Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Ezekiel 16

Studie

   

1 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων

2 υιε ανθρωπου διαμαρτυραι τη ιερουσαλημ τας ανομιας αυτης

3 και ερεις ταδε λεγει κυριος τη ιερουσαλημ η ριζα σου και η γενεσις σου εκ γης χανααν ο πατηρ σου αμορραιος και η μητηρ σου χετταια

4 και η γενεσις σου εν η ημερα ετεχθης ουκ εδησαν τους μαστους σου και εν υδατι ουκ ελουσθης ουδε αλι ηλισθης και σπαργανοις ουκ εσπαργανωθης

5 ουδε εφεισατο ο οφθαλμος μου επι σοι του ποιησαι σοι εν εκ παντων τουτων του παθειν τι επι σοι και απερριφης επι προσωπον του πεδιου τη σκολιοτητι της ψυχης σου εν η ημερα ετεχθης

6 και διηλθον επι σε και ειδον σε πεφυρμενην εν τω αιματι σου και ειπα σοι εκ του αιματος σου ζωη

7 πληθυνου καθως η ανατολη του αγρου δεδωκα σε και επληθυνθης και εμεγαλυνθης και εισηλθες εις πολεις πολεων οι μαστοι σου ανωρθωθησαν και η θριξ σου ανετειλεν συ δε ησθα γυμνη και ασχημονουσα

8 και διηλθον δια σου και ειδον σε και ιδου καιρος σου καιρος καταλυοντων και διεπετασα τας πτερυγας μου επι σε και εκαλυψα την ασχημοσυνην σου και ωμοσα σοι και εισηλθον εν διαθηκη μετα σου λεγει κυριος και εγενου μοι

9 και ελουσα σε εν υδατι και απεπλυνα το αιμα σου απο σου και εχρισα σε εν ελαιω

10 και ενεδυσα σε ποικιλα και υπεδησα σε υακινθον και εζωσα σε βυσσω και περιεβαλον σε τριχαπτω

11 και εκοσμησα σε κοσμω και περιεθηκα ψελια περι τας χειρας σου και καθεμα περι τον τραχηλον σου

12 και εδωκα ενωτιον περι τον μυκτηρα σου και τροχισκους επι τα ωτα σου και στεφανον καυχησεως επι την κεφαλην σου

13 και εκοσμηθης χρυσιω και αργυριω και τα περιβολαια σου βυσσινα και τριχαπτα και ποικιλα σεμιδαλιν και ελαιον και μελι εφαγες και εγενου καλη σφοδρα

14 και εξηλθεν σου ονομα εν τοις εθνεσιν εν τω καλλει σου διοτι συντετελεσμενον ην εν ευπρεπεια εν τη ωραιοτητι η εταξα επι σε λεγει κυριος

15 και επεποιθεις εν τω καλλει σου και επορνευσας επι τω ονοματι σου και εξεχεας την πορνειαν σου επι παντα παροδον ο ουκ εσται

16 και ελαβες εκ των ιματιων σου και εποιησας σεαυτη ειδωλα ραπτα και εξεπορνευσας επ' αυτα και ου μη εισελθης ουδε μη γενηται

17 και ελαβες τα σκευη της καυχησεως σου εκ του χρυσιου μου και εκ του αργυριου μου εξ ων εδωκα σοι και εποιησας σεαυτη εικονας αρσενικας και εξεπορνευσας εν αυταις

18 και ελαβες τον ιματισμον τον ποικιλον σου και περιεβαλες αυτα και το ελαιον μου και το θυμιαμα μου εθηκας προ προσωπου αυτων

19 και τους αρτους μου ους εδωκα σοι σεμιδαλιν και ελαιον και μελι εψωμισα σε και εθηκας αυτα προ προσωπου αυτων εις οσμην ευωδιας και εγενετο λεγει κυριος

20 και ελαβες τους υιους σου και τας θυγατερας σου ας εγεννησας και εθυσας αυτα αυτοις εις αναλωσιν ως μικρα εξεπορνευσας

21 και εσφαξας τα τεκνα σου και εδωκας αυτα εν τω αποτροπιαζεσθαι σε εν αυτοις

22 τουτο παρα πασαν την πορνειαν σου και ουκ εμνησθης τας ημερας της νηπιοτητος σου οτε ησθα γυμνη και ασχημονουσα και πεφυρμενη εν τω αιματι σου εζησας

