Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Λευιτικόν 8

Studie

   

1 Και ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην, λεγων,

2 Λαβε τον Ααρων και τους υιους αυτου μετ' αυτου, και τας στολας και το ελαιον του χρισματος και τον μοσχον της περι αμαρτιας προσφορας και τους δυο κριους και το κανιστρον των αζυμων.

3 Και συναξον πασαν την συναγωγην εις την θυραν της σκηνης του μαρτυριου.

4 Και εκαμεν ο Μωυσης καθως προσεταξεν εις αυτον ο Κυριος· και συνηχθη η συναγωγη εις την θυραν της σκηνης του μαρτυριου.

5 Και ειπεν ο Μωυσης προς την συναγωγην, Ουτος ειναι ο λογος τον οποιον προσεταξεν ο Κυριος να γεινη.

6 Και εφερεν ο Μωυσης τον Ααρων και τους υιους αυτου και ελουσεν αυτους με υδωρ.

7 Και εβαλε τον χιτωνα επ' αυτον, και εζωσεν αυτον την ζωνην, και ενεδυσεν αυτον τον ποδηρη, και εβαλεν επ' αυτου το εφοδ, και εζωσεν αυτον την κεντητην ζωνην του εφοδ, και περιεζωσεν αυτον με αυτην.

8 Και εβαλεν επ' αυτου το περιστηθιον· εις δε το περιστηθιον εβαλε το Ουριμ και το Θουμμιμ.

9 Και εβαλε την μιτραν επι της κεφαλης αυτου· επι δε της μιτρας, κατα το εμπροσθεν αυτης, εβαλε το πεταλον το χρυσουν, το διαδημα το αγιον, καθως προσεταξεν ο Κυριος εις τον Μωυσην.

10 Και ελαβεν ο Μωυσης το ελαιον του χρισματος και εχρισε την σκηνην και παντα τα εν αυτη και ηγιασεν αυτα.

11 Και ερραντισεν απ' αυτου επι το θυσιαστηριον επτακις και εχρισε το θυσιαστηριον· και παντα τα σκευη αυτου και τον νιπτηρα και την βασιν αυτου, δια να αγιαση αυτα.

12 Και εχυσεν απο του ελαιου του χρισματος επι την κεφαλην του Ααρων και εχρισεν αυτον, δια να αγιαση αυτον.

13 Και εφερεν ο Μωυσης τους υιους του Ααρων και ενεδυσεν αυτους χιτωνας και εζωσεν αυτους ζωνας και εβαλε μιτριδια επ' αυτων, καθως προσεταξεν ο Κυριος εις τον Μωυσην.

14 Και εφερε τον μοσχον της περι αμαρτιας προσφορας· ο δε Ααρων και οι υιοι αυτου επεθεσαν τας χειρας αυτων επι την κεφαλην του μοσχου της περι αμαρτιας προσφορας.

15 Και εσφαξεν αυτον και ελαβεν ο Μωυσης απο του αιματος και εβαλεν επι τα κερατα του θυσιαστηριου κυκλω δια του δακτυλου αυτου, και εκαθαρισε το θυσιαστηριον· και το αιμα εχυσεν εις την βασιν του θυσιαστηριου και ηγιασεν αυτο, δια να καμη εξιλεωσιν επ' αυτου.

16 Και ελαβε παν το στεαρ το επι των εντοσθιων και τον λοβον του ηπατος και τους δυο νεφρους και το στεαρ αυτων, και εκαυσεν αυτα ο Μωυσης επι του θυσιαστηριου.

17 Τον μοσχον ομως και το δερμα αυτου και το κρεας αυτου και την κοπρον αυτου, εκαυσεν εν πυρι εξω του στρατοπεδου, καθως προσεταξεν ο Κυριος εις τον Μωυσην.

18 Και εφερε τον κριον του ολοκαυτωματος· και ο Ααρων και οι υιοι αυτου επεθεσαν τας χειρας αυτων επι την κεφαλην του κριου.

19 Και εσφαξεν αυτον και ερραντισεν ο Μωυσης το αιμα επι το θυσιαστηριον κυκλω.

20 Και διεμελισε τον κριον κατα τα μελη αυτου· και εκαυσεν ο Μωυσης την κεφαλην και τα μελη και το στεαρ.

