Bible

 

Ιεζεκιήλ 20

Studie

   

1 Και εν τω εβδομω ετει, τω πεμπτω μηνι, τη δεκατη του μηνος, ηλθον τινες εκ των πρεσβυτερων του Ισραηλ δια να επερωτησωσι τον Κυριον, και εκαθησαν εμπροσθεν μου.

2 Και εγεινε λογος Κυριου προς εμε, λεγων,

3 Υιε ανθρωπου, λαλησον προς τους πρεσβυτερους του Ισραηλ και ειπε προς αυτους, Ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Ηλθετε δια να με επερωτησητε; Ζω εγω, λεγει Κυριος ο Θεος, δεν θελω επερωτηθη απο σας.

4 Θελεις κρινει αυτους; υιε ανθρωπου, θελεις κρινει; δειξον εις αυτους τα βδελυγματα των πατερων αυτων·

5 και ειπε προς αυτους, Ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Εν τη ημερα καθ' ην εξελεξα τον Ισραηλ και υψωσα την χειρα μου προς το σπερμα του οικου Ιακωβ και εγνωρισθην εις αυτους εν Αιγυπτω και υψωσα την χειρα μου προς αυτους, λεγων, Εγω ειμαι Κυριος ο Θεος σας,

6 εν εκεινη τη ημερα υψωσα την χειρα μου προς αυτους οτι θελω εξαγαγει αυτους εκ γης Αιγυπτου εις γην την οποιαν προεβλεψα δι' αυτους, γην ρεουσαν γαλα και μελι, ητις ειναι η δοξα πασων των γαιων.

7 Και ειπα προς αυτους, Απορριψατε εκαστος τα βδελυγματα των οφθαλμων αυτου και μη μιαινεσθε με τα ειδωλα της Αιγυπτου· εγω ειμαι Κυριος ο Θεος σας.

8 Αυτοι ομως απεστατησαν απ' εμου και δεν ηθελησαν να μου ακουσωσι· δεν απερριψαν εκαστος τα βδελυγματα των οφθαλμων αυτων και δεν εγκατελιπον τα ειδωλα της Αιγυπτου. Τοτε ειπα να εκχεω τον θυμον μου επ' αυτους, δια να συντελεσω την οργην μου εναντιον αυτων εν μεσω της γης Αιγυπτου.

9 Πλην ενεκεν του ονοματος μου, δια να μη βεβηλωθη ενωπιον των εθνων, μεταξυ των οποιων ησαν και εμπροσθεν των οποιων εγνωρισθην εις αυτους, εκαμον τουτο, να εξαγαγω αυτους εκ γης Αιγυπτου.

10 Και εξηγαγον αυτους εκ γης Αιγυπτου και εφερα αυτους εις την ερημον·

11 και εδωκα εις αυτους τα διαταγματα μου και εκαμον εις αυτους γνωστας τας κρισεις μου, τας οποιας καμνων ο ανθρωπος θελει ζησει δι' αυτων.

12 Και τα σαββατα μου εδωκα ετι εις αυτους, δια να ηναι μεταξυ εμου και αυτων σημειον, ωστε να γνωριζωσιν οτι εγω ειμαι ο Κυριος ο αγιαζων αυτους.

13 Αλλ' ο οικος Ισραηλ απεστατησεν απ' εμου εν τη ερημω· εν τοις διαταγμασι μου δεν περιεπατησαν και τας κρισεις μου απερριψαν, τας οποιας καμνων ο ανθρωπος θελει ζησει δι' αυτων· και τα σαββατα μου εβεβηλωσαν σφοδρα· τοτε ειπα να εκχεω τον θυμον μου επ' αυτους εν τη ερημω, δια να εξολοθρευσω αυτους.

14 Πλην εκαμον τουτο ενεκεν του ονοματος μου, δια να μη βεβηλωθη ενωπιον των εθνων, εμπροσθεν των οποιων εξηγαγον αυτους.

15 Και εγω υψωσα οτι προς αυτους την χειρα μου εν τη ερημω, οτι δεν θελω φερει αυτους εις την γην, την οποιαν εδωκα εις αυτους, γην ρεουσαν γαλα και μελι, ητις ειναι δοξα πασων των γαιων·

16 διοτι τας κρισεις μου απερριψαν και εν τοις διαταγμασι μου δεν περιεπατησαν και τα σαββατα μου εβεβηλωσαν· διοτι αι καρδιαι αυτων επορευοντο κατοπιν των ειδωλων αυτων.

17 Και εφεισθη ο οφθαλμος μου επ' αυτους, ωστε να μη εξαλειψω αυτους, και δεν συνετελεσα αυτους εν τη ερημω.

18 Αλλ' ειπα προς τα τεκνα αυτων εν τη ερημω, Μη περιπατειτε εν τοις διαταγμασι των πατερων σας και μη φυλαττετε τας κρισεις αυτων και μη μιαινεσθε με τα ειδωλα αυτων·

19 εγω ειμαι Κυριος ο Θεος σας· εν τοις διαταγμασι μου περιπατειτε· και τας κρισεις μου φυλαττετε και εκτελειτε αυτας·

20 και αγιαζετε τα σαββατα μου, και ας ηναι μεταξυ εμου και υμων σημειον, ωστε να γνωριζητε οτι εγω ειμαι Κυριος ο Θεος σας.

21 Τα τεκνα ομως απεστατησαν απ' εμου· εν τοις διαταγμασι μου δεν περιεπατησαν και τας κρισεις μου δεν εφυλαξαν, ωστε να εκτελωσιν αυτας, τας οποιας καμνων ο ανθρωπος θελει ζησει δι' αυτων· τα σαββατα μου εβεβηλωσαν· τοτε ειπα να εκχεω τον θυμον μου επ' αυτους, δια να συντελεσω την οργην μου εναντιον αυτων εν τη ερημω.

22 Και απεστρεψα την χειρα μου και εκαμον τουτο ενεκεν του ονοματος μου, δια να μη βεβηλωθη ενωπιον των εθνων, εμπροσθεν των οποιων εξηγαγον αυτους.

23 Υψωσα ετι εγω την χειρα μου προς αυτους εν τη ερημω, οτι ηθελον διασκορπισει αυτους μεταξυ των εθνων και διασπειρει αυτους εις τους τοπους·

24 διοτι τας κρισεις μου δεν εξετελεσαν και τα διαταγματα μου απερριψαν και τα σαββατα μου εβεβηλωσαν, και οι οφθαλμοι αυτων ησαν κατοπιν των ειδωλων των πατερων αυτων.

25 Δια τουτο και εγω εδωκα εις αυτους διαταγματα ουχι καλα και κρισεις, δια των οποιων δεν ηθελον ζησει·

26 και εμιανα αυτους εις τας προσφορας αυτων, εις το οτι διεβιβαζον δια του πυρος παν διανοιγον μητραν, δια να ερημωσω αυτους, ωστε να γνωρισωσιν οτι εγω ειμαι ο Κυριος.

27 Δια τουτο, υιε ανθρωπου, λαλησον προς τον οικον Ισραηλ και ειπε προς αυτους, Ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· κατα τουτο οτι οι πατερες σας υβρισαν εις εμε, καμνοντες παραβασιν εναντιον μου.

28 Διοτι αφου εφερα αυτους εις την γην, περι της οποιας υψωσα την χειρα μου οτι θελω δωσει αυτην εις αυτους, τοτε ενεβλεψαν εις παντα λοφον υψηλον και εις παν δενδρον κατασκιον, και εκει προσεφεραν τας θυσιας αυτων και εστησαν εκει τας παροργιστικας προσφορας αυτων, και εθεσαν εκει οσμην ευωδιας αυτων και εκαμον εκει τας σπονδας αυτων.

29 Και ειπα προς αυτους, Τι δηλοι ο υψηλος τοπος, εις τον οποιον σεις υπαγετε; και το ονομα αυτου εκληθη Βαμα, εως της σημερον.

30 Δια τουτο ειπε προς τον οικον Ισραηλ, Ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Ενω σεις μιαινεσθε εν τη οδω των πατερων σας και εκπορνευετε κατοπιν των βδελυγματων αυτων

31 και μιαινεσθε με παντα τα ειδωλα σας εως της σημερον, προσφεροντες τα δωρα σας, διαβιβαζοντες τους υιους σας δια του πυρος, και εγω θελω επερωτηθη απο σας, οικος Ισραηλ; Ζω εγω, λεγει Κυριος ο Θεος, δεν θελω επερωτηθη απο σας.

32 Και εκεινο το οποιον διαβουλευεσθε, ουδολως θελει γεινει· διοτι σεις λεγετε, Θελομεν εισθαι ως τα εθνη, ως αι οικογενειαι των τοπων, εις το να λατρευωμεν ξυλα και λιθους.

33 Ζω εγω, λεγει Κυριος ο Θεος, εξαπαντος εν χειρι κραταια και εν βραχιονι εξηπλωμενω και εν θυμω εκχεομενω θελω βασιλευσει εφ' υμας.

34 Και θελω σας εξαγαγει εκ των λαων και θελω σας συναξει εκ των τοπων, εις τους οποιους εισθε διεσκορπισμενοι, εν χειρι κραταια και εν βραχιονι εξηπλωμενω και εν θυμω εκχεομενω.

35 Και θελω σας φερει εις την ερημον των λαων και εκει θελω κριθη με σας προσωπον προς προσωπον·

36 καθως εκριθην με τους πατερας σας εν τη ερημω της γης Αιγυπτου, ουτω θελω σας κρινει, λεγει Κυριος ο Θεος.

37 Και θελω σας περασει υπο την ραβδον και θελω σας φερει εις τους δεσμους της διαθηκης.

38 Και θελω εκκαθαρισει εκ μεσου υμων τους αποστατας και τους ασεβησαντας εις εμε· θελω εκβαλει αυτους εκ της γης της παροικιας αυτων και δεν θελουσιν εισελθει εις γην Ισραηλ, και θελετε γνωρισει οτι εγω ειμαι ο Κυριος.

39 Σεις δε, οικος Ισραηλ, ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Υπαγετε, λατρευετε εκαστος τα ειδωλα αυτου, και του λοιπου, εαν δεν θελητε να μου ακουητε· και μη βεβηλονετε πλεον το ονομα μου το αγιον με τα δωρα σας και με τα ειδωλα σας.

40 Διοτι επι του ορους του αγιου μου, επι του υψηλου ορους του Ισραηλ, λεγει Κυριος ο Θεος, εκει πας ο οικος του Ισραηλ, παντες οι εν τη γη θελουσι με λατρευσει· εκει θελω δεχθη αυτους και εκει θελω ζητησει τας προσφορας σας και τας απαρχας των δωρων σας με παντα τα αγια σας.

41 Θελω σας δεχθη με οσμην ευωδιας, οταν σας εξαγαγω εκ των λαων και σας συναξω εκ των τοπων εις τους οποιους διεσκορπισθητε· και θελω αγιασθη εις εσας ενωπιον των εθνων.

42 Και θελετε γνωρισει οτι εγω ειμαι ο Κυριος, οταν σας φερω εις γην Ισραηλ, εις γην περι της οποιας υψωσα την χειρα μου οτι θελω δωσει αυτην εις τους πατερας σας.

43 Και εκει θελετε ενθυμηθη τας οδους σας και παντα τα εργα σας, εις τα οποια εμιανθητε· και θελετε αποστραφη αυτοι εαυτους εμπροσθεν των οφθαλμων σας, δια παντα τα κακα σας οσα επραξατε.

44 Και θελετε γνωρισει οτι εγω ειμαι ο Κυριος, οταν καμω ουτως εις εσας ενεκεν του ονοματος μου, ουχι κατα τας πονηρας οδους σας ουδε κατα τα διεφθαρμενα εργα σας, οικος Ισραηλ, λεγει Κυριος ο Θεος.

