Bible

 

Γένεση 24

Studie

   

1 Ητο δε ο Αβρααμ γερων προβεβηκως την ηλικιαν· και ο Κυριος ευλογησε τον Αβρααμ κατα παντα.

2 Και ειπεν ο Αβρααμ προς τον δουλον αυτου τον πρεσβυτερον της οικιας αυτου, τον επιστατην παντων των υπαρχοντων αυτου, Βαλε, παρακαλω, την χειρα σου υπο τον μηρον μου·

3 και θελω σε ορκισει εις Κυριον τον Θεον του ουρανου και τον Θεον της γης, οτι δεν θελεις λαβει γυναικα εις τον υιον μου εκ των θυγατερων των Χαναναιων, μεταξυ των οποιων εγω κατοικω·

4 αλλ' εις τον τοπον μου, και εις την συγγενειαν μου θελεις υπαγει, και θελεις λαβει γυναικα εις τον υιον μου τον Ισαακ.

5 Ειπε δε προς αυτον ο δουλος, Ισως δεν θεληση η γυνη να μοι ακολουθηση εις την γην ταυτην· πρεπει να φερω τον υιον σου εις την γην εκ της οποιας εξηλθες;

6 Και ειπε προς αυτον ο Αβρααμ, Προσεχε, μη φερης τον υιον μου εκει·

7 Κυριος ο Θεος του ουρανου, οστις με ελαβεν εκ του οικου του πατρος μου και εκ της γης της γεννησεως μου, και οστις ελαλησε προς εμε και οστις ωμοσεν εις εμε λεγων, εις το σπερμα σου θελω δωσει την γην ταυτην, αυτος θελει αποστειλει τον αγγελον αυτου εμπροσθεν σου· και θελεις λαβει γυναικα εις τον υιον μου εκειθεν·

8 εαν δε η γυνη δεν θελη να σε ακολουθηση, τοτε θελεις εισθαι ελευθερος απο του ορκου μου τουτου· μονον τον υιον μου να μη φερης εκει.

9 Και εβαλεν ο δουλος την χειρα αυτου υπο τον μηρον του Αβρααμ του κυριου αυτου, και ωρκισθη εις αυτον περι του πραγματος τουτου.

10 Και ελαβεν ο δουλος δεκα καμηλους εκ των καμηλων του κυριου αυτου και ανεχωρησε, φερων μεθ' εαυτου απο παντων των αγαθων του κυριου αυτου· και σηκωθεις, υπηγεν εις την Μεσοποταμιαν, εις την πολιν του Ναχωρ.

11 Και εγονατισε τας καμηλους εξω της πολεως παρα το φρεαρ του υδατος, προς το εσπερας, οτε εξερχονται αι γυναικες δια να αντλησωσιν υδωρ.

12 Και ειπε, Κυριε Θεε του κυριου μου Αβρααμ, δος μοι, δεομαι, καλον συναντημα σημερον, και καμε ελεος εις τον κυριον μου Αβρααμ·

13 ιδου, εγω ισταμαι πλησιον της πηγης του υδατος· αι δε θυγατερες των κατοικων της πολεως εξερχονται δια να αντλησωσιν υδωρ·

14 και η κορη προς την οποιαν ειπω, Επικλινον, παρακαλω, την υδριαν σου δια να πιω, και αυτη ειπη, Πιε και θελω ποτισει και τας καμηλους σου, αυτη ας ηναι εκεινη, την οποιαν ητοιμασας εις τον δουλον σου τον Ισαακ· και εκ τουτου θελω γνωρισει οτι εκαμες ελεος εις τον κυριον μου.

15 Και πριν αυτος παυση λαλων, ιδου, εξηρχετο η Ρεβεκκα, ητις εγεννηθη εις τον Βαθουηλ, υιον της Μελχας, γυναικος του Ναχωρ, αδελφου του Αβρααμ, εχουσα την υδριαν αυτης επι του ωμου αυτης.