23 και εγενετο μετα πασας τας κακιας σου λεγει κυριος

24 και ωκοδομησας σεαυτη οικημα πορνικον και εποιησας σεαυτη εκθεμα εν παση πλατεια

25 και επ' αρχης πασης οδου ωκοδομησας τα πορνεια σου και ελυμηνω το καλλος σου και διηγαγες τα σκελη σου παντι παροδω και επληθυνας την πορνειαν σου

26 και εξεπορνευσας επι τους υιους αιγυπτου τους ομορουντας σοι τους μεγαλοσαρκους και πολλαχως εξεπορνευσας του παροργισαι με

27 εαν δε εκτεινω την χειρα μου επι σε και εξαρω τα νομιμα σου και παραδωσω σε εις ψυχας μισουντων σε θυγατερας αλλοφυλων τας εκκλινουσας σε εκ της οδου σου ης ησεβησας

28 και εξεπορνευσας επι τας θυγατερας ασσουρ και ουδ' ουτως ενεπλησθης και εξεπορνευσας και ουκ ενεπιπλω

29 και επληθυνας τας διαθηκας σου προς γην χαλδαιων και ουδε εν τουτοις ενεπλησθης

30 τι διαθω την θυγατερα σου λεγει κυριος εν τω ποιησαι σε ταυτα παντα εργα γυναικος πορνης και εξεπορνευσας τρισσως

31 εν ταις θυγατρασιν σου το πορνειον σου ωκοδομησας επι πασης αρχης οδου και την βασιν σου εποιησας εν παση πλατεια και εγενου ως πορνη συναγουσα μισθωματα

32 η γυνη η μοιχωμενη ομοια σοι παρα του ανδρος αυτης λαμβανουσα μισθωματα

33 πασι τοις εκπορνευσασιν αυτην προσεδιδου μισθωματα και συ δεδωκας μισθωματα πασι τοις ερασταις σου και εφορτιζες αυτους του ερχεσθαι προς σε κυκλοθεν εν τη πορνεια σου

34 και εγενετο εν σοι διεστραμμενον παρα τας γυναικας εν τη πορνεια σου και μετα σου πεπορνευκασιν εν τω προσδιδοναι σε μισθωματα και σοι μισθωματα ουκ εδοθη και εγενετο εν σοι διεστραμμενα

35 δια τουτο πορνη ακουε λογον κυριου

36 ταδε λεγει κυριος ανθ' ων εξεχεας τον χαλκον σου και αποκαλυφθησεται η αισχυνη σου εν τη πορνεια σου προς τους εραστας σου και εις παντα τα ενθυμηματα των ανομιων σου και εν τοις αιμασιν των τεκνων σου ων εδωκας αυτοις

37 δια τουτο ιδου εγω επι σε συναγω παντας τους εραστας σου εν οις επεμιγης εν αυτοις και παντας ους ηγαπησας συν πασιν οις εμισεις και συναξω αυτους επι σε κυκλοθεν και αποκαλυψω τας κακιας σου προς αυτους και οψονται πασαν την αισχυνην σου

38 και εκδικησω σε εκδικησει μοιχαλιδος και εκχεουσης αιμα και θησω σε εν αιματι θυμου και ζηλου

39 και παραδωσω σε εις χειρας αυτων και κατασκαψουσιν το πορνειον σου και καθελουσιν την βασιν σου και εκδυσουσιν σε τον ιματισμον σου και λημψονται τα σκευη της καυχησεως σου και αφησουσιν σε γυμνην και ασχημονουσαν

40 και αξουσιν επι σε οχλους και λιθοβολησουσιν σε εν λιθοις και κατασφαξουσιν σε εν τοις ξιφεσιν αυτων

41 και εμπρησουσιν τους οικους σου πυρι και ποιησουσιν εν σοι εκδικησεις ενωπιον γυναικων πολλων και αποστρεψω σε εκ της πορνειας σου και μισθωματα ου μη δως ουκετι

42 και επαφησω τον θυμον μου επι σε και εξαρθησεται ο ζηλος μου εκ σου και αναπαυσομαι και ου μη μεριμνησω ουκετι

43 ανθ' ων ουκ εμνησθης την ημεραν της νηπιοτητος σου και ελυπεις με εν πασι τουτοις και εγω ιδου τας οδους σου εις κεφαλην σου δεδωκα λεγει κυριος και ουτως εποιησας την ασεβειαν επι πασαις ταις ανομιαις σου

