Bible

 

Λευιτικόν 15

Studie

   

1 Και ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην και προς τον Ααρων, λεγων,

2 Λαλησατε προς τους υιους Ισραηλ, και ειπατε προς αυτους, Εαν τις ανθρωπος εχη ρευσιν εκ του σωματος αυτου, δια την ρευσιν αυτου ειναι ακαθαρτος.

3 Και αυτη θελει εισθαι η ακαθαρσια αυτου εν τη ρευσει αυτου· αν τε το σωμα αυτου παυση απο της ρευσεως αυτου· ειναι η ακαθαρσια εν αυτω.

4 Πασα κλινη, επι της οποιας ηθελε κοιμηθη ο εχων την ρευσιν, θελει εισθαι ακαθαρτος· και παν σκευος, επι του οποιου ηθελε καθισει, θελει εισθαι ακαθαρτον.

5 Και ο ανθρωπος, οστις εγγιση την κλινην αυτου, θελει πλυνει τα ιματια αυτου και θελει λουσθη εν υδατι και θελει εισθαι ακαθαρτος εως εσπερας.

6 Και οστις καθιση επι του σκευους, επι του οποιου εκαθισεν ο εχων την ρευσιν, θελει πλυνει τα ιματια αυτου και θελει λουσθη εν υδατι και θελει εισθαι ακαθαρτος εως εσπερας.

7 Και οστις εγγιση το σωμα του εχοντος την ρευσιν, θελει πλυνει τα ιματια αυτου και θελει λουσθη εν υδατι και θελει εισθαι ακαθαρτος εως εσπερας.

8 Και εαν ο εχων την ρευσιν πτυση επι τον καθαρον, ουτος θελει πλυνει τα ιματια αυτου και θελει λουσθη εν υδατι και θελει εισθαι ακαθαρτος εως εσπερας.

9 Και παν σαμαριον επι του οποιου ηθελε καθισει ο εχων την ρευσιν, θελει εισθαι ακαθαρτον.

10 Και οστις εγγιση παντα, οσα ηθελον εισθαι υποκατω αυτου, θελει εισθαι ακαθαρτος εως εσπερας· και οστις βασταση αυτα, θελει πλυνει τα ιματια αυτου και θελει λουσθη εν υδατι και θελει εισθαι ακαθαρτος εως εσπερας.

11 Και οντινα εγγιση ο εχων την ρευσιν, χωρις να εχη νιμμενας τας χειρας αυτου εν υδατι, ουτος θελει πλυνει τα ιματια αυτου και θελει λουσθη εν υδατι και θελει εισθαι ακαθαρτος εως εσπερας.

12 Και το αγγειον το πηλινον, το οποιον ηθελεν εγγισει ο εχων την ρευσιν, θελει συντριφθη· και παν σκευος ξυλινον θελει πλυθη εν υδατι.

13 Και αφου ο εχων την ρευσιν καθαρισθη απο της ρευσεως αυτου, τοτε θελει αριθμησει εις εαυτον επτα ημερας δια τον καθαρισμον αυτου· και θελει πλυνει τα ιματια αυτου και θελει λουσει το σωμα αυτου εν υδατι ζωντι και θελει εισθαι καθαρος.

14 Και την ογδοην ημεραν θελει λαβει εις εαυτον δυο τρυγονας η δυο νεοσσους περιστερων και θελει ελθει ενωπιον του Κυριου εις την θυραν της σκηνης του μαρτυριου και θελει δωσει αυτας εις τον ιερεα·

15 και θελει προσφερει αυτας ο ιερευς, την μεν δια προσφοραν περι αμαρτιας, την δε αλλην δια ολοκαυτωμα· και θελει καμει εξιλεωσιν ο ιερευς υπερ αυτου ενωπιον του Κυριου δια την ρευσιν αυτου.

16 Και ο ανθρωπος, εκ του οποιου ηθελεν εξελθει σπερμα συνουσιας, θελει λουσει ολον αυτου το σωμα εν υδατι και θελει εισθαι ακαθαρτος εως εσπερας.

17 Και παν ιματιον και παν δερμα, επι του οποιου ηθελεν εισθαι σπερμα συνουσιας, θελει πλυθη εν υδατι και θελει εισθαι ακαθαρτον εως εσπερας.

18 Η δε γυνη, μετα της οποιας ηθελε συγκοιμηθη ανθρωπος εν σπερματι συνουσιας, θελουσι λουσθη εν υδατι και θελουσιν εισθαι ακαθαρτοι εως εσπερας.

