Bible

 

Ezekiel 16

Studie

   

1 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων

2 υιε ανθρωπου διαμαρτυραι τη ιερουσαλημ τας ανομιας αυτης

3 και ερεις ταδε λεγει κυριος τη ιερουσαλημ η ριζα σου και η γενεσις σου εκ γης χανααν ο πατηρ σου αμορραιος και η μητηρ σου χετταια

4 και η γενεσις σου εν η ημερα ετεχθης ουκ εδησαν τους μαστους σου και εν υδατι ουκ ελουσθης ουδε αλι ηλισθης και σπαργανοις ουκ εσπαργανωθης

5 ουδε εφεισατο ο οφθαλμος μου επι σοι του ποιησαι σοι εν εκ παντων τουτων του παθειν τι επι σοι και απερριφης επι προσωπον του πεδιου τη σκολιοτητι της ψυχης σου εν η ημερα ετεχθης

6 και διηλθον επι σε και ειδον σε πεφυρμενην εν τω αιματι σου και ειπα σοι εκ του αιματος σου ζωη

7 πληθυνου καθως η ανατολη του αγρου δεδωκα σε και επληθυνθης και εμεγαλυνθης και εισηλθες εις πολεις πολεων οι μαστοι σου ανωρθωθησαν και η θριξ σου ανετειλεν συ δε ησθα γυμνη και ασχημονουσα

8 και διηλθον δια σου και ειδον σε και ιδου καιρος σου καιρος καταλυοντων και διεπετασα τας πτερυγας μου επι σε και εκαλυψα την ασχημοσυνην σου και ωμοσα σοι και εισηλθον εν διαθηκη μετα σου λεγει κυριος και εγενου μοι

9 και ελουσα σε εν υδατι και απεπλυνα το αιμα σου απο σου και εχρισα σε εν ελαιω

10 και ενεδυσα σε ποικιλα και υπεδησα σε υακινθον και εζωσα σε βυσσω και περιεβαλον σε τριχαπτω

11 και εκοσμησα σε κοσμω και περιεθηκα ψελια περι τας χειρας σου και καθεμα περι τον τραχηλον σου

12 και εδωκα ενωτιον περι τον μυκτηρα σου και τροχισκους επι τα ωτα σου και στεφανον καυχησεως επι την κεφαλην σου

13 και εκοσμηθης χρυσιω και αργυριω και τα περιβολαια σου βυσσινα και τριχαπτα και ποικιλα σεμιδαλιν και ελαιον και μελι εφαγες και εγενου καλη σφοδρα

14 και εξηλθεν σου ονομα εν τοις εθνεσιν εν τω καλλει σου διοτι συντετελεσμενον ην εν ευπρεπεια εν τη ωραιοτητι η εταξα επι σε λεγει κυριος

15 και επεποιθεις εν τω καλλει σου και επορνευσας επι τω ονοματι σου και εξεχεας την πορνειαν σου επι παντα παροδον ο ουκ εσται

16 και ελαβες εκ των ιματιων σου και εποιησας σεαυτη ειδωλα ραπτα και εξεπορνευσας επ' αυτα και ου μη εισελθης ουδε μη γενηται

17 και ελαβες τα σκευη της καυχησεως σου εκ του χρυσιου μου και εκ του αργυριου μου εξ ων εδωκα σοι και εποιησας σεαυτη εικονας αρσενικας και εξεπορνευσας εν αυταις

18 και ελαβες τον ιματισμον τον ποικιλον σου και περιεβαλες αυτα και το ελαιον μου και το θυμιαμα μου εθηκας προ προσωπου αυτων

19 και τους αρτους μου ους εδωκα σοι σεμιδαλιν και ελαιον και μελι εψωμισα σε και εθηκας αυτα προ προσωπου αυτων εις οσμην ευωδιας και εγενετο λεγει κυριος

20 και ελαβες τους υιους σου και τας θυγατερας σου ας εγεννησας και εθυσας αυτα αυτοις εις αναλωσιν ως μικρα εξεπορνευσας

21 και εσφαξας τα τεκνα σου και εδωκας αυτα εν τω αποτροπιαζεσθαι σε εν αυτοις

22 τουτο παρα πασαν την πορνειαν σου και ουκ εμνησθης τας ημερας της νηπιοτητος σου οτε ησθα γυμνη και ασχημονουσα και πεφυρμενη εν τω αιματι σου εζησας

