Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Ezekiel 16

Studie

   

1 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων

2 υιε ανθρωπου διαμαρτυραι τη ιερουσαλημ τας ανομιας αυτης

3 και ερεις ταδε λεγει κυριος τη ιερουσαλημ η ριζα σου και η γενεσις σου εκ γης χανααν ο πατηρ σου αμορραιος και η μητηρ σου χετταια

4 και η γενεσις σου εν η ημερα ετεχθης ουκ εδησαν τους μαστους σου και εν υδατι ουκ ελουσθης ουδε αλι ηλισθης και σπαργανοις ουκ εσπαργανωθης

5 ουδε εφεισατο ο οφθαλμος μου επι σοι του ποιησαι σοι εν εκ παντων τουτων του παθειν τι επι σοι και απερριφης επι προσωπον του πεδιου τη σκολιοτητι της ψυχης σου εν η ημερα ετεχθης

6 και διηλθον επι σε και ειδον σε πεφυρμενην εν τω αιματι σου και ειπα σοι εκ του αιματος σου ζωη

7 πληθυνου καθως η ανατολη του αγρου δεδωκα σε και επληθυνθης και εμεγαλυνθης και εισηλθες εις πολεις πολεων οι μαστοι σου ανωρθωθησαν και η θριξ σου ανετειλεν συ δε ησθα γυμνη και ασχημονουσα

8 και διηλθον δια σου και ειδον σε και ιδου καιρος σου καιρος καταλυοντων και διεπετασα τας πτερυγας μου επι σε και εκαλυψα την ασχημοσυνην σου και ωμοσα σοι και εισηλθον εν διαθηκη μετα σου λεγει κυριος και εγενου μοι

9 και ελουσα σε εν υδατι και απεπλυνα το αιμα σου απο σου και εχρισα σε εν ελαιω

10 και ενεδυσα σε ποικιλα και υπεδησα σε υακινθον και εζωσα σε βυσσω και περιεβαλον σε τριχαπτω

11 και εκοσμησα σε κοσμω και περιεθηκα ψελια περι τας χειρας σου και καθεμα περι τον τραχηλον σου

12 και εδωκα ενωτιον περι τον μυκτηρα σου και τροχισκους επι τα ωτα σου και στεφανον καυχησεως επι την κεφαλην σου

13 και εκοσμηθης χρυσιω και αργυριω και τα περιβολαια σου βυσσινα και τριχαπτα και ποικιλα σεμιδαλιν και ελαιον και μελι εφαγες και εγενου καλη σφοδρα

14 και εξηλθεν σου ονομα εν τοις εθνεσιν εν τω καλλει σου διοτι συντετελεσμενον ην εν ευπρεπεια εν τη ωραιοτητι η εταξα επι σε λεγει κυριος

15 και επεποιθεις εν τω καλλει σου και επορνευσας επι τω ονοματι σου και εξεχεας την πορνειαν σου επι παντα παροδον ο ουκ εσται

16 και ελαβες εκ των ιματιων σου και εποιησας σεαυτη ειδωλα ραπτα και εξεπορνευσας επ' αυτα και ου μη εισελθης ουδε μη γενηται

17 και ελαβες τα σκευη της καυχησεως σου εκ του χρυσιου μου και εκ του αργυριου μου εξ ων εδωκα σοι και εποιησας σεαυτη εικονας αρσενικας και εξεπορνευσας εν αυταις

18 και ελαβες τον ιματισμον τον ποικιλον σου και περιεβαλες αυτα και το ελαιον μου και το θυμιαμα μου εθηκας προ προσωπου αυτων

19 και τους αρτους μου ους εδωκα σοι σεμιδαλιν και ελαιον και μελι εψωμισα σε και εθηκας αυτα προ προσωπου αυτων εις οσμην ευωδιας και εγενετο λεγει κυριος

20 και ελαβες τους υιους σου και τας θυγατερας σου ας εγεννησας και εθυσας αυτα αυτοις εις αναλωσιν ως μικρα εξεπορνευσας

21 και εσφαξας τα τεκνα σου και εδωκας αυτα εν τω αποτροπιαζεσθαι σε εν αυτοις

22 τουτο παρα πασαν την πορνειαν σου και ουκ εμνησθης τας ημερας της νηπιοτητος σου οτε ησθα γυμνη και ασχημονουσα και πεφυρμενη εν τω αιματι σου εζησας

