Bible

 

Exodus 2

Studie

   

1 Egressus est post hæc vir de domo Levi : et accepit uxorem stirpis suæ.

2 Quæ concepit, et peperit filium : et videns eum elegantem, abscondit tribus mensibus.

3 Cumque jam celare non posset, sumpsit fiscellam scirpeam, et linivit eam bitumine ac pice : posuitque intus infantulum, et exposuit eum in carecto ripæ fluminis,

4 stante procul sorore ejus, et considerante eventum rei.

5 Ecce autem descendebat filia Pharaonis ut lavaretur in flumine : et puellæ ejus gradiebantur per crepidinem alvei. Quæ cum vidisset fiscellam in papyrione, misit unam e famulabus suis : et allatam

6 aperiens, cernensque in ea parvulum vagientem, miserta ejus, ait : De infantibus Hebræorum est hic.

7 Cui soror pueri : Vis, inquit, ut vadam, et vocem tibi mulierem hebræam, quæ nutrire posset infantulum ?

8 Respondit : Vade. Perrexit puella et vocavit matrem suam.

9 Ad quam locuta filia Pharaonis : Accipe, ait, puerum istum, et nutri mihi : ego dabo tibi mercedem tuam. Suscepit mulier, et nutrivit puerum : adultumque tradidit filiæ Pharaonis.

10 Quem illa adoptavit in locum filii, vocavitque nomen ejus Moyses, dicens : Quia de aqua tuli eum.

11 In diebus illis postquam creverat Moyses, egressus est ad fratres suos : viditque afflictionem eorum, et virum ægyptium percutientem quemdam de Hebræis fratribus suis.

12 Cumque circumspexisset huc atque illuc, et nullum adesse vidisset, percussum Ægyptium abscondit sabulo.

13 Et egressus die altero conspexit duos Hebræos rixantes : dixitque ei qui faciebat injuriam : Quare percutis proximum tuum ?

14 Qui respondit : Quis te constituit principem et judicem super nos ? num occidere me tu vis, sicut heri occidisti Ægyptium ? Timuit Moyses, et ait : Quomodo palam factum est verbum istud ?

15 Audivitque Pharao sermonem hunc, et quærebat occidere Moysen : qui fugiens de conspectu ejus, moratus est in terra Madian, et sedit juxta puteum.

16 Erant autem sacerdoti Madian septem filiæ, quæ venerunt ad hauriendam aquam : et impletis canalibus adaquare cupiebant greges patris sui.

17 Supervenere pastores, et ejecerunt eas : surrexitque Moyses, et defensis puellis, adaquavit oves earum.

18 Quæ cum revertissent ad Raguel patrem suum, dixit ad eas : Cur velocius venistis solito ?

19 Responderunt : Vir ægyptius liberavit nos de manu pastorum : insuper et hausit aquam nobiscum, potumque dedit ovibus.

20 At ille : Ubi est ? inquit : quare dimisistis hominem ? vocate eum ut comedat panem.

21 Juravit ergo Moyses quod habitaret cum eo. Accepitque Sephoram filiam ejus uxorem :

22 quæ peperit ei filium, quem vocavit Gersam, dicens : Advena fui in terra aliena. Alterum vero peperit, quem vocavit Eliezer, dicens : Deus enim patris mei adjutor meus eripuit me de manu Pharaonis.

23 Post multum vero tempore mortuus est rex Ægypti : et ingemiscentes filii Israël, propter opera vociferati sunt : ascenditque clamor eorum ad Deum ab operibus.

24 Et audivit gemitum eorum, ac recordatus est fœderis quod pepigit cum Abraham, Isaac et Jacob.

25 Et respexit Dominus filios Israël et cognovit eos.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 6717

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

6717. ‘Et duxit filiam Levi’: quod significet conjunctionem cum bono, constat ex significatione ‘ducere filiam’, nempe in uxorem, quod sit conjunctio; et ex repraesentatione ‘Levi’ quod sit bonum, de qua mox supra n. 6716. Quomodo intelligendum est quod verum, cujus origo ex bono, conjunctum sit cum bono, dicendum: verum quod a Domino insinuatur apud hominem qui regeneratur originem trahit ex bono; bonum 1 primo tempore se non manifestat quia est in interno homine, verum autem se manifestat quia est in externo, et quia internum agit in externum, et non vice versa, n. 6322; est bonum quod agit in verum et hoc suum facit, nam non aliud agnoscit et recipit verum quam bonum; hoc apparet ex affectione veri quae est apud hominem qui regeneratur; ipsa affectio est ex bono, aliunde affectio quae est amoris non venire potest; sed hoc verum quod primo hoc tempore, hoc est, ante regenerationem, recipitur, non est verum 2 genuinum boni, sed est verum doctrinae; nam homo tunc non expendit num verum sit, sed agnoscit quia est doctrinae Ecclesiae; et quamdiu non expendit num verum sit, et inde agnoscit, suum non est, quare nec ei appropriatur; hic status 3 est primus homini qui regeneratur;

[2] at cum regeneratus est, tunc bonum se manifestat, imprimis per id quod amet vivere secundum verum quod a se agnoscit esse verum; tunc quia vult verum quod 4 agnoscit, et agit secundum id, appropriatur ei; quia est, non ut prius modo in intellectu, sed etiam in voluntate, et quod in voluntate est, hoc appropriatum est; et quia tunc intellectus unum 5 facit cum voluntate, nam intellectus agnoscit et voluntas facit, est conjunctio utriusque, nempe boni et veri; cum haec conjunctio facta est, tunc sicut ex conjugio, nascuntur continue proles, quae sunt vera et bona cum eorum beatis et jucundis. Hi bini status sunt qui intelliguntur per originem veri ex bono et per conjunctionem eorum.

[3] Sed 6 verum quod conjungitur cum bono, quod hic significatur per ‘ivit vir e domo Levi et duxit filiam Levi’, non est tale verum quod 7 ab homine in primo statu 8 recipitur, nam id est verum doctrinae illius Ecclesiae in qua natus est, sed est ipsum verum, nam agitur in supremo sensu de Domino quomodo Ipse lex Divina quoad Humanum factus est, hujus legis verum est quod intelligitur; quod ejus origo sit bonum, est quia 9 Divinum, quod fuit intimum Domini ac Esse vitae Ipsius, produxit id in Humano Ipsius; ita veri illius conjunctio facta est cum bono, nam Divinum non est nisi quam bonum.

Poznámky pod čarou:

1. tunc

2. genuini

3. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

4. credit

5. agit

6. hic per verum non intelligitur

7. apud hominem

8. insinuatur

9. Divinum Domini in Humano Ipsius hoc produxit

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.