4364. ‘Dixit, Quae tibi omnia castra illa quibus occurri?’: quod significet specialia quae inde, constat a significatione ‘castrorum’ hic, quod sint specialia, nam sunt quae in capite praecedente, vers. 14, 15, 15 ¹ memorantur, nempe ‘caprae ducentae et capri viginti, oves ducentae et arietes viginti, camelae lactantes et filii illarum triginta, juvencae quadraginta et juvenci decem, asinae viginti et pulli decem’ quae quod bona et vera cum eorum servitiis essent per quae initiatio fieret, videatur n. 4263, 4264, proinde specialia; specialia hic non aliud sunt quam confirmantia quod vera sint vera, et bona sint bona; accedunt ad cogitationes et ad affectiones hominis, hoc est, ad illa quae novit et quae amat, propter quae favet et affirmat quod ita sit; munera quae antiquitus in Ecclesia dabantur regibus et sacerdotibus, talia quoque involvebant; notum est quod alius ad sententiam suam, seu ad illa quae dicit bona et vera, tam per rationes quam per affectiones ducatur; ipsa confirmantia sunt quae intelliguntur per specialia, et hic significantur per ‘castra’, quapropter dicitur quod castra illa essent ‘ad inveniendum gratiam in oculis domini mei’; et dein, ‘si quaeso inveni gratiam in oculis tuis, et’ accipias munus meum e manu mea. '

[2] Similiter se habet in spiritualibus seu in rebus fidei, quando ² conjunguntur cum bono charitatis: homo credit quod bona et vera immediate influant e caelo, ita absque mediis apud hominem, sed multum fallitur; Dominus ducit unumquemvis per affectiones ejus, et sic per tacitam providentiam flectit, nam ducit per liberum, n. 1937, 1947; quod omne liberum sit affectionis seu amoris, videatur n. 2870, 2873; et inde quod omnis conjunctio boni cum vero fiat in libero, non autem in coacto ³ , n. 2875-2878, 2881, 3145, 3146, 3158, 4031; quando itaque homo in libero ductus est ad bonum, tunc acceptantur vera et implantantur, et tunc ille affici incipit illis ⁴ , ac sic paullatim in liberum caeleste introducitur: qui regeneratus est, hoc est, qui amat proximum, et magis qui Dominum, si reflectit super vitam suam anteactum, reperiet tunc quod per plura cogitationis suae et per plura affectionis suae ductus sit.

[3] Quid per specialia quae inde in specie hic intelligitur, ab exemplis melius elucere potest; verum quod insinuandum est bono, sit ⁵ quod vita homini sit post mortem: nisi confirmetur illud per specialia, non acceptatur; ut per haec, quod homo cogitare possit non solum de illis quae videt et sentit, sed etiam de illis quae non videt et sentit, quod etiam affici illis possit, quod per affectionem conjungi illis, proinde caelo, immo Ipsi Domino ⁶ , et quod qui conjungi potest Divino, non possit mori in aeternum; haec et perplura similia sunt specialia quae prius occurrunt, antequam insinuatur illud verum in bonum, hoc est, antequam plene creditur; verum illud quidem primum se submittit, sed usque specialia illa faciunt ut acceptetur.

[4] Sit quoque pro exemplo quod homo sit spiritus et quod is corpore amictus sit cum vivit in mundo: hoc quoque est verum quod insinuandum est bono, nam nisi id insinuatum est, non curat caelum ⁷ , cogitat enim tunc de se sicut de brutis animalibus; sed verum hoc non insinuari potest quam per specialia, sicut per haec, quod corpus quod circumgestit ⁸ , inserviat pro usibus ibi, ut nempe possit ⁹ per oculos materiales videre illa quae in mundo sunt, perque ¹⁰ musculos materiales agere, ex quibus vires ponderosis ibi adaequatae sunt; et quod usque interius sit aliquid quod cogitat et vult ¹¹ , cujus instrumentale seu organum materiale, corpus est, quodque spiritus ejus sit ipse, seu ipse homo, qui per organica illa agit et sentit; et quod id per plures experientias apud se confirmare possit, si semel in fide est quod ita sit; omnia illa sunt specialia quae praemittuntur, et quae faciunt ut insinuetur ipsum illud verum in bonum, suntque illa inde: haec et similia sunt quae hic significantur per ‘castra’.

Poznámky pod čarou: