Bible

 

Εξοδος πλήθους 6

Studie

   

1 Και ειπε Κυριος προς τον Μωυσην, Τωρα θελεις ιδει τι θελω καμει εις τον Φαραω· διοτι δια χειρος κραταιας θελει εξαποστειλει αυτους· και δια χειρος κραταιας θελει εκδιωξει αυτους εκ της γης αυτου.

2 Ο Θεος ελαλησεν ετι προς τον Μωυσην και ειπε προς αυτον, Εγω ειμαι ο Κυριος·

3 και εφανην εις τον Αβρααμ, εις τον Ισαακ και εις τον Ιακωβ, με το ονομα, Θεος Παντοκρατωρ· δεν εγνωρισθην ομως εις αυτους με το ονομα μου Ιεοβα·

4 και ετι εστησα προς αυτους την διαθηκην μου, να δωσω εις αυτους την γην Χανααν την γην της παροικιας αυτων, εν η παρωκησαν·

5 εγω προσετι ηκουσα τους στεναγμους των υιων Ισραηλ δια την υπο των Αιγυπτιων καταδουλωσιν αυτων· και ενεθυμηθην την διαθηκην μου·

6 δια τουτο ειπε προς τους υιους Ισραηλ, Εγω ειμαι ο Κυριος· και θελω σας εκβαλει υποκατωθεν των φορτιων των Αιγυπτιων και θελω σας ελευθερωσει απο της δουλειας αυτων και θελω σας λυτρωσει με βραχιονα εξηπλωμενον και με κρισεις μεγαλας·

7 και θελω σας λαβει εις εμαυτον δια λαον μου και θελω εισθαι Θεος υμων· και θελετε γνωρισει οτι εγω ειμαι Κυριος ο Θεος υμων, οστις σας εκβαλλω υποκατωθεν των φορτιων των Αιγυπτιων·

8 και θελω σας φερει εις την γην, περι της οποιας υψωσα την χειρα μου, οτι θελω δωσει αυτην εις τον Αβρααμ, εις τον Ισαακ και εις τον Ιακωβ· και θελω σας δωσει αυτην εις κληρονομιαν. Εγω ο Κυριος.

9 Και ελαλησεν ο Μωυσης ουτω προς τους υιους Ισραηλ· αλλα δεν εισηκουσαν εις τον Μωυσην, δια την στενοχωριαν της ψυχης αυτων και δια την σκληραν δουλειαν.

10 Και ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην, λεγων,

11 Εισελθε, λαλησον προς Φαραω, τον βασιλεα της Αιγυπτου, δια να εξαποστειλη τους υιους Ισραηλ εκ της γης αυτου.

12 Και ελαλησεν ο Μωυσης ενωπιον του Κυριου, λεγων, Ιδου, οι υιοι Ισραηλ δεν μου εισηκουσαν· και πως θελει μου εισακουσει ο Φαραω, και εγω ειμαι απεριτμητος τα χειλη;

13 και ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην και προς τον Ααρων και απεστειλεν αυτους προς τους υιους Ισραηλ και προς Φαραω τον βασιλεα της Αιγυπτου, δια να εξαγαγωσι τους υιους Ισραηλ εκ γης Αιγυπτου.

14 Ουτοι ειναι οι αρχηγοι των οικων των πατριων αυτων· Οι υιοι του Ρουβην, του πρωτοτοκου του Ισραηλ, Ανωχ και Φαλλου, Εσρων και Χαρμι· αυται ειναι αι συγγενειαι του Ρουβην.

15 Και οι υιοι του Συμεων, Ιεμουηλ και Ιαμειν και Αωδ και Ιαχειν και Σωαρ και Σαουλ υιος Χανανιτιδος· αυται ειναι αι συγγενειαι του Συμεων.

16 Τα δε ονοματα των υιων του Λευι κατα τας γενεας αυτων ειναι ταυτα· Γηρσων και Κααθ και Μεραρι· και τα ετη της ζωης του Λευι εγειναν εκατον τριακοντα επτα ετη.

17 Οι υιοι του Γηρσων, Λιβνι και Σεμει, κατα τας συγγενειας αυτων.

18 Και οι υιοι του Κααθ, Αμραμ και Ισααρ και Χεβρων και Οζιηλ· και τα ετη της ζωης του Κααθ εγειναν εκατον τριακοντα τρια ετη.

19 Και οι υιοι του Μεραρι, Μααλι και Μουσι· αυται ειναι αι συγγενειαι του Λευι, κατα τας γενεας αυτων.

