Bible

 

Εξοδος πλήθους 14

Studie

   

1 Και ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην, λεγων,

2 Ειπε προς τους υιους Ισραηλ να στρεψωσι και να στρατοπεδευσωσιν απεναντι Πι-αιρωθ μεταξυ Μιγδωλ και της θαλασσης, καταντικρυ Βεελ-σεφων· καταντικρυ τουτου θελετε στρατοπεδευσει πλησιον της θαλασσης·

3 διοτι ο Φαραω θελει ειπει περι των υιων Ισραηλ, Αυτοι πλανωνται εν τη γη· συνεκλεισεν αυτους η ερημος·

4 και εγω θελω σκληρυνει την καρδιαν του Φαραω, ωστε να καταδιωξη οπισω αυτων· και θελω δοξασθη επι τον Φαραω και επι παν το στρατευμα αυτου· και οι Αιγυπτιοι θελουσι γνωρισει οτι εγω ειμαι ο Κυριος. Και εκαμον ουτω.

5 Ανηγγελθη δε προς τον βασιλεα της Αιγυπτου οτι εφυγεν ο λαος· και η καρδια του Φαραω και των θεραποντων αυτου μετεβληθη κατα του λαου και ειπον, Δια τι εκαμομεν τουτο, ωστε να εξαποστειλωμεν τον Ισραηλ και να μη μας δουλευη πλεον;

6 Εζευξε λοιπον την αμαξαν αυτου και παρελαβε τον λαον αυτου μεθ' εαυτου·

7 ελαβε δε εξακοσιας αμαξας εκλεκτας, και πασας τας αμαξας της Αιγυπτου, και αρχηγους επι παντων.

8 Και εσκληρυνε Κυριος την καρδιαν Φαραω του βασιλεως της Αιγυπτου, και κατεδιωξεν οπισω των υιων Ισραηλ· οι δε υιοι Ισραηλ εξηρχοντο δια χειρος υψηλης.

9 Και κατεδιωξαν οι Αιγυπτιοι οπισω αυτων, παντες οι ιπποι, αι αμαξαι του Φαραω, και