23 και εγενετο μετα πασας τας κακιας σου λεγει κυριος

24 και ωκοδομησας σεαυτη οικημα πορνικον και εποιησας σεαυτη εκθεμα εν παση πλατεια

25 και επ' αρχης πασης οδου ωκοδομησας τα πορνεια σου και ελυμηνω το καλλος σου και διηγαγες τα σκελη σου παντι παροδω και επληθυνας την πορνειαν σου

26 και εξεπορνευσας επι τους υιους αιγυπτου τους ομορουντας σοι τους μεγαλοσαρκους και πολλαχως εξεπορνευσας του παροργισαι με

27 εαν δε εκτεινω την χειρα μου επι σε και εξαρω τα νομιμα σου και παραδωσω σε εις ψυχας μισουντων σε θυγατερας αλλοφυλων τας εκκλινουσας σε εκ της οδου σου ης ησεβησας

28 και εξεπορνευσας επι τας θυγατερας ασσουρ και ουδ' ουτως ενεπλησθης και εξεπορνευσας και ουκ ενεπιπλω

29 και επληθυνας τας διαθηκας σου προς γην χαλδαιων και ουδε εν τουτοις ενεπλησθης

30 τι διαθω την θυγατερα σου λεγει κυριος εν τω ποιησαι σε ταυτα παντα εργα γυναικος πορνης και εξεπορνευσας τρισσως

31 εν ταις θυγατρασιν σου το πορνειον σου ωκοδομησας επι πασης αρχης οδου και την βασιν σου εποιησας εν παση πλατεια και εγενου ως πορνη συναγουσα μισθωματα

32 η γυνη η μοιχωμενη ομοια σοι παρα του ανδρος αυτης λαμβανουσα μισθωματα

33 πασι τοις εκπορνευσασιν αυτην προσεδιδου μισθωματα και συ δεδωκας μισθωματα πασι τοις ερασταις σου και εφορτιζες αυτους του ερχεσθαι προς σε κυκλοθεν εν τη πορνεια σου

34 και εγενετο εν σοι διεστραμμενον παρα τας γυναικας εν τη πορνεια σου και μετα σου πεπορνευκασιν εν τω προσδιδοναι σε μισθωματα και σοι μισθωματα ουκ εδοθη και εγενετο εν σοι διεστραμμενα

35 δια τουτο πορνη ακουε λογον κυριου

36 ταδε λεγει κυριος ανθ' ων εξεχεας τον χαλκον σου και αποκαλυφθησεται η αισχυνη σου εν τη πορνεια σου προς τους εραστας σου και εις παντα τα ενθυμηματα των ανομιων σου και εν τοις αιμασιν των τεκνων σου ων εδωκας αυτοις

37 δια τουτο ιδου εγω επι σε συναγω παντας τους εραστας σου εν οις επεμιγης εν αυτοις και παντας ους ηγαπησας συν πασιν οις εμισεις και συναξω αυτους επι σε κυκλοθεν και αποκαλυψω τας κακιας σου προς αυτους και οψονται πασαν την αισχυνην σου

38 και εκδικησω σε εκδικησει μοιχαλιδος και εκχεουσης αιμα και θησω σε εν αιματι θυμου και ζηλου

39 και παραδωσω σε εις χειρας αυτων και κατασκαψουσιν το πορνειον σου και καθελουσιν την βασιν σου και εκδυσουσιν σε τον ιματισμον σου και λημψονται τα σκευη της καυχησεως σου και αφησουσιν σε γυμνην και ασχημονουσαν

40 και αξουσιν επι σε οχλους και λιθοβολησουσιν σε εν λιθοις και κατασφαξουσιν σε εν τοις ξιφεσιν αυτων

41 και εμπρησουσιν τους οικους σου πυρι και ποιησουσιν εν σοι εκδικησεις ενωπιον γυναικων πολλων και αποστρεψω σε εκ της πορνειας σου και μισθωματα ου μη δως ουκετι

42 και επαφησω τον θυμον μου επι σε και εξαρθησεται ο ζηλος μου εκ σου και αναπαυσομαι και ου μη μεριμνησω ουκετι

43 ανθ' ων ουκ εμνησθης την ημεραν της νηπιοτητος σου και ελυπεις με εν πασι τουτοις και εγω ιδου τας οδους σου εις κεφαλην σου δεδωκα λεγει κυριος και ουτως εποιησας την ασεβειαν επι πασαις ταις ανομιαις σου

