Bible

 

Exodus 2

Studie

   

1 ην δε τις εκ της φυλης λευι ος ελαβεν των θυγατερων λευι και εσχεν αυτην

2 και εν γαστρι ελαβεν και ετεκεν αρσεν ιδοντες δε αυτο αστειον εσκεπασαν αυτο μηνας τρεις

3 επει δε ουκ ηδυναντο αυτο ετι κρυπτειν ελαβεν αυτω η μητηρ αυτου θιβιν και κατεχρισεν αυτην ασφαλτοπισση και ενεβαλεν το παιδιον εις αυτην και εθηκεν αυτην εις το ελος παρα τον ποταμον

4 και κατεσκοπευεν η αδελφη αυτου μακροθεν μαθειν τι το αποβησομενον αυτω

5 κατεβη δε η θυγατηρ φαραω λουσασθαι επι τον ποταμον και αι αβραι αυτης παρεπορευοντο παρα τον ποταμον και ιδουσα την θιβιν εν τω ελει αποστειλασα την αβραν ανειλατο αυτην

6 ανοιξασα δε ορα παιδιον κλαιον εν τη θιβει και εφεισατο αυτου η θυγατηρ φαραω και εφη απο των παιδιων των εβραιων τουτο

7 και ειπεν η αδελφη αυτου τη θυγατρι φαραω θελεις καλεσω σοι γυναικα τροφευουσαν εκ των εβραιων και θηλασει σοι το παιδιον

8 η δε ειπεν αυτη η θυγατηρ φαραω πορευου ελθουσα δε η νεανις εκαλεσεν την μητερα του παιδιου

9 ειπεν δε προς αυτην η θυγατηρ φαραω διατηρησον μοι το παιδιον τουτο και θηλασον μοι αυτο εγω δε δωσω σοι τον μισθον ελαβεν δε η γυνη το παιδιον και εθηλαζεν αυτο

10 αδρυνθεντος δε του παιδιου εισηγαγεν αυτο προς την θυγατερα φαραω και εγενηθη αυτη εις υιον επωνομασεν δε το ονομα αυτου μωυσην λεγουσα εκ του υδατος αυτον ανειλομην

11 εγενετο δε εν ταις ημεραις ταις πολλαις εκειναις μεγας γενομενος μωυσης εξηλθεν προς τους αδελφους αυτου τους υιους ισραηλ κατανοησας δε τον πονον αυτων ορα ανθρωπον αιγυπτιον τυπτοντα τινα εβραιον των εαυτου αδελφων των υιων ισραηλ

12 περιβλεψαμενος δε ωδε και ωδε ουχ ορα ουδενα και παταξας τον αιγυπτιον εκρυψεν αυτον εν τη αμμω

13 εξελθων δε τη ημερα τη δευτερα ορα δυο ανδρας εβραιους διαπληκτιζομενους και λεγει τω αδικουντι δια τι συ τυπτεις τον πλησιον

14 ο δε ειπεν τις σε κατεστησεν αρχοντα και δικαστην εφ' ημων μη ανελειν με συ θελεις ον τροπον ανειλες εχθες τον αιγυπτιον εφοβηθη δε μωυσης και ειπεν ει ουτως εμφανες γεγονεν το ρημα τουτο

15 ηκουσεν δε φαραω το ρημα τουτο και εζητει ανελειν μωυσην ανεχωρησεν δε μωυσης απο προσωπου φαραω και ωκησεν εν γη μαδιαμ ελθων δε εις γην μαδιαμ εκαθισεν επι του φρεατος

16 τω δε ιερει μαδιαμ ησαν επτα θυγατερες ποιμαινουσαι τα προβατα του πατρος αυτων ιοθορ παραγενομεναι δε ηντλουν εως επλησαν τας δεξαμενας ποτισαι τα προβατα του πατρος αυτων ιοθορ

17 παραγενομενοι δε οι ποιμενες εξεβαλον αυτας αναστας δε μωυσης ερρυσατο αυτας και ηντλησεν αυταις και εποτισεν τα προβατα αυτων

18 παρεγενοντο δε προς ραγουηλ τον πατερα αυτων ο δε ειπεν αυταις τι οτι εταχυνατε του παραγενεσθαι σημερον

