Bible

 

Daniel 2

Studie

   

1 In anno secundo regni Nabuchodonosor, vidit Nabuchodonosor somnium, et conterritus est spiritus ejus, et somnium ejus fugit ab eo.

2 Præcepit autem rex ut convocarentur arioli, et magi, et malefici, et Chaldæi, ut indicarent regi somnia sua. Qui cum venissent, steterunt coram rege.

3 Et dixit ad eos rex : Vidi somnium, et mente confusus ignoro quid viderim.

4 Responderuntque Chaldæi regi syriace : Rex, in sempiternum vive ! dic somnium servis tuis, et interpretationem ejus indicabimus.

5 Et respondens rex ait Chaldæis : Sermo recessit a me : nisi indicaveritis mihi somnium, et conjecturam ejus, peribitis vos, et domus vestræ publicabuntur.

6 Si autem somnium, et conjecturam ejus narraveritis, præmia, et dona, et honorem multum accipietis a me. Somnium igitur, et interpretationem ejus indicate mihi.

7 Responderunt secundo, atque dixerunt : Rex somnium dicat servis suis, et interpretationem illius indicabimus.

8 Respondit rex, et ait : Certe novi quod tempus redimitis, scientes quod recesserit a me sermo.

9 Si ergo somnium non indicaveritis mihi, una est de vobis sententia, quod interpretationem quoque fallacem, et deceptione plenam composueritis, ut loquamini mihi donec tempus pertranseat. Somnium itaque dicite mihi, ut sciam quod interpretationem quoque ejus veram loquamini.

10 Respondentes ergo Chaldæi coram rege, dixerunt : Non est homo super terram, qui sermonem tuum, rex, possit implere : sed neque regum quisquam magnus et potens verbum hujuscemodi sciscitatur ab omni ariolo, et mago, et Chaldæo.

11 Sermo enim, quem tu quæris, rex, gravis est : nec reperietur quisquam qui indicet illum in conspectu regis, exceptis diis, quorum non est cum hominibus conversatio.

12 Quo audito, rex, in furore et in ira magna, præcepit ut perirent omnes sapientes Babylonis.

13 Et egressa sententia, sapientes interficiebantur : quærebanturque Daniel et socii ejus, ut perirent.

14 Tunc Daniel requisivit de lege atque sententia ab Arioch principe militiæ regis, qui egressus fuerat ad interficiendos sapientes Babylonis.

15 Et interrogavit eum, qui a rege potestatem acceperat, quam ob causam tam crudelis sententia a facie regis esset egressa. Cum ergo rem indicasset Arioch Danieli,

16 Daniel ingressus rogavit regem ut tempus daret sibi ad solutionem indicandam regi.

17 Et ingressus est domum suam, Ananiæque et Misaëli et Azariæ, sociis suis, indicavit negotium,

18 ut quærerent misericordiam a facie Dei cæli super sacramento isto, et non perirent Daniel et socii ejus cum ceteris sapientibus Babylonis.

19 Tunc Danieli mysterium per visionem nocte revelatum est : et benedixit Daniel Deum cæli,

20 et locutus ait : Sit nomen Domini benedictum a sæculo et usque in sæculum : quia sapientia et fortitudo ejus sunt.

21 Et ipse mutat tempora, et ætates : transfert regna, atque constituit : dat sapientiam sapientibus, et scientiam intelligentibus disciplinam.

22 Ipse revelat profunda et abscondita, et novit in tenebris constituta : et lux cum eo est.

23 Tibi, Deus patrum nostrorum, confiteor, teque laudo, quia sapientiam et fortitudinem dedisti mihi, et nunc ostendisti mihi quæ rogavimus te, quia sermonem regis aperuisti nobis.

24 Post hæc Daniel ingressus ad Arioch, quem constituerat rex ut perderet sapientes Babylonis, sic ei locutus est : Sapientes Babylonis ne perdas : introduc me in conspectu regis, et solutionem regi narrabo.