16 Η δε κορη ητο ωραια την οψιν σφοδρα, παρθενος, και ανηρ δεν ειχε γνωρισει αυτην· αφου λοιπον κατεβη εις την πηγην, εγεμισε την υδριαν αυτης και ανεβαινε.

17 Δραμων δε ο δουλος εις συναντησιν αυτης ειπε, Ποτισον με, παρακαλω, ολιγον υδωρ εκ της υδριας σου.

18 Η δε ειπε, Πιε, κυριε μου· και εσπευσε και κατεβιβασε την υδριαν αυτης επι τον βραχιονα αυτης, και εποτισεν αυτον.

19 και αφου επαυσε ποτιζουσα αυτον ειπε, Και δια τας καμηλους σου θελω αντλησει, εωσου πιωσι πασαι.

20 Και παρευθυς εξεκενωσε την υδριαν αυτης εις την ποτιστραν, και εδραμεν ετι εις το φρεαρ δια να αντληση, και ηντλησε δια πασας τας καμηλους αυτου.

21 Ο δε ανθρωπος, θαυμαζων δι' αυτην, εσιωπα, δια να γνωριση αν κατευωδωσεν ο Κυριος την οδον αυτου η ουχι.

22 Και αφου επαυσαν αι καμηλοι πινουσαι, ελαβεν ο ανθρωπος ενωτια χρυσα βαρους ημισεος σικλου, και δυο βραχιολια δια τας χειρας αυτης, βαρους δεκα σικλων χρυσιου·

23 και ειπε, Τινος θυγατηρ εισαι συ; ειπε μοι, παρακαλω· ειναι εν τη οικια του πατρος σου τοπος δι' ημας προς καταλυμα;

24 Η δε ειπε προς αυτον· ειμαι θυγατηρ Βαθουηλ του υιου της Μελχας, τον οποιον εγεννησεν εις τον Ναχωρ.

25 ειπεν ετι προς αυτον, Ειναι εις ημας και αχυρα και τροφη πολλη και τοπος προς καταλυμα.

26 Τοτε εκλινεν ο ανθρωπος και προσεκυνησε τον Κυριον·

27 και ειπεν, Ευλογητος Κυριος ο Θεος του κυριου μου Αβρααμ, οστις δεν εγκατελιπε το ελεος αυτου και την αληθειαν αυτου απο του κυριου μου· ο Κυριος με κατευωδωσεν εις τον οικον των αδελφων του κυριου μου.

28 Δραμουσα δε η κορη ανηγγειλεν εις τον οικον της μητρος αυτης τα πραγματα ταυτα.

29 Ειχε δε η Ρεβεκκα αδελφον ονομαζομενον Λαβαν· και εδραμεν ο Λαβαν προς τον ανθρωπον εξω εις την πηγην.

30 Και ως ειδε τα ενωτια και τα βραχιολια εις τας χειρας της αδελφης αυτου, και ως ηκουσε τους λογους Ρεβεκκας της αδελφης αυτου, λεγουσης, Ουτως ελαλησε προς εμε ο ανθρωπος, ηλθε προς τον ανθρωπον· και ιδου, ιστατο πλησιον των καμηλων επι της πηγης.

31 Και ειπεν, Εισελθε, ευλογημενε του Κυριου· δια τι ιστασαι εξω; επειδη εγω ητοιμασα την οικιαν και τοπον δια τας καμηλους.

32 Και εισηλθεν ο ανθρωπος εις την οικιαν, και εκεινος εξεφορτωσε τας καμηλους και εδωκεν αχυρα και τροφην εις τας καμηλους και υδωρ δια νιψιμον των ποδων αυτου και των ποδων των ανθρωπων των μετ' αυτου.

33 Και παρετεθη εμπροσθεν αυτου φαγητον· αυτος ομως ειπε, Δεν θελω φαγει, εωσου λαλησω τον λογον μου. Ο δε ειπε, Λαλησον.

34 Και ειπεν, Εγω ειμαι δουλος του Αβρααμ.

