Bible

 

Ιερεμία 51

Studie

   

1 Ουτω λεγει Κυριος· Ιδου, εγω εγειρω ανεμον φθοροποιον επι την Βαβυλωνα και επι τους κατοικους αυτης τους υψωσαντας την καρδιαν αυτων κατ' εμου.

2 Και θελω εξαποστειλει επι την Βαβυλωνα λικμητας και θελουσιν εκλικμησει αυτην και εκκενωσει την γην αυτης· διοτι εν τη ημερα της συμφορας κυκλοθεν θελουσιν εισθαι εναντιον αυτης.

3 Τοξοτης επι τοξοτην ας εντεινη το τοξον αυτου και επι τον πεποιθοτα επι τον θωρακα αυτου· και μη φειδεσθε τους νεους αυτης· εξολοθρευσατε απαν το στρατευμα αυτης.

4 Και οι τραυματιαι θελουσι πεσει εν τη γη των Χαλδαιων και οι κατακεκεντημενοι εν ταις οδοις αυτης.

5 Διοτι ο Ισραηλ δεν εγκατελειφθη ουδε ο Ιουδας παρα του Θεου αυτου, παρα του Κυριου των δυναμεων, αν και η γη αυτων ενεπλησθη ανομιας εναντιον του Αγιου του Ισραηλ.

6 Φυγετε εκ μεσου της Βαβυλωνος και διασωσατε εκαστος την ψυχην αυτου· μη απολεσθητε εν τη ανομια αυτης· διοτι ειναι καιρος εκδικησεως του Κυριου· ανταποδομα αυτος ανταποδιδει εις αυτην.

7 Η Βαβυλων εσταθη ποτηριον χρυσουν εν τη χειρι του Κυριου, μεθυον πασαν την γην· απο του οινου αυτης επιον τα εθνη· δια τουτο τα εθνη παρεφρονησαν.

8 Επεσεν εξαιφνης η Βαβυλων και συνετριβη· ολολυζετε δι' αυτην· λαβετε βαλσαμον δια τον πονον αυτης, ισως ιατρευθη.

9 Μετεχειρισθημεν ιατρικα δια την Βαβυλωνα αλλα δεν ιατρευθη· εγκαταλειψατε αυτην, και ας απελθωμεν εκαστος εις την γην αυτου· διοτι η κρισις αυτης εφθασεν εις τον ουρανον και υψωθη εως του στερεωματος.

10 Ο Κυριος εφανερωσε την δικαιοσυνην ημων· ελθετε και ας διηγηθωμεν εν Σιων το εργον Κυριου του Θεου ημων.

11 Στιλβωσατε τα βελη· πυκνωσατε τας ασπιδας· ο Κυριος ηγειρε το πνευμα των βασιλεων των Μηδων· διοτι ο σκοπος αυτου ειναι εναντιον της Βαβυλωνος, δια να εξολοθρευση αυτην· επειδη η εκδικησις του Κυριου ειναι εκδικησις του ναου αυτου.

12 Υψωσατε σημαιαν επι τα τειχη της Βαβυλωνος, ενδυναμωσατε την φρουραν, στησατε φυλακας, ετοιμασατε ενεδρας· διοτι ο Κυριος και εβουλευθη και θελει εκτελεσει εκεινο, το οποιον ελαλησεν εναντιον των κατοικων της Βαβυλωνος.

13 Ω η κατοικουσα επι υδατων πολλων, η πληρης θησαυρων, ηλθε το τελος σου, το περας της πλεονεξιας σου.

14 Ο Κυριος των δυναμεων ωμοσεν εις εαυτον, λεγων, Εξαπαντος θελω σε γεμισει απο ανθρωπων ως απο ακριδων, και θελουσιν εκπεμψει αλαλαγμον εναντιον σου.

15 Αυτος εποιησε την γην εν τη δυναμει αυτου, εστερεωσε την οικουμενην εν τη σοφια αυτου και εξετεινε τους ουρανους εν τη συνεσει αυτου.

16 Οταν εκπεμπη την φωνην αυτου, συνισταται πληθος υδατων εν ουρανοις, και αναγει νεφελας απο των ακρων της γης· καμνει αστραπας δια βροχην και εξαγει ανεμον εκ των θησαυρων αυτου.

17 Πας ανθρωπος εμωρανθη υπο της γνωσεως αυτου· πας χωνευτης κατησχυνθη απο των γλυπτων· διοτι ψευδος ειναι το χωνευτον αυτου και πνοη εν αυτω δεν υπαρχει.

18 Ματαιοτης ταυτα, εργον πλανης· εν καιρω επισκεψεως αυτων θελουσιν απολεσθη.

