρον καθα ελαλησεν αυτω κυριος

3 και εκαλεσεν αβρααμ το ονομα του υιου αυτου του γενομενου αυτω ον ετεκεν αυτω σαρρα ισαακ

4 περιετεμεν δε αβρααμ τον ισαακ τη ογδοη ημερα καθα ενετειλατο αυτω ο θεος

5 αβρααμ δε ην εκατον ετων ηνικα εγενετο αυτω ισαακ ο υιος αυτου

6 ειπεν δε σαρρα γελωτα μοι εποιησεν κυριος ος γαρ αν ακουση συγχαρειται μοι

7 και ειπεν τις αναγγελει τω αβρααμ οτι θηλαζει παιδιον σαρρα οτι ετεκον υιον εν τω γηρει μου

8 και ηυξηθη το παιδιον και απεγαλακτισθη και εποιησεν αβρααμ δοχην μεγαλην η ημερα απεγαλακτισθη ισαακ ο υιος αυτου

9 ιδουσα δε σαρρα τον υιον αγαρ της αιγυπτιας ος εγενετο τω αβρααμ παιζοντα μετα ισαακ του υιου αυτης

10 και ειπεν τω αβρααμ εκβαλε την παιδισκην ταυτην και τον υιον αυτης ου γαρ κληρονομησει ο υιος της παιδισκης ταυτης μετα του υιου μου ισαακ

11 σκληρον δε εφανη το ρημα σφοδρα εναντιον αβρααμ περι του υιου αυτου

12 ειπεν δε ο θεος τω αβρααμ μη σκληρον εστω το ρημα εναντιον σου περι του παιδιου και περι της παιδισκης παντα οσα εαν ειπη σοι σαρρα ακουε της φωνης αυτης οτι εν ισαακ κληθησεται σοι σπερμα

13 και τον υιον δε της παιδισκης ταυτης εις εθνος μεγα ποιησω αυτον οτι σπερμα σον εστιν

14 ανεστη δε αβρααμ το πρωι και ελαβεν αρτους και ασκον υδατος και εδωκεν αγαρ και επεθηκεν επι τον ωμον και το παιδιον και απεστειλεν αυτην απελθουσα δε επλανατο την ερημον κατα το φρεαρ του ορκου

15 εξελιπεν δε το υδωρ εκ του ασκου και ερριψεν το παιδιον υποκατω μιας ελατης

16 απελθουσα δε εκαθητο απεναντι αυτου μακροθεν ωσει τοξου βολην ειπεν γαρ ου μη ιδω τον θανατον του παιδιου μου και εκαθισεν απεναντι αυτου αναβοησαν δε το παιδιον εκλαυσεν

17 εισηκουσεν δε ο θεος της φωνης του παιδιου εκ του τοπου ου ην και εκαλεσεν αγγελος του θεου την αγαρ εκ του ουρανου και ειπεν αυτη τι εστιν αγαρ μη φοβου επακηκοεν γαρ ο θεος της φωνης του παιδιου σου εκ του τοπου ου εστιν

18 αναστηθι λαβε το παιδιον και κρατησον τη χειρι σου αυτο εις γαρ εθνος μεγα ποιησω αυτον

19 και ανεωξεν ο θεος τους οφθαλμους αυτης και ειδεν φρεαρ υδατος ζωντος και επορευθη και επλησεν τον ασκον υδατος και εποτισεν το παιδιον

20 και ην ο θεος μετα του παιδιου και ηυξηθη και κατωκησεν εν τη ερημω εγενετο δε τοξοτης

21 και κατωκησεν εν τη ερημω τη φαραν και ελαβεν αυτω η μητηρ γυναικα εκ γης αιγυπτου

22 εγενετο δε εν τω καιρω εκεινω και ειπεν αβιμελεχ και οχοζαθ ο νυμφαγωγος αυτου και φικολ ο αρχιστρατηγος της δυναμεως αυτου προς αβρααμ λεγων ο θεος μετα σου εν πασιν οις εαν ποιης

23 νυν ουν ομοσον μοι τον θεον μη αδικησειν με μηδε το σπερμα μου μηδε το ονομα μου αλλα κατα την δικαιοσυνην ην εποιησα μετα σου ποιησεις μετ' εμου και τη γη η συ παρωκησας εν αυτη

24 και ειπεν αβρααμ εγω ομουμαι

25 και ηλεγξεν αβρααμ τον αβιμελεχ περι των φρεατων του υδατος ων αφειλαντο οι παιδες του αβιμελεχ

26 και ειπεν αυτω αβιμελεχ ουκ εγνων τις εποιησεν το πραγμα τουτο ουδε συ μοι απηγγειλας ουδε εγω ηκουσα αλλ' η σημερον

