Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Γένεση 35

Studie

   

1 Και ειπεν ο Θεος προς τον Ιακωβ, Σηκωθεις αναβηθι εις Βαιθηλ και κατοικησον εκει· και καμε εκει θυσιαστηριον εις τον Θεον, οστις εφανη εις σε οτε εφευγες απο προσωπου Ησαυ του αδελφου σου.

2 Και ειπεν ο Ιακωβ προς τον οικον αυτου και προς παντας τους μεθ' εαυτου, Εκβαλετε τους θεους τους ξενους τους μεταξυ σας, και καθαρισθητε και αλλαξατε τα ενδυματα σας·

3 και σηκωθεντες, ας αναβωμεν εις Βαιθηλ· και εκει θελω καμει θυσιαστηριον εις τον Θεον, οστις μου επηκουσεν εν τη ημερα της θλιψεως μου και ητο μετ' εμου εν τη οδω, καθ' ην επορευομην.

4 Και εδωκαν εις τον Ιακωβ παντας τους ξενους θεους, οσοι ησαν εις τας χειρας αυτων, και τα ενωτια τα εις τα ωτια αυτων· και εκρυψεν αυτα ο Ιακωβ υπο την δρυν, την πλησιον της Συχεμ.

5 Μετα ταυτα ανεχωρησαν· και επεπεσε τρομος του Θεου επι τας πολεις τας κυκλω αυτων· και δεν κατεδιωξαν οπισω των υιων του Ιακωβ.

6 Ηλθε δε ο Ιακωβ εις Λουζ, την εν τη γη Χανααν, ητις ειναι η Βαιθηλ, αυτος και πας ο λαος ο μετ' αυτου.

7 Και ωκοδομησεν εκει θυσιαστηριον, και εκαλεσε το ονομα του τοπου Ελ-βαιθηλ· διοτι εκει εφανερωθη εις αυτον ο Θεος, οτε εφευγεν απο προσωπου του αδελφου αυτου.

8 Απεθανε δε η Δεβορρα, η τροφος της Ρεβεκκας, και εταφη παρακατω της Βαιθηλ, υπο την δρυν· και ωνομασθη η δρυς Αλλον-βακουθ.

9 Εφανη δε παλιν ο Θεος εις τον Ιακωβ, αφου επεστρεψεν απο Παδαν-αραμ, και ευλογησεν αυτον.

10 Και ειπε προς αυτον ο Θεος, Το ονομα σου ειναι Ιακωβ· δεν θελεις ονομαζεσθαι πλεον Ιακωβ, αλλα Ισραηλ θελει εισθαι το ονομα σου· και εκαλεσε το ονομα αυτου Ισραηλ.

11 Ειπε δε προς αυτον ο Θεος, Εγω ειμαι ο Θεος ο Παντοκρατωρ· αυξανου και πληθυνου· εθνος, και πληθος εθνων θελουσι γεινει εκ σου, και βασιλεις θελουσιν εξελθει εκ της οσφυος σου·

12 και την γην, την οποιαν εδωκα εις τον Αβρααμ και εις τον Ισαακ, εις σε θελω δωσει αυτην· και εις το σπερμα σου μετα σε θελω δωσει την γην ταυτην.

13 Και ανεβη ο Θεος απ' αυτου, εκ του τοπου οπου ελαλησε μετ' αυτου.

14 Και εστησεν ο Ιακωβ στηλην εν τω τοπω οπου ελαλησε μετ' αυτου, στηλην λιθινην· και εκαμεν επ' αυτην σπονδην και επεχυσεν επ' αυτην ελαιον.

15 Και εκαλεσεν ο Ιακωβ το ονομα του τοπου, οπου ελαλησε μετ' αυτου ο Θεος, Βαιθηλ.

16 Μετα ταυτα ανεχωρησαν απο Βαιθηλ· και ενω εμενεν ολιγον διαστημα δια να φθασωσιν εις Εφραθα, εγεννησεν η Ραχηλ· και υπεφερε μεγαλον αγωνα εις την γενναν αυτης.

17 Ενω δε ευρισκετο εις τον σκληρον αγωνα της γεννας, ειπε προς αυτην η μαια, Μη φοβου, διοτι και ουτος σου ειναι υιος·

18 και ενω παρεδιδε την ψυχην διοτι απεθανεν, εκαλεσε το ονομα αυτου Βεν-ονι· ο δε πατηρ αυτου εκαλεσεν αυτον Βενιαμιν.

19 Και απεθανεν η Ραχηλ και εταφη εν τη οδω της Εφραθα, ητις ειναι Βηθλεεμ.

20 Και εστησεν ο Ιακωβ στηλην επι του ταφου αυτης· αυτη ειναι η στηλη του ταφου της Ραχηλ μεχρι της σημερον.