19 Και εαν η γυνη εχη ρευσιν, η δε ρευσις αυτης εν τω σωματι αυτης ηναι αιμα, θελει εισθαι αποκεχωρισμενη επτα ημερας· και πας οστις εγγιση αυτην, θελει εισθαι ακαθαρτος εως εσπερας.

20 Και παν πραγμα, επι του οποιου κοιτεται εις τον αποχωρισμον αυτης, θελει εισθαι ακαθαρτον· και παν πραγμα, επι του οποιου καθηται, θελει εισθαι ακαθαρτον.

21 Και πας οστις εγγιση την κλινην αυτης, θελει πλυνει τα ιματια αυτου και θελει λουσθη εν υδατι και θελει εισθαι ακαθαρτος εως εσπερας.

22 Και πας οστις εγγιση σκευος τι, επι του οποιου αυτη εκαθισε, θελει πλυνει τα ιματια αυτου και θελει λουσθη εν υδατι και θελει εισθαι ακαθαρτος εως εσπερας.

23 Και εαν υπαρχη τι επι της κλινης η επι τινος σκευους, επι του οποιου αυτη καθηται, οταν αυτος εγγιση αυτο, θελει εισθαι ακαθαρτος εως εσπερας.

24 Και εαν τις συγκοιμηθη μετ' αυτης και ελθωσι τα γυναικεια αυτης επ' αυτον, θελει εισθαι ακαθαρτος επτα ημερας· και πασα κλινη, επι της οποιας ηθελε κοιμηθη, θελει εισθαι ακαθαρτος.

25 Και εαν τις γυνη εχη ρευσιν του αιματος αυτης πολλας ημερας, εκτος του καιρου του αποχωρισμου αυτης, η εαν εχη ρευσιν επεκεινα του αποχωρισμου αυτης, πασαι αι ημεραι της ρευσεως της ακαθαρσιας αυτης θελουσιν εισθαι ως αι ημεραι του αποχωρισμου αυτης· θελει εισθαι ακαθαρτος.

26 Πασα κλινη, επι της οποιας κοιτεται καθ' ολας τας ημερας της ρευσεως αυτης, θελει εισθαι εις αυτην ως κλινη του αποχωρισμου αυτης· και παν σκευος, επι του οποιου καθηται, θελει εισθαι ακαθαρτον, ως η ακαθαρσια του αποχωρισμου αυτης.

27 Και πας οστις εγγιση αυτα, θελει εισθαι ακαθαρτος και θελει πλυνει τα ιματια αυτου και θελει λουσθη εν υδατι και θελει εισθαι ακαθαρτος εως εσπερας.

28 Αλλ' εαν καθαρισθη απο της ρευσεως αυτης, τοτε θελει αριθμησει εις εαυτην επτα ημερας, και μετα ταυτα θελει εισθαι καθαρα.

29 Και την ογδοην ημεραν θελει λαβει μεθ' εαυτης δυο τρυγονας η δυο νεοσσους περιστερων και θελει φερει αυτας προς τον ιερεα εις την θυραν της σκηνης του μαρτυριου.

30 Και θελει προσφερει ο ιερευς την μεν δια προσφοραν περι αμαρτιας, την δε αλλην δια ολοκαυτωμα· και ο ιερευς θελει καμει εξιλεωσιν περι αυτης ενωπιον του Κυριου δια την ρευσιν της ακαθαρσιας αυτης.

31 Ουτω θελετε χωριζει τους υιους Ισραηλ απο των ακαθαρσιων αυτων· και δεν θελουσιν αποθανει δια την ακαθαρσιαν αυτων, μιαινοντες την σκηνην μου την εν τω μεσω αυτων.

32 Ουτος ειναι ο νομος περι του εχοντος ρευσιν· και περι εκεινου, εκ του οποιου εξερχεται το σπερμα συνουσιας, δια να μιαινηται δι' αυτου·

33 και περι της ασθενουσης δια τα γυναικεια αυτης· και περι του εχοντος την ρευσιν αυτου, ανδρος η γυναικος, και περι του συγκοιμηθεντος μετα της ακαθαρτου.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 9506

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

9506. And thou shalt make a propitiatory [mercy seat] of pure gold. That this signifies the hearing and reception of all things that belong to worship from the good of love is evident from the signification of “a propitiatory [mercy seat]” as being a cleansing from evils, or the forgiveness of sins, consequently the hearing and reception of all things that belong to worship (of which in what follows); and from the signification of “gold” as being the good of love (see n. 113, 1551-1552, 5658, 6917). That “the propitiatory [mercy seat]” denotes a cleansing from evils and the forgiveness of sins is evident from the passages in the Word where “propitiation” or “expiation” is mentioned.

