Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Genesis 15

Studie

   

1 μετα δε τα ρηματα ταυτα εγενηθη ρημα κυριου προς αβραμ εν οραματι λεγων μη φοβου αβραμ εγω υπερασπιζω σου ο μισθος σου πολυς εσται σφοδρα

2 λεγει δε αβραμ δεσποτα τι μοι δωσεις εγω δε απολυομαι ατεκνος ο δε υιος μασεκ της οικογενους μου ουτος δαμασκος ελιεζερ

3 και ειπεν αβραμ επειδη εμοι ουκ εδωκας σπερμα ο δε οικογενης μου κληρονομησει με

4 και ευθυς φωνη κυριου εγενετο προς αυτον λεγων ου κληρονομησει σε ουτος αλλ' ος εξελευσεται εκ σου ουτος κληρονομησει σε

5 εξηγαγεν δε αυτον εξω και ειπεν αυτω αναβλεψον δη εις τον ουρανον και αριθμησον τους αστερας ει δυνηση εξαριθμησαι αυτους και ειπεν ουτως εσται το σπερμα σου

6 και επιστευσεν αβραμ τω θεω και ελογισθη αυτω εις δικαιοσυνην

7 ειπεν δε προς αυτον εγω ο θεος ο εξαγαγων σε εκ χωρας χαλδαιων ωστε δουναι σοι την γην ταυτην κληρονομησαι

8 ειπεν δε δεσποτα κυριε κατα τι γνωσομαι οτι κληρονομησω αυτην

9 ειπεν δε αυτω λαβε μοι δαμαλιν τριετιζουσαν και αιγα τριετιζουσαν και κριον τριετιζοντα και τρυγονα και περιστεραν

10 ελαβεν δε αυτω παντα ταυτα και διειλεν αυτα μεσα και εθηκεν αυτα αντιπροσωπα αλληλοις τα δε ορνεα ου διειλεν

11 κατεβη δε ορνεα επι τα σωματα τα διχοτομηματα αυτων και συνεκαθισεν αυτοις αβραμ

12 περι δε ηλιου δυσμας εκστασις επεπεσεν τω αβραμ και ιδου φοβος σκοτεινος μεγας επιπιπτει αυτω

13 και ερρεθη προς αβραμ γινωσκων γνωση οτι παροικον εσται το σπερμα σου εν γη ουκ ιδια και δουλωσουσιν αυτους και κακωσουσιν αυτους και ταπεινωσουσιν αυτους τετρακοσια ετη

14 το δε εθνος ω εαν δουλευσωσιν κρινω εγω μετα δε ταυτα εξελευσονται ωδε μετα αποσκευης πολλης

15 συ δε απελευση προς τους πατερας σου μετ' ειρηνης ταφεις εν γηρει καλω

16 τεταρτη δε γενεα αποστραφησονται ωδε ουπω γαρ αναπεπληρωνται αι αμαρτιαι των αμορραιων εως του νυν

17 επει δε εγινετο ο ηλιος προς δυσμαις φλοξ εγενετο και ιδου κλιβανος καπνιζομενος και λαμπαδες πυρος αι διηλθον ανα μεσον των διχοτομηματων τουτων

18 εν τη ημερα εκεινη διεθετο κυριος τω αβραμ διαθηκην λεγων τω σπερματι σου δωσω την γην ταυτην απο του ποταμου αιγυπτου εως του ποταμου του μεγαλου ποταμου ευφρατου

19 τους καιναιους και τους κενεζαιους και τους κεδμωναιους

20 και τους χετταιους και τους φερεζαιους και τους ραφαιν

21 και τους αμορραιους και τους χαναναιους και τους ευαιους και τους γεργεσαιους και τους ιεβουσαιους

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 1843

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

1843. Thy seed shall be a stranger. That this signifies that charity and faith shall be rare, is evident from the signification of “a stranger,” and of “seed.” A “stranger” or “sojourner” signifies one that is not born in the land, so that he is not acknowledged as a native, and thus is looked upon as an alien. But “seed” signifies charity and its faith (as before shown, n. 255, 1025 verse 3). Because that is called “strange” which is looked upon as alien, and alien is that which is not in the land or of the land, it follows that it is that which is rare; and consequently it here means that charity and the faith of charity, which are the “seed,” will be rare. It is the time before the consummation that is here treated of, when there shall be “great darkness,” that is, falsities; the seed shall then be a stranger, that is, charity and faith will then be rare.

[2] That faith would be rare in the last times was foretold by the Lord when He spoke of the consummation of the age (Matthew 24:4-51; Mark 13:3-37; Luke 21:7-38), where everything that is said implies that charity and faith will be rare at those times, and that at last there will be none. The like is said by John in Revelation, and also in many passages of the Prophets, besides what is said in the historical parts of the Word.

[3] But by the faith that will perish in the last times there is meant nothing but charity, for there cannot possibly be any faith but the faith of charity. He who has not charity cannot have any faith at all, for charity is the very soil in which faith is implanted; it is its heart, from which it exists and lives. The ancients therefore compared love and charity to the heart, and faith to the lungs, both of which are in the breast. This comparison involves a real likeness, seeing that if a man should pretend to a life of faith without charity, it would be like having life from the lungs alone without the heart, which is manifestly impossible; and therefore the ancients called all things that pertain to charity things of the heart, and all things that pertain to faith without charity they said were of the mouth only, or of the lungs by the influx of the breathing into the speech. Thence came the ancient forms of speech concerning good and truth; that they must go forth from the heart.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org