Bible

 

Exodus 8

Studie

   

1 ειπεν δε κυριος προς μωυσην ειπον ααρων τω αδελφω σου εκτεινον τη χειρι την ραβδον σου επι τους ποταμους και επι τας διωρυγας και επι τα ελη και αναγαγε τους βατραχους

2 και εξετεινεν ααρων την χειρα επι τα υδατα αιγυπτου και ανηγαγεν τους βατραχους και ανεβιβασθη ο βατραχος και εκαλυψεν την γην αιγυπτου

3 εποιησαν δε ωσαυτως και οι επαοιδοι των αιγυπτιων ταις φαρμακειαις αυτων και ανηγαγον τους βατραχους επι γην αιγυπτου

4 και εκαλεσεν φαραω μωυσην και ααρων και ειπεν ευξασθε περι εμου προς κυριον και περιελετω τους βατραχους απ' εμου και απο του εμου λαου και εξαποστελω τον λαον και θυσωσιν κυριω

5 ειπεν δε μωυσης προς φαραω ταξαι προς με ποτε ευξωμαι περι σου και περι των θεραποντων σου και περι του λαου σου αφανισαι τους βατραχους απο σου και απο του λαου σου και εκ των οικιων υμων πλην εν τω ποταμω υπολειφθησονται

6 ο δε ειπεν εις αυριον ειπεν ουν ως ειρηκας ινα ειδης οτι ουκ εστιν αλλος πλην κυριου

7 και περιαιρεθησονται οι βατραχοι απο σου και εκ των οικιων υμων και εκ των επαυλεων και απο των θεραποντων σου και απο του λαου σου πλην εν τω ποταμω υπολειφθησονται

8 εξηλθεν δε μωυσης και ααρων απο φαραω και εβοησεν μωυσης προς κυριον περι του ορισμου των βατραχων ως εταξατο φαραω

9 εποιησεν δε κυριος καθαπερ ειπεν μωυσης και ετελευτησαν οι βατραχοι εκ των οικιων και εκ των επαυλεων και εκ των αγρων

10 και συνηγαγον αυτους θιμωνιας θιμωνιας και ωζεσεν η γη

11 ιδων δε φαραω οτι γεγονεν αναψυξις εβαρυνθη η καρδια αυτου και ουκ εισηκουσεν αυτων καθαπερ ελαλησεν κυριος

12 ειπεν δε κυριος προς μωυσην ειπον ααρων εκτεινον τη χειρι την ραβδον σου και παταξον το χωμα της γης και εσονται σκνιφες εν τε τοις ανθρωποις και εν τοις τετραποσιν και εν παση γη αιγυπτου

13 εξετεινεν ουν ααρων τη χειρι την ραβδον και επαταξεν το χωμα της γης και εγενοντο οι σκνιφες εν τε τοις ανθρωποις και εν τοις τετραποσιν και εν παντι χωματι της γης εγενοντο οι σκνιφες εν παση γη αιγυπτου

14 εποιησαν δε ωσαυτως και οι επαοιδοι ταις φαρμακειαις αυτων εξαγαγειν τον σκνιφα και ουκ ηδυναντο και εγενοντο οι σκνιφες εν τοις ανθρωποις και εν τοις τετραποσιν

15 ειπαν ουν οι επαοιδοι τω φαραω δακτυλος θεου εστιν τουτο και εσκληρυνθη η καρδια φαραω και ουκ εισηκουσεν αυτων καθαπερ ελαλησεν κυριος

16 ειπεν δε κυριος προς μωυσην ορθρισον το πρωι και στηθι εναντιον φαραω και ιδου αυτος εξελευσεται επι το υδωρ και ερεις προς αυτον ταδε λεγει κυριος εξαποστειλον τον λαον μου ινα μοι λατρευσωσιν εν τη ερημω

17 εαν δε μη βουλη εξαποστειλαι τον λαον μου ιδου εγω επαποστελλω επι σε και επι τους θεραποντας σου και επι τον λαον σου και επι τους οικους υμων κυνομυιαν και πλησθησονται αι οικιαι των αιγυπτιων της κυνομυιης και εις την γην εφ' ης εισιν επ' αυτης

18 και παραδοξασω εν τη ημερα εκεινη την γην γεσεμ εφ' ης ο λαος μου επεστιν επ' αυτης εφ' ης ουκ εσται εκει η κυνομυια ινα ειδης οτι εγω ειμι κυριος ο κυριος πασης της γης

19 και δωσω διαστολην ανα μεσον του εμου λαου και ανα μεσον του σου λαου εν δε τη αυριον εσται το σημειον τουτο επι της γης

20 εποιησεν δε κυριος ουτως και παρεγενετο η κυνομυια πληθος εις τους οικους φαραω και εις τους οικους των θεραποντων αυτου και εις πασαν την γην αιγυπτου και εξωλεθρευθη η γη απο της κυνομυιης