27 και ελαβεν αβρααμ προβατα και μοσχους και εδωκεν τω αβιμελεχ και διεθεντο αμφοτεροι διαθηκην

28 και εστησεν αβρααμ επτα αμναδας προβατων μονας

29 και ειπεν αβιμελεχ τω αβρααμ τι εισιν αι επτα αμναδες των προβατων τουτων ας εστησας μονας

30 και ειπεν αβρααμ οτι τας επτα αμναδας ταυτας λημψη παρ' εμου ινα ωσιν μοι εις μαρτυριον οτι εγω ωρυξα το φρεαρ τουτο

31 δια τουτο επωνομασεν το ονομα του τοπου εκεινου φρεαρ ορκισμου οτι εκει ωμοσαν αμφοτεροι

32 και διεθεντο διαθηκην εν τω φρεατι του ορκου ανεστη δε αβιμελεχ και οχοζαθ ο νυμφαγωγος αυτου και φικολ ο αρχιστρατηγος της δυναμεως αυτου και επεστρεψαν εις την γην των φυλιστιιμ

33 και εφυτευσεν αβρααμ αρουραν επι τω φρεατι του ορκου και επεκαλεσατο εκει το ονομα κυριου θεος αιωνιος

34 παρωκησεν δε αβρααμ εν τη γη των φυλιστιιμ ημερας πολλας

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 2625

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

2625. 'At the appointed time' means when the Rational was such that it was receptive. This becomes clear from the meaning of 'time'. There are two things which appear to be indispensable while a person lives in the world because they exist as essential elements of the natural order - those two things being space and time. Living in the world or natural order therefore is living in space and time. But these two cease to have any existence in the next life. They do, it is true, appear to exist to some extent in the world of spirits, the reason for this being that spirits recently arrived from life in the body bring with them mental pictures of natural things. But subsequently they perceive that space and time do not exist in that life but states instead, and that states in the next life correspond to extensions of space and of time within the natural order - states in respect to Being corresponding to those of space, and in respect to Manifestation to those of time. Regarding space or place, see 1274, 1379, 1380, 1382.

[2] From this anyone may see what kind of mental pictures a person is able to have while in the world or natural order regarding things which belong to the next life and about many arcana of faith. He may see that such a person is unwilling to believe those things unless he can take them in by means of objects that exist in the world, indeed by sensory evidence. For he cannot do other than suppose that if he were to divest himself of his mental pictures that have been formed from space and time, more so to divest himself of space and time themselves, he would cease to be anything at all and so would have nothing left to him from which he could perceive with his senses or have thoughts of anything apart from that which was unintelligible to him. But in actual fact quite the reverse is the case: the life of angels is such that it is the wisest and happiest of all.

[3] This is the reason why people's ages mentioned in the Word do not in the internal sense mean ages but states, so that in this verse 'old age' does not mean old age. Nor does any number mean a number but some specific state, as in the case of 'a hundred years' mentioned further on. From this it now becomes clear that 'the appointed time' means the state when the rational was such that it was receptive.

[4] As regards the specific teaching presented here - that the Divine Rational received being and was given manifestation from the Lord's Divine spiritual united to His Divine celestial, when the days had been completed for him to cast off the human and when the Rational was such that it was receptive (meant in the internal sense by 'Sarah conceived and bore to Abraham a son in his old age, at the appointed time') - the following needs to be known:

The human has its beginnings in the inmost part of the rational, see 2106, 2194. The Lord advanced gradually towards the union of the Human Essence with the Divine Essence, and of the Divine Essence with the Human Essence, 1864, 2033, 2523.

He did so by His own power, 1921, 2025, 2026, 2083, through continuing temptations and repeated victories, 1690, 1737, 1813, and through receiving revelations repeatedly from His own Divine, 1616, 2500, till at length He cast out the whole human from the mother, 1414, 1444, 2574.

And in this way He made His Human - as to the Rational - Divine, as taught by the things that occur in this verse.

From all this it is evident how the explanation 'when the days had been completed for Him to cast off the human and when the Rational was such that it was receptive' is to be understood.

[5] Some idea of this matter may be had from what happens to people who are being regenerated. The celestial things of love, and the spiritual things of faith, are instilled into them by the Lord not all at once but gradually; and when by means of those things a person's rational has become such that it is able to be receptive, he is for the first time becoming regenerate, mostly by means of temptations in which he overcomes. While these experiences are taking place the days are being completed to cast off the old man and put on the new. Regarding man's regeneration, see 677, 679, 711, 848, 986, 1555, 2475.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.