Bible

 

Matthew 13

Studie

   

1 εν τη ημερα εκεινη εξελθων ο ιησους της οικιας εκαθητο παρα την θαλασσαν

2 και συνηχθησαν προς αυτον οχλοι πολλοι ωστε αυτον εις πλοιον εμβαντα καθησθαι και πας ο οχλος επι τον αιγιαλον ειστηκει

3 και ελαλησεν αυτοις πολλα εν παραβολαις λεγων ιδου εξηλθεν ο σπειρων του σπειρειν

4 και εν τω σπειρειν αυτον α μεν επεσεν παρα την οδον και ελθοντα τα πετεινα κατεφαγεν αυτα

5 αλλα δε επεσεν επι τα πετρωδη οπου ουκ ειχεν γην πολλην και ευθεως εξανετειλεν δια το μη εχειν βαθος γης

6 ηλιου δε ανατειλαντος εκαυματισθη και δια το μη εχειν ριζαν εξηρανθη

7 αλλα δε επεσεν επι τας ακανθας και ανεβησαν αι ακανθαι και {VA 1: απεπνιξαν } {VA 2: επνιξαν } αυτα

8 αλλα δε επεσεν επι την γην την καλην και εδιδου καρπον ο μεν εκατον ο δε εξηκοντα ο δε τριακοντα

9 ο εχων ωτα ακουετω

10 και προσελθοντες οι μαθηται ειπαν αυτω δια τι εν παραβολαις λαλεις αυτοις

11 ο δε αποκριθεις ειπεν {VA 2: αυτοις } οτι υμιν δεδοται γνωναι τα μυστηρια της βασιλειας των ουρανων εκεινοις δε ου δεδοται

12 οστις γαρ εχει δοθησεται αυτω και περισσευθησεται οστις δε ουκ εχει και ο εχει αρθησεται απ αυτου

13 δια τουτο εν παραβολαις αυτοις λαλω οτι βλεποντες ου βλεπουσιν και ακουοντες ουκ ακουουσιν ουδε συνιουσιν

14 και αναπληρουται αυτοις η προφητεια ησαιου η λεγουσα ακοη ακουσετε και ου μη συνητε και βλεποντες βλεψετε και ου μη ιδητε

15 επαχυνθη γαρ η καρδια του λαου τουτου και τοις ωσιν βαρεως ηκουσαν και τους οφθαλμους αυτων εκαμμυσαν μηποτε ιδωσιν τοις οφθαλμοις και τοις ωσιν ακουσωσιν και τη καρδια συνωσιν και επιστρεψωσιν και ιασομαι αυτους

16 υμων δε μακαριοι οι οφθαλμοι οτι βλεπουσιν και τα ωτα {VA 1: [υμων] } {VA 2: υμων } οτι ακουουσιν

17 αμην γαρ λεγω υμιν οτι πολλοι προφηται και δικαιοι επεθυμησαν ιδειν α βλεπετε και ουκ ειδαν και ακουσαι α ακουετε και ουκ ηκουσαν

18 υμεις ουν ακουσατε την παραβολην του σπειραντος

19 παντος ακουοντος τον λογον της βασιλειας και μη συνιεντος ερχεται ο πονηρος και αρπαζει το εσπαρμενον εν τη καρδια αυτου ουτος εστιν ο παρα την οδον σπαρεις

20 ο δε επι τα πετρωδη σπαρεις ουτος εστιν ο τον λογον ακουων και ευθυς μετα χαρας λαμβανων αυτον

21 ουκ εχει δε ριζαν εν εαυτω αλλα προσκαιρος εστιν γενομενης δε θλιψεως η διωγμου δια τον λογον ευθυς σκανδαλιζεται

22 ο δε εις τας ακανθας σπαρεις ουτος εστιν ο τον λογον ακουων και η μεριμνα του αιωνος και η απατη του πλουτου συμπνιγει τον λογον και ακαρπος γινεται

23 ο δε επι την καλην γην σπαρεις ουτος εστιν ο τον λογον ακουων και συνιεις ος δη καρποφορει και ποιει ο μεν εκατον ο δε εξηκοντα ο δε τριακοντα

24 αλλην παραβολην παρεθηκεν αυτοις λεγων ωμοιωθη η βασιλεια των ουρανων ανθρωπω σπειραντι καλον σπερμα εν τω αγρω αυτου

25 εν δε τω καθευδειν τους ανθρωπους ηλθεν αυτου ο εχθρος και επεσπειρεν ζιζανια ανα μεσον του σιτου και απηλθεν

26 οτε δε εβλαστησεν ο χορτος και καρπον εποιησεν τοτε εφανη και τα ζιζανια

27 προσελθοντες δε οι δουλοι του οικοδεσποτου ειπον αυτω κυριε ουχι καλον σπερμα εσπειρας εν τω σω αγρω ποθεν ουν εχει ζιζανια

