Bible

 

Matthaeus 13

Studie

   

1 In illo die exiens Jesus de domo, sedebat secus mare.

2 Et congregatæ sunt ad eum turbæ multæ, ita ut naviculam ascendens sederet : et omnis turba stabat in littore,

3 et locutus est eis multa in parabolis, dicens : Ecce exiit qui seminat, seminare.

4 Et dum seminat, quædam ceciderunt secus viam, et venerunt volucres cæli, et comederunt ea.

5 Alia autem ceciderunt in petrosa, ubi non habebant terram multam : et continuo exorta sunt, quia non habebant altitudinem terræ :

6 sole autem orto æstuaverunt ; et quia non habebant radicem, aruerunt.

7 Alia autem ceciderunt in spinas : et creverunt spinæ, et suffocaverunt ea.

8 Alia autem ceciderunt in terram bonam : et dabant fructum, aliud centesimum, aliud sexagesimum, aliud trigesimum.

9 Qui habet aures audiendi, audiat.

10 Et accedentes discipuli dixerunt ei : Quare in parabolis loqueris eis ?

11 Qui respondens, ait illis : Quia vobis datum est nosse mysteria regni cælorum : illis autem non est datum.

12 Qui enim habet, dabitur ei, et abundabit : qui autem non habet, et quod habet auferetur ab eo.

13 Ideo in parabolis loquor eis : quia videntes non vident, et audientes non audiunt, neque intelligunt.

14 Et adimpletur in eis prophetia Isaiæ, dicentis : Auditu audietis, et non intelligetis : et videntes videbitis, et non videbitis.

15 Incrassatum est enim cor populi hujus, et auribus graviter audierunt, et oculos suos clauserunt : nequando videant oculis, et auribus audiant, et corde intelligant, et convertantur, et sanem eos.

16 Vestri autem beati oculi quia vident, et aures vestræ quia audiunt.

17 Amen quippe dico vobis, quia multi prophetæ et justi cupierunt videre quæ videtis, et non viderunt : et audire quæ auditis, et non audierunt.

18 Vos ergo audite parabolam seminantis.

19 Omnis qui audit verbum regni, et non intelligit, venit malus, et rapit quod seminatum est in corde ejus : hic est qui secus viam seminatus est.

20 Qui autem super petrosa seminatus est, hic est qui verbum audit, et continuo cum gaudio accipit illud :

21 non habet autem in se radicem, sed est temporalis : facta autem tribulatione et persecutione propter verbum, continuo scandalizatur.

22 Qui autem seminatus est in spinis, hic est qui verbum audit, et sollicitudo sæculi istius, et fallacia divitiarum suffocat verbum, et sine fructu efficitur.

23 Qui vero in terram bonam seminatus est, hic est qui audit verbum, et intelligit, et fructum affert, et facit aliud quidem centesimum, aliud autem sexagesimum, aliud vero trigesimum.

24 Aliam parabolam proposuit illis, dicens : Simile factum est regnum cælorum homini, qui seminavit bonum semen in agro suo :

25 cum autem dormirent homines, venit inimicus ejus, et superseminavit zizania in medio tritici, et abiit.

26 Cum autem crevisset herba, et fructum fecisset, tunc apparuerunt et zizania.

27 Accedentes autem servi patrisfamilias, dixerunt ei : Domine, nonne bonum semen seminasti in agro tuo ? unde ergo habet zizania ?

28 Et ait illis : Inimicus homo hoc fecit. Servi autem dixerunt ei : Vis, imus, et colligimus ea ?

29 Et ait : Non : ne forte colligentes zizania, eradicetis simul cum eis et triticum.

30 Sinite utraque crescere usque ad messem, et in tempore messis dicam messoribus : Colligite primum zizania, et alligate ea in fasciculos ad comburendum : triticum autem congregate in horreum meum.

31 Aliam parabolam proposuit eis dicens : Similis est regnum cælorum grano sinapis, quod accipiens homo seminavit in agro suo :

32 quod minimum quidem est omnibus seminibus : cum autem creverit, majus est omnibus oleribus, et fit arbor, ita ut volucres cæli veniant, et habitent in ramis ejus.

33 Aliam parabolam locutus est eis : Similis est regnum cælorum fermento, quod acceptum mulier abscondit in farinæ satis tribus, donec fermentatum est totum.

34 Hæc omnia locutus est Jesus in parabolis ad turbas : et sine parabolis non loquebatur eis :

35 ut impleretur quod dictum erat per prophetam dicentem : Aperiam in parabolis os meum ; eructabo abscondita a constitutione mundi.

36 Tunc, dimissis turbis, venit in domum : et accesserunt ad eum discipuli ejus, dicentes : Edissere nobis parabolam zizaniorum agri.

37 Qui respondens ait illis : Qui seminat bonum semen, est Filius hominis.

38 Ager autem est mundus. Bonum vero semen, hi sunt filii regnum. Zizania autem, filii sunt nequam.

39 Inimicus autem, qui seminavit ea, est diabolus. Messis vero, consummatio sæculi est. Messores autem, angeli sunt.

40 Sicut ergo colliguntur zizania, et igni comburuntur : sic erit in consummatione sæculi.

41 Mittet Filius hominis angelos suos, et colligent de regno ejus omnia scandala, et eos qui faciunt iniquitatem :

42 et mittent eos in caminum ignis. Ibi erit fletus et stridor dentium.