35 Και ο Κυριος ευλογησε τον κυριον μου σφοδρα, και εγεινε μεγας· και εδωκεν εις αυτον προβατα και βοας και αργυριον και χρυσιον και δουλους και δουλας και καμηλους και ονους.

36 Και εγεννησε Σαρρα, η γυνη του κυριου μου, υιον εις τον κυριον μου, αφου εγηρασε· και εδωκεν εις αυτον παντα οσα εχει.

37 Και με ωρκισεν ο κυριος μου, λεγων, Δεν θελεις λαβει γυναικα εις τον υιον μου εκ των θυγατερων των Χαναναιων, εις την γην των οποιων εγω κατοικω·

38 αλλ' εις τον οικον του πατρος μου θελεις υπαγει και εις την συγγενειαν μου, και θελεις λαβει γυναικα εις τον υιον μου.

39 Και ειπον προς τον κυριον μου, Ισως δεν θεληση η γυνη να με ακολουθηση.

40 Ο δε ειπε προς εμε, Ο Κυριος, εμπροσθεν του οποιου περιεπατησα, θελει αποστειλει τον αγγελον αυτου μετα σου και θελει κατευοδωσει την οδον σου· και θελεις λαβει γυναικα εις τον υιον μου εκ της συγγενειας μου και εκ του οικου του πατρος μου·

41 τοτε θελεις εισθαι ελευθερος απο του ορκισμου μου· οταν υπαγης προς την συγγενειαν μου και δεν δωσωσιν εις σε, τοτε θελεις εισθαι ελευθερος απο του ορκισμου μου.

42 Και ελθων σημερον εις την πηγην, ειπον, Κυριε ο Θεος του κυριου μου Αβρααμ, κατευοδωσον, δεομαι, την οδον μου, εις την οποιαν εγω υπαγω·

43 ιδου, εγω ισταμαι πλησιον της πηγης του υδατος· και η κορη ητις εξερχεται δια να αντληση και προς την οποιαν ειπω, Ποτισον με, παρακαλω, ολιγον υδωρ εκ της υδριας σου,

44 και αυτη με ειπη, Και συ πιε, και δια τας καμηλους σου ακομη θελω αντλησει, αυτη ας ηναι η γυνη, την οποιαν ητοιμασεν ο Κυριος δια τον υιον του κυριου μου.

45 Και πριν παυσω λαλων εν τη καρδια μου, ιδου, η Ρεβεκκα εξηρχετο εχουσα την υδριαν αυτης επι του ωμου αυτης· και κατεβη εις την πηγην και ηντλησεν· ειπον δε προς αυτην, Ποτισον με, παρακαλω.

46 Η δε εσπευσε και κατεβιβασε την υδριαν αυτης επανωθεν αυτης και ειπε, Πιε, και θελω ποτισει και τας καμηλους σου· επιον λοιπον και εποτισε και τας καμηλους.

47 Και ηρωτησα αυτην και ειπον, Τινος θυγατηρ εισαι; η δε ειπε, Θυγατηρ του Βαθουηλ, υιου του Ναχωρ, τον οποιον εγεννησεν εις αυτον η Μελχα· και περιεθεσα τα ενωτια εις το προσωπον αυτης και τα βραχιολια επι τας χειρας αυτης.

48 Και κλινας προσεκυνησα τον Κυριον· και ευλογησα Κυριον τον Θεον του κυριον μου Αβρααμ, οστις με κατευωδωσεν εις την αληθινην οδον, δια να λαβω την θυγατερα του αδελφου του κυριου μου εις τον υιον αυτου.

49 Τωρα λοιπον, εαν θελητε να καμητε ελεος και αληθειαν προς τον κυριον μου, ειπατε μοι, ει δε μη, ειπατε μοι, δια να στραφω δεξια η αριστερα.

50 Και αποκριθεντες ο Λαβαν και ο Βαθουηλ, ειπον, Παρα Κυριου εξηλθε το πραγμα· ημεις δεν δυναμεθα να σοι ειπωμεν κακον η καλον·

51 ιδου, η Ρεβεκκα εμπροσθεν σου· λαβε αυτην και υπαγε· και ας ηναι γυνη του υιου του κυριου σου, καθως ελαλησεν ο Κυριος.