19 Η μερις του Ιακωβ δεν ειναι ως αυτα, διοτι αυτος ειναι ο πλασας τα παντα· και ο Ισραηλ ειναι η ραβδος της κληρονομιας αυτου· Κυριος των δυναμεων το ονομα αυτου.

20 Συ ησο πελεκυς μου, οπλα πολεμου, και δια σου συνετριψα εθνη και δια σου εξωλοθρευσα βασιλεια·

21 και δια σου συνετριψα ιππον και αναβατην αυτου, και δια σου συνετριψα αμαξαν και αναβατην αυτης·

22 και δια σου συνετριψα ανδρα και γυναικα, και δια σου συνετριψα γεροντα και νεον, και δια σου συνετριψα νεανισκον και παρθενον·

23 και δια σου συνετριψα ποιμενα και ποιμνιον αυτου, και δια σου συνετριψα γεωργον και ζευγος αυτου· και δια σου συνετριψα στρατηγους και αρχοντας.

24 Και θελω ανταποδωσει επι την Βαβυλωνα και επι παντας τους κατοικους της Χαλδαιας πασαν την κακιαν αυτων, την οποιαν επραξαν εν Σιων ενωπιον σας, λεγει Κυριος.

25 Ιδου, εγω ειμαι εναντιον σου, ορος φθοροποιον, λεγει Κυριος, το οποιον φθειρεις πασαν την γην· και θελω εκτεινει την χειρα μου επι σε και θελω σε κατακυλισει απο των βραχων και σε καταστησει ορος πυρικαυστον.

26 Και δεν θελουσι λαβει απο σου λιθον δια γωνιαν ουδε λιθον δια θεμελια, αλλα θελεις εισθαι ερημωσις αιωνια, λεγει Κυριος.

27 Υψωσατε σημαιαν επι την γην, σαλπισατε σαλπιγγα εν τοις εθνεσιν, ετοιμασατε εθνη κατ' αυτης, παραγγειλατε κατ' αυτης, εις τα βασιλεια του Αραρατ, του Μιννι και του Ασχεναζ· καταστησατε επ' αυτην αρχηγους· αναβιβασατε ιππους ως ακριδας ορθοτριχας.

28 Ετοιμασατε κατ' αυτης εθνη, τους βασιλεις των Μηδων, τους στρατηγους αυτης και παντας τους αρχοντας αυτης και πασαν την γην της επικρατειας αυτης.

29 Και η γη θελει σεισθη και στεναξει· διοτι η βουλη του Κυριου θελει εκτελεσθη κατα της Βαβυλωνος, δια να καταστηση την γην της Βαβυλωνος ερημον, ανευ κατοικου.

30 Οι ισχυροι της Βαβυλωνος εξελιπον απο του να πολεμωσιν, εμειναν εν τοις οχυρωμασιν· η δυναμις αυτων εξελιπεν· εγειναν ως γυναικες· εκαυσαν τας κατοικιας αυτης· οι μοχλοι αυτης συνετριβησαν.

31 Ταχυδρομος θελει δραμει εις απαντησιν ταχυδρομου και μηνυτης εις απαντησιν μηνυτου, δια να αναγγειλωσι προς τον βασιλεα της Βαβυλωνος οτι η πολις αυτου ηλωθη απο των ακρων αυτης,

32 και οτι αι διαβασεις επιασθησαν, και κατεκαυσαν εν πυρι τους καλαμωνας, και οι ανδρες του πολεμου κατετρομαξαν.

33 Διοτι ουτω λεγει ο Κυριος των δυναμεων, ο Θεος του Ισραηλ. Η θυγατηρ της Βαβυλωνος ειναι ως αλωνιον, καιρος ειναι να καταπατηθη· ετι ολιγον και θελει ελθει ο καιρος του θερισμου αυτης.

34 Ναβουχοδονοσορ ο βασιλευς της Βαβυλωνος με κατεφαγε, με συνετριψε, με κατεστησεν αγγειον αχρηστον, με κατεπιεν ως δρακων, ενεπλησε την κοιλιαν αυτου απο των τρυφερων μου, με εξωσεν.

35 Η εις εμε και εις την σαρκα μου αδικια ας ελθη επι την Βαβυλωνα, θελει ειπει η κατοικουσα την Σιων· και το αιμα μου επι τους κατοικους της Χαλδαιας, θελει ειπει η Ιερουσαλημ.

36 Δια τουτο ουτω λεγει Κυριος· Ιδου, εγω θελω διαδικασει την δικην σου και θελω εκδικησει την εκδικησιν σου, και θελω καταστησει την θαλασσαν αυτης ξηραν και θελω ξηρανει την πηγην αυτης.

