Bible

 

Exodus 13

Studie

   

1 ειπεν δε κυριος προς μωυσην λεγων

2 αγιασον μοι παν πρωτοτοκον πρωτογενες διανοιγον πασαν μητραν εν τοις υιοις ισραηλ απο ανθρωπου εως κτηνους εμοι εστιν

3 ειπεν δε μωυσης προς τον λαον μνημονευετε την ημεραν ταυτην εν η εξηλθατε εκ γης αιγυπτου εξ οικου δουλειας εν γαρ χειρι κραταια εξηγαγεν υμας κυριος εντευθεν και ου βρωθησεται ζυμη

4 εν γαρ τη σημερον υμεις εκπορευεσθε εν μηνι των νεων

5 και εσται ηνικα εαν εισαγαγη σε κυριος ο θεος σου εις την γην των χαναναιων και χετταιων και ευαιων και γεργεσαιων και αμορραιων και φερεζαιων και ιεβουσαιων ην ωμοσεν τοις πατρασιν σου δουναι σοι γην ρεουσαν γαλα και μελι και ποιησεις την λατρειαν ταυτην εν τω μηνι τουτω

6 εξ ημερας εδεσθε αζυμα τη δε ημερα τη εβδομη εορτη κυριου

7 αζυμα εδεσθε τας επτα ημερας ουκ οφθησεται σοι ζυμωτον ουδε εσται σοι ζυμη εν πασιν τοις οριοις σου

8 και αναγγελεις τω υιω σου εν τη ημερα εκεινη λεγων δια τουτο εποιησεν κυριος ο θεος μοι ως εξεπορευομην εξ αιγυπτου

9 και εσται σοι σημειον επι της χειρος σου και μνημοσυνον προ οφθαλμων σου οπως αν γενηται ο νομος κυριου εν τω στοματι σου εν γαρ χειρι κραταια εξηγαγεν σε κυριος ο θεος εξ αιγυπτου

10 και φυλαξεσθε τον νομον τουτον κατα καιρους ωρων αφ' ημερων εις ημερας

11 και εσται ως αν εισαγαγη σε κυριος ο θεος σου εις την γην των χαναναιων ον τροπον ωμοσεν τοις πατρασιν σου και δωσει σοι αυτην

12 και αφελεις παν διανοιγον μητραν τα αρσενικα τω κυριω παν διανοιγον μητραν εκ των βουκολιων η εν τοις κτηνεσιν σου οσα εαν γενηται σοι τα αρσενικα αγιασεις τω κυριω

13 παν διανοιγον μητραν ονου αλλαξεις προβατω εαν δε μη αλλαξης λυτρωση αυτο παν πρωτοτοκον ανθρωπου των υιων σου λυτρωση

14 εαν δε ερωτηση σε ο υιος σου μετα ταυτα λεγων τι τουτο και ερεις αυτω οτι εν χειρι κραταια εξηγαγεν ημας κυριος εκ γης αιγυπτου εξ οικου δουλειας

15 ηνικα δε εσκληρυνεν φαραω εξαποστειλαι ημας απεκτεινεν παν πρωτοτοκον εν γη αιγυπτω απο πρωτοτοκων ανθρωπων εως πρωτοτοκων κτηνων δια τουτο εγω θυω τω κυριω παν διανοιγον μητραν τα αρσενικα και παν πρωτοτοκον των υιων μου λυτρωσομαι

16 και εσται εις σημειον επι της χειρος σου και ασαλευτον προ οφθαλμων σου εν γαρ χειρι κραταια εξηγαγεν σε κυριος εξ αιγυπτου

17 ως δε εξαπεστειλεν φαραω τον λαον ουχ ωδηγησεν αυτους ο θεος οδον γης φυλιστιιμ οτι εγγυς ην ειπεν γαρ ο θεος μηποτε μεταμεληση τω λαω ιδοντι πολεμον και αποστρεψη εις αιγυπτον

18 και εκυκλωσεν ο θεος τον λαον οδον την εις την ερημον εις την ερυθραν θαλασσαν πεμπτη δε γενεα ανεβησαν οι υιοι ισραηλ εκ γης αιγυπτου

19 και ελαβεν μωυσης τα οστα ιωσηφ μεθ' εαυτου ορκω γαρ ωρκισεν ιωσηφ τους υιους ισραηλ λεγων επισκοπη επισκεψεται υμας κυριος και συνανοισετε μου τα οστα εντευθεν μεθ' υμων

20 εξαραντες δε οι υιοι ισραηλ εκ σοκχωθ εστρατοπεδευσαν εν οθομ παρα την ερημον

21 ο δε θεος ηγειτο αυτων ημερας μεν εν στυλω νεφελης δειξαι αυτοις την οδον την δε νυκτα εν στυλω πυρος

22 ουκ εξελιπεν ο στυλος της νεφελης ημερας και ο στυλος του πυρος νυκτος εναντιον παντος του λαου

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8098

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8098. And God led the people about, by the way of the wilderness. That this signifies that under the Divine auspices they were brought to confirm the truths and goods of faith through temptations, is evident from the signification of “God led,” as being Providence (see n. 8093), or what is the same, the Divine auspices, and from the signification of “the way of the wilderness,” as being to undergo temptations, thus to confirm the truths and goods of faith, for they are confirmed by temptations. By “wilderness” is signified where there is what is uninhabited and uncultivated (see n. 2708), in the spiritual sense, where are no good and truth, and also where truth is not yet conjoined with good. Thus by “wilderness” is signified the state of those with whom conjunction will be effected; and as conjunction is not effected except through temptations, these also are signified, but only when the number “forty” is added, whether “forty years,” or “forty months,” or “forty days;” for “forty” signifies temptations and their duration, whatever this may be (n. 730, 862, 2272, 2273). These things are signified by the sojournings of the sons of Israel in the wilderness forty years; moreover the temptations which they underwent are described. That they were led into the wilderness in order that they might undergo these temptations and might thus represent them, is clear from these words in Moses:

Thou shalt remember all the way in which Jehovah thy God hath led thee these forty years in the wilderness, to afflict thee, to tempt thee, to know what was in thy heart. He fed thee in the wilderness with manna, which thy fathers knew not, to afflict thee, and to tempt thee, to do thee good in thy future time (Deuteronomy 8:2, 6).

As by “forty” were signified temptations and their duration, and by the “wilderness” the state of those who undergo them, therefore when the Lord was tempted, He also went out into the wilderness, and was there forty days (Matthew 4:1-2, seq.; Luke 4:1-2, seq.; Mark 1:12-13).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.