44 ταυτα εστιν παντα οσα ειπαν κατα σου εν παραβολη λεγοντες καθως η μητηρ και η θυγατηρ

45 θυγατηρ της μητρος σου συ ει η απωσαμενη τον ανδρα αυτης και τα τεκνα αυτης και αδελφη των αδελφων σου των απωσαμενων τους ανδρας αυτων και τα τεκνα αυτων η μητηρ υμων χετταια και ο πατηρ υμων αμορραιος

46 η αδελφη υμων η πρεσβυτερα σαμαρεια αυτη και αι θυγατερες αυτης η κατοικουσα εξ ευωνυμων σου και η αδελφη σου η νεωτερα σου η κατοικουσα εκ δεξιων σου σοδομα και αι θυγατερες αυτης

47 και ουδ' ως εν ταις οδοις αυτων επορευθης ουδε κατα τας ανομιας αυτων εποιησας παρα μικρον και υπερκεισαι αυτας εν πασαις ταις οδοις σου

48 ζω εγω λεγει κυριος ει πεποιηκεν σοδομα η αδελφη σου αυτη και αι θυγατερες αυτης ον τροπον εποιησας συ και αι θυγατερες σου

49 πλην τουτο το ανομημα σοδομων της αδελφης σου υπερηφανια εν πλησμονη αρτων και εν ευθηνια οινου εσπαταλων αυτη και αι θυγατερες αυτης τουτο υπηρχεν αυτη και ταις θυγατρασιν αυτης και χειρα πτωχου και πενητος ουκ αντελαμβανοντο

50 και εμεγαλαυχουν και εποιησαν ανομηματα ενωπιον μου και εξηρα αυτας καθως ειδον

51 και σαμαρεια κατα τας ημισεις των αμαρτιων σου ουχ ημαρτεν και επληθυνας τας ανομιας σου υπερ αυτας και εδικαιωσας τας αδελφας σου εν πασαις ταις ανομιαις σου αις εποιησας

52 και συ κομισαι βασανον σου εν η εφθειρας τας αδελφας σου εν ταις αμαρτιαις σου αις ηνομησας υπερ αυτας και εδικαιωσας αυτας υπερ σεαυτην και συ αισχυνθητι και λαβε την ατιμιαν σου εν τω δικαιωσαι σε τας αδελφας σου

53 και αποστρεψω τας αποστροφας αυτων την αποστροφην σοδομων και των θυγατερων αυτης και αποστρεψω την αποστροφην σαμαρειας και των θυγατερων αυτης και αποστρεψω την αποστροφην σου εν μεσω αυτων

54 οπως κομιση την βασανον σου και ατιμωθηση εκ παντων ων εποιησας εν τω σε παροργισαι με

55 και η αδελφη σου σοδομα και αι θυγατερες αυτης αποκατασταθησονται καθως ησαν απ' αρχης και σαμαρεια και αι θυγατερες αυτης αποκατασταθησονται καθως ησαν απ' αρχης και συ και αι θυγατερες σου αποκατασταθησεσθε καθως απ' αρχης ητε

56 και ει μη ην σοδομα η αδελφη σου εις ακοην εν τω στοματι σου εν ταις ημεραις υπερηφανιας σου

57 προ του αποκαλυφθηναι τας κακιας σου ον τροπον νυν ονειδος ει θυγατερων συριας και παντων των κυκλω αυτης θυγατερων αλλοφυλων των περιεχουσων σε κυκλω

58 τας ασεβειας σου και τας ανομιας σου συ κεκομισαι αυτας λεγει κυριος

59 ταδε λεγει κυριος και ποιησω εν σοι καθως εποιησας ως ητιμωσας ταυτα του παραβηναι την διαθηκην μου

60 και μνησθησομαι εγω της διαθηκης μου της μετα σου εν ημεραις νηπιοτητος σου και αναστησω σοι διαθηκην αιωνιον

61 και μνησθηση την οδον σου και εξατιμωθηση εν τω αναλαβειν σε τας αδελφας σου τας πρεσβυτερας σου συν ταις νεωτεραις σου και δωσω αυτας σοι εις οικοδομην και ουκ εκ διαθηκης σου

62 και αναστησω εγω την διαθηκην μου μετα σου και επιγνωση οτι εγω κυριος

63 οπως μνησθης και αισχυνθης και μη η σοι ετι ανοιξαι το στομα σου απο προσωπου της ατιμιας σου εν τω εξιλασκεσθαι με σοι κατα παντα οσα εποιησας λεγει κυριος

