Bible

 

Genesis 18

Studie

   

1 ωφθη δε αυτω ο θεος προς τη δρυι τη μαμβρη καθημενου αυτου επι της θυρας της σκηνης αυτου μεσημβριας

2 αναβλεψας δε τοις οφθαλμοις αυτου ειδεν και ιδου τρεις ανδρες ειστηκεισαν επανω αυτου και ιδων προσεδραμεν εις συναντησιν αυτοις απο της θυρας της σκηνης αυτου και προσεκυνησεν επι την γην

3 και ειπεν κυριε ει αρα ευρον χαριν εναντιον σου μη παρελθης τον παιδα σου

4 λημφθητω δη υδωρ και νιψατωσαν τους ποδας υμων και καταψυξατε υπο το δενδρον

5 και λημψομαι αρτον και φαγεσθε και μετα τουτο παρελευσεσθε εις την οδον υμων ου εινεκεν εξεκλινατε προς τον παιδα υμων και ειπαν ουτως ποιησον καθως ειρηκας

6 και εσπευσεν αβρααμ επι την σκηνην προς σαρραν και ειπεν αυτη σπευσον και φυρασον τρια μετρα σεμιδαλεως και ποιησον εγκρυφιας

7 και εις τας βοας εδραμεν αβρααμ και ελαβεν μοσχαριον απαλον και καλον και εδωκεν τω παιδι και εταχυνεν του ποιησαι αυτο

8 ελαβεν δε βουτυρον και γαλα και το μοσχαριον ο εποιησεν και παρεθηκεν αυτοις και εφαγοσαν αυτος δε παρειστηκει αυτοις υπο το δενδρον

9 ειπεν δε προς αυτον που σαρρα η γυνη σου ο δε αποκριθεις ειπεν ιδου εν τη σκηνη

10 ειπεν δε επαναστρεφων ηξω προς σε κατα τον καιρον τουτον εις ωρας και εξει υιον σαρρα η γυνη σου σαρρα δε ηκουσεν προς τη θυρα της σκηνης ουσα οπισθεν αυτου

11 αβρααμ δε και σαρρα πρεσβυτεροι προβεβηκοτες ημερων εξελιπεν δε σαρρα γινεσθαι τα γυναικεια

12 εγελασεν δε σαρρα εν εαυτη λεγουσα ουπω μεν μοι γεγονεν εως του νυν ο δε κυριος μου πρεσβυτερος

13 και ειπεν κυριος προς αβρααμ τι οτι εγελασεν σαρρα εν εαυτη λεγουσα αρα γε αληθως τεξομαι εγω δε γεγηρακα

14 μη αδυνατει παρα τω θεω ρημα εις τον καιρον τουτον αναστρεψω προς σε εις ωρας και εσται τη σαρρα υιος

15 ηρνησατο δε σαρρα λεγουσα ουκ εγελασα εφοβηθη γαρ και ειπεν ουχι αλλα εγελασας

16 εξανασταντες δε εκειθεν οι ανδρες κατεβλεψαν επι προσωπον σοδομων και γομορρας αβρααμ δε συνεπορευετο μετ' αυτων συμπροπεμπων αυτους

17 ο δε κυριος ειπεν μη κρυψω εγω απο αβρααμ του παιδος μου α εγω ποιω

18 αβρααμ δε γινομενος εσται εις εθνος μεγα και πολυ και ενευλογηθησονται εν αυτω παντα τα εθνη της γης

19 ηδειν γαρ οτι συνταξει τοις υιοις αυτου και τω οικω αυτου μετ' αυτον και φυλαξουσιν τας οδους κυριου ποιειν δικαιοσυνην και κρισιν οπως αν επαγαγη κυριος επι αβρααμ παντα οσα ελαλησεν προς αυτον

20 ειπεν δε κυριος κραυγη σοδομων και γομορρας πεπληθυνται και αι αμαρτιαι αυτων μεγαλαι σφοδρα

21 καταβας ουν οψομαι ει κατα την κραυγην αυτων την ερχομενην προς με συντελουνται ει δε μη ινα γνω

22 και αποστρεψαντες εκειθεν οι ανδρες ηλθον εις σοδομα αβρααμ δε ην εστηκως εναντιον κυριου

23 και εγγισας αβρααμ ειπεν μη συναπολεσης δικαιον μετα ασεβους και εσται ο δικαιος ως ο ασεβης

24 εαν ωσιν πεντηκοντα δικαιοι εν τη πολει απολεις αυτους ουκ ανησεις παντα τον τοπον ενεκεν των πεντηκοντα δικαιων εαν ωσιν εν αυτη