21 εκαλεσεν δε φαραω μωυσην και ααρων λεγων ελθοντες θυσατε τω θεω υμων εν τη γη

22 και ειπεν μωυσης ου δυνατον γενεσθαι ουτως τα γαρ βδελυγματα των αιγυπτιων θυσομεν κυριω τω θεω ημων εαν γαρ θυσωμεν τα βδελυγματα των αιγυπτιων εναντιον αυτων λιθοβοληθησομεθα

23 οδον τριων ημερων πορευσομεθα εις την ερημον και θυσομεν κυριω τω θεω ημων καθαπερ ειπεν ημιν

24 και ειπεν φαραω εγω αποστελλω υμας και θυσατε κυριω τω θεω υμων εν τη ερημω αλλ' ου μακραν αποτενειτε πορευθηναι ευξασθε ουν περι εμου προς κυριον

25 ειπεν δε μωυσης οδε εγω εξελευσομαι απο σου και ευξομαι προς τον θεον και απελευσεται η κυνομυια απο σου και απο των θεραποντων σου και του λαου σου αυριον μη προσθης ετι φαραω εξαπατησαι του μη εξαποστειλαι τον λαον θυσαι κυριω

26 εξηλθεν δε μωυσης απο φαραω και ηυξατο προς τον θεον

27 εποιησεν δε κυριος καθαπερ ειπεν μωυσης και περιειλεν την κυνομυιαν απο φαραω και των θεραποντων αυτου και του λαου αυτου και ου κατελειφθη ουδεμια

28 και εβαρυνεν φαραω την καρδιαν αυτου και επι του καιρου τουτου και ουκ ηθελησεν εξαποστειλαι τον λαον

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 7442

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

7442. And the houses of the Egyptians shall be filled with the noisome fly, and also the land whereon they are. That this signifies that the falsities of malevolence will take possession of all things of the natural mind, is evident from the signification of “filling,” as being to take possession of; from the signification of “the house of the Egyptians,” as being the interiors of the natural mind (of which above, n. 7407); from the signification of “the noisome fly,” as being falsities of malevolence ((7441) of which just above, n. 7441); and from the signification of “the land of Egypt,” as being the natural mind in general (see n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301).

[2] How it is that the interiors also of the natural mind shall be taken possession of by the falsities of evil which are in the outermost parts of this mind, must be briefly told. The things that flow in with man through heaven from the Lord, flow into his interiors, and advance down to the ultimates or outermost parts, and there they are presented to man in a sensible form, consequently they flow down into the sensuous, and through this into the things of the body. If the sensuous has been filled with phantasies from fallacies and appearances, and especially if it has been filled with phantasies from falsities, then the truths which flow in are there turned into similar things, for they are received there according to the form that is induced on them (see n. 7343). Insofar also as truths are turned into falsities, so far the interiors through which they pass are closed, and at last there is no opening beyond that which is necessary for a sufficient transflux to confer the faculty of reasoning, and of confirming evils by means of falsities.

[3] Such being the case with man, it must needs be that while he is being regenerated his natural must be regenerated down to the sensuous; for unless this is regenerated, there is no reception of truth and good, because, as before said, the inflowing truth is there perverted, and then the interiors are closed. And therefore when the exteriors have been regenerated, the whole man has been regenerated, as was signified by the Lord’s words to Peter when He washed his feet:

Simon Peter said unto Him, Lord, wash Thou not my feet only, but also my hands and my head. Jesus said to him, He that hath been bathed needeth not save to have his feet washed, and is clean every whit (John 13:9-10);

by the “feet” are signified natural things (n. 2162, 3761, 3986, 4280, 4938-4952); by “washing” is signified purifying (n. 3147, 5954); by “hands” are signified the interiors of the natural; and by the “head” spiritual things; hence is plain what is meant by “him that hath been bathed needing only to have his feet washed, and being clean every whit,” namely, that a man has already been regenerated when he has been regenerated also in respect to the exteriors that belong to the natural. When therefore man has been regenerated also in respect to the natural, then all things therein have been made subordinate to the more interior things; and when these flow in there, they flow as into their generals, by which they present themselves to man in a sensible form. When this is the case with a man, he sensibly feels the affection of the truth that is of faith, and the affection of the good that is of charity.

[4] But the sensuous itself, which is the ultimate of the natural, can with difficulty be regenerated, because it has been filled with material ideas from things earthly, bodily, and worldly. Therefore the man who is being regenerated, especially at this day, is not regenerated as to the sensuous, but as to the natural which is next above the sensuous, to which he is elevated by the Lord from the sensuous, when he is thinking about the truths and goods of faith. The man who is being regenerated by the Lord is endowed with the capacity of elevation from the sensuous. With respect to the nature of the sensuous, and the elevation of the thought above it, see n. 5084, 5089, 5094, 5125, 5128, 5767, 6183, 6201, 6310, 6311, 6313, 6314, 6316, 6318, 6564, 6598, 6612, 6614, 6622, 6624, 6844, 6845, 6948, 6949.)

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.