Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Exodus 20

Studie

   

1 και ελαλησεν κυριος παντας τους λογους τουτους λεγων

2 εγω ειμι κυριος ο θεος σου οστις εξηγαγον σε εκ γης αιγυπτου εξ οικου δουλειας

3 ουκ εσονται σοι θεοι ετεροι πλην εμου

4 ου ποιησεις σεαυτω ειδωλον ουδε παντος ομοιωμα οσα εν τω ουρανω ανω και οσα εν τη γη κατω και οσα εν τοις υδασιν υποκατω της γης

5 ου προσκυνησεις αυτοις ουδε μη λατρευσης αυτοις εγω γαρ ειμι κυριος ο θεος σου θεος ζηλωτης αποδιδους αμαρτιας πατερων επι τεκνα εως τριτης και τεταρτης γενεας τοις μισουσιν με

6 και ποιων ελεος εις χιλιαδας τοις αγαπωσιν με και τοις φυλασσουσιν τα προσταγματα μου

7 ου λημψη το ονομα κυριου του θεου σου επι ματαιω ου γαρ μη καθαριση κυριος τον λαμβανοντα το ονομα αυτου επι ματαιω

8 μνησθητι την ημεραν των σαββατων αγιαζειν αυτην

9 εξ ημερας εργα και ποιησεις παντα τα εργα σου

10 τη δε ημερα τη εβδομη σαββατα κυριω τω θεω σου ου ποιησεις εν αυτη παν εργον συ και ο υιος σου και η θυγατηρ σου ο παις σου και η παιδισκη σου ο βους σου και το υποζυγιον σου και παν κτηνος σου και ο προσηλυτος ο παροικων εν σοι

11 εν γαρ εξ ημεραις εποιησεν κυριος τον ουρανον και την γην και την θαλασσαν και παντα τα εν αυτοις και κατεπαυσεν τη ημερα τη εβδομη δια τουτο ευλογησεν κυριος την ημεραν την εβδομην και ηγιασεν αυτην

12 τιμα τον πατερα σου και την μητερα ινα ευ σοι γενηται και ινα μακροχρονιος γενη επι της γης της αγαθης ης κυριος ο θεος σου διδωσιν σοι

13 ου μοιχευσεις

14 ου κλεψεις

15 ου φονευσεις

16 ου ψευδομαρτυρησεις κατα του πλησιον σου μαρτυριαν ψευδη

17 ουκ επιθυμησεις την γυναικα του πλησιον σου ουκ επιθυμησεις την οικιαν του πλησιον σου ουτε τον αγρον αυτου ουτε τον παιδα αυτου ουτε την παιδισκην αυτου ουτε του βοος αυτου ουτε του υποζυγιου αυτου ουτε παντος κτηνους αυτου ουτε οσα τω πλησιον σου εστιν

18 και πας ο λαος εωρα την φωνην και τας λαμπαδας και την φωνην της σαλπιγγος και το ορος το καπνιζον φοβηθεντες δε πας ο λαος εστησαν μακροθεν

19 και ειπαν προς μωυσην λαλησον συ ημιν και μη λαλειτω προς ημας ο θεος μηποτε αποθανωμεν

20 και λεγει αυτοις μωυσης θαρσειτε ενεκεν γαρ του πειρασαι υμας παρεγενηθη ο θεος προς υμας οπως αν γενηται ο φοβος αυτου εν υμιν ινα μη αμαρτανητε

21 ειστηκει δε ο λαος μακροθεν μωυσης δε εισηλθεν εις τον γνοφον ου ην ο θεος

22 ειπεν δε κυριος προς μωυσην ταδε ερεις τω οικω ιακωβ και αναγγελεις τοις υιοις ισραηλ υμεις εωρακατε οτι εκ του ουρανου λελαληκα προς υμας

23 ου ποιησετε εαυτοις θεους αργυρους και θεους χρυσους ου ποιησετε υμιν αυτοις

24 θυσιαστηριον εκ γης ποιησετε μοι και θυσετε επ' αυτου τα ολοκαυτωματα και τα σωτηρια υμων τα προβατα και τους μοσχους υμων εν παντι τοπω ου εαν επονομασω το ονομα μου εκει και ηξω προς σε και ευλογησω σε

25 εαν δε θυσιαστηριον εκ λιθων ποιης μοι ουκ οικοδομησεις αυτους τμητους το γαρ εγχειριδιον σου επιβεβληκας επ' αυτους και μεμιανται

26 ουκ αναβηση εν αναβαθμισιν επι το θυσιαστηριον μου οπως αν μη αποκαλυψης την ασχημοσυνην σου επ' αυτου

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Explained # 1019

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

1019. (Verse 19) And the great city was divided into three parts. That this signifies that everything of the doctrine of truth from the Word was dissipated, is evident from the signification of a city, as denoting doctrine (concerning which see n. 223). The reason why all things of doctrine from the Word are denoted is, that it is called a great city. And the reason why everything of the doctrine of truth is denoted is, that it follows that the cities of the nations fell, whereby are signified everything of the doctrine of good; for doctrine treats of the truths that are predicated of faith, and of goods that are predicated of love. Therefore is it said, the doctrine of truth and the doctrine of good. It is also evident from the signification of being divided into three parts, as denoting to be dissipated. The reason why being divided into three parts denotes to be dissipated is, that three signifies all, whole, and full; and when these are divided, dissipation follows. That three signifies all, whole, and full, and is said of truths, may be seen above (n. 532). The same is signified by being divided into three parts in Ezekiel (5:2).

[2] The explanation of the Eighth Precept of the Decalogue, "Thou shalt not bear false witness," now follows.

By bearing false witness, in the proximate sense, is signified to lie against the neighbour by accusing him falsely. But, in the internal sense, to call what is just unjust, and what is unjust just, and to confirm it by falsities is signified; and, in the inmost sense, to falsify the truth and good of the Word is signified; and, on the other hand, to verify the falsity of doctrine, by confirming it by fallacies, appearances, fictions, scientifics, falsely applied, sophisms and similar things. Such confirmations, and the persuasions resulting therefrom, are false testimonies, for they are false declarations.

It is therefore evident that not only the false witness before a judge is here meant, but also the judge himself who makes what is just unjust, and the reverse, in perverting the right; for he equally with the witness himself acts the part of a false witness. Also every man who causes what is straight to appear crooked, and what is crooked to appear straight. The same is the case with the prelate who falsifies the truth of the Word, and perverts the good thereof. In a word, every falsification of truth, as well spiritual as moral and civil done from an evil heart, is false witness.

  
/ 1232  
  

Translation by Isaiah Tansley. Many thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org