25 Tunc Arioch festinus introduxit Danielem ad regem, et dixit ei : Inveni hominem de filiis transmigrationis Juda, qui solutionem regi annuntiet.

26 Respondit rex, et dixit Danieli, cujus nomen erat Baltassar : Putasne vere potes mihi indicare somnium, quod vidi, et interpretationem ejus ?

27 Et respondens Daniel coram rege, ait : Mysterium, quod rex interrogat, sapientes, magi, arioli, et aruspices nequeunt indicare regi :

28 sed est Deus in cælo revelans mysteria, qui indicavit tibi, rex Nabuchodonosor, quæ ventura sunt in novissimis temporibus. Somnium tuum, et visiones capitis tui in cubili tuo hujuscemodi sunt.

29 Tu, rex, cogitare cœpisti in strato tuo, quid esset futurum post hæc : et qui revelat mysteria, ostendit tibi quæ ventura sunt.

30 Mihi quoque non in sapientia, quæ est in me plus quam in cunctis viventibus, sacramentum hoc revelatum est : sed ut interpretatio regi manifesta fieret, et cogitationes mentis tuæ scires.

31 Tu, rex, videbas, et ecce quasi statua una grandis : statua illa magna, et statura sublimis stabat contra te, et intuitus ejus erat terribilis.

32 Hujus statuæ caput ex auro optimo erat, pectus autem et brachia de argento, porro venter et femora ex ære,

33 tibiæ autem ferreæ : pedum quædam pars erat ferrea, quædam autem fictilis.

34 Videbas ita, donec abscissus est lapis de monte sine manibus : et percussit statuam in pedibus ejus ferreis et fictilibus, et comminuit eos.

35 Tunc contrita sunt pariter ferrum, testa, æs, argentum, et aurum, et redacta quasi in favillam æstivæ areæ, quæ rapta sunt vento, nullusque locus inventus est eis : lapis autem, qui percusserat statuam, factus est mons magnus, et implevit universam terram.

36 hoc est somnium. Interpretationem quoque ejus dicemus coram te, rex.

37 Tu rex regum es : et Deus cæli regnum, et fortitudinem, et imperium, et gloriam dedit tibi :

38 et omnia, in quibus habitant filii hominum, et bestiæ agri : volucres quoque cæli dedit in manu tua, et sub ditione tua universa constituit : tu es ergo caput aureum.

39 Et post te consurget regnum aliud minus te argenteum : et regnum tertium aliud æreum, quod imperabit universæ terræ.

40 Et regnum quartum erit velut ferrum : quomodo ferrum comminuit, et domat omnia, sic comminuet, et conteret omnia hæc.

41 Porro quia vidisti pedum, et digitorum partem testæ figuli, et partem ferream, regnum divisum erit : quod tamen de plantario ferri orietur, secundum quod vidisti ferrum mistum testæ ex luto.

42 Et digitos pedum ex parte ferreos, et ex parte fictiles : ex parte regnum erit solidum, et ex parte contritum.

43 Quod autem vidisti ferrum mistum testæ ex luto, commiscebuntur quidem humano semine, sed non adhærebunt sibi, sicut ferrum misceri non potest testæ.

44 In diebus autem regnorum illorum suscitabit Deus cæli regnum, quod in æternum non dissipabitur, et regnum ejus alteri populo non tradetur : comminuet autem, et consumet universa regna hæc, et ipsum stabit in æternum.

45 Secundum quod vidisti, quod de monte abscissus est lapis sine manibus, et comminuit testam, et ferrum, et æs, et argentum, et aurum, Deus magnus ostendit regi quæ ventura sunt postea : et verum est somnium, et fidelis interpretatio ejus.

46 Tunc rex Nabuchodonosor cecidit in faciem suam, et Danielem adoravit, et hostias, et incensum præcepit ut sacrificarent ei.

47 Loquens ergo rex, ait Danieli : Vere Deus vester Deus deorum est, et Dominus regum, et revelans mysteria : quoniam tu potuisti aperire hoc sacramentum.