44 ταυτα εστιν παντα οσα ειπαν κατα σου εν παραβολη λεγοντες καθως η μητηρ και η θυγατηρ

45 θυγατηρ της μητρος σου συ ει η απωσαμενη τον ανδρα αυτης και τα τεκνα αυτης και αδελφη των αδελφων σου των απωσαμενων τους ανδρας αυτων και τα τεκνα αυτων η μητηρ υμων χετταια και ο πατηρ υμων αμορραιος

46 η αδελφη υμων η πρεσβυτερα σαμαρεια αυτη και αι θυγατερες αυτης η κατοικουσα εξ ευωνυμων σου και η αδελφη σου η νεωτερα σου η κατοικουσα εκ δεξιων σου σοδομα και αι θυγατερες αυτης

47 και ουδ' ως εν ταις οδοις αυτων επορευθης ουδε κατα τας ανομιας αυτων εποιησας παρα μικρον και υπερκεισαι αυτας εν πασαις ταις οδοις σου

48 ζω εγω λεγει κυριος ει πεποιηκεν σοδομα η αδελφη σου αυτη και αι θυγατερες αυτης ον τροπον εποιησας συ και αι θυγατερες σου

49 πλην τουτο το ανομημα σοδομων της αδελφης σου υπερηφανια εν πλησμονη αρτων και εν ευθηνια οινου εσπαταλων αυτη και αι θυγατερες αυτης τουτο υπηρχεν αυτη και ταις θυγατρασιν αυτης και χειρα πτωχου και πενητος ουκ αντελαμβανοντο

50 και εμεγαλαυχουν και εποιησαν ανομηματα ενωπιον μου και εξηρα αυτας καθως ειδον

51 και σαμαρεια κατα τας ημισεις των αμαρτιων σου ουχ ημαρτεν και επληθυνας τας ανομιας σου υπερ αυτας και εδικαιωσας τας αδελφας σου εν πασαις ταις ανομιαις σου αις εποιησας

52 και συ κομισαι βασανον σου εν η εφθειρας τας αδελφας σου εν ταις αμαρτιαις σου αις ηνομησας υπερ αυτας και εδικαιωσας αυτας υπερ σεαυτην και συ αισχυνθητι και λαβε την ατιμιαν σου εν τω δικαιωσαι σε τας αδελφας σου

53 και αποστρεψω τας αποστροφας αυτων την αποστροφην σοδομων και των θυγατερων αυτης και αποστρεψω την αποστροφην σαμαρειας και των θυγατερων αυτης και αποστρεψω την αποστροφην σου εν μεσω αυτων

54 οπως κομιση την βασανον σου και ατιμωθηση εκ παντων ων εποιησας εν τω σε παροργισαι με

55 και η αδελφη σου σοδομα και αι θυγατερες αυτης αποκατασταθησονται καθως ησαν απ' αρχης και σαμαρεια και αι θυγατερες αυτης αποκατασταθησονται καθως ησαν απ' αρχης και συ και αι θυγατερες σου αποκατασταθησεσθε καθως απ' αρχης ητε

56 και ει μη ην σοδομα η αδελφη σου εις ακοην εν τω στοματι σου εν ταις ημεραις υπερηφανιας σου

57 προ του αποκαλυφθηναι τας κακιας σου ον τροπον νυν ονειδος ει θυγατερων συριας και παντων των κυκλω αυτης θυγατερων αλλοφυλων των περιεχουσων σε κυκλω

58 τας ασεβειας σου και τας ανομιας σου συ κεκομισαι αυτας λεγει κυριος

59 ταδε λεγει κυριος και ποιησω εν σοι καθως εποιησας ως ητιμωσας ταυτα του παραβηναι την διαθηκην μου

60 και μνησθησομαι εγω της διαθηκης μου της μετα σου εν ημεραις νηπιοτητος σου και αναστησω σοι διαθηκην αιωνιον

61 και μνησθηση την οδον σου και εξατιμωθηση εν τω αναλαβειν σε τας αδελφας σου τας πρεσβυτερας σου συν ταις νεωτεραις σου και δωσω αυτας σοι εις οικοδομην και ουκ εκ διαθηκης σου

62 και αναστησω εγω την διαθηκην μου μετα σου και επιγνωση οτι εγω κυριος

63 οπως μνησθης και αισχυνθης και μη η σοι ετι ανοιξαι το στομα σου απο προσωπου της ατιμιας σου εν τω εξιλασκεσθαι με σοι κατα παντα οσα εποιησας λεγει κυριος