19 αι δε ειπαν ανθρωπος αιγυπτιος ερρυσατο ημας απο των ποιμενων και ηντλησεν ημιν και εποτισεν τα προβατα ημων

20 ο δε ειπεν ταις θυγατρασιν αυτου και που εστι και ινα τι ουτως καταλελοιπατε τον ανθρωπον καλεσατε ουν αυτον οπως φαγη αρτον

21 κατωκισθη δε μωυσης παρα τω ανθρωπω και εξεδοτο σεπφωραν την θυγατερα αυτου μωυση γυναικα

22 εν γαστρι δε λαβουσα η γυνη ετεκεν υιον και επωνομασεν μωυσης το ονομα αυτου γηρσαμ λεγων οτι παροικος ειμι εν γη αλλοτρια

23 μετα δε τας ημερας τας πολλας εκεινας ετελευτησεν ο βασιλευς αιγυπτου και κατεστεναξαν οι υιοι ισραηλ απο των εργων και ανεβοησαν και ανεβη η βοη αυτων προς τον θεον απο των εργων

24 και εισηκουσεν ο θεος τον στεναγμον αυτων και εμνησθη ο θεος της διαθηκης αυτου της προς αβρααμ και ισαακ και ιακωβ

25 και επειδεν ο θεος τους υιους ισραηλ και εγνωσθη αυτοις

   

Bible

 

Psalms 105:8

Studie

       

8 He hath remembered his covenant for ever, the word which he commanded to a thousand generations.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 6716

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

6716. 'A man from the house of Levi went' means truth which has its origin in good. This is clear from the meaning of 'a man as truth, dealt with in 3134; from the meaning of being 'from the house' as the origin; and from the representation of 'Levi' as good. In the highest sense 'Levi' represents Divine Love, dealt with in 3875, and in the internal sense spiritual love, 3875, 4497, 4502, 4503; and since he represents love, he represents good, because all good comes from love. As regards truth which has its origin in good, meant here by 'a man from the house of Levi', it should be recognized that the verses which follow deal in the highest sense with the Lord, with the way in which His Human became the law of God, that is, real Truth. It is well known that the Lord was born like anyone else and that when He was a young child he learned to talk like any other young child, after which He grew in knowledge, and also in intelligence and wisdom.

[2] From this it is evident that His Human was not Divine when He was born but that He made it Divine by His own power. He made it Divine by His own power because He had been conceived from Jehovah, as a result of which the inmost core of His life was Jehovah Himself. For the inmost core of anyone's life, called the soul, is derived from the father, whereas that which clothes what is inmost, called the body, is derived from the mother. The inmost core of life derived from the father is constantly flowing into and having an effect on the external derived from the mother, endeavouring even in the womb to make it similar to itself. This may be recognized in the fact that children are born with their father's disposition, and sometimes grandchildren and great grandchildren with their grandfather's and great grandfather's disposition. The reason for this is that the soul, which is derived from the father, constantly wishes to make the external derived from the mother similar to itself and an image of itself.

[3] Seeing that this is what goes on with man, one may recognize that it was what went on especially with the Lord. The inmost part of Him was the Divine Itself because it was Jehovah Himself, for He was Jehovah's only-begotten Son. And since that inmost part was the Divine Itself, how, more so than with any man, could the Divine fail to make the external derived from the mother an image of itself, that is, similar to itself, so that the Human - the external, derived from the mother - would be made Divine? This He accomplished by His own power because the Divine, which was the Inmost by which He had an effect on His Human, was His in the same way as a person's soul, which is the inmost part of him, belongs to that person. And because the progress which the Lord made conformed to Divine order, He made His Human, while He was in the world, to be Divine Truth; but after that, when He was fully glorified, He made it to be Divine Good, and so one with Jehovah.

[4] How this was accomplished is what is described in the highest sense of the present chapter. But since the contents of the highest sense, which all have to do with the Lord, surpass human understanding, let what follows be an explanation of the things contained in the internal sense of the chapter. These have to do with the beginnings and the succeeding states of God's truth with a member of the Church, that is, with a person who is being regenerated, 6713, 6714. The reason why these are the things contained in the internal sense is that human regeneration is an image of the glorification of the Lord's Human, see 3138, 3212, 3245, 3246, 3296, 3490, 4402, 5688.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.