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8875

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8875. 'A jealous God' means that as a result there is falsity and evil. This is clear from the consideration that in the genuine sense 'a jealous God' means the Divine Truth of Divine Good, since 'God' has reference to truth, 2586, 2769, 2807, 2822, 3921 (end), 4287, 4402, 7010, 7268, 8301, and 'jealous' to good, as will be seen below. But so far as those who do not receive the Divine Truth of the Lord's Divine Good are concerned, 'a jealous God' is falsity and evil. For those who are opposed to Him perceive Divine Truth as falsity, and Divine Good as evil; for the way in which everyone sees that Truth and Good is determined by what he really is in himself. So it is that the Lord's zeal, 1 which in itself is love and compassion, is seen by them as anger; for when the Lord in love and mercy protects His own in heaven those ruled by evil are indignant and angry with the good. They plunge into the sphere where Divine Good and Divine Truth are, endeavouring to destroy those who are there. But then the Divine Truth of Divine Good acts on them and causes them to experience torments like those suffered in hell. As a consequence of this they attribute wrath and anger, and also all evil, to the Divine, when in fact there is no anger whatever in the Divine, nor any evil whatever, only pure forbearance and mercy.

[2] From all this it is evident why 'jealous' means falsity and evil, and why 'zeal' means anger. See what has been shown already about them, that is to say, in the following places,

Wrath and anger are attributed to the Lord, when in fact they exist with those who are ruled by evil or who are full of anger against the Divine, 5798, 6997, 8284, 8483.

Evil things, punishments, and times of vastation are in a similar way attributed to the Lord, when in fact nothing except love and mercy reside with the Lord, 2447, 6071, 6559, 6991, 6997, 7533, 7632, 7643, 7679, 7710, 7877, 7926, 8214, 8223, 8226-8228, 8282, 8632.

Through their endeavour to destroy goodness and truth the evil bring about their own devastation and cast themselves into damnation and hell, 7643, 7679, 7710, 7926, 7989.

The way in which everyone sees the Lord is determined by what he is within himself, 1861 (end), 6832, 8197.

[3] The places in the Word which are quoted below will show that 'the zeal of the Lord' is love and mercy, and that when the Lord protects the good against the evil it seems like hostility, and also like anger.

The zeal of the Lord is love and mercy.

In Isaiah,

Look out from heaven, and see from the dwelling-place of Your holiness and of Your glory. And where are Your zeal and Your might? The yearning of Your loins, 2 and Your compassion, 3 towards me have held themselves back. Isaiah 63:15.

'Zeal' here stands for mercy, which is 'a yearning of the loins' and has reference to good. For where it says 'Your zeal and Your might' the word 'zeal' has reference to good, and the word 'might' to truth; and 'the yearning of the loins' likewise has reference to good, and 'compassion' to truth. In a like manner 'the dwelling-place of holiness' stands for the heaven where members of the celestial kingdom live, and 'the dwelling-place of glory' for the heaven where members of the spiritual kingdom live. From this too it is evident that where good is referred to in the Word, truth is referred to as well, on account of the heavenly marriage, which is the marriage of good and truth, in every individual part of the Word. This is so in the case of the Lord's two names Jesus and Christ; they are a sign of the Divine marriage within the Lord. Regarding these matters, see 683, 793, 801, 2516, 4138 (end), 5138, 5502, 6343, 7945, 8339 (end).

[4] In the same prophet,

To us a Boy is born, to us a Son is given, and the government will be upon His shoulder; and His name is called' 4 Wonderful, Counsellor, God, Hero, Father of Eternity, Prince of Peace. Of the increase of His government and of peace there will be no end. The zeal of Jehovah will do this. Isaiah 9:6-7.

This refers to the Lord and His Coming. 'The zeal of Jehovah will do this' stands for His acting from a love that burns to save the human race. In the same prophet,

Out of Jerusalem will go a remnant, and those who escape from Mount Zion. The zeal of Jehovah will do this. Isaiah 37:32.

'The zeal of Jehovah will do this' stands for His acting out of love and mercy.

[5] In Ezekiel,

Thus said the Lord Jehovih, Now I will bring back the captives of Jacob, and have mercy on the whole house of Israel; and I will be jealous for My holy name. 5 Ezekiel 39:25.

'Being jealous' stands for having mercy. In David, The zeal of Your house has devoured me. Psalms 69:9.