21 Τα δε εντοσθια και τους ποδας επλυνε με υδωρ· και εκαυσεν ο Μωυσης ολον τον κριον επι του θυσιαστηριου· ητο ολοκαυτωμα εις οσμην ευωδιας, προσφορα γινομενη δια πυρος εις τον Κυριον· καθως προσεταξεν ο Κυριος εις τον Μωυσην.

22 Και εφερε τον κριον τον δευτερον, τον κριον της καθιερωσεως· ο δε Ααρων και οι υιοι αυτου επεθεσαν τας χειρας αυτων επι την κεφαλην του κριου.

23 Και εσφαξεν αυτον, και ελαβεν ο Μωυσης απο του αιματος αυτου και εβαλεν επι τον λοβον του δεξιου ωτιου του Ααρων, και επι τον αντιχειρα της δεξιας αυτου χειρος, και επι τον μεγαλον δακτυλον του δεξιου αυτου ποδος.

24 Και εφερε τους υιους του Ααρων και εβαλεν ο Μωυσης απο του αιματος επι τον λοβον του δεξιου ωτιου αυτων και επι τους αντιχειρας των δεξιων χειρων αυτων και επι τους μεγαλους δακτυλους των δεξιων ποδων αυτων· και ερραντισεν ο Μωυσης το αιμα επι του θυσιαστηριου κυκλω.

25 Και ελαβε το στεαρ και την ουραν και παν το στεαρ το επι των εντοσθιων και τον λοβον του ηπατος και τους δυο νεφρους και το στεαρ αυτων και τον δεξιον ωμον·

26 και απο του κανιστρου των αζυμων του εμπροσθεν του Κυριου ελαβε μιαν πητταν αζυμον, και ενα αρτον ελαιωμενον και εν λαγανον και εβαλεν αυτα επι το στεαρ και επι τον δεξιον ωμον·

27 και εβαλε τα παντα εις τας χειρας του Ααρων και εις τας χειρας των υιων αυτου, και εκινησεν αυτα εις προσφοραν κινητην εμπροσθεν του Κυριου.

28 Και ελαβεν αυτα ο Μωυσης εκ των χειρων αυτων και εκαυσεν επι του θυσιαστηριου επι το ολοκαυτωμα· αυται ησαν καθιερωσεις εις οσμην ευωδιας· ητο θυσια γινομενη δια πυρος εις τον Κυριον.

29 Και λαβων ο Μωυσης το στηθος, εκινησεν αυτο εις προσφοραν κινητην εμπροσθεν του Κυριου· εκ του κριου της καθιερωσεως τουτο ητο το μεριδιον του Μωυσεως, καθως προσεταξεν ο Κυριος εις τον Μωυσην.

30 Και ελαβεν ο Μωυσης απο του ελαιου του χρισματος και απο του αιματος του επι του θυσιαστηριου και ερραντισεν επι τον Ααρων, επι τας στολας αυτου και επι τους υιους αυτου και επι τας στολας των υιων αυτου μετ' αυτου· και ηγιασε τον Ααρων, τας στολας αυτου και τους υιους αυτου και τας στολας των υιων αυτου μετ' αυτου·

31 Και ειπεν ο Μωυσης προς τον Ααρων και προς τους υιους αυτου, Βρασατε το κρεας εις την θυραν της σκηνης του μαρτυριου· και εκει φαγετε αυτο και τον αρτον τον εν τω κανιστρω των καθιερωσεων, καθως με προσεταξεν ο Κυριος, λεγων, Ο Ααρων και οι υιοι αυτου θελουσι τρωγει αυτα.

32 Το δε υπολοιπον του κρεατος και του αρτου εν πυρι θελετε κατακαυσει.

33 Και απο της θυρας της σκηνης του μαρτυριου δεν θελετε εξελθει επτα ημερας, εωσου πληρωθωσιν αι ημεραι της καθιερωσεως σας· διοτι εν επτα ημεραις θελει τελειωθη η καθιερωσις σας.

34 Καθως εκαμεν εις την ημεραν ταυτην, ουτω προσεταξε Κυριος να εκτεληται, δια να γινηται εξιλεωσις δια σας.

35 Θελετε λοιπον καθισει επτα ημερας εις την θυραν της σκηνης του μαρτυριου ημεραν και νυκτα· και θελετε φυλαττει τας παραγγελιας του Κυριου, δια να μη αποθανητε· διοτι ουτω προσεταχθην.