37 Και η Βαβυλων θελει εισθαι εις σωρους, κατοικητηριον θωων, θαμβος και συριγμος, ανευ κατοικου.

38 Θελουσι βρυχασθαι ομου ως λεοντες, θελουσιν ωρυεσθαι ως σκυμνοι λεοντων.

39 Θελω καμει αυτους να θερμανθωσιν εν τοις συμποσιοις αυτων, και θελω μεθυσει αυτους, δια να ευθυμησωσι και να υπνωσωσιν υπνον αιωνιον και να μη εξυπνησωσι, λεγει Κυριος.

40 Θελω καταβιβασει αυτους ως αρνια εις σφαγην, ως κριους μετα τραγων.

41 Πως ηλωθη η Σησαχ και εθηρευθη το καυχημα πασης της γης· πως εγεινεν Βαβυλων θαμβος εν τοις εθνεσιν.

42 Η θαλασσα ανεβη επι την Βαβυλωνα· κατεκαλυφθη υπο του πληθους των κυματων αυτης.

43 Αι πολεις αυτης κατεσταθησαν θαμβος, γη ανυδρος και αβατος γη, εν η δεν κατοικει ουδεις ανθρωπος ουδε υιος ανθρωπου διερχεται δι' αυτης.

44 Και θελω τιμωρησει τον Βηλ εν Βαβυλωνι και εκβαλει εκ του στοματος αυτου οσα κατεπιε· και τα εθνη δεν θελουσι συναχθη πλεον προς αυτον, και αυτο το τειχος της Βαβυλωνος θελει πεσει.

45 Λαε μου, εξελθετε εκ μεσου αυτης και σωσατε εκαστος την ψυχην αυτου απο της οργης του θυμου του Κυριου·

46 μηποτε η καρδια σας χαυνωθη και φοβηθητε υπο της αγγελιας ητις θελει ακουσθη εν τη γη· θελει δε ελθει αγγελια το εν ετος, και μετα τουτο η αγγελια το αλλο ετος, και καταδυναστεια εν τη γη, εξουσιαστης εναντιον εξουσιαστου.

47 Δια τουτο, ιδου, ερχονται ημεραι και θελω καμει εκδικησιν επι τα γλυπτα της Βαβυλωνος· και πασα η γη αυτης θελει καταισχυνθη και παντες οι τετραυματισμενοι αυτης θελουσι πεσει εν τω μεσω αυτης.

48 Τοτε οι ουρανοι και η γη και παντα τα εν αυτοις θελουσιν αλαλαξει επι Βαβυλωνα· διοτι οι εξολοθρευται θελουσιν ελθει επ' αυτην απο βορρα, λεγει Κυριος.

49 Καθως η Βαβυλων εκαμε τους τετραυματισμενους του Ισραηλ να πεσωσιν, ουτω και εν Βαβυλωνι θελουσι πεσει οι τετραυματισμενοι πασης της γης.

50 Οι εκφυγοντες την μαχαιραν, υπαγετε, μη στεκεσθε· ενθυμηθητε τον Κυριον μακροθεν, και Ιερουσαλημ ας αναβη επι την καρδιαν σας.

51 Κατησχυνθημεν, διοτι ηκουσαμεν ονειδισμον· αισχυνη κατεκαλυψε το προσωπον ημων· διοτι εισηλθον ξενοι εις το αγιαστηριον του οικου του Κυριου.

52 Δια τουτο, ιδου, ερχονται ημεραι, λεγει Κυριος, και θελω καμει εκδικησιν επι τα γλυπτα αυτης· και καθ' ολην την γην αυτης οι τετραυματισμενοι θελουσιν οιμωζει.

53 Και αν η Βαβυλων αναβη εως του ουρανου και αν οχυρωση το υψος της δυναμεως αυτης, θελουσιν ελθει παρ' εμου εξολοθρευται επ' αυτην, λεγει Κυριος.

54 Φωνη κραυγης ερχεται απο Βαβυλωνος και συντριμμος μεγας εκ γης Χαλδαιων,

55 διοτι ο Κυριος εξωλοθρευσε την Βαβυλωνα και ηφανισεν εξ αυτης την μεγαλην φωνην· τα δε κυματα εκεινων ηχουσιν· ο θορυβος της φωνης αυτων εξακουεται ως υδατων πολλων·

56 διοτι ο εξολοθρευτης ηλθεν επ' αυτην, επι την Βαβυλωνα, και οι δυνατοι αυτης συνεληφθησαν, τα τοξα αυτων συνετριβησαν· επειδη Κυριος ο Θεος των ανταποδοσεων θελει εξαπαντος καμει ανταποδοσιν.