23 και εγενετο μετα πασας τας κακιας σου λεγει κυριος

24 και ωκοδομησας σεαυτη οικημα πορνικον και εποιησας σεαυτη εκθεμα εν παση πλατεια

25 και επ' αρχης πασης οδου ωκοδομησας τα πορνεια σου και ελυμηνω το καλλος σου και διηγαγες τα σκελη σου παντι παροδω και επληθυνας την πορνειαν σου

26 και εξεπορνευσας επι τους υιους αιγυπτου τους ομορουντας σοι τους μεγαλοσαρκους και πολλαχως εξεπορνευσας του παροργισαι με

27 εαν δε εκτεινω την χειρα μου επι σε και εξαρω τα νομιμα σου και παραδωσω σε εις ψυχας μισουντων σε θυγατερας αλλοφυλων τας εκκλινουσας σε εκ της οδου σου ης ησεβησας

28 και εξεπορνευσας επι τας θυγατερας ασσουρ και ουδ' ουτως ενεπλησθης και εξεπορνευσας και ουκ ενεπιπλω

29 και επληθυνας τας διαθηκας σου προς γην χαλδαιων και ουδε εν τουτοις ενεπλησθης

30 τι διαθω την θυγατερα σου λεγει κυριος εν τω ποιησαι σε ταυτα παντα εργα γυναικος πορνης και εξεπορνευσας τρισσως

31 εν ταις θυγατρασιν σου το πορνειον σου ωκοδομησας επι πασης αρχης οδου και την βασιν σου εποιησας εν παση πλατεια και εγενου ως πορνη συναγουσα μισθωματα

32 η γυνη η μοιχωμενη ομοια σοι παρα του ανδρος αυτης λαμβανουσα μισθωματα

33 πασι τοις εκπορνευσασιν αυτην προσεδιδου μισθωματα και συ δεδωκας μισθωματα πασι τοις ερασταις σου και εφορτιζες αυτους του ερχεσθαι προς σε κυκλοθεν εν τη πορνεια σου

34 και εγενετο εν σοι διεστραμμενον παρα τας γυναικας εν τη πορνεια σου και μετα σου πεπορνευκασιν εν τω προσδιδοναι σε μισθωματα και σοι μισθωματα ουκ εδοθη και εγενετο εν σοι διεστραμμενα

35 δια τουτο πορνη ακουε λογον κυριου

36 ταδε λεγει κυριος ανθ' ων εξεχεας τον χαλκον σου και αποκαλυφθησεται η αισχυνη σου εν τη πορνεια σου προς τους εραστας σου και εις παντα τα ενθυμηματα των ανομιων σου και εν τοις αιμασιν των τεκνων σου ων εδωκας αυτοις

37 δια τουτο ιδου εγω επι σε συναγω παντας τους εραστας σου εν οις επεμιγης εν αυτοις και παντας ους ηγαπησας συν πασιν οις εμισεις και συναξω αυτους επι σε κυκλοθεν και αποκαλυψω τας κακιας σου προς αυτους και οψονται πασαν την αισχυνην σου

38 και εκδικησω σε εκδικησει μοιχαλιδος και εκχεουσης αιμα και θησω σε εν αιματι θυμου και ζηλου

39 και παραδωσω σε εις χειρας αυτων και κατασκαψουσιν το πορνειον σου και καθελουσιν την βασιν σου και εκδυσουσιν σε τον ιματισμον σου και λημψονται τα σκευη της καυχησεως σου και αφησουσιν σε γυμνην και ασχημονουσαν

40 και αξουσιν επι σε οχλους και λιθοβολησουσιν σε εν λιθοις και κατασφαξουσιν σε εν τοις ξιφεσιν αυτων

41 και εμπρησουσιν τους οικους σου πυρι και ποιησουσιν εν σοι εκδικησεις ενωπιον γυναικων πολλων και αποστρεψω σε εκ της πορνειας σου και μισθωματα ου μη δως ουκετι

42 και επαφησω τον θυμον μου επι σε και εξαρθησεται ο ζηλος μου εκ σου και αναπαυσομαι και ου μη μεριμνησω ουκετι

43 ανθ' ων ουκ εμνησθης την ημεραν της νηπιοτητος σου και ελυπεις με εν πασι τουτοις και εγω ιδου τας οδους σου εις κεφαλην σου δεδωκα λεγει κυριος και ουτως εποιησας την ασεβειαν επι πασαις ταις ανομιαις σου