48 Tunc rex Danielem in sublime extulit, et munera multa et magna dedit ei : et constituit eum principem super omnes provincias Babylonis, et præfectum magistratuum super cunctos sapientes Babylonis.

49 Daniel autem postulavit a rege, et constituit super opera provinciæ Babylonis Sidrach, Misach, et Abdenago : ipse autem Daniel erat in foribus regis.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 10030

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

10030. ‘Tegentem intestina’: quod significet quod ultimis seu infimis, constat ex significatione ‘intestinorum’ quod sint ultima seu infima; quod intestina sint ultima seu infima, est quia sunt ultima et infima viscerum interiorum hominis, non modo quoad situm sed etiam quoad usum; quoad situm, sunt infra ventriculum cui appendantur, et quoad usum, ultimo recipiunt illa quae apud hominem digeruntur; supra illa sunt, ut notum est, ventriculus, hepar, pancreas, lien, et superius adhuc cor et pulmo, et adhuc superius caput; etiam notum est quod superiora haec suas sordes et sua recrementa conjiciant in intestina, et per illa amandent ea, partim per ventriculum, partim per ductus ex hepate, qui vocantur ductus hepatici, ut et cystici seu biliares 1 , partim per ductus ex pancreate, qui ductus cum reliquis 2 exitus suos habent in intestinum duodenum; inde nunc patet cur per intestina significantur ultima seu infima. Quod per viscera quae apud 3 hominem, significentur talia quae spiritualis mundi sunt, 4 constare potest ex illis quae ad finem plurium capitum ubi de correspondentia Maximi Hominis, quod est caelum, cum omnibus apud hominem, actum est, copiose ostensa sunt; quid in specie correspondet intestinis, videatur n. 5392, et 5 quod inferna correspondeant ejectis inde faecibus et excrementis 6 , n. 5393-5396.

[2] Quia in sequentibus nunc memorantur aliquot viscera corporis, sicut reticulum, hepar, renes, crura, pectus, armus, caput, ac de ordinatione eorum in sacrificiis 7 agitur, ideo luc primum ostendendum est quod per hominis membra in genere significentur talia quae in Maximo Homine sunt, hoc est, in caelo, hic solum per illa per quae 8 describitur statua Nebucadnezaris apud Danielem,

Quod ejus caput esset aurum purum, pectus et bracchia argentum, venter et latus 9 aes, crura ferrum, et pedes ex parte ferrum et ex parte argilla, 2:32, 33;

qui non scit quod Verbum Domini sit spirituale, credit quod illa de regnis terrae dicta sint, sed in Verbo non agitur de regnis terrae, sed de regno Dei, ita de caelo et de Ecclesia; quod haec 10 per talia quae sunt in tertis, et in harum 11 regnis, describantur, est causa quia mundana et terrestria correspondent talibus quae in caelo sunt; est enim universa natura, et universus mundus theatrum repraesentativum regni Domini 12 , videantur citata n. 9280, et terrestria ac mundana 13 sunt quae homo primum capit 14 ;

[3] inde constare potest quod per statuam Nebucadnezari visam in somnio non significentur mundana sed caelestia; sed quid in specie per caput, per pectus, per ventrem et latus, per crura, et per pedes significatur, ex correspondentia illorum, ita ex sensu interno Verbi, sciri potest; ex correspondentia scitur quod per caput significetur primus status Ecclesiae, per pectus et bracchia secundus, per ventrem et latus tertius, et per crura quartus, ac per pedes ultimus; quia primus status Ecclesiae fuit status boni amoris in Dominum, dicitur quod caput esset ex auro puro, et quia secundus status fuit status veri ex illo bono 15 , dicitur quod pectus et bracchia essent ex argento, et quia tertius status fuit bonum amoris et ejus verum in externo seu naturali homine, dicitur quod venter et latus essent ex aere, et quia quartus status fuit verum fidei, dicitur quod crura essent ex ferro, et quia ultimus status fuit verum, quod fidei vocatur, absque bono, dicitur quod pedes essent quoad partem ex ferro, et quoad partem ex argilla; et quia talis status Ecclesiae ultimus fuit, dicitur quod ex petra excisus sit lapis, qui contrivit et dispersit omnia, adeo 16 ut abstulerit ea ventus, et nullus locus inventus sit illis, 17 vers. 34, 35, 35, per quae significatur quod bonum amoris in Dominum, bonum charitatis erga proximum, et bonum fidei prorsus disparata sint, usque adeo ut non sciretur quid sunt, sed modo aliquid de veris fidei absque bono, seu cum bono quod non bonum est, ita quod non cohaeret cum veris fidei;