57 Και θελω μεθυσει τους ηγεμονας αυτης και τους σοφους αυτης, τους στρατηγους αυτης και τους αρχοντας αυτης και τους δυνατους αυτης· και θελουσι κοιμηθη υπνον αιωνιον και δεν θελουσιν εξυπνησει, λεγει ο Βασιλευς, του οποιου το ονομα ειναι ο Κυριος των δυναμεων.

58 Ουτω λεγει ο Κυριος των δυναμεων· τα πλατεα τειχη της Βαβυλωνος θελουσιν ολοτελως κατασκαφη, και αι πυλαι αυτης αι υψηλαι θελουσι κατακαη εν πυρι, και οσα οι λαοι εκοπιασαν θελουσιν εισθαι εις ματην, και οσα τα εθνη εμοχθησαν θελουσιν εισθαι δια το πυρ.

59 Ο λογος, τον οποιον Ιερεμιας ο προφητης προσεταξεν εις τον Σεραιαν τον υιον του Νηριου υιου του Μαασιου, οτε επορευετο μετα του Σεδεκιου βασιλεως του Ιουδα εις Βαβυλωνα, κατα το τεταρτον ετος της βασιλειας αυτου· ητο δε ο Σεραιας κοιτωναρχης.

60 Εγραψε δε ο Ιερεμιας εν ενι βιβλιω παντα τα κακα, τα οποια εμελλον να ελθωσιν επι την Βαβυλωνα, παντας τους λογους τουτους τους γεγραμμενους κατα της Βαβυλωνος.

61 Και ειπεν ο Ιερεμιας προς τον Σεραιαν, Οταν ελθης εις την Βαβυλωνα και ιδης και αναγνωσης παντας τους λογους τουτους,

62 τοτε θελεις ειπει, Κυριε, συ ελαλησας κατα του τοπου τουτου, δια να εξολοθρευσης αυτον, ωστε να μη υπαρχη ο κατοικων εν αυτω, απο ανθρωπου εως κτηνους, αλλα να ηναι ερημωσις αιωνια.

63 Και αφου τελειωσης αναγινωσκων το βιβλιον τουτο, θελεις δεσει επ' αυτο λιθον και ριψει αυτο εις το μεσον του Ευφρατου·

64 και θελεις ειπει, Ουτω θελει βυθισθη η Βαβυλων, και δεν θελει σηκωθη εκ των κακων, τα οποια εγω θελω φερει επ' αυτην· και οι Βαβυλωνιοι θελουσιν εξασθενησει. Μεχρι τουτου ειναι οι λογοι του Ιερεμιου.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Explained # 273

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

273. Verse 5. And out of the throne proceeded lightnings and thunders and voices, signifies illustration, understanding, and the perception of the Divine truth in the heavens from the Lord. This is evident from the signification of "lightnings, thunders, and voices," as predicated of Divine truth; "lightnings" referring to its illustration, "thunders" to its understanding, and "voices" to the perception of it; that these things are thereby signified will be made clear by passages in the Word where they are mentioned. But let something first be said in respect to the origin of these significations. All things that appear before the eyes of men in the visible heaven, as the sun, the moon, the stars, the air, the ether, light, heat, clouds, mists, showers, and many more, are correspondences; they are correspondences for the reason that all things in the natural world correspond to those in the spiritual world. These are also correspondences in heaven where the angels are, because like things are seen by them but there they are not natural but spiritual (as can be seen from what is shown respecting them in the work on Heaven and Hell, On the Sun and Moon in Heaven, n. 116-125; On Light and Heat in Heaven, n. 126-140; and in general, On the Correspondence of Heaven with all Things of the Earth, n. 103-115; and on Appearances in Heaven, n. 170-176), Therefore "lightnings" and "thunders" also are correspondences; and because they are correspondences, they have the like significance as the things have to which they correspond. Their significance in general is Divine truth received and uttered by the highest angels; which, when it descends to the lower angels sometimes appears as lightning, and is heard as thunder with voices. From this it is that "lightning" signifies Divine truth in respect to illustration; "thunder" Divine truth in respect to understanding; and "voices" Divine truth in respect to perception. It is said in respect to the understanding and in respect to the perception, since what enters into the mind through the hearing is both seen and perceived; seen in the understanding, and perceived through communication with the will. (What perception is, strictly, such as the angels in heaven have, may be seen in The Doctrine of the New Jerusalem 140.)