[2] That it also denotes the reception of all things of worship is because those only are heard who have been propitiated or expiated, that is, cleansed from evils; and their worship alone is received by the Lord; but those are not heard who are in evils, that is, who have not been expiated or propitiated. On this account also Aaron was not allowed to approach the propitiatory [mercy seat] until he had cleansed and expiated himself and the people. That for this reason “the propitiatory [mercy seat]” denotes the hearing and reception of all things of worship is also evident from the fact that Jehovah spoke with Moses over the propitiatory [mercy seat] between the two cherubs. That it is worship from the good of love that is received is because no one is admitted into heaven, thus to the Lord, except one who is in good, namely, in the good of love to the Lord and in the good of charity toward the neighbor (see n. 8516, 8539, 8722, 8772, 9139, 9227, 9230, 9274); consequently no one else is heard, and his worship received. For this reason also cherubs were over the propitiatory [mercy seat]; for by “the cherubs” is signified guard and providence lest the Lord be approached except through the good of love, thus lest any enter into heaven except those who are in good, and also lest those who are in heaven be approached and injured by those who are in hell. From all this it can be seen what was signified by the propitiatory [mercy seat] being upon the ark, and by the cherubs being over the propitiatory [mercy seat]; and further by the propitiatory [mercy seat] and the cherubs being of pure gold; for “gold” signifies the good of love, and “the ark” signifies heaven where the Lord is.

[3] That “the propitiatory [mercy seat]” signifies cleansing from evils, thus the forgiveness of sins, is evident from the passages in the Word where “propitiation” or “expiation” is mentioned; as in David:

O Jehovah, expiate our sins for Thy name’s sake (Psalms 79:9).

He, being merciful, expiated their iniquity (Psalms 78:38).

Thou shalt expiate me with hyssop, and I shall be made clean; Thou shalt wash me, and I shall be made whiter than snow (Psalms 51:7).

Evil shall come upon thee, which thou shalt not know how to avert by prayer; calamity shall fall upon thee, which thou shall not be able to expiate (Isaiah 47:11).

Sing, ye nations, His people; who will avenge the blood of His servants, and will make expiation for His land, for His people (Deuteronomy 32:43).

[4] Expiations were made by means of sacrifices, and after they had been made, we read, “The priest shall expiate him from sin, and he shall be forgiven” (Leviticus 4:26, 31, 35; 5:6, 10, 13, 16, 18; 9:7; 15:15, 30). Expiation was also made by means of silver (Exodus 30:16; Psalms 49:8). Therefore there was a day of expiations before the feast of tabernacles (Leviticus 23:27-32). But be it known that these expiations were not real cleansings from evils, nor forgivenesses of sins, but represented them; for every ritual with the Israelitish and Jewish nation was merely representative of the Lord, of His kingdom and church, and of such things as belong to heaven and the church. (In what manner the representations presented such things before the angels in heaven, see in n. 9229.)

[5] As cleansing from evils and forgiveness of sins were signified by “the propitiatory [mercy seat],” there were also signified by it the hearing and reception of all things that belong to worship; for he who has been cleansed from evils is heard, and his worship is received. This was represented by Jehovah speaking above the propitiatory [mercy seat] with Moses, and commanding what the sons of Israel should do, as is evident from verse 22 of the present chapter, where it is said, “There I will meet with thee, and I will speak with thee from above the propitiatory [mercy seat], from between the two cherubs that are over the ark of the testimony, all that I shall command thee for the sons of Israel.” In like manner in another place: “When Moses spoke with Jehovah, he heard the voice speaking from above the propitiatory [mercy seat] that was upon the ark of the testimony, from between the two cherubs” (Numbers 7:89). That a man would be heard and his worship received after he had been cleansed from evils, was represented by Aaron’s not entering into the holy of holies within the veil before the propitiatory [mercy seat] until he had first expiated himself and the people, which was effected by means of washing, sacrifices, incense, and blood; and it is said, “So shall he expiate the holy place from the uncleannesses of the sons of Israel, and from their transgressions as to all their sins” (Leviticus 16:16); “and that Jehovah would appear there in a cloud” (verse 2). “In a cloud” denotes in Divine truth accommodated to the reception and apprehension of men, such as is the Word in the sense of the letter (n. 4060, 4391, 5922, 6343, 6752, 8106, 8443, 8781).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.