Bible

 

Genesis 1

Studie

1 εν αρχη εποιησεν ο θεος τον ουρανον και την γην

2 η δε γη ην αορατος και ακατασκευαστος και σκοτος επανω της αβυσσου και πνευμα θεου επεφερετο επανω του υδατος

3 και ειπεν ο θεος γενηθητω φως και εγενετο φως

4 και ειδεν ο θεος το φως οτι καλον και διεχωρισεν ο θεος ανα μεσον του φωτος και ανα μεσον του σκοτους

5 και εκαλεσεν ο θεος το φως ημεραν και το σκοτος εκαλεσεν νυκτα και εγενετο εσπερα και εγενετο πρωι ημερα μια

6 και ειπεν ο θεος γενηθητω στερεωμα εν μεσω του υδατος και εστω διαχωριζον ανα μεσον υδατος και υδατος και εγενετο ουτως

7 και εποιησεν ο θεος το στερεωμα και διεχωρισεν ο θεος ανα μεσον του υδατος ο ην υποκατω του στερεωματος και ανα μεσον του υδατος του επανω του στερεωματος

8 και εκαλεσεν ο θεος το στερεωμα ουρανον και ειδεν ο θεος οτι καλον και εγενετο εσπερα και εγενετο πρωι ημερα δευτερα

9 και ειπεν ο θεος συναχθητω το υδωρ το υποκατω του ουρανου εις συναγωγην μιαν και οφθητω η ξηρα και εγενετο ουτως και συνηχθη το υδωρ το υποκατω του ουρανου εις τας συναγωγας αυτων και ωφθη η ξηρα

10 και εκαλεσεν ο θεος την ξηραν γην και τα συστηματα των υδατων εκαλεσεν θαλασσας και ειδεν ο θεος οτι καλον

11 και ειπεν ο θεος βλαστησατω η γη βοτανην χορτου σπειρον σπερμα κατα γενος και καθ' ομοιοτητα και ξυλον καρπιμον ποιουν καρπον ου το σπερμα αυτου εν αυτω κατα γενος επι της γης και εγενετο ουτως

12 και εξηνεγκεν η γη βοτανην χορτου σπειρον σπερμα κατα γενος και καθ' ομοιοτητα και ξυλον καρπιμον ποιουν καρπον ου το σπερμα αυτου εν αυτω κατα γενος επι της γης και ειδεν ο θεος οτι καλον

13 και εγενετο εσπερα και εγενετο πρωι ημερα τριτη

14 και ειπεν ο θεος γενηθητωσαν φωστηρες εν τω στερεωματι του ουρανου εις φαυσιν της γης του διαχωριζειν ανα μεσον της ημερας και ανα μεσον της νυκτος και εστωσαν εις σημεια και εις καιρους και εις ημερας και εις ενιαυτους

15 και εστωσαν εις φαυσιν εν τω στερεωματι του ουρανου ωστε φαινειν επι της γης και εγενετο ουτως

16 και εποιησεν ο θεος τους δυο φωστηρας τους μεγαλους τον φωστηρα τον μεγαν εις αρχας της ημερας και τον φωστηρα τον ελασσω εις αρχας της νυκτος και τους αστερας

17 και εθετο αυτους ο θεος εν τω στερεωματι του ουρανου ωστε φαινειν επι της γης

18 και αρχειν της ημερας και της νυκτος και διαχωριζειν ανα μεσον του φωτος και ανα μεσον του σκοτους και ειδεν ο θεος οτι καλον

19 και εγενετο εσπερα και εγενετο πρωι ημερα τεταρτη

20 και ειπεν ο θεος εξαγαγετω τα υδατα ερπετα ψυχων ζωσων και πετεινα πετομενα επι της γης κατα το στερεωμα του ουρανου και εγενετο ουτως

21 και εποιησεν ο θεος τα κητη τα μεγαλα και πασαν ψυχην ζωων ερπετων α εξηγαγεν τα υδατα κατα γενη αυτων και παν πετεινον πτερωτον κατα γενος και ειδεν ο θεος οτι καλα

22 και ηυλογησεν αυτα ο θεος λεγων αυξανεσθε και πληθυνεσθε και πληρωσατε τα υδατα εν ταις θαλασσαις και τα πετεινα πληθυνεσθωσαν επι της γης

23 και εγενετο εσπερα και εγενετο πρωι ημερα πεμπτη

24 και ειπεν ο θεος εξαγαγετω η γη ψυχην ζωσαν κατα γενος τετραποδα και ερπετα και θηρια της γης κατα γενος και εγενετο ουτως

25 και εποιησεν ο θεος τα θηρια της γης κατα γενος και τα κτηνη κατα γενος και παντα τα ερπετα της γης κατα γενος αυτων και ειδεν ο θεος οτι καλα

26 και ειπεν ο θεος ποιησωμεν ανθρωπον κατ' εικονα ημετεραν και καθ' ομοιωσιν και αρχετωσαν των ιχθυων της θαλασσης και των πετεινων του ουρανου και των κτηνων και πασης της γης και παντων των ερπετων των ερποντων επι της γης