[4] hoc bonum est bonum externum absque interno, quale est bonum meriti, bonum propter se et propter mundum, ita propter 18 lucra, honorem, et famam, propter amicitias illorum causa, aut propter favorem 19 , et quoque solum propter timorem legis et non propter bonum charitatis, quod est bonum concivis, bonum societatis humanae, bonum patriae, et bonum Ecclesiae;

[5] talia bona quae supra dicta sunt significantur 20 per ‘argillam’ seu ‘lutum’, 21 verum cum quo id bonum non cohaeret, est ‘ferrum’; ideo dicitur, Ferrum quod vidisti mixtum cum argilla luti, 22 commiscebunt se per semen hominis, sed non cohaerebunt unum cum altero, quemadmodum ferrum non commiscetur cum argilla, vers. 43; ‘semen hominis’ est verum fidei ex proprio, ita verum falsificatum e adulteratum per applicationem ad mala ex intuitione sui et mundi; ex his 23 patet 24 quod per membra hominis a capite ejus usque ad plantam pedis significentur talia quae sunt Ecclesiae.

[6] Quod in genere ‘caput’ significet caeleste bonum, quod est bonum amoris in Dominum, ‘pectus’ spirituale bonum, quod est bonum charitatis erga proximum, et quod ‘pedes’ naturale bonum, quod est bonum et verum fidei, videatur n. 9913, 9914; quod etiam 25 similia per aurum, argentum, aes, et ferrum, n. 5658; quid autem in specie significatur per ‘caput’, videatur n. 4938, 4939, 5328, 9913, 9914, quid per ‘aurum’, n. 113, 1551, 1552, 5658, 9510, 9881, quid 26 per ‘pectus’, n. 4938, 4939, 5328, 6436, 9913, 9914, quid 27 per ‘argentum’, n. 1551, 5658, 6914, 6917; inde patet quid significatur per ‘ventrem’ et per ‘latus’, quae sunt infra pectus; quid autem 28 per ‘aes’, n. 425, 1551, quid 29 per ‘pedes’, n. 2162, 3147, 3761, 4938-4952, quid per ‘ferrum’, n. 425, 426, et quid per ‘argillam’ seu ‘lutum’, n. 1300, 6669.

[7] Ex his nunc sciri 30 potest quod per membra seu viscera hominis significentur talia quae eis correspondent in Maximo Homine, seu in caelo, quae omnia se referunt ad bonum amoris et ad verum fidei, et quia 31 correspondent his 32 , etiam correspondent iisdem 33 in Ecclesia, nam caelum Domini in terris est Ecclesia. Quod correspondentia sit hominis et omnium apud hominem cum Maximo Homine, quod est caelum, videantur quae ab ipsa experientia ad finem plurium capitum ostensa sunt, in his locis, n. 3624-3649, 3741-3751, 3883-3896, 4039-4051, 4218-4228, 4318-4331, 4403-4421, 4527-4533, 4622-4633, 4652-4660, 4791-4805, 4931-4953, 5050-5061, 5171-5189, 5377-5396, 5552-5573, 5711-5727, 5846-5866, 5976-5993, 6053-6058, 6189-6215, 6307-6326, 6466-6495, et quid correspondentia, n. 2987-3003, 3213-3227, 3337-3352, 3472-3485.