20 Ελαβε δε ο Αμραμ εις γυναικα εαυτου την Ιωχαβεδ, θυγατερα του αδελφου του πατρος αυτου. και εγεννησεν εις αυτον τον Ααρων και τον Μωυσην· τα δε ετη της ζωης του Αμραμ εγειναν εκατον τριακοντα επτα ετη.

21 Και οι υιοι του Ισααρ, Κορε και Νεφεγ και Ζιθρι.

22 Και οι υιοι του Οζιηλ, Μισαηλ και Ελισαφαν και Σιθρι.

23 Ελαβε δε ο Ααρων εις γυναικα εαυτου την Ελισαβετ, θυγατερα του Αμμιναδαβ, αδελφην του Ναασσων· και εγεννησεν εις αυτον τον Ναδαβ και τον Αβιουδ, τον Ελεαζαρ και τον Ιθαμαρ.

24 Και οι υιοι του Κορε, Ασειρ και Ελκανα και Αβιασαφ· αυται ειναι αι συγγενειαι των Κοριτων.

25 Ο δε Ελεαζαρ, ο υιος του Ααρων, ελαβεν εις γυναικα εαυτου μιαν εκ των θυγατερων του Φουτιηλ· και εγεννησεν εις αυτον τον Φινεες· ουτοι ειναι οι αρχηγοι των πατριων των Λευιτων, κατα τας συγγενειας αυτων.

26 Ουτοι ειναι ο Ααρων και ο Μωυσης, προς τους οποιους ειπεν ο Κυριος, Εξαγαγετε τους υιους Ισραηλ, εκ γης Αιγυπτου κατα τα ταγματα αυτων.

27 Ουτοι ειναι οι λαλησαντες προς Φαραω τον βασιλεα της Αιγυπτου, δια να εξαγαγωσι τους υιους Ισραηλ εξ Αιγυπτου· αυτοι, ο Μωυσης και ο Ααρων.

28 Καθ' ην δε ημεραν ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην εν τη γη της Αιγυπτου,

29 ειπε Κυριος προς τον Μωυσην, λεγων, Εγω ειμαι ο Κυριος· λαλησον προς Φαραω, τον βασιλεα της Αιγυπτου, παντα οσα λεγω προς σε.

30 Και ειπεν ο Μωυσης ενωπιον του Κυριου, Ιδου, εγω ειμαι απεριτμητος τα χειλη· και πως θελει μου εισακουσει ο Φαραω;

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 7206

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

7206. 'And with great judgements' means in accordance with the laws of order that spring from the Lord's Divine Human. This is clear from the meaning of 'judgements' as truths, dealt with in 1235, 6797, and in the highest sense, in which that word is used in reference to the Lord, as Divine truths, truths which are nothing other than the laws of order that spring from the Lord's Divine Human. For He is the origin of all order and so of all the laws of order. Those laws form the structure for the whole of heaven, consequently for the universe also. The laws of order or truths, which emanate from the Lord, forming the structure of the whole of heaven and of the universe, are what are called, in John 1:1-3, the Word by which all things were made; for the Word is Divine Truth emanating from the Divine Good of the Lord's Divine Human. This means that all things in the spiritual world and also in the natural world have a connection with truth, as anyone who stops to reflect may recognize.

[2] In the proximate sense here the expression 'great judgements' is used to mean the truths in accordance with which those people will be judged who have molested others by introducing falsities, the ones meant by 'the Egyptians' and by 'Pharaoh'. The expression is also used to mean the truths in accordance with which those will be judged who will be released from molestations, the ones meant by 'the children of Israel'. By these judgements people steeped in falsities arising from evil are shown to be damned, and by these judgements people guided by truths arising from good are shown to be saved. Not that the truths which emanate from the Lord damn anyone, for all truths emanating from the Lord spring from His Divine Goodness, and so are nothing other than expressions of mercy. Rather, people expose themselves to damnation because they do not accept the Lord's mercy; for then they are governed by evils, and evils are damning. Nor do the truths emanating from the Lord save anyone if he believes that he is saved by virtue of the truths of faith present with him and not by mercy. For a person is full of evils and left to himself is in hell, but by the Lord's mercy he is withheld from evil and maintained in good, and with great force. The fact that both are meant by 'judgements', that is to say, both the damnation of those who are evil and the salvation of those who are good, is evident from those places in the Word where the last judgement is the subject, such as Matthew 25:31-45, and elsewhere.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.