27 και εποιησεν ο θεος τον ανθρωπον κατ' εικονα θεου εποιησεν αυτον αρσεν και θηλυ εποιησεν αυτους

28 και ηυλογησεν αυτους ο θεος λεγων αυξανεσθε και πληθυνεσθε και πληρωσατε την γην και κατακυριευσατε αυτης και αρχετε των ιχθυων της θαλασσης και των πετεινων του ουρανου και παντων των κτηνων και πασης της γης και παντων των ερπετων των ερποντων επι της γης

29 και ειπεν ο θεος ιδου δεδωκα υμιν παν χορτον σποριμον σπειρον σπερμα ο εστιν επανω πασης της γης και παν ξυλον ο εχει εν εαυτω καρπον σπερματος σποριμου υμιν εσται εις βρωσιν

30 και πασι τοις θηριοις της γης και πασι τοις πετεινοις του ουρανου και παντι ερπετω τω ερποντι επι της γης ο εχει εν εαυτω ψυχην ζωης παντα χορτον χλωρον εις βρωσιν και εγενετο ουτως

31 και ειδεν ο θεος τα παντα οσα εποιησεν και ιδου καλα λιαν και εγενετο εσπερα και εγενετο πρωι ημερα εκτη

Ze Swedenborgových děl

 

Coronis (An Appendix to True Christian Religion) # 23

  
/ 60  
  

23. PROPOSITION THE SECOND

The Adamic, or Most Ancient Church of this Earth

The world has hitherto believed that by "the creation of heaven and earth," in the first chapter of Genesis, is meant the creation of the universe, according to the letter; and by Adam, the first man of this globe. Seeing that the spiritual or internal sense of the Word has not been disclosed till now, the world could not believe otherwise; nor, consequently, that by "creating heaven and earth" is meant to collect and found an angelic heaven from those who have finished with life in the world, and by this means to derive and produce a Church on earth (as above, n. 18-20); and that by the names of persons, nations, territories and cities, are meant such things as are of heaven, and at the same time of the Church: in like manner, therefore, by "Adam." That by "Adam," and by all those things which are related of him and his posterity in the first chapters of Genesis, are described the successive states of the Most Ancient Church-which are: its rise, or morning, its progression into light, or day; its decline, or evening; its end, or night; and after this the Last Judgment upon those composing it, and thereafter a new angelic heaven from the faithful, and a new hell from the unfaithful, according to the series of the progressions laid down in the preceding Proposition-has been explained, unfolded and demonstrated in detail in the ARCANA CAELESTIA on Genesis and Exodus, the labour of eight years, published in London; which work being extant in the world, nothing further is necessary than to recapitulate therefrom the universals respecting this Most Ancient Church, which will be cited in the present volume. At the outset, however, some passages shall be adduced from the Word, by which it is proved that by "creating" is there signified to produce and form anew, and, properly, to regenerate; on which account it is that regeneration is called a "new creation," by which the universal heaven of angels and the universal Church of men, exist, consist and subsist. That "creating" signifies this, is plainly manifest from these passages in the Word:

Create in me a clean heart, O God; and renew a steadfast spirit in the midst of me (Psalm 51:10).

Thou openest the hand, they are filled with good; Thou sendest forth the Spirit, they are created (Psalm 104:28, 30).

The people that shall be created shall praise Jah (Psalm 102:18).

Thus said Jehovah, thy creator, O Jacob; thy former, O Israel: Every one that is called by My Name, I have created for My glory (Isa. 43:1, 7).

That they may see, know, consider and understand, that the hand of Jehovah hath done this, and the Holy One of Israel hath created it (Isa. 41:20).

In the day that thou wast created, they were prepared; thou wast perfect in thy ways from the day that thou was created, until perversity was found in thee (Ezek. 28:13, 15):

these things are concerning the king of Tyre.

Jehovah that createth the heavens, that spreadeth abroad the earth, that giveth breath unto the people upon it (Isa. 42:5; 45:12, 18).

Behold I create a new heaven and a new earth; be ye glad to eternity in that which I create: behold I will create Jerusalem a rejoicing (Isa. 65:17-18).

As the new heavens and the new earth, which I will make, shall stand before Me (Isa. 66:22).

I saw a new heaven and a new earth: the former heaven and the former earth are passed away (Rev. 21:1).

We, according to promise, look for new heavens and a new earth, wherein shall dwell righteousness (2 Peter 3:13).

From these passages it is now manifest what is spiritually meant in the first chapter of Genesis, by the verses,

In the beginning God created the heaven and the earth; and the earth was waste and empty (Gen. 1:1-2).

The earth's being said to be "waste and empty," signifies that there was no longer any good of life or truth of doctrine with its inhabitants. That "wasteness" and "emptiness" signify the lack of those two essentials of the Church, will be established in Proposition IV of this volume, respecting the Israelitish Church, by a thousand passages from the Word: at present let the following in Jeremiah serve for some illustration:

I saw the earth, when, behold, it was vacant and empty; and [I looked] towards the heavens, when their light was not. Thus said Jehovah, The whole earth shall be wasteness; for this shall the earth mourn, and the heavens above shall be made black (Jer. 4:23, 27-28).

  
/ 60  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.