28 ο δε εφη αυτοις εχθρος ανθρωπος τουτο εποιησεν οι δε {VA 1: αυτω λεγουσιν } {VA 2: δουλοι λεγουσιν αυτω } θελεις ουν απελθοντες συλλεξωμεν αυτα

29 ο δε φησιν ου μηποτε συλλεγοντες τα ζιζανια εκριζωσητε αμα αυτοις τον σιτον

30 αφετε συναυξανεσθαι αμφοτερα εως του θερισμου και εν καιρω του θερισμου ερω τοις θερισταις συλλεξατε πρωτον τα ζιζανια και δησατε αυτα {VA 1: [εις] } {VA 2: εις } δεσμας προς το κατακαυσαι αυτα τον δε σιτον {VA 1: συναγετε } {VA 2: συναγαγετε } εις την αποθηκην μου

31 αλλην παραβολην παρεθηκεν αυτοις λεγων ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων κοκκω σιναπεως ον λαβων ανθρωπος εσπειρεν εν τω αγρω αυτου

32 ο μικροτερον μεν εστιν παντων των σπερματων οταν δε αυξηθη μειζον των λαχανων εστιν και γινεται δενδρον ωστε ελθειν τα πετεινα του ουρανου και κατασκηνουν εν τοις κλαδοις αυτου

33 αλλην παραβολην {VA 1: [ελαλησεν αυτοις] } {VA 2: ελαλησεν αυτοις } ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων ζυμη ην λαβουσα γυνη ενεκρυψεν εις αλευρου σατα τρια εως ου εζυμωθη ολον

34 ταυτα παντα ελαλησεν ο ιησους εν παραβολαις τοις οχλοις και χωρις παραβολης ουδεν ελαλει αυτοις

35 οπως πληρωθη το ρηθεν δια του προφητου λεγοντος ανοιξω εν παραβολαις το στομα μου ερευξομαι κεκρυμμενα απο καταβολης {VA 2: [κοσμου] }

36 τοτε αφεις τους οχλους ηλθεν εις την οικιαν και προσηλθον αυτω οι μαθηται αυτου λεγοντες διασαφησον ημιν την παραβολην των ζιζανιων του αγρου

37 ο δε αποκριθεις ειπεν ο σπειρων το καλον σπερμα εστιν ο υιος του ανθρωπου

38 ο δε αγρος εστιν ο κοσμος το δε καλον σπερμα ουτοι εισιν οι υιοι της βασιλειας τα δε ζιζανια εισιν οι υιοι του πονηρου

39 ο δε εχθρος ο σπειρας αυτα εστιν ο διαβολος ο δε θερισμος συντελεια αιωνος εστιν οι δε θερισται αγγελοι εισιν

40 ωσπερ ουν συλλεγεται τα ζιζανια και πυρι {VA 1: κατακαιεται } {VA 2: <κατακαιεται> } ουτως εσται εν τη συντελεια του αιωνος

41 αποστελει ο υιος του ανθρωπου τους αγγελους αυτου και συλλεξουσιν εκ της βασιλειας αυτου παντα τα σκανδαλα και τους ποιουντας την ανομιαν

42 και βαλουσιν αυτους εις την καμινον του πυρος εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων

43 τοτε οι δικαιοι εκλαμψουσιν ως ο ηλιος εν τη βασιλεια του πατρος αυτων ο εχων ωτα ακουετω

44 ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων θησαυρω κεκρυμμενω εν τω αγρω ον ευρων ανθρωπος εκρυψεν και απο της χαρας αυτου υπαγει και πωλει {VA 2: παντα } οσα εχει και αγοραζει τον αγρον εκεινον

45 παλιν ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων {VA 2: ανθρωπω } εμπορω ζητουντι καλους μαργαριτας

46 ευρων δε ενα πολυτιμον μαργαριτην απελθων πεπρακεν παντα οσα ειχεν και ηγορασεν αυτον

47 παλιν ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων σαγηνη βληθειση εις την θαλασσαν και εκ παντος γενους συναγαγουση

48 ην οτε επληρωθη αναβιβασαντες επι τον αιγιαλον και καθισαντες συνελεξαν τα καλα εις αγγη τα δε σαπρα εξω εβαλον

49 ουτως εσται εν τη συντελεια του αιωνος εξελευσονται οι αγγελοι και αφοριουσιν τους πονηρους εκ μεσου των δικαιων

50 και βαλουσιν αυτους εις την καμινον του πυρος εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων

51 συνηκατε ταυτα παντα λεγουσιν αυτω ναι

52 ο δε ειπεν αυτοις δια τουτο πας γραμματευς μαθητευθεις τη βασιλεια των ουρανων ομοιος εστιν ανθρωπω οικοδεσποτη οστις εκβαλλει εκ του θησαυρου αυτου καινα και παλαια

53 και εγενετο οτε ετελεσεν ο ιησους τας παραβολας ταυτας μετηρεν εκειθεν

54 και ελθων εις την πατριδα αυτου εδιδασκεν αυτους εν τη συναγωγη αυτων ωστε εκπλησσεσθαι αυτους και λεγειν ποθεν τουτω η σοφια αυτη και αι δυναμεις

