Bible

 

Matthew 7

Studie

   

1 μη κρινετε ινα μη κριθητε

2 εν ω γαρ κριματι κρινετε κριθησεσθε και εν ω μετρω μετρειτε μετρηθησεται υμιν

3 τι δε βλεπεις το καρφος το εν τω οφθαλμω του αδελφου σου την δε εν τω σω οφθαλμω δοκον ου κατανοεις

4 η πως ερεις τω αδελφω σου αφες εκβαλω το καρφος εκ του οφθαλμου σου και ιδου η δοκος εν τω οφθαλμω σου

5 υποκριτα εκβαλε πρωτον εκ του οφθαλμου σου την δοκον και τοτε διαβλεψεις εκβαλειν το καρφος εκ του οφθαλμου του αδελφου σου

6 μη δωτε το αγιον τοις κυσιν μηδε βαλητε τους μαργαριτας υμων εμπροσθεν των χοιρων μηποτε καταπατησουσιν αυτους εν τοις ποσιν αυτων και στραφεντες ρηξωσιν υμας

7 αιτειτε και δοθησεται υμιν ζητειτε και ευρησετε κρουετε και ανοιγησεται υμιν

8 πας γαρ ο αιτων λαμβανει και ο ζητων ευρισκει και τω κρουοντι ανοιγησεται

9 η τις εστιν εξ υμων ανθρωπος ον αιτησει ο υιος αυτου αρτον μη λιθον επιδωσει αυτω

10 η και ιχθυν αιτησει μη οφιν επιδωσει αυτω

11 ει ουν υμεις πονηροι οντες οιδατε δοματα αγαθα διδοναι τοις τεκνοις υμων ποσω μαλλον ο πατηρ υμων ο εν τοις ουρανοις δωσει αγαθα τοις αιτουσιν αυτον

12 παντα ουν οσα εαν θελητε ινα ποιωσιν υμιν οι ανθρωποι ουτως και υμεις ποιειτε αυτοις ουτος γαρ εστιν ο νομος και οι προφηται

13 εισελθατε δια της στενης πυλης οτι πλατεια [η πυλη] και ευρυχωρος η οδος η απαγουσα εις την απωλειαν και πολλοι εισιν οι εισερχομενοι δι αυτης

14 οτι στενη [η πυλη] και τεθλιμμενη η οδος η απαγουσα εις την ζωην και ολιγοι εισιν οι ευρισκοντες αυτην

15 προσεχετε απο των ψευδοπροφητων οιτινες ερχονται προς υμας εν ενδυμασιν προβατων εσωθεν δε εισιν λυκοι αρπαγες

16 απο των καρπων αυτων επιγνωσεσθε αυτους μητι συλλεγουσιν απο ακανθων σταφυλας η απο τριβολων συκα

17 ουτως παν δενδρον αγαθον καρπους καλους ποιει το δε σαπρον δενδρον καρπους πονηρους ποιει

18 ου δυναται δενδρον αγαθον καρπους πονηρους ενεγκειν ουδε δενδρον σαπρον καρπους καλους ενεγκειν

19 παν δενδρον μη ποιουν καρπον καλον εκκοπτεται και εις πυρ βαλλεται

20 αραγε απο των καρπων αυτων επιγνωσεσθε αυτους

21 ου πας ο λεγων μοι κυριε κυριε εισελευσεται εις την βασιλειαν των ουρανων αλλ ο ποιων το θελημα του πατρος μου του εν τοις ουρανοις

22 πολλοι ερουσιν μοι εν εκεινη τη ημερα κυριε κυριε ου τω σω ονοματι επροφητευσαμεν και τω σω ονοματι δαιμονια εξεβαλομεν και τω σω ονοματι δυναμεις πολλας εποιησαμεν

23 και τοτε ομολογησω αυτοις οτι ουδεποτε εγνων υμας αποχωρειτε απ εμου οι εργαζομενοι την ανομιαν

24 πας ουν οστις ακουει μου τους λογους τουτους και ποιει αυτους ομοιωθησεται ανδρι φρονιμω οστις ωκοδομησεν αυτου την οικιαν επι την πετραν

25 και κατεβη η βροχη και ηλθον οι ποταμοι και επνευσαν οι ανεμοι και προσεπεσαν τη οικια εκεινη και ουκ επεσεν τεθεμελιωτο γαρ επι την πετραν

26 και πας ο ακουων μου τους λογους τουτους και μη ποιων αυτους ομοιωθησεται ανδρι μωρω οστις ωκοδομησεν αυτου την οικιαν επι την αμμον

27 και κατεβη η βροχη και ηλθον οι ποταμοι και επνευσαν οι ανεμοι και προσεκοψαν τη οικια εκεινη και επεσεν και ην η πτωσις αυτης μεγαλη

28 και εγενετο οτε ετελεσεν ο ιησους τους λογους τουτους εξεπλησσοντο οι οχλοι επι τη διδαχη αυτου

29 ην γαρ διδασκων αυτους ως εξουσιαν εχων και ουχ ως οι γραμματεις αυτων

   

Ze Swedenborgových děl

 

True Christian Religion # 435

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 853  
  

435. XII. The first thing in charity is to banish evils, the second is to do good deeds which may be of use to the neighbour.

The leading role in the doctrine of charity is played by this statement, that the first thing is not to do evil to the neighbour, the second is to do good to him. This dogma forms as it were a gateway leading to the doctrine of charity. It is well known that from birth everyone has evil lodged in his will; and because every evil is aimed at people both near and far, as well as one's community and country, it follows that hereditary evil is evil directed against the neighbour of whatever degree. Reason itself can show anyone that in so far as the evil lodged in the will is not removed, so far is the good he does impregnated with that evil. For in that case the evil is inside the good, like a kernel in a nut-shell or marrow in a bone. Although therefore the good done by such a person looks like good, it is not intrinsically good. For it is like a glistening shell within which the kernel is eaten away by maggots; and like a white almond which is rotten inside, so that rotting passages extend to the surface.

[2] Willing evil and doing good are essentially two opposites. For evil is the product of hatred directed against the neighbour, good that of love towards the neighbour; or if you like, evil is the neighbour's enemy, good is his friend. These two cannot both exist in one mind, that is, the evil in the internal man, the good in the external man; if it does, the good in the external is like a wound treated with palliatives, but containing rotten pus inside it. A person then resembles a tree with a worn-out root, yet producing fruit which outwardly seems to be tasty and fit to use, but inwardly is bitter and useless. Such people are also like dross thrown away, which when superficially polished and given pretty colouring is put up for sale as precious stones. In short, they are like owl's eggs passed off as those of a dove.

[3] People should know that the good a person does in his body comes from his spirit, that is, the internal man. (The internal man is the spirit which lives on after death.) Consequently when such a person puts off the body, which made up his external man, then he is totally and utterly in the grip of evils, and takes pleasure in them, eschewing good as attacking his life.

[4] The Lord teaches in many passages that a person cannot do good which is essentially good until evil has been removed:

They do not gather the grape from thorns, nor figs from thistles; a rotten tree cannot produce good fruit, Matthew 7:16-18.

Woe to you, scribes and Pharisees; you clean the outside of the cup and dish, but the insides are full of robbery and intemperance. You blind Pharisee, clean first the inside of the cup and dish, so that the outside too may be clean, Matthew 23:25-26.

And in Isaiah:

Wash yourselves, remove the wickedness of your deeds; cease to do evil, learn to do good, seek judgment. Then if your sins were as scarlet, they will become white as snow, if they were red like purple, they shall be like wool, Isaiah 1:16-18.

  
/ 853  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.