This refers to the Lord. 'The zeal of Jehovah's house' stands for love towards those who receive goodness and truth; for they are Jehovah's house.

[6] The Lord's zeal or mercy when He protects the good seems like hostility.

In Isaiah,

Jehovah will go forth as a mighty man, as a man of war He will arouse zeal; He will shout aloud and cry out, He will prevail over His enemies. Isaiah 42:13.

And in Joel,

Jehovah will be jealous for His land, and spare His people. Joel 2:18.

[7] The Lord's zeal is called anger and wrath because mercy is seen as such by the evil.

In Moses,

You shall not go after other gods, of the gods of the peoples who are round about you (for Jehovah your God in the midst of you is a jealous God), lest perhaps the anger of Jehovah your God flare up against you and destroy you from the face of the earth. Deuteronomy 6:14-15.

In the same author,

They provoked Him to jealousy through foreign [gods]; through abominations they made Him angry. They sacrifice to demons. They have moved Me to jealousy, 6 by what is not god, they have provoked Me to anger with their idols. 7 Deuteronomy 32:16-17, 21.

In Ezekiel,

When My anger is accomplished and I make My wrath rest on them, I will repent, so that they may know that I Jehovah have spoken in My zeal, when I have accomplished My wrath on them. Ezekiel 5:13.

In Zechariah,

The angel of Jehovah [speaking] in me said to me, Cry out, saying, Thus said Jehovah Zebaoth, I have been jealous for Jerusalem and for Zion with great zeal. For I have become extremely indignant against the nations that feel secure. Zechariah 1:14-15; 8:2.

In Zephaniah,

I will pour out onto them My indignation, all My fierce anger, 8 for in the fire of My zeal the whole earth will be devoured. Zephaniah 3:8.

In Moses,

Jehovah will not be pleased to pardon him; but then the anger of Jehovah, and His zeal, will smoke against that man, and every curse will rest on him Deuteronomy 29:20.

In David,

How long, O Jehovah; will you be angry forever? Will your jealousy burn line fire? Pour out Your anger on the nations that do not know You. Psalms 79:5-6.

Jehovah's zeal is in like manner referred to as 'anger' in Psalms 38:1; Ezekiel 16:42; 23:25; 38:19.

All this shows what is meant by 'Jehovah's zeal' or 'a jealous God' - in the genuine sense love and mercy, but in the non-genuine sense, such as that understood by those immersed in evils and falsities, anger and ruination.

[8] It should be recognized that Jehovah, that is, the Lord, is called 'jealous' or 'an avenger' especially when what ought to reign universally with a member of the Church - that is to say, what is Divine and must be either loved, held in mind, or feared above all things - is being corrupted. When it has been corrupted or destroyed complete and utter darkness ensues in place of heavenly light; for that light no longer flows in from the Divine because there is no acceptance of it. This is why the commandment says, 'I am Jehovah your God, a jealous God, visiting the iniquity of the fathers on the sons, on the third and on the fourth [generations] of those who hate Me', which He would do if they worshipped other gods or made either a graven image or likenesses for themselves. For these corrupt what is Divine and ought to reign universally.

[9] Therefore similar declarations occur elsewhere in Moses,

Take care, lest you make for yourselves a graven image of any figure; for Jehovah your God is a devouring fire, a jealous God. Deuteronomy 4:23-24

And in the same author,

You shall not worship any other god; for Jehovah, whose name is Jealous, He is a jealous [God]. Exodus 34:14.

The reason why the Israelite nation was forbidden so strictly to do these things was that any adoration of other gods, graven images, and other images destroyed everything representative of the Church among them. For in heaven Jehovah, that is, the Lord, reigns universally; His Divine [Life] fills all things there and composes the life of all. If anything else had been worshipped instead of the Divine, everything representative, and so contact with heaven, would have perished.

Poznámky pod čarou:

1. or jealousy. In Latin, as in Hebrew, the same noun may be rendered zeal or jealousy, and the same adjective may be rendered zealous or jealous.

2. literally, The commotion of Your viscera

3. literally, compassions

4. literally, He has called His name

5. literally, the name of My holiness

6. literally, they have moved My jealousy (or zeal)

7. literally, vanities

8. lit all the wrath of My anger

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Bible

 

Ezekiel 9:10

Studie

       

10 και ου φεισεται μου ο οφθαλμος ουδε μη ελεησω τας οδους αυτων εις κεφαλας αυτων δεδωκα