44 ταυτα εστιν παντα οσα ειπαν κατα σου εν παραβολη λεγοντες καθως η μητηρ και η θυγατηρ

45 θυγατηρ της μητρος σου συ ει η απωσαμενη τον ανδρα αυτης και τα τεκνα αυτης και αδελφη των αδελφων σου των απωσαμενων τους ανδρας αυτων και τα τεκνα αυτων η μητηρ υμων χετταια και ο πατηρ υμων αμορραιος

46 η αδελφη υμων η πρεσβυτερα σαμαρεια αυτη και αι θυγατερες αυτης η κατοικουσα εξ ευωνυμων σου και η αδελφη σου η νεωτερα σου η κατοικουσα εκ δεξιων σου σοδομα και αι θυγατερες αυτης

47 και ουδ' ως εν ταις οδοις αυτων επορευθης ουδε κατα τας ανομιας αυτων εποιησας παρα μικρον και υπερκεισαι αυτας εν πασαις ταις οδοις σου

48 ζω εγω λεγει κυριος ει πεποιηκεν σοδομα η αδελφη σου αυτη και αι θυγατερες αυτης ον τροπον εποιησας συ και αι θυγατερες σου

49 πλην τουτο το ανομημα σοδομων της αδελφης σου υπερηφανια εν πλησμονη αρτων και εν ευθηνια οινου εσπαταλων αυτη και αι θυγατερες αυτης τουτο υπηρχεν αυτη και ταις θυγατρασιν αυτης και χειρα πτωχου και πενητος ουκ αντελαμβανοντο

50 και εμεγαλαυχουν και εποιησαν ανομηματα ενωπιον μου και εξηρα αυτας καθως ειδον

51 και σαμαρεια κατα τας ημισεις των αμαρτιων σου ουχ ημαρτεν και επληθυνας τας ανομιας σου υπερ αυτας και εδικαιωσας τας αδελφας σου εν πασαις ταις ανομιαις σου αις εποιησας

52 και συ κομισαι βασανον σου εν η εφθειρας τας αδελφας σου εν ταις αμαρτιαις σου αις ηνομησας υπερ αυτας και εδικαιωσας αυτας υπερ σεαυτην και συ αισχυνθητι και λαβε την ατιμιαν σου εν τω δικαιωσαι σε τας αδελφας σου

53 και αποστρεψω τας αποστροφας αυτων την αποστροφην σοδομων και των θυγατερων αυτης και αποστρεψω την αποστροφην σαμαρειας και των θυγατερων αυτης και αποστρεψω την αποστροφην σου εν μεσω αυτων

54 οπως κομιση την βασανον σου και ατιμωθηση εκ παντων ων εποιησας εν τω σε παροργισαι με

55 και η αδελφη σου σοδομα και αι θυγατερες αυτης αποκατασταθησονται καθως ησαν απ' αρχης και σαμαρεια και αι θυγατερες αυτης αποκατασταθησονται καθως ησαν απ' αρχης και συ και αι θυγατερες σου αποκατασταθησεσθε καθως απ' αρχης ητε

56 και ει μη ην σοδομα η αδελφη σου εις ακοην εν τω στοματι σου εν ταις ημεραις υπερηφανιας σου

57 προ του αποκαλυφθηναι τας κακιας σου ον τροπον νυν ονειδος ει θυγατερων συριας και παντων των κυκλω αυτης θυγατερων αλλοφυλων των περιεχουσων σε κυκλω

58 τας ασεβειας σου και τας ανομιας σου συ κεκομισαι αυτας λεγει κυριος

59 ταδε λεγει κυριος και ποιησω εν σοι καθως εποιησας ως ητιμωσας ταυτα του παραβηναι την διαθηκην μου

60 και μνησθησομαι εγω της διαθηκης μου της μετα σου εν ημεραις νηπιοτητος σου και αναστησω σοι διαθηκην αιωνιον

61 και μνησθηση την οδον σου και εξατιμωθηση εν τω αναλαβειν σε τας αδελφας σου τας πρεσβυτερας σου συν ταις νεωτεραις σου και δωσω αυτας σοι εις οικοδομην και ουκ εκ διαθηκης σου

62 και αναστησω εγω την διαθηκην μου μετα σου και επιγνωση οτι εγω κυριος

63 οπως μνησθης και αισχυνθης και μη η σοι ετι ανοιξαι το στομα σου απο προσωπου της ατιμιας σου εν τω εξιλασκεσθαι με σοι κατα παντα οσα εποιησας λεγει κυριος