45 Και εγεινε λογος Κυριου προς εμε, λεγων,

46 Υιε ανθρωπου, στηριξον το προσωπον σου προς μεσημβριαν και σταλαξον λογον προς μεσημβριαν και προφητευσον κατα του δασους της μεσημβρινης πεδιαδος·

47 και ειπε προς το δασος της μεσημβριας, Ακουσον τον λογον του Κυριου· Ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Ιδου, εγω θελω αναψει πυρ εν σοι, και θελει καταφαγει εν σοι παν δενδρον χλωρον και παν δενδρον ξηρον· η φλοξ η εξαφθεισα δεν θελει σβεσθη, και παν προσωπον απο μεσημβριας μεχρι βορρα θελει καυθη εν αυτω.

48 Και πασα σαρξ θελει ιδει, οτι εγω ο Κυριος εξεκαυσα αυτο· δεν θελει σβεσθη.

49 Και εγω ειπα, Φευ Κυριε Θεε αυτοι λεγουσι περι εμου, δεν λαλει ουτος παροιμιας;

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 9011

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

9011. 'I will appoint for you a place to which he may flee' means a state of blamelessness and so of freedom from punishment. This is clear from the meaning of 'a place' as a state, dealt with in 2625, 2837, 3356, 3387, 3404, 4321, 4882, 5605, 7381; and from the meaning of refuge, or a place to which one who killed another without premeditation or by chance might flee, as a state of blamelessness and so of freedom from punishment. For those who struck another by chance, that is, not from set purpose, thus not because of any previous contemplation of the deed or of an evil desire in the will, were not at all culpable. Therefore when they came to the place of refuge they were freed from punishment. By them were represented those who injure, but not from set purpose, someone's truths and forms of the good of faith and as a result wipe out his spiritual life; for their state is one of blamelessness and freedom from punishment. This is true of those who have thorough trust in their religion, which however is full of falsity, and who use what it teaches to reason against the truth and good of faith, and to do this convincingly, as conscientious and consequently zealous heretics are sometimes accustomed to do.

[2] The fact that they were represented [by those] who fled to places of refuge is clear in Moses,

You shall select suitable cities, which are to be cities of refuge for yourselves, so that one who strikes and kills a soul accidentally may flee there. If without premeditation, without enmity, he pushes him; or throws at him some implement without forethought; or [strikes him] with any stone from which he may die, while not seeing him, so that he causes it to fall onto him and he dies, though he was not his enemy and did not seek to harm him ... Numbers 35:11-12, 22-23.

And in the same author,

This is the case 1 with one who kills, who shall flee there so that he may live, when he has struck his companion unwittingly, when he did not hate him previously 2 - as when he goes with his companion into a forest to cut down timber, but when his hand with the axe in it is swung to cut down wood, the iron flies off the handle and hits his companion so that he dies, 3 he shall flee to one of these cities so that he may live. Deuteronomy 19:4-5.

[3] This describes the state of one blameless and freed from punishment, who through the falsities of faith which he had believed to be truths, or through factual knowledge based on the illusions of the senses, has injured someone, and so has done harm to his internal or spiritual life. To convey this meaning such an accident or chance is described by an implement of some kind, and by a stone which he causes to fall onto his companion so that he dies, and also by the axe or iron coming off its handle, while both were cutting down timber in the forest. The reason why such details are used to describe the matter is that 'an implement' means some known fact, and 'a stone' a truth of faith or in the contrary sense a falsity; and in like manner 'the iron of an axe' and 'cutting down timber' means to argue about what is good, using what one's religion teaches.

[4] Anyone may see that but for some hidden reason a killing that occurred accidentally would not have been described by the iron of an axe coming off its handle in a forest, for such an accident happens rarely, scarcely once in many years. But that accident has been described in such a way for the sake of the internal sense, which describes the harm done to a soul by another through the falsities of faith which, because his religion teaches them, he has believed to be truths. For anyone who causes harm through falsities which he believes to be truths does not do harm from set purpose or in spite of knowing better, because he acts in accord with his religious faith and therefore out of zeal. So that these things might be meant in the internal sense they are described, as has been stated, by those who kill companions accidentally, and by 'a stone', by 'cutting down wood in a forest', and by 'the iron of the axe coming off its handle onto a companion during the process'. For 'a stone' is a truth of faith in the natural man, and in the contrary sense a falsity, see 643, 1298, 3720, 6426, 8609, 8941, and so is 'iron', 425, 426. 'The iron of the axe coming away from its handle' is truth separated from good, good being meant by 'handle' or 'wood', 643, 2812, 3720, 8354; 'cutting down wood' means placing merit in works, 1110, 4943, 8740; but 'cutting down timber in a forest' means discussing these and like matters, and also calling them into question; for 'a forest' means a religious system.