Poznámky pod čarou:

1. hepatici et cystici

2. qui vocantur ductus pancreatici, qui

3. intra

4. The Manuscript inserts et correspondent, .

5. etiam

6. The Manuscript inserts inde.

7. in sacrificium et in holocaustum

8. hic solum ex illis quae altered to prout ubi

9. The Manuscript inserts ibi.

10. The Manuscript deletes haec, and inserts id.

11. illarum

12. Dei

13. talia

14. capiet

15. amore

16. ita

17. The following word or phrase appears in the first edition but not in the Manuscript.

18. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

19. (in the margin) et favorem illorum causa

20. tale bonum significatur

21. The Manuscript inserts et.

22. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

23. The Manuscript inserts nunc.

24. The Manuscript deletes constare potest, inserts and deletes patet then restored constare potest.

25. et quod

26. The following word or phrase is crossed out in the Manuscript, but it does appear in the first edition.

27. The following word or phrase is crossed out in the Manuscript, but it does appear in the first edition.

28. The following word or phrase is crossed out in the Manuscript, but it does appear in the first edition.

29. The following word or phrase is crossed out in the Manuscript, but it does appear in the first edition.

30. constare

31. illis quae

32. quae, in the First Latin Edition and in the Second Latin Edition

33. illis

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 10087

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

10087. ‘Et accipies pectus’: quod significet Divinum Spirituale in caelis, et ejus appropriationem ibi, constat ex significatione ‘pectoris’ quod sit bonum charitatis, et in supremo sensu Divinum Spirituale, de qua sequitur; quod sit appropriatio ejus in caelis, est quia in nunc sequentibus agitur de carne ex ariete, et de pane ex corbe, quae non adolebantur super altari, sed cesserunt Moschi, Aharoni et filiis ejus, in portionem, et comedebantur, per quae significatur appropriatio, processus ejus in nunc sequentibus describitur. Quod per ‘pectus’ significetur bonum charitatis, et in supremo sensu Divinum Spirituale, est ex correspondentia; caput enim apud hominem correspondet bono amoris in Dominum, quod bonum est bonum intimi caeli, et vocatur Divinum Caeleste, pectus autem correspondet bono charitatis 1 , quod est bonum medii seu secundi caeli, et vocatur Divinum Spirituale, ac pedes 2 correspondent bono fidei, 3 ita bono oboedientiae, quod est bonum ultimi caeli, et vocatur Divinum Naturale, de qua correspondentia videantur quae supra n. 10030 ostensa sunt.

[2] Quia pectus ex correspondentia est bonum charitatis, et bonum charitatis est ex velle bonum facere 4 , ideo Johannes, qui id bonum repraesentabat accumbebat ad pectus seu in sinu Domini, Joh. 13:23, 25 5 , quo significatur quod id amaretur a Domino, nam accumbere ad pectus et in sinu' est amare; qui id scit, etiam scire potest quid significant haec Domini verba ad Petrum et ad Johannem, Jesus dixit Simoni Petro, Simon Jona, amasne Me? dicit, Immo, Domine, scis quod amem Te; 6 dixit illi, Pasce agnos Meos; dicit illi iterum, Simon Jona, amasne Me ? dicit, Immo, Domine, scis quod amem Te; dixit illi, Pasce oves Meas; dixit illi tertium, Simon Jona, amasne Me ? contristatus est Petrus, ideo dixit, Domine, Tu omnia nosti, Tu nosti quod amem Te; 7 dicit illi Jesus, Pasce oves Meas; amen dico tibi, Cum fuisti junior, cingebas te ipsum, et ambulabas quo volebas; quando autem senex 8 sis, extendes manus tuas, et alius te cinget et ducet quo non vis. Cum 9 hoc dixisset, dixit illi, Sequere Me; conversus Petrus vidit discipulum quem amabat Jesus, sequentem, qui etiam accumbebat in cena super pectore Ipsius; hunc videns Petrus, dicit, Domine, hic quid? dixit illi Jesus, Si illum volo manere donec venio, quid ad te? tu sequere Me, Joh. 21:15-22 10 ; quid haec significant, nemo scire potest nisi per sensum internum, qui docet quod duodecim discipuli Domini repraesentaverint omnia fidei et amoris in complexu, quemadmodum duodecim tribus Israelis, et quod Petrus repraesentaverit fidem, Jacobus charitatem, et Johannes opera seu bona charitatis; quod duodecim discipuli Domini repraesentaverint omnia fidei et amoris in complexu, videatur n. 3488, 3858 fin. , 6397, similiter duodecim tribus Israelis, n. 3858, 3926, 4060, 6335, 6640; quod Petrus repraesentaverit fidem, Jacobus charitatem, et Johannes opera charitatis, Praefatio ad Gen. 18 et 22, 3750, 4738, 6344 fin. , et quod ‘petra’, ut Petrus quoque vocatur, sit Dominus quoad fidem, n. 8581.