   

Bible

 

Isaiah 43:27

Studie

       

27 οι πατερες υμων πρωτοι και οι αρχοντες αυτων ηνομησαν εις εμε

Ze Swedenborgových děl

 

Doctrine of the Lord # 64

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 65  
  

64. Jerusalem, in the Word, means the church in respect to doctrine, because the Temple, the Altar, the offering of sacrifices, thus Divine worship itself were there, in the land of Canaan, and nowhere else. The three annual feasts were therefore also celebrated there, and every male throughout the land was commanded to go to them. For that reason Jerusalem symbolizes the church in respect to its worship, and so also the church in respect to its doctrine. For worship is prescribed in doctrine, and is conducted in accordance with it. In addition, the Lord was active in Jerusalem and taught in its Temple, and afterward glorified His humanity there.

Furthermore, in the Word in its spiritual sense a city symbolizes doctrine. The Holy City therefore symbolizes a doctrine of Divine truth from the Lord. 1

[2] That Jerusalem means the church in respect to its doctrine is apparent also from other passages in the Word. For example, from the following:

In Isaiah:

For Zion’s sake I will not keep silent, and for Jerusalem’s sake I will not rest, until her righteousness goes forth as a radiance, and her salvation as a burning lamp. Then the nations shall see your righteousness, and all kings your glory. You shall be called by a new name, which the mouth of Jehovah will utter. You shall also be a crown of beauty in the hand of Jehovah, and a royal diadem in the hand of your God.... ...Jehovah will be well pleased by you, and your land shall be married.... Behold, your salvation is coming; behold, His reward is with Him.... And they shall call them a holy people, the redeemed of Jehovah; and you shall be called a city sought, not forsaken. (Isaiah 62:1-4, 11-12)

This whole chapter deals with the Lord’s advent and a new church to be established by Him. The new church is the one meant by Jerusalem, which will be called “by a new name which the mouth of Jehovah will utter, ” which will be “a crown of beauty in the hand of Jehovah, and a royal diadem in the hand of God, ” by which Jehovah will be “well pleased, ” and which will be called “a city sought, not forsaken.”

This cannot mean the Jerusalem inhabited by Jews when the Lord came into the world, for it was altogether of an opposite character. Rather it deserved to have been called Sodom, as it is in fact called in Revelation 11:8, Isaiah 3:9, Jeremiah 23:14, and Ezekiel 16:46, 48.

[3] Elsewhere in Isaiah:

...behold, I create a new heaven and a new earth; the former shall not be remembered.... ...be glad and rejoice forever in what I create; ...behold, I will create Jerusalem a rejoicing, and her people a joy. I will rejoice over Jerusalem, and be glad over My people.... (Then) the wolf and the lamb shall feed together.... They shall not do harm...in all My holy mountain.... (Isaiah 65:17-19, 25)

The subject in this chapter as well is the Lord’s advent and the church that He will establish — a church that was not established among the inhabitants of Jerusalem, but among surrounding peoples. Consequently it is this church that is meant by Jerusalem, which will be for the Lord a rejoicing, and whose people will be for Him a joy, and where the wolf and the lamb will feed together and not do harm.

Here, too, we are told, as we are in the book of Revelation, that the Lord will create a new heaven and a new earth, where they have a similar meaning. And we are also told that He will create Jerusalem.

[4] Elsewhere in Isaiah:

Awake, awake! Put on your strength, O Zion; put on your beautiful garments, O Jerusalem, the holy city! For the uncircumcised and the unclean shall no longer come into you. Shake yourself from the dust, arise; sit down, O Jerusalem! ...My people shall know My name...in that day, for I am He who speaks. Behold, it is I.... ...Jehovah has comforted His people, He has redeemed Jerusalem. (Isaiah 52:1-2, 6, 9)

In this chapter also the subject is the Lord’s advent and a church to be established by Him. Consequently the Jerusalem into which the uncircumcised and the unclean shall no longer come, and which the Lord has redeemed, means the church; and Jerusalem, the holy city, means the church in respect to its doctrine received from the Lord.

[5] In Zephaniah:

Sing, O daughter of Zion! ...Be glad...with all your heart, O daughter of Jerusalem! ...The King of Israel...is in your midst; fear evil no more.... He will be glad over you with joy, He will rest in your love, He will rejoice over you with jubilation.... ...I will give you fame and praise among all the peoples of the earth.... (Zephaniah 3:14-17, 20)

Here, likewise, the subject is the Lord and the church to be established by Him, over which the King of Israel, namely the Lord, will be glad with joy and rejoice with jubilation, in whose love He will rest, and to whom He will give fame and praise among all the peoples of the earth.