[5] Like matters are meant by 'cutting down timber in a forest with axes' in Jeremiah,

The mercenaries will go with strength, and they will come to her with axes, like those who cut down timber. They will cut down her forest, said Jehovah. Jeremiah 46:22-23.

Here 'cutting down timber in a forest' stands for acting in accord with false religious practices and destroying such things as constitute the Church. For the Church is called 'a forest', 'a garden', and 'a paradise'; it is called 'a forest' by virtue of its knowledge, 'a garden' by virtue of its intelligence, and 'a paradise' by virtue of its wisdom, 3220, 'trees' being perceptions of goodness and truth, and also cognitions or knowledge of them, 103, 2163, 2722, 2972, 4552, 7690, 7692. And since 'a forest' means the Church in respect of its knowledge, thus of its external aspects, it also means religious practices.

[6] The Church in respect of its knowledge or external aspects is also meant by 'a forest', or 'a wood', in David,

The field will be exultant and everything in it; then all the trees of the wood will sing. Psalms 96:12.

In the same author,

Behold, we heard of Him in Ephrathah; we found Him in the fields of the wood. Psalms 132:6.

These words refer to the Lord. In Isaiah,

The light of Israel will be a fire, and his Holy (One a flame. It will burn the glory of his forest, and his Carmel; it will consume from the soul even to the flesh. As a consequence the remaining trees of the wood will be [so small] a number that a child may write them down. He will cut down the entangled boughs of the forest with an axe, 4 and Lebanon will fall by a majestic one. Isaiah 10:17-20, 34.

'The forest' stands for the Church in respect of its cognitions of truth, and 'Carmel' for the Church in respect of its cognitions of good, in the same way as 'Lebanon' and 'Hermon' do. 'The trees of the wood' stands, as above, for cognitions, and 'being a number that a child may write down' stands for the fewness of them, 'entangled boughs of the forest' standing for factual knowledge, 2831.

[7] In the same prophet,

You said, By the multitude of my chariots I will go up [to] the height of the mountains, the sides of Lebanon, where I will cut down the tallness of its cedars, the choice of its fir trees, After that I will come to its remotest height, 5 the forest of its Carmel. Isaiah 37:24.

In Jeremiah,

I will visit on you according to the fruit of your works, and I will kindle a fire in its forest. Jeremiah 21:14.

In Ezekiel,

Prophesy against the forest of the field towards the south, and say to the forest of the south, Behold, I will kindle in you a fire, and it will devour every tree. Ezekiel 20:46-47.

In Micah,

Guide 6 Your people with Your staff, the flock of Your inheritance inhabiting alone a forest in the midst of Carmel. Micah 7:14.

Does anyone fail to see that in these places a forest is not meant by 'a forest', nor Lebanon and Carmel, which were forests, by 'Lebanon' and 'Carmel', but that some aspect of the Church is meant? What aspect of the Church it is however has lain hidden up to now because the internal sense has lain hidden. But how astonishing that in a world so learned as Europe - more learned than all the other continents - where the Word exists, in every detail of which the internal sense is present, there is no awareness of that sense! Yet it was known to the ancients in Chaldea, Assyria, Egypt, and Arabia, and from them in Greece, in whose books, symbols, and hieroglyphics such matters are still met with. The reason why awareness of that matter has perished is lack of belief that what is spiritual has any real existence.

Poznámky pod čarou:

1. literally, word or matter

2. literally, when he was not a hater of him yesterday and three days ago

3. literally, the iron is struck off the wood and finds his companion so that he dies

4. literally, iron

5. literally, the height of its end

6. literally, Feed or Pasture

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.