55 ουχ ουτος εστιν ο του τεκτονος υιος ουχ η μητηρ αυτου λεγεται μαριαμ και οι αδελφοι αυτου ιακωβος και ιωσηφ και σιμων και ιουδας

56 και αι αδελφαι αυτου ουχι πασαι προς ημας εισιν ποθεν ουν τουτω ταυτα παντα

57 και εσκανδαλιζοντο εν αυτω ο δε ιησους ειπεν αυτοις ουκ εστιν προφητης ατιμος ει μη εν τη πατριδι και εν τη οικια αυτου

58 και ουκ εποιησεν εκει δυναμεις πολλας δια την απιστιαν αυτων

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Explained # 683

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

683. Saying, The kingdoms of the world are become our Lord's and His Christ's, signifies all things in the heavens and on earth subject to the Lord, when the evil have been separated from the good, and that then the Divine good and Divine truth proceeding from the Lord are clearly received. This is evident from the signification of "the kingdoms of the world when they have become the Lord's," as being that the Divine proceeding from the Lord is received in love and faith (of which presently); also from the signification of "the Lord and His Christ," as being the Lord in relation to the Divine good of the Divine love, and in relation to the Divine truth proceeding from that love. That the Lord is called "Lord" from Divine good, and "Christ" from Divine truth, will be seen below.

[2] That "the kingdom of the Lord" means the reception of Divine good and Divine truth, thus with those who receive, can be seen from this, that with the angels of heaven and with the men of the church the Lord reigns through that which proceeds from Him, which is commonly called Divine good and Divine truth, likewise justice and judgment, also love and faith. It is through these that the Lord reigns, consequently these are strictly the Lord's kingdom with those who receive them; for when these reign with angels and men then the Lord Himself reigns, for the things that proceed from Him are Himself. The Lord in heaven is no other than the Divine proceeding.

[3] The Lord indeed not only rules those that receive Divine celestial and spiritual things from Him, but also those that do not receive, as all who are in hell; still it cannot be said that the Lord's kingdom is in hell, since those there are altogether unwilling to be ruled by the Divine that proceeds and according to the laws of its order; they even deny the Lord and turn themselves away from Him; yet the Lord does rule them, not like subjects and citizens of His kingdom, but like those who are refractory and rebellious, holding them in bonds that they may not do evil to one another, and especially to those who belong to His kingdom.

[4] That the Lord's kingdom is that which proceeds from Him and is received can be seen from passages in the Word where "the kingdom of God" is mentioned, as in the Lord's Prayer:

Thy kingdom come; Thy will be done, as in heaven so also upon the earth (Matthew 6:10).

"Kingdom" evidently means here the reception of Divine good and Divine truth proceeding from the Lord, and in which the Lord is with the angels of heaven and the men of the church, for it is added, "Thy will be done, as in heaven so also upon the earth," and the will of God is done when these are received in heart and soul, that is, in love and faith.

[5] And elsewhere:

Seek ye first the kingdom of the heavens 1 and His righteousness and all things shall be added to you (Matthew 6:33).

"The kingdom of the heavens" means in the spiritual sense Divine truth, and "righteousness" Divine good, therefore it is said, "Seek ye first the kingdom of the heavens and His righteousness." But in the highest sense "the kingdom of the heavens" means the Lord, since He is the all of His kingdom, and in the same sense "righteousness" signifies the Lord's merit. And as a man who is ruled by the Lord desires and loves only such things as are of the Lord, he is, unknown to himself, forever led to felicities; and this is why it is said that "all things shall be added to him," meaning that all things that tend to his salvation shall come to pass according to his desire.

[6] Since heaven is heaven from the reception of Divine truth from the Lord, likewise the church, so in a general sense heaven and the church are meant by "the kingdom of God" and "the kingdom of the heavens;" therefore those who receive Divine truth are called by the Lord "sons of the kingdom," in Matthew:

The field is the world, the seed are the sons of the kingdom, the tares are the sons of the evil one (Matthew 13:38).

It is evident that those who receive Divine truth are meant by "the sons of the kingdom," for it is said, "the seed are the sons of the kingdom, and the tares are the sons of the evil one," "seed" meaning Divine truth, and "tares" infernal falsity; such are called "sons" because in the spiritual sense of the Word "sons" signify truths, and in the contrary sense falsities (See above, n. 166).

[7] Moreover, "the kingdom of God" signifies the church in respect to truths from good, and also heaven (as may be seen above, n. 48; and "the kingdom of God" with man signifies to be in truths from good from the Lord, thus in wisdom, and consequently in the power to resist falsities and evils, therefore "to reign" belongs to the Lord alone (See also above, n. 333.

Poznámky pod čarou:

1. The Greek has "God," as found also in AC (first sentence = motto); 5449; Heaven and Hell 64.

  
/ 1232  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.