[6] In Isaiah:

Thus said Jehovah, your Redeemer, and He who formed you..., who says to Jerusalem, “You shall be inhabited, ” and to the cities of Judah, “You shall be built.” (Isaiah 44:24, 26)

And in Daniel:

Know and understand that from the going forth of the word to restore and build Jerusalem until Messiah the Prince, there shall be seven weeks.... (Daniel 9:25)

Jerusalem here, too, means the church, as is apparent, since the Lord restored and rebuilt the church, but not Jerusalem, the capital city of the Jews.

[7] Jerusalem means a church established by the Lord in the following places as well.

In Zechariah:

Thus said Jehovah: “I will return to Zion, and dwell in the midst of Jerusalem. (Therefore) Jerusalem shall be called the City of Truth, and the mountain of Jehovah of hosts, the Holy Mountain.” (Zechariah 8:3, cf. 8:20-23)

In Joel:

Then you shall know that I am Jehovah your God, dwelling in Zion, My holy mountain. And Jerusalem shall be holy.... And it will come to pass in that day that the mountains shall drip new wine, and the hills shall flow with milk.... And...shall abide...Jerusalem from generation to generation. (Joel 3:17-20)

In Isaiah:

In that day the offshoot of Jehovah shall be beautiful and glorious.... And it shall come to pass that he who is left in Zion and remains in Jerusalem will be called holy — everyone who is recorded for life in Jerusalem. (Isaiah 4:2-3)

In Micah:

...at the end of days the mountain of Jehovah’s house shall be established on top of the mountains.... For out of Zion the doctrine shall go forth, and the word of Jehovah from Jerusalem.... ...to you...the former kingdom shall come, the kingdom of the daughter of Jerusalem. (Micah 4:1-2, 8)

In Jeremiah:

At that time they shall call Jerusalem the throne of Jehovah, and all the nations shall be gathered..., because of the name of Jehovah, to Jerusalem. No more shall they follow the confirmation of their evil heart. (Jeremiah 3:17)

In Isaiah:

Look upon Zion, the city of our appointed feast; let your eyes behold Jerusalem, a tranquil home, a tabernacle that will not go away. Its stakes will never be removed, nor will any of its cords be torn away. (Isaiah 33:20)

And so on also elsewhere, as in Isaiah 24:23, 37:32, 66:10-14; Zechariah 12:3, 6, 8-10, 14:8, 11-12, 21; Malachi 3:2, 4; Psalms 122:1-7, 137:4-6.

[8] Jerusalem in these places means a church which the Lord will establish, and also one that He has established, and not the Jerusalem in the land of Canaan inhabited by Jews; and this can be seen as well from places in the Word where we are told that it has been utterly ruined, or that it will be destroyed. As, for example, in Jeremiah 5:1, 6:6-7, 7:17-18ff, 8:6-8ff, 9:11-12, 14ff, 13:9-10, 14, 14:16; Lamentations 1:8-9, 17; Ezekiel 4:1-17, 5:9-17, 12:18-19, 15:6-8, 16:1-63, 23:1-49; Matthew 23:37, 39; Luke 19:41-44, 21:20-22, 23:28-30. And many other places.

Poznámky pod čarou:

1. [Swedenborg’s Footnote] To be shown that a city in the Word symbolizes the doctrine of a church and its religion, see the Arcana Coelestia (The Secrets of Heaven), nos. 402, 2449, 2943, 3216, 4492, 4493. That the gate of a city symbolizes the doctrine by which one enters the church, nos. 2943, 4477, 4478. That the elders therefore sat at the gate of the city in judgment, ibid. That to go out of the gate is to depart from the doctrine, nos. 4492, 4493. That representational cities and palaces in heaven appear when angels are engaged in discussing doctrinal matters, no. 3216 there.

  
/ 65  
  

Published by the General Church of the New Jerusalem, 1100 Cathedral Road, Bryn Athyn, Pennsylvania 19009, U.S.A. A translation of Doctrina Novae Hierosolymae de Domino, by Emanuel Swedenborg, 1688-1772. Translated from the Original Latin by N. Bruce Rogers. ISBN 9780945003687, Library of Congress Control Number: 2013954074.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org