[3] Quia fides absque charitate non amat Dominum, et usque docere potest talia quae fidei et 11 amoris sunt, et quae Domini, ideo Dominus ter dixit, ‘Amasne Me ?’ et ‘pasce agnos Meos’, et ‘pasce’ oves Meas'; ac ideo Dominus dicit, ‘Cum fuisti junior, cingebas te ipsum, et ambulabas quo volebas; cum autem senex 12 eris, extendes manus tuas, et alius te cinget et ducet quo non vis’, per quae significatur quod 13 fides' Ecclesiae in suo ortu sit 14 in bono innocentiae 15 sicut infans, at cum in suo occasu est, qui est in fine Ecclesiae, quod fides non amplius 14 in bono illo 16 esset nec 14 in bono charitatis; et quod tunc malum et falsum ducerent, quae significantur per ‘quando senex 12 eris, extendes manus tuas, et alius te cinget, et ducet quo non vis’, ita ex libero servum fieri; ‘cingere’ est scire et appercipere vera in luce ex bono, n. 9952, ‘ambulare’ est vivere secundum illa, n. 8417, 8420, inde ‘cingere 17 se ipsum et’ ambulare quo velit' est ex libero agere, et ex libero agere est ex affectione veri ex bono, n. 2870-2893, 9585-9591, ac est duci a Domino, n. 9096, 9586, 9589-9591, at ‘cingi ab alio et duci quo non velit’ est servum esse, et servum esse est agere ex malo, ita duci ab inferno, n. 9096, 9586, 9589-9590, 9591; quod ‘agni’, de quibus Dominus primum dicit, 18 sint qui in bono innocentiae, videatur n. 3994, quod ‘oves’, de quibus Dominus secundo et tertio dicit, sint qui in bono charitatis et inde fide, n. 4169, 4809, et quod tria sint tota periodus a principio ad finem, n. 2788, 4495, 7715, 9198; ideo quia 19 de Ecclesia 20 ab ortu ejus ad 21 occasum ejus ad Petrum locutus est, 22 ter dixit, ‘Amasne Me ?’ Quod autem Johannes secutus sit Dominum, significabat quod qui in bonis charitatis sunt sequantur Dominum et amentur a Domino, nec recedant, 23 at quod illi qui in fide separata, non modo non sequantur Dominum sed etiam indignentur super id, sicut ibi Petrus; ut taceantur plura arcana quae in illis verbis. Ex his etiam patet quod accumbere super pectore et in sinu Domini sit amari ab Ipso, et quod id dicatur de illis qui in bonis charitatis sunt; similiter ac portare in sinu, Esai. 40:10, 11, et cubare in sinu, 2 Sam. 12:3.

Poznámky pod čarou:

1. The Manuscript inserts erga proximum.

2. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

3. The Manuscript deletes ita, and inserts et.

4. The Manuscript inserts proximo.

5. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

6. dicit

7. dixit

8. fis

9. haec, in the First Latin Edition and in the Second Latin Edition

10. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

11. charitatis

12. fis

13. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

14. ex

15. The Manuscript inserts et.

16. The Manuscript places this before charitatis.

17. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

18. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

19. The Manuscript inserts Dominus.

20. a principio

21. finem

22. The Manuscript inserts ideo.

23. et

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.