   

Bible

 

Jeremiah 19:5

Studie

       

5 και ωκοδομησαν υψηλα τη βααλ του κατακαιειν τους υιους αυτων εν πυρι α ουκ ενετειλαμην ουδε ελαλησα ουδε διενοηθην εν τη καρδια μου

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Explained # 1082

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

1082. And shall eat her flesh, signifies rejection of its evils, which are adulterated goods, and then the manifestation that they were without any good. This is evident from the signification of "flesh," as being the good of the Word and of the church, and in the contrary sense the evil thereof. Here "flesh" means evils, which are adulterated goods. Also from the signification of "to eat," as being to consume, but here to reject wholly, because this is said of the Reformed, who have rejected the works or goods of Babylon, which consist especially in gifts to the idols of their saints, to their sepulchers, also to monasteries, and to the monks themselves, given as offerings for various expiations. It follows that the same words mean also the manifestation that they were without any good, for when spurious and meritorious goods are rejected, which are signified by the "flesh that they should eat," it is then manifest that they are without any good.

[2] "Flesh" has various significations in the Word. It signifies what is man's own [proprium], thus either his good or evil, and from this it signifies the whole man. But in the highest sense it signifies the Lord's Divine Human, and particularly the Divine good of the Divine love that proceeds from Him. That "flesh" signifies the Divine Human as to the good of love is evident in John:

Jesus said, I am the living bread, which cometh down out of heaven; if anyone eat of this bread he shall live forever; and the bread which I will give is My flesh, which I will give for the life of the world. The Jews, therefore, strove one with another, saying, How can this one give His flesh to eat? Jesus therefore said unto them, Verily, verily, I say unto you, except ye eat the flesh of the Son of man, and drink His blood ye shall not have life in yourselves. He that eateth My flesh and drinketh My blood hath eternal life, and I will raise him up at the last day; for My flesh is truly food, and My blood is truly drink. He that eateth My flesh and drinketh My blood abideth in Me and I in him. This is the bread which cometh down out of heaven (John 6:51-58).

It is clearly evident that "flesh" here means the own [proprium] of the Lord's Divine Human, which is the Divine good of the Divine love, and is that which is called in the Holy Supper the body. (That the "body" there, that is, the "flesh," is the Divine good, and the "blood" is the Divine truth, may be seen above, n. 329.) And as "bread and wine" have the same signification as "flesh and blood," "bread" meaning the Divine good, and "wine" the Divine truth, therefore these were commanded in place of flesh and blood.

[3] Divine good from the Lord was signified also by the flesh of the sacrifices that Aaron, his sons, and those who sacrificed, and others who were clean, might eat:

And that this was holy (may be seen in Exodus 12:7-9, 29:31-34; Leviticus 7:15-21; 8:31; Deuteronomy 12:27; 16:4);

Consequently if an unclean person ate of that flesh he would be cut off from his people (Leviticus 7:21).

That those sacrifices were called bread (Leviticus 22:6-7).

That that flesh was called the flesh of holiness (Jeremiah 11:15; Haggai 2:12),

And the flesh of the offering, which was to be upon the table in the Lord's kingdom (Ezekiel 40:43).

The Lord's Divine Human is also called "flesh" in John:

The Word was made flesh, and dwelt among us; and we saw His glory, the glory as of the only-begotten of the Father (John 1:14).

[4] That "flesh" signified also the good with man can be seen from the following passages. In Ezekiel:

I will give them one heart, and I will give a new spirit in the midst of you, and I will take away the heart of stone out of their flesh, and I will give them a heart of flesh (Ezekiel 11:19; 36:26).

"Heart of flesh" means the will and love of good. In David:

O God, Thou art my God, in the morning I seek Thee; my soul thirsteth for Thee; my flesh longeth for Thee in a land of drought and weariness without waters (Psalms 63:1).

In the same:

My soul longeth for the courts of Jehovah; my heart and my flesh cry out unto the living God (Psalms 84:2).

The "flesh" that longeth for Jehovah, and that crieth out unto the living God, signifies man as to good of the will, for the "flesh" of man corresponds to the good or evil of his will, and the "blood" to the truth or falsity of his understanding; here "flesh" means the good of the will, because it longeth for Jehovah and crieth out unto God.

[5] In Job:

I have known my Redeemer, He liveth, and at the last He shall rise upon the dust; and afterwards these things shall be encompassed by my skin, and from my flesh I shall see God (Job 19:25-27).

