Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Αριθμοί 32

Studie

   

1 Οι δε υιοι Ρουβην και οι υιοι Γαδ ειχον πληθος κτηνων πολυ σφοδρα· και οτε ειδον την γην Ιαζηρ και την γην Γαλααδ, οτι, ιδου, ο τοπος ητο τοπος δια κτηνη,

2 οι υιοι Γαδ και οι υιοι Ρουβην ελθοντες ειπον προς τον Μωυσην και προς Ελεαζαρ τον ιερεα και προς τους αρχοντας της συναγωγης, λεγοντες,

3 Η Αταρωθ και Δαιβων και Ιαζηρ και Νιμρα και Εσεβων και Ελεαλη και Σεβαμ και Νεβω και Βαιων,

4 η γη την οποιαν επαταξεν ο Κυριος εμπροσθεν της συναγωγης του Ισραηλ, ειναι γη κτηνοτροφος και οι δουλοι σου εχουσι κτηνη·

5 δια τουτο, ειπον, εαν ευρηκαμεν χαριν εμπροσθεν σου, ας δοθη η γη αυτη εις τους δουλους σου δια ιδιοκτησιαν· μη διαβιβασης ημας τον Ιορδανην.

6 Και ειπεν ο Μωυσης προς τους υιους Γαδ και προς τους υιους Ρουβην, Οι αδελφοι σας θελουσιν υπαγει εις πολεμον και σεις θελετε μεινει εδω;

7 και δια τι δειλιαζετε την καρδιαν των υιων Ισραηλ, δια να μη περασωσιν εις την γην, την οποιαν ο Κυριος εδωκεν εις αυτους;

8 ουτως εκαμον οι πατερες σας, οτε απεστειλα αυτους απο Καδης-βαρνη δια να ιδωσι την γην·

9 και ανεβησαν μεχρι της φαραγγος Εσχωλ, και ιδοντες την γην εδειλιασαν την καρδιαν των υιων Ισραηλ, δια να μη εισελθωσιν εις την γην την οποιαν ο Κυριος εδωκεν εις αυτους·

10 και εξηφθη η οργη του Κυριου εν τη ημερα εκεινη, και ωμοσε λεγων,

11 Δεν θελουσιν ιδει οι ανδρες οι αναβαντες εξ Αιγυπτου, απο εικοσι ετων και επανω, την γην την οποιαν ωμοσα προς τον Αβρααμ, προς τον Ισαακ και προς τον Ιακωβ· διοτι δεν με ηκολουθησαν εντελως·

12 εκτος Χαλεβ υιου Ιεφοννη του Κενεζιτου και Ιησου υιου του Ναυη· διοτι ηκολουθησαν εντελως τον Κυριον.

13 Και εξηφθη η οργη του Κυριου κατα του Ισραηλ, και εκαμεν αυτους να περιπλανωνται εις την ερημον τεσσαρακοντα ετη, εωσου εξωλοθρευθη πασα η γενεα, ητις ειχε πραξει το κακον ενωπιον του Κυριου.

14 Και ιδου, σεις εσηκωθητε αντι των πατερων σας, γενεα ανθρωπων αμαρτωλων, δια να εξαψητε περισσοτερον την φλογα της οργης του Κυριου κατα του Ισραηλ.

15 Επειδη, εαν εκκλινητε απ' αυτου, ετι παλιν θελει αφησει τον Ισραηλ εν τη ερημω και θελετε εξολοθρευσει παντα τον λαον τουτον.

16 Και προσηλθον εις αυτον και ειπον, Θελομεν οικοδομησει ενταυθα μανδρας δια τα κτηνη ημων και πολεις δια τα παιδια ημων·

17 ημεις δε ωπλισμενοι θελομεν προχωρει προθυμοι εμπροσθεν των υιων Ισραηλ, εωσου φερωμεν αυτους εις τον τοπον αυτων· τα δε παιδια ημων θελουσι κατοικει εις τετειχισμενας πολεις, δια τους κατοικους του τοπου·

18 δεν θελομεν επιστρεψει εις τας οικιας ημων, εωσου οι υιοι Ισραηλ κληρονομησωσιν εκαστος την κληρονομιαν αυτου·

19 διοτι ημεις δεν θελομεν να κληρονομησωμεν μετ' αυτων περαν του Ιορδανου και επεκεινα· διοτι η κληρονομια ημων επεσεν εις ημας εντευθεν του Ιορδανου προς ανατολας.