52 Και οτε ηκουσεν ο δουλος του Αβρααμ τους λογους αυτων, προσεκυνησεν εως εδαφους τον Κυριον.

53 Και εκβαλων ο δουλος σκευη αργυρα και σκευη χρυσα και ενδυματα, εδωκεν εις την Ρεβεκκαν· εδωκεν ετι δωρα εις τον αδελφον αυτης και εις την μητερα αυτης.

54 Και εφαγον και επιον, αυτος και οι ανθρωποι οι μετ' αυτου, και διενυκτερευσαν· και αφου εσηκωθησαν το πρωι, ειπεν, Εξαποστειλατε με προς τον κυριον μου.

55 Ειπον δε ο αδελφος αυτης και η μητηρ αυτης, Ας μεινη η κορη μεθ' ημων ημερας τινας, τουλαχιστον δεκα· μετα ταυτα θελει απελθει.

56 Και ειπε προς αυτους, Μη με κρατειτε, διοτι ο Κυριος κατευωδωσε την οδον μου· εξαποστειλατε με να υπαγω προς τον κυριον μου.

57 Οι δε ειπον, Ας καλεσωμεν την κορην και ας ερωτησωμεν την γνωμην αυτης.

58 Και εκαλεσαν την Ρεβεκκαν και ειπον προς αυτην, Υπαγεις μετα του ανθρωπου τουτου; Η δε ειπεν, Υπαγω.

59 Και εξαπεστειλαν την Ρεβεκκαν την αδελφην αυτων και την τροφον αυτης, και τον δουλον του Αβρααμ και τους ανθρωπους αυτου

60 Και ευλογησαν την Ρεβεκκαν και ειπον προς αυτην, Αδελφη ημων εισαι, ειθε να γεινης εις χιλιαδας μυριαδων, και το σπερμα σου να εξουσιαση τας πυλας των εχθρων αυτου

61 Και εσηκωθη η Ρεβεκκα και αι θεραπαιναι αυτης, και εκαθισαν επι τας καμηλους, και υπηγον κατοπιν του ανθρωπου· και ελαβεν ο δουλος την Ρεβεκκαν και ανεχωρησεν.

62 Ο δε Ισαακ επεστρεφεν απο του φρεατος Λαχαι-ροι· διοτι κατωκει εν τη γη της μεσημβριας.

63 Και εξηλθεν ο Ισαακ να προσευχηθη εν τη πεδιαδι περι το εσπερας· και υψωσας τους οφθαλμους αυτου, ειδε, και ιδου, ηρχοντο καμηλοι.

64 και υψωσασα η Ρεβεκκα τους οφθαλμους αυτης ειδε τον Ισαακ και κατεπηδησεν απο της καμηλου.

65 Διοτι ειχεν ειπει προς τον δουλον, Τις ειναι ο ανθρωπος εκεινος, ο ερχομενος δια της πεδιαδος εις συναντησιν ημων; Ο δε δουλος ειχεν ειπει, Ειναι ο κυριος μου. Και αυτη λαβουσα την καλυπτραν, εσκεπασθη.

66 Και διηγηθη ο δουλος προς τον Ισαακ παντα οσα ειχε πραξει.

67 Ο δε Ισαακ εφερεν αυτην εις την σκηνην της μητρος αυτου Σαρρας· και ελαβε την Ρεβεκκαν, και εγεινεν αυτου γυνη, και ηγαπησεν αυτην· και παρηγορηθη ο Ισαακ περι της μητρος αυτου.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3012

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3012. Genesis 24

1. And Abraham, being old, was advanced in years; 1 and Jehovah blessed Abraham in all things.

2. And Abraham said to his servant, the oldest of his house, who administered all that he had, Put now your hand under my thigh.