21 Σηκωθεις δε ο Ισραηλ, εστησε την σκηνην αυτου περαν του Μιγδωλ-εδερ.

22 Και οτε κατωκει ο Ισραηλ εν τη γη εκεινη, υπηγεν ο Ρουβην και εκοιμηθη μετα της Βαλλας παλλακης του πατρος αυτου· και ηκουσε τουτο ο Ισραηλ. Ησαν δε οι υιοι του Ιακωβ δωδεκα·

23 οι υιοι της Λειας, Ρουβην, ο πρωτοτοκος του Ιακωβ, και Συμεων και Λευι και Ιουδας και Ισσαχαρ και Ζαβουλων·

24 οι υιοι της Ραχηλ, Ιωσηφ και Βενιαμιν·

25 οι δε υιοι της Βαλλας, θεραπαινης της Ραχηλ, Δαν και Νεφθαλι·

26 και οι υιοι της Ζελφας, θεραπαινης της Λειας, Γαδ και Ασηρ· ουτοι ειναι οι υιοι του Ιακωβ, οιτινες εγεννηθησαν εις αυτον εν Παδαν-αραμ.

27 Ηλθε δε ο Ιακωβ προς Ισαακ τον πατερα αυτου εις Μαμβρη, εις Κιριαθ-αρβα, ητις ειναι η Χεβρων, οπου ο Αβρααμ και ο Ισαακ ειχον παροικησει.

28 Και ησαν αι ημεραι του Ισαακ εκατον ογδοηκοντα ετη.

29 Και εκπνευσας ο Ισαακ απεθανε και προσετεθη εις τον λαον αυτου, γερων και πληρης ημερων· και εθαψαν αυτον Ησαυ και Ιακωβ οι υιοι αυτου.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4588

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4588. That the midwife said unto her, Fear not. That this signifies perception from the natural, is evident from the signification of “saying” in the historicals of the Word as being perception (see n. 1791, 1815, 1819, 1822, 1898, 1919, 2080, 2619, 2862, 3395, 3509); and from the signification of a “midwife,” as being the natural. The reason why “midwife” here denotes the natural is that when interior temptations are being undergone, that is, when the interior man is undergoing temptations, the natural is then like a midwife; for unless the natural affords aid, it is impossible for any birth of interior truth to take place; for when interior truths are born, it is the natural which receives them into its bosom, because it affords the opportunity for them to work their way out. It is always the case with the things of spiritual birth, that their reception must be wholly in the natural; and this is the reason why when a man is being regenerated, the natural is first prepared to receive; and insofar as this is made receptive, so far interior truths and goods can be brought forth and multiplied. This is also the reason why if during the bodily life the natural man has not been prepared to receive the truths and goods of faith, he cannot receive them in the other life, consequently cannot be saved. This is what is meant by the common saying that as the tree falls, so it lies; or as man dies, such he will be. For man has with him in the other life all his natural memory, or that of his external man (although not there permitted to use it, n. 2469-2494), so that it is there as a foundation plane, into which interior truths and goods fall; and if this plane is not a receptacle of the goods and truths which flow in from within, these interior goods and truths are either extinguished, or perverted, or rejected. From all this it is evident that the natural is like a midwife.

[2] That insofar as the natural is a recipient when the interior man brings forth, it is like a midwife, may be seen also from the internal sense of the things related of the midwives who contrary to the command of Pharaoh saved alive the sons of the Hebrew women, of which we read in Moses:

The king of Egypt said to the midwives of the Hebrew women, and he said, When ye do the office of a midwife to the Hebrew women, and see them upon the stools, if it be a son, then ye shall kill him, but if it be a daughter, then she shall live. But the midwives feared God, and did not as the king of Egypt spoke to them, but saved the male children alive. And the king of Egypt called the midwives, and said unto them, Why have ye done this word, and have saved the male children alive? And the midwives said unto Pharaoh, Because the Hebrew women are not as the Egyptian women, for they are lively, and have brought forth ere the midwife come unto them. And God did well to the midwives, and the people were multiplied, and became very numerous. And it came to pass, because the midwives feared God, that He made them houses (Exodus 1:15-21);

by the daughters and sons the Hebrew women brought forth, are represented the goods and truths of a new church; by the midwives, the natural insofar as it is a recipient of goods and truths; by the king of Egypt, memory-knowledge in general (see n. 1164, 1165, 1186), which extinguishes truths when it enters into the things of faith by an inverted way, believing nothing except what the senses and memory-knowledge dictate. That the “midwives” here are receptions of truth in the natural, will of the Lord’s Divine mercy be confirmed when the contents of that chapter come to be unfolded.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org