20 Και ειπε προς αυτους ο Μωυσης, Εαν καμητε κατα τον λογον τουτον, εαν προχωρητε ωπλισμενοι εμπροσθεν του Κυριου εις πολεμον,

21 και διαβητε παντες, ωπλισμενοι τον Ιορδανην εμπροσθεν του Κυριου, εωσου εκδιωξη τους εχθρους αυτου απ' εμπροσθεν αυτου,

22 και υποταχθη η γη εμπροσθεν του Κυριου· τοτε μετα ταυτα θελετε επιστρεψει και θελετε εισθαι αθωοι ενωπιον του Κυριου και ενωπιον του Ισραηλ, και θελετε εχει την γην ταυτην ιδιοκτησιαν σας ενωπιον του Κυριου·

23 εαν ομως δεν καμητε ουτως, ιδου, θελετε αμαρτησει ενωπιον του Κυριου· και ας ησθε βεβαιοι οτι θελει σας ευρη η αμαρτια σας·

24 οικοδομησατε πολεις δια τα παιδια σας και μανδρας δια τα προβατα σας και καμετε εκεινο, το οποιον εξηλθεν εκ του στοματος σας.

25 Και ειπον οι υιοι Γαδ και οι υιοι Ρουβην προς τον Μωυσην, λεγοντες, Οι δουλοι σου θελουσι καμει καθως ο κυριος μου προσταζει·

26 τα παιδια ημων, αι γυναικες ημων, τα ποιμνια ημων και παντα τα κτηνη ημων θελουσι μενει ενταυθα εις τας πολεις του Γαλααδ·

27 οι δουλοι σου ομως θελουσι διαβη παντες ωπλισμενοι, παρατεταγμενοι ενωπιον του Κυριου εις μαχην, καθως λεγει ο κυριος μου.

28 Τοτε ο Μωυσης εδωκε προσταγην περι αυτων εις Ελεαζαρ τον ιερεα και εις τον Ιησουν υιον του Ναυη και εις τους αρχηγους των πατριων των φυλων των υιων Ισραηλ·

29 και ειπε προς αυτους ο Μωυσης, Εαν οι υιοι Γαδ και οι υιοι Ρουβην διαβωσι με σας τον Ιορδανην, παντες ωπλισμενοι εις μαχην, εμπροσθεν του Κυριου, και κατακυριευθη η γη εμπροσθεν σας, τοτε θελετε δωσει εις αυτους την γην Γαλααδ εις ιδιοκτησιαν·

30 εαν ομως δεν θελωσι να διαβωσιν ωπλισμενοι με σας, τοτε θελουσι λαβει κληρονομιαν μεταξυ σας εν τη γη Χανααν.

31 Και απεκριθησαν οι υιοι Γαδ και οι υιοι Ρουβην λεγοντες, Ως ειπεν ο Κυριος εις τους δουλους σου, ουτω θελομεν καμει·

32 ημεις θελομεν διαβη ωπλισμενοι εμπροσθεν του Κυριου εις την γην Χανααν, δια να εχωμεν την ιδιοκτησιαν της κληρονομιας ημων εντευθεν του Ιορδανου.

33 Και εδωκεν εις αυτους ο Μωυσης, εις τους υιους Γαδ και εις τους υιους Ρουβην και εις το ημισυ της φυλης Μανασση υιου του Ιωσηφ, το βασιλειον του Σηων βασιλεως των Αμορραιων και το βασιλειον του Ωγ βασιλεως της Βασαν, την γην μετα των πολεων αυτης εν τοις οριοις, τας πολεις της γης κυκλω.

34 Και οι υιοι Γαδ ωκοδομησαν την Δαιβων και την Αταρωθ και την Αροηρ

35 και την Ατρωθ-σοφαν και την Ιαζηρ και την Ιογβεα

36 και την Βαιθ-νιμρα και την Βαιθ-αραν, πολεις οχυρας, και μανδρας προβατων.

37 Και οι υιοι Ρουβην ωκοδομησαν την Εσεβων και την Ελεαλη και την Κιριαθαιμ

38 και την Νεβω και την Βααλ-μεων, μεταβαλλοντες τα ονοματα αυτων, και την Σιβμα· και εδωκαν αλλα ονοματα εις τας πολεις, τας οποιας ωκοδομησαν.

39 Και οι υιοι Μαχειρ υιου του Μανασση υπηγαν εις την Γαλααδ και εκυριευσαν αυτην, εκδιωξαντες τον Αμορραιον τον εν αυτη.

40 Και εδωκεν ο Μωυσης την Γαλααδ εις Μαχειρ τον υιον του Μανασση· και κατωκησεν εν αυτη.

41 Και Ιαειρ ο υιος του Μανασση υπηγε και εκυριευσε τας μικρας πολεις αυτης· και ωνομασεν αυτας Αβωθ-ιαειρ.