3. And I will make you swear by Jehovah, the God of heaven and the God of the earth, that you do not take a wife for my son from the daughters of the Canaanites in whose midst I am dwelling;

4. But that you go to my land and to the place of my nativity; and you shall take a wife for my son Isaac.

5. And the servant said to him, Perhaps the woman is not willing to go after me to this land: Must I take your son back to the land from which you came?

6. And Abraham said to him, Beware that you do not by any chance take my son back there.

7. Jehovah, the God of heaven, who took me from my father's house and from the land of my nativity, and who spoke to me, and who swore to me, saying, To your seed I will give this land, He will send His angel before you, and you shall take a wife for my son from there.

8. And if the woman is not willing to go after you, you are clear from this my oath; only do not take my son back there.

9. And the servant put his hand under the thigh of Abraham his master, and swore to him concerning this matter.

10. And the servant took ten camels from his master's camels, and went; and every good thing that was his master's was in his hand; and he rose up and went to Aram Naharaim, to the city of Nahor.

11. And he made the camels kneel down outside and away from the city near a well of water, at evening time, at the time that women go out to draw water.

12. And he said, O Jehovah, the God of my master Abraham, make it go right for me today 2 and deal mercifully with my master Abraham.

13. Behold, I am standing beside a spring of water and the daughters of the men of the city are coming out to draw water.

14. And let it be that the girl to whom I say, Let down now your pitcher and I will drink, and she says, Drink, and also I will give your camels a drink - let her be the one whom You have appointed for Your servant Isaac. And in this I shall know that You have dealt mercifully with my master.

15. And so it was, before he had finished speaking, that behold, Rebekah came out, who was born to Bethuel, the son of Milkah, the wife of Nahor, Abraham's brother; and her pitcher was on her shoulder.

16. And the girl was very good looking, a virgin, and no man had known her. And she went down to the spring, and filled her pitcher, and went up.

17. And the servant ran to meet her and said, Let me sip now a little water from your pitcher.

18. And she said, Drink, my lord. And she hastened and lowered her pitcher on to her hand and gave him a drink.

19. And she finished giving him the drink and said, I will draw for your camels also until they have finished drinking.

20. And she hastened and emptied her pitcher into the trough, and ran again to the well to draw, and drew for all his camels.

21. And the man, wondering at her, remained silent so as to know whether Jehovah had prospered his way or not.

22. And so it was, when the camels finished drinking, that the man took a gold nose-jewel, half a shekel in weight, and two bracelets to go on her hands, ten [shekels] of gold in weight.

23. And he said, Whose daughter are you? Tell me now, is there at your father's house a place for us to spend the night?

24. And she said to him, I am the daughter of Bethuel, the son of Milkah, whom she bore to Nahor.

25. And she said to him, There is both straw and also much fodder with us, and a place to spend the night.

26. And the man bowed, and bowed down to Jehovah.

27. And he said, Blessed be Jehovah, the God of my master Abraham, who has not abandoned His mercy and His truth towards my master. As for me, being on the way, Jehovah has led me to the house of my master's brethren.

28. And the girl ran and told [those of] her mother's house all about these things.

29. And Rebekah had a brother, and his name was Laban; and Laban ran to the man outside, to the spring.

30. And so it was - when he saw the nose-jewel and the bracelets on his sister's hands, and when he heard the words of Rebekah his sister, who said, Thus the man spoke to me - that he went to the man, and behold, he was standing with the camels at the spring.

31. And he said, Come, O blessed of Jehovah; why do you stand outside? And I have swept the house, and there is a place for the camels.

32. And the man came to the house. And he ungirded the camels, and gave straw and fodder to the camels, and water to wash his feet and the feet of the men who were with him.

33. And [food] was set before him to eat, and he said, I am not eating until I have spoken my words. And he said, Speak on!

34. And he said, I am Abraham's servant.

35. And Jehovah has blessed my master greatly and has made him great, and has given him flocks and herds, and silver and gold, and male and female servants, and camels and asses.