43 Tunc justi fulgebunt sicut sol in regno Patris eorum. Qui habet aures audiendi, audiat.

44 Simile est regnum cælorum thesauro abscondito in agro : quem qui invenit homo, abscondit, et præ gaudio illius vadit, et vendit universa quæ habet, et emit agrum illum.

45 Iterum simile est regnum cælorum homini negotiatori, quærenti bonas margaritas.

46 Inventa autem una pretiosa margarita, abiit, et vendidit omnia quæ habuit, et emit eam.

47 Iterum simile est regnum cælorum sagenæ missæ in mare, et ex omni genere piscium congreganti.

48 Quam, cum impleta esset, educentes, et secus littus sedentes, elegerunt bonis in vasa, malos autem foras miserunt.

49 Sic erit in consummatione sæculi : exibunt angeli, et separabunt malos de medio justorum,

50 et mittent eos in caminum ignis : ibi erit fletus, et stridor dentium.

51 Intellexistis hæc omnia ? Dicunt ei : Etiam.

52 Ait illis : Ideo omnis scriba doctus in regno cælorum, similis est homini patrifamilias, qui profert de thesauro suo nova et vetera.

53 Et factum est, cum consummasset Jesus parabolas istas, transiit inde.

54 Et veniens in patriam suam, docebat eos in synagogis eorum, ita ut mirarentur, et dicerent : Unde huic sapientia hæc, et virtutes ?

55 Nonne hic est fabri filius ? nonne mater ejus dicitur Maria, et fratres ejus, Jacobus, et Joseph, et Simon, et Judas ?

56 et sorores ejus, nonne omnes apud nos sunt ? unde ergo huic omnia ista ?

57 Et scandalizabantur in eo. Jesus autem dixit eis : Non est propheta sine honore, nisi in patria sua, et in domo sua.

58 Et non fecit ibi virtutes multas propter incredulitatem illorum.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypsis Explicata # 1114

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

1114. [Vers. 6.] "Reddite illi quemadmodum illa reddidit vobis." - Quod significet poenam infernalem malefactis illorum correspondentem, constat ex significatione "reddere alicui sicut ille reddidit", seu fecit, quod sit retribuere secundum jus talionis, ita reddere poenam malefactis correspondentem: sed quia haec dicta sunt ad illos qui secundum exhortationem exiverunt ex Babylone, hoc est, qui relinquerunt id religiosum, et qui sibi cavent ab illo, et hi non illos puniunt, sunt enim in charitate et inde non in vindicta, ideo per illa verba significatur poena infernalis malefactis correspondens; quod hoc dicatur de illis, quod "illi redderent", sicut etiam in sequentibus, quod "duplicarent ei dupla secundum opera, et miscerent ei duplum in poculo quo miscuit", est secundum stylum Verbi in sensu litterae ejus, qui est secundum apparentias, nempe quod vindicaturi sint injustitias sibi factas; sicut etiam in eodem sensu tribuitur Ipsi Domino quod irascatur et puniat, et sic quod ex vindicta agat; cum tamen ira et vindicta non dantur in Domino, consequenter non apud illos qui a Domino ducuntur et vivunt.

[2] (Continuatio de Fide Athanasiana, et de Domino.)

Quidam in Christiano orbe ideam Dei sibi comparaverunt sicut de universo, quidam sicut de Natura in intimis, quidam sicut de nube in quodam spatio aetheris, quidam sicut de jubare lucis, et quidam non aliquam, ac pauci ideam de Deo ut de Homine; cum tamen Deus est Homo. Quod Christiani tales ideas Dei sibi comparaverint, sunt plures causae. Prima est, quia ex doctrina sua credunt tres personas Divinas inter se distinctas, Patrem ut Deum invisibilem, Dominum etiam, sed quoad Humanum suum non Deum. Secunda est, quod credant Deum esse spiritum, et de spiritu cogitant sicut de vento, aut de aere aut de aethere, cum tamen omnis spiritus est homo. Tertia est, quod Christianus ex sua fide sola et non vita factus sit mundanus, et ex amore sui corporeus; et homo mundanus et corporeus non videt Deum nisi ex spatio, ita Deum ut omne intimum in universo, aut in Natura, proinde ut extensum, cum tamen Deus ex spatio non videndus est, non enim est spatium in mundo spirituali; spatium ibi est apparentia ex simili.

[3] Deum similiter videt omnis sensualis homo, quia is cogitat parum supra loquelam, et cogitatio loquelae secum dicit, "Quod oculus videt et manus tangit, hoc scio quod sit", ac reliqua dissipat quasi sint modo dici. Hae sunt causae quod in Christiano orbe non sit idea de Deo ut Homine. Quod non sit, immo quod repugnet, explora te, cogita modo Divinum Humanum, et scies; cum tamen Humanum Domini est Divinum. Verum illae ideae Dei non ita sunt simplicium, sed intelligentium; nam horum multos fastus propriae intelligentiae occaecavit, et inde scientia infatuavit, secundum Domini verba (Matthaeus 11:25; 13:13-15). Sed sciant quod omnes qui vident Deum ut Hominem, videant Ipsum a Domino, reliqui a semet; et qui a semet, non vident.

  
/ 1232