42 Και ο Νοβα υπηγε και εκυριευσε την Καιναθ και τα χωρια αυτης· και ωνομασεν αυτην Νοβα, απο του ονοματος αυτου.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 730

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

730. That by “forty days and nights” is signified the duration of temptation, is plainly evident from the Word of the Lord. That “forty” signifies the duration of temptation, comes from the fact that the Lord suffered Himself to be tempted for forty days (as is stated in Matthew 4:1-2; Luke 4:2; Mark 1:13). And as the things instituted in the Jewish and the other representative churches before the coming of the Lord were each and all types of Him, so also were the forty days and nights, in that they represented and signified in general all temptation, and specifically the duration of the temptation, whatever that might be. And because a man when in temptation is in vastation as to all things that are of his Own, and of the body (for the things that are of his Own and of the body must die, and this through combats and temptations, before he is born again a new man, or is made spiritual and heavenly), for this reason also “forty days and nights” signify the duration of vastation; and it is the same here where the subject is both the temptation of the man of the new church, called “Noah” and the devastation of the antediluvians.

[2] That the number “forty” signifies the duration of both temptation and vastation, whether greater or less, is evident in Ezekiel:

Thou shalt lie on thy right side, and shalt bear the iniquity of the house of Judah forty days, each day for a year have I appointed it unto thee (Ezekiel 4:6).

“Forty” denotes here the duration of the vastation of the Jewish Church, and also a representation of the Lord’s temptation; for it is said that he should “bear the iniquity of the house of Judah.” Again:

I will make the land of Egypt wastes, a waste of desolation; no foot of man shall pass through it, nor foot of beast shall pass through it, and it shall not be inhabited forty years; and I will make the land of Egypt a desolation in the midst of the desolate lands, and her cities in the midst of the cities that are laid waste shall be a solitude forty years (Ezekiel 29:10-12).

Here also “forty” denotes the duration of vastation and desolation; and in the internal sense forty years are not meant, but only, in general, the desolation of faith, whether within a less or greater time.

In John:

The court that is without the temple cast out and measure it not; for it hath been given unto the nations, who shall tread the holy city underfoot forty and two months (Revelation 11:2).

[3] And again:

There was given unto the beast a mouth speaking great things and blasphemies; and there was given unto him power to make war forty and two months (Revelation 13:5), denoting the duration of vastation, for anyone may know that forty-two months of time is not meant. But the origin of the use of the number “forty-two” in this passage (which has the same signification as the number “forty”) is that “seven days” signify the end of vastation, and a new beginning, and “six days” signify labor, from the six days of labor or combat. Seven are therefore multiplied by six, and thus give rise to the number forty-two, which signifies the duration of the vastation and the duration of the temptation, or the labor and combat, of the man who is to be regenerated, in which there is holiness. But, as is evident from these passages in Revelation, the round number “forty” was taken for the not-so-round number “forty-two.”

[4] That the Israelitish people were led about for forty years in the wilderness before they were brought into the land of Canaan, in like manner represented and signified the duration of temptation, and also the duration of vastation; the duration of temptation, by their being afterwards brought into the holy land; the duration of vastation, by the fact that all above the age of twenty years, who went out of Egypt, except Joshua and Caleb, died in the wilderness (Numbers 14:33-35; 32:8-14). The things against which they so often murmured signify temptations, and the plagues and destruction that so frequently came upon them signify vastations. That these signify temptations and vastations will of the Lord’s Divine mercy be shown in that place. Of these things it is written in Moses:

Thou shalt remember all the way which Jehovah thy God hath led thee these forty years in the wilderness, to afflict thee, to tempt thee, to know what was in thine heart, whether thou wouldest keep His commandments, or no (Deuteronomy 8:2-3, 16).

That Moses was forty days and forty nights upon Mount Sinai, likewise signifies the duration of the temptation, that is, it signifies the Lord’s temptation, as is evident from his abiding in the mount forty days and forty nights, neither eating bread nor drinking water, supplicating for the people that they might not be destroyed (Deuteronomy 9:9, 11, 18, 25-29; 10:10).

[5] The reason why “forty days” signify the duration of temptation is, as just said, that the Lord suffered Himself to be tempted of the devil forty days. And therefore-as all things were representative of the Lord-when the idea of temptations was present with the angels, that idea was represented in the world of spirits by such things as are in this world, as is the case with all angelic ideas during their descent into the world of spirits: they being presented representatively. And in the same way the idea of temptation was presented by the number “forty” because the Lord was to be tempted forty days. With the Lord, and consequently with the angelic heaven, it is the same whether a thing is present or is to come; what is to come is present, or what is to be done is done. From this came the representation of temptations, as also of vastations, in the representative church, by “forty.” But these things cannot as yet be very well comprehended, because the influx of the angelic heaven into the world of spirits is not known, nor that such is the nature of this influx.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org