36. And Sarah my master's wife bore a son to my master in her old age; and to him he has given all that he has.

37. And my master made me swear, saying, You shall not take a wife for my son from the daughters of the Canaanites, in whose land I am dwelling;

38. But you shall go to my father's house, and to my family, and you shall take a wife for my son.

39. And I said to my master, Perhaps the woman is not going to follow me.

40. And he said to me, Jehovah, before whom I have walked, will send His angel with you and will prosper your way; and you shall take a wife for my son from my family and from my father's house.

41. Then you will be clear from my oath, because you have come to my family; and if they will not give her to you, you will be clear from my oath.

42. And I came today to the spring and said, O Jehovah, the God of my master Abraham, if You will, prosper now my way which I am walking in.

43. Behold, I am standing at a spring of water; and let it be that the young woman going out to draw, to whom I say, Give me a drink now of a little water from your pitcher,

44. And she says to me, Drink, and I will also draw for your camels - let her be the woman whom Jehovah has appointed for my master's son.

45. I had scarcely finished speaking in my heart, and behold, Rebekah came out, with her pitcher on her shoulder; and she went down to the spring and drew, and I said to her, Give me a drink now.

46. And she hastened and lowered her pitcher from upon her, and said, Drink, and also I will give your camels a drink; and I drank, and she gave the camels also a drink.

47. And I asked her and said, Whose daughter are you? And she said, The daughter of Bethuel, Nahor's son, whom Milkah bore to him. And I put a jewel on her nose, and bracelets on her hands.

48. And I bowed, and bowed down to Jehovah, and blessed Jehovah, the God of my master Abraham, who led me into the way of truth to take the daughter of my master's brother for his son.

49. And now if you are going to show mercy and truth to my master, tell me; and if not, tell me, and I will look to the right or to the left.

50. And Laban answered, then Bethuel, and they said, From Jehovah has this thing come; we cannot speak to you bad or good.

51. Behold, Rebekah is before you; take her and go, and let her be your master's son's wife, as Jehovah has spoken.

52. And so it was, when Abraham's servant heard their words, that he bowed down to the earth to Jehovah.

53. And the servant brought out vessels of silver and vessels of gold, and garments, and gave them to Rebekah; and he gave precious things to her brother and to her mother.

54. And they ate and drank, he and the men who were with him, and stayed the night; and they rose up in the morning, and he said, Send me to my master.

55. And her brother said, and her mother, Let the girl stay with us a week or ten days; 3 after that you will go.

56. And he said to them, Do not delay me, since Jehovah has prospered my way. Send me away and let me go to my master.

57. And they said, Let us call the girl and ask her personally. 4

58. And they called Rebekah and said to her, Are you going to go with this man? And she said, I will go.

59. And they sent away Rebekah their sister, and her nurse, and Abraham's servant and his men.

60. And they blessed Rebekah and said to her, Our sister, may you become thousands of myriads, and may your seed inherit the gate of those who hate you.

61. And Rebekah rose up, and her maids, and they rode on the camels and went after the man. And the servant took Rebekah and went.

62. And Isaac had come from 5 Beer Lahai Roi, and was dwelling in the land of the south.

63. And Isaac came out to meditate in the field towards evening, and lifted up his eyes and saw, and behold, the camels were coming.

64. And Rebekah lifted up her eyes and saw Isaac, and dropped down from upon the camel.

65. And she said to the servant, Who is that man there walking in the field to meet us? And the servant said, He is my master. And she took a veil and covered herself.

66. And the servant told Isaac all the things that he had done.

67. And Isaac brought her into the tent of Sarah his mother; and he took Rebekah, and she became his wife, and he loved her. And Isaac was comforted after [the death of] his mother.

CONTENTS

Described in the internal sense is the whole process by which truth was joined to good in the Lord's Divine Rational. In this chapter it is the process of introduction which precedes that joining together. Isaac is the good of the rational, Rebekah here is the truth that has to be introduced into good, and Laban the affection for good in the natural man.

Poznámky pod čarou:

1. literally, came into days

2. literally, make it take place in front of me today

3. literally, stay with us days or ten

4. literally, ask her mouth

5. literally, came from coming [from]

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.