25 μηδαμως συ ποιησεις ως το ρημα τουτο του αποκτειναι δικαιον μετα ασεβους και εσται ο δικαιος ως ο ασεβης μηδαμως ο κρινων πασαν την γην ου ποιησεις κρισιν

26 ειπεν δε κυριος εαν ευρω εν σοδομοις πεντηκοντα δικαιους εν τη πολει αφησω παντα τον τοπον δι' αυτους

27 και αποκριθεις αβρααμ ειπεν νυν ηρξαμην λαλησαι προς τον κυριον εγω δε ειμι γη και σποδος

28 εαν δε ελαττονωθωσιν οι πεντηκοντα δικαιοι πεντε απολεις ενεκεν των πεντε πασαν την πολιν και ειπεν ου μη απολεσω εαν ευρω εκει τεσσαρακοντα πεντε

29 και προσεθηκεν ετι λαλησαι προς αυτον και ειπεν εαν δε ευρεθωσιν εκει τεσσαρακοντα και ειπεν ου μη απολεσω ενεκεν των τεσσαρακοντα

30 και ειπεν μη τι κυριε εαν λαλησω εαν δε ευρεθωσιν εκει τριακοντα και ειπεν ου μη απολεσω εαν ευρω εκει τριακοντα

31 και ειπεν επειδη εχω λαλησαι προς τον κυριον εαν δε ευρεθωσιν εκει εικοσι και ειπεν ου μη απολεσω ενεκεν των εικοσι

32 και ειπεν μη τι κυριε εαν λαλησω ετι απαξ εαν δε ευρεθωσιν εκει δεκα και ειπεν ου μη απολεσω ενεκεν των δεκα

33 απηλθεν δε κυριος ως επαυσατο λαλων τω αβρααμ και αβρααμ απεστρεψεν εις τον τοπον αυτου

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 2269

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

2269. And He said, I will not destroy it if I find there forty and five. That this signifies that man should not perish if good and truth could be conjoined together, is evident from the signification of the number forty-five, as being conjunction. It has been already shown that the simple numbers retain their signification even when they are multiplied; and that consequently the greater numbers have a signification similar to that of the less; and such is the case with forty-five, which number is compounded by the multiplication of five into nine; and as it has been compounded by the multiplication of five into nine, it has the same signification as have “five” and “nine.” That “five” signifies a little, was shown above (n. 649), and that “nine” signifies conjunction, or what is conjoined (n. 2075); and thus the signification here is: If goods have in some measure been conjoined with truths. That in the Word numbers signify actual things, or states, is evident from what was said about fifty (n. 2252); also from what has been shown before concerning numbers (n. 482, 487, 575, 647, 648, 755, 813, 1963, 1988).

[2] It is because “five” signifies a little, and “forty-five” conjunction, that the very setting forth of these numbers in this verse is of such a nature, for it is said, “Peradventure there shall lack five of the fifty righteous;” and by this is signified, If there should be somewhat less; and then it is said, “Wilt Thou destroy all the city for five?” by which is signified, Shall they perish for the little which is wanting? For as “five” signifies a little, this number is not employed again, but it is said, “I will not destroy it if I find there forty and five;” by which is signified that they would not perish if good and truth could be conjoined together. The reason also of its being said here “forty and five,” and not “if there lack five of fifty,” is because “five” not only signifies a little (as was shown, n. 649), but also signifies disjunction (as was likewise shown in volume 1, n. 1686); and therefore in order that not disjunction, but conjunction, might be signified, this number forty-five is named; for “forty-five” denotes some conjunction, as stated above; and thus in the internal sense all things follow on in a beautiful sequence Of their own.

[3] As regards the conjunction of good with truth, it is an arcanum which cannot be described so that it can be grasped by the ordinary comprehension. It must be told in a few words. The more genuine and pure the truth, the better can the good which is from the Lord be adapted into it as its recipient vessel; but the less genuine and pure the truth, the less can the good which is from the Lord be adapted into it; for they must correspond to each other, and the conjunction of the two is effected according to the correspondence. Goods cannot possibly be insinuated into falsities, nor evils into truths, as their recipient vessels; for they are of a contrary character and nature, the one casting out the other as its enemy; nay, should they attempt to conjoin themselves together, the one would spew out the other, that is to say, good would spew out evil as if it were poison, and evil would spew out good as if it were an emetic. Such enmity between good and evil has been provided by the Lord in order to prevent the possibility of their being commingled, for if they were commingled, the man would perish. In the deceitful and in hypocrites they are not far from being conjoined together, but still precautions are taken by the Lord in order to prevent their being so conjoined. This is the reason why in the other life those who are deceitful and those who are hypocrites suffer things more direful than those which are suffered by any others.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.