36 Και εκαμεν ο Ααρων και οι υιοι αυτου παντας τους λογους, τους οποιους προσεταξεν ο Κυριος δια χειρος του Μωυσεως.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 9824

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

9824. And an ephod. That this signifies Divine truth in this kingdom in the external form in which interior things cease, is evident from the signification of “the ephod,” as being Divine truth in an external form. The reason why this is signified by “the ephod” is that by Aaron’s garments of holiness were represented Divine truths in the spiritual kingdom in their order (see above, n. 9522); and the ephod was the outermost of three garments; Aaron’s garments for the priest’s office being the ephod, the robe, and the checkered tunic. That which is outermost not only contains the interior things, but the interior things also cease in it. This is the case in the human body, and consequently also in the heavens, to which the things of the human body correspond. The case is similar with truths and goods, for these make the heavens.

[2] As the ephod represented the outermost of the Lord’s spiritual kingdom, it was more holy than the rest of the garments, and on it was the breastplate, in which were the Urim and Thummim, through which answers were given by the Divine. That what is most external is more holy than the internal things, is because the external holds all the interior things in their order, and in their form and connection, insomuch that if the external were removed, the internal things would be dispersed; for internal things not only cease in the external, but they are also together in it. That this is so can be known to those who know how it is with things successive and things simultaneous; namely, that successive things, which proceed and follow one another in their order, are nevertheless presented together in the ultimate things. Take for example, end, cause, and effect; the end is the first in order, the cause is the second, and the effect is the ultimate. So also do they advance in succession. Nevertheless the cause is presented simultaneously in the effect, which is the ultimate; and the end is so presented in the cause. Consequently the effect is the completion, in which the interior or prior things are collected together and are lodged.

[3] The case is similar in man, with will, thought, and action. To will comes first, to think second, and to do is the ultimate, and this is also the effect in which the prior or interior things come forth in simultaneous order. For insofar as the act contains within itself that which the man is thinking, and that which he is willing, so far the interior things are held together in their form and in their connection. It is from this that it is said in the Word, that man will be judged according to his deeds, or according to his works, which means that he will be judged according to his thought and will, for these are in his deeds as the soul is in his body. As then the interior things are presented simultaneously in the ultimate, it follows that, as already said, if the order is perfect, the ultimate is accounted more holy than the interior things, for therein is complete the holiness of the interior things.

[4] As the interior things are together in the ultimate ones (as for instance, as just said, man’s thought and will are together in his deeds or works; or in regard to spiritual things, his faith and love are so), therefore John was beloved by the Lord more than the rest of the disciples, and lay on His breast (John 13:23; 21:20, 22), for the reason that this disciple represented the works of charity. (See the prefaces to Genesis 18 and 2 2760 so n. 3934.) From this it is also evident why the external or ultimate which is in perfect order, is more holy than the internal things regarded singly; for when the Lord is in the ultimate, He is simultaneously in all things, and when He is in this, the interior things are held together in their order, connection, and form; and under super-vision and guidance at His good pleasure. This is the secret which is meant in n. 9360, which see.

[5] This then is the reason why the ephod, being a representative of the ultimate in the Lord’s spiritual kingdom, was accounted more holy than the rest of the garments of the priesthood. Wherefore the ephod was the chief priestly vestment, and was made of threads of gold in the midst of blue, of crimson, of scarlet double-dyed, and of fine twined linen (Exodus 39:3); but the rest of the priests had ephods of linen (1 Samuel 2:18; 22:18). On this account also the ephod stood for all the vestments of a priest, and he was said “to wear the ephod,” whereby was signified that he was a priest (1 Samuel 2:28; 14:3). On this account also the breastplate was fastened to the ephod, and answers were given by means of the Urim and Thummim thereon, for the reason that this vestment was a representative of the ultimate in the Lord’s spiritual kingdom; and Divine answers are presented in ultimates, for they pass through all the interior things in succession, and are there dictated, because there they cease. That answers were given when the priests were clothed with the ephod, is evident from 1 Samuel 23:6-13; 30:7-8; and also in Hosea:

The sons of Israel tarried many days without king, and without prince, and without sacrifice, and without pillar, and without ephod, and teraphim (Hos. 3:4); where “teraphim” signify Divine answers, for answers were formerly given by means of these (Zech. 10:2). Moreover, in the original tongue the word “ephod” comes from “to enclose all the interior things,” as is evident from the meaning of the word in Exodus 29:5; Leviticus 8:7.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org