To see God from one's flesh signifies from one's own voluntary made new by the Lord, and thus good. In Ezekiel:

Upon the bones seen in the midst of the valley, I will put sinews, and I will cause flesh to come up upon them, and I will cover them with skin, and I will give spirit unto them that they may live (Ezekiel 37:6, 8).

Here, too, "flesh" signifies what is one's own [proprium] of the will made new by the Lord, and thus good. What "bones" and the rest signify here may be seen above (n. 418, 419, 665). In Revelation:

Come and gather yourselves together unto the supper of the great God, that ye may eat the flesh of kings, and the flesh of commanders of thousands, and the flesh of the mighty, and the flesh of horses and of them that sit on them, and the flesh of all, free and bond, small and great (Revelation 19:17-18; Ezekiel 39:17-19).

That "flesh" here does not mean flesh but goods of every kind, is clearly evident.

[6] But on the other hand, that "flesh" signifies man's own voluntary, which regarded in itself is evil, is evident from the following passages. In Isaiah:

They shall eat every man the flesh of his own arm (Isaiah 9:20).

In the same:

I will feed thine oppressors with their own flesh (Isaiah 49:26).

In Jeremiah:

I will feed you with the flesh of their sons and with the flesh of their daughters; and they shall eat every man the flesh of his companion (Jeremiah 19:9).

In Zechariah:

The rest shall eat everyone the flesh of another (Zechariah 11:9).

In Moses:

I will chastise you sevenfold for your sins, and ye shall eat the flesh of your sons and the flesh of your daughters (Leviticus 26:28-29).

[7] In Jeremiah:

Cursed is the man who trusteth in man and maketh flesh his arm (Jeremiah 17:5).

Here "flesh" signifies what is man's own [proprium] which in itself is evil; to appropriate this to oneself is signified by eating and feeding upon it. Again, "flesh" signifies what is man's own [proprium] in Matthew:

Jesus said, Blessed art thou, Simon, for flesh and blood hath not revealed it unto thee (Matthew 16:17).

In John:

As many as received, to them gave He power to become sons of God, who were born, not from bloods nor from the will of the flesh, but from God (John 1:12-13).

In Ezekiel:

Jerusalem committed whoredom with the sons of Egypt her neighbors, great in flesh (Ezekiel 16:26).

In Isaiah:

Egypt is man and not God, and his horses are flesh and not spirit (Isaiah 31:3).

In John:

It is the spirit that quickeneth, the flesh profiteth nothing (John 6:63).

In the same:

That which is born of the flesh is flesh, that which is begotten of the spirit is spirit (John 3:6).

In David:

God remembered that they were flesh, a breath that passeth away and returneth not (Psalms 78:39).

The evil of man's will, which is what is his own [proprium] from birth is what is signified in these passages by "flesh"; also by:

The flesh that the sons of Israel lusted after in the desert, and on account of which they were smitten with a great plague, and from which the place was called graves of lust (Numbers 11:4-34).

Moreover, in the Word the expression "all flesh" is frequently used as meaning every man (as in Genesis 6:12, 13, 17, 19; Isaiah 40:5, 6; 49:26; 66:16, 23, 24; Jeremiah 25:31; 32:27; 45:5; Ezekiel 20:48, 21:4, 5; and elsewhere).

(Continuation respecting the Word)

[8] The spiritual by influx presents what is correspondent to itself in the natural, in order that the end may become a cause, and the cause become an effect, and thus the end through the cause may present itself in the effect as visible and sensible. This trine, namely, end, cause, and effect, is given from creation in every heaven. The end is the good of love, the cause is truth from that good, and the effect is use. That which produces is love, and the product therefrom is of love from good by means of truth. The final products, which are in our world, are various, as numerous as the objects are in its three kingdoms of nature, animal, vegetable, and mineral. All products are correspondences.

[9] As this trine, namely, end, cause, and effect, exists in each heaven, there must be in each heaven products that are correspondences, and which in form and aspect are like the objects in the three kingdoms of our earth; from which it is clear that each heaven is like our earth in external appearance, differing only in excellence and beauty according to degrees. Now in order that the Word may be full, that is, may consist of effects in which are a cause and an end, or may consist of uses, in which truth is the cause and good is the end and love is that which produces, it must needs consist of correspondences; and from this it follows that the Word in each heaven is like the Word in our world, differing only in excellence and beauty according to degrees. What this difference is shall be told elsewhere.

  
/ 1232  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org