[2] From this then it is that "lightnings" and "thunders" in the Word signify Divine truth in respect to illustration and in respect to the understanding, as can be seen from the following passages. In David:

Thou hast with Thine arm redeemed Thy people. The clouds poured out waters; the skies gave forth a voice; Thine arrows also went forth; the voice of Thy thunder into the world; the lightning lightened the world (Psalms 77:15, 17-18).

Here the establishment of the church is treated of; "the clouds poured out waters" signifies truths from the sense of the letter of the Word; "the skies gave forth a voice" (that is, the higher clouds), signifies truths from the spiritual sense of the Word; "the arrows that went forth" (meaning thunderbolts, from which there is an appearance as of arrows from a bow and which are present when there are thunders and lightnings) signify Divine truths; "the voice of thunder into the world" signifies Divine truth in respect to perception and understanding in the church; and "the lightnings lightened the world" signifies Divine truth in respect to illustration thence; "the world" signifies the church.

[3] In the same:

A fire shall go before Jehovah, and burn up His enemies round about; His lightnings shall lighten the world (Psalms 97:3-4).

From these words also it is clear that "lightnings" signify Divine truth in respect to illustration, for it is said "His lightnings shall lighten the world."

[4] In Jeremiah:

The Maker of the earth by His power, He prepareth the world by His wisdom, and by His intelligence stretcheth out the heavens; at the voice that He giveth forth there is a multitude of waters in the heavens, and He maketh the vapors to go up from the end of the earth, He maketh lightnings for the rain (Jeremiah 10:12-13; 51:16; Psalms 135:7-8).

Here again the establishment of the church is treated of. That "the voice of thunder" signifies Divine truth in respect to perception and understanding, and "lightnings" Divine truth in respect to illustration, can be seen from its being said, "The Maker of the earth prepareth the world by His wisdom, and by His intelligence stretcheth out the heavens;" and then, "at the voice that He giveth forth there is a multitude of waters in the heavens," and "He maketh lightnings for the rain;" "earth" and "world" signifying the church; "waters in the heavens" spiritual truths; "rain" these truths when they descend and become natural; "lightnings" their illustration.

[5] In the second book of Samuel:

Jehovah thundered from heaven, and the Most High gave forth His voice and sent forth His arrows and scattered them, lightning, and discomforted them (2 Samuel 22:14-15).

Thunders are here described by "thundering from heaven" and by "giving forth a voice," flying thunderbolts by "arrows," and all these signify Divine truths, and "lightning" their light; and as these vivify and illustrate the good, so they terrify and blind the evil, which is meant by "He sent forth arrows and scattered them, lightning, and discomfited them;" for the evil cannot bear Divine truths, nor any light at all from heaven, therefore they flee away at their presence.

[6] Likewise in David:

Jehovah thundered in the heavens, and the Most High gave forth His voice; and He sent forth His arrows and scattered them, and many lightnings and discomfited them (Psalms 18:13-14).

Lighten forth lightning and scatter them; send forth Thine arrows and discomfit them (Psalms 144:6).

That "thunders" and "lightnings" signify Divine truth in respect to the understanding and illustration is still further evident from the following passages.

In David:

In distress thou didst call and I delivered thee; I answered thee in the secret place with thunder (Psalms 81:7).

In Revelation:

I heard one of the four animals saying, as with a voice of thunder, Come and see (Revelation 6:1).

Again:

And the angel took the censer and filled it from the fire of the altar, and cast it into the earth; and there followed thunders and voices and lightnings (Revelation 8:5).

Again:

The angel cried with a great voice, as a lion, and when he cried the seven thunders uttered their voices (Revelation 10:3-4

Again:

The temple of God was opened in heaven, and there was seen in the temple the ark of the covenant; and there followed lightnings and voices and thunders (Revelation 11:19).

Again:

I heard a voice from heaven, as the voice of many waters, and as the voice of great thunder (Revelation 14:2).

And again:

I heard the voice of a great multitude, and as the voice of many waters, as the voice of vehement thunders, saying, Alleluia; for the Lord our God, the Almighty, hath received the kingdom (Revelation 19:6).

Moreover, since "thunders" and "lightnings" signify Divine truths, when Jehovah came down upon Mount Sinai to promulgate these truths:

There were voices and lightnings, and also the voice of a trumpet (Exodus 19:16).

That "the voice of a trumpet" signifies Divine truth in respect to revelation, see above (n. 55, 262);

A voice out of heaven to the Lord was heard as thunder (John 12:28-29).

That James and John were called Boanerges, sons of thunder (Mark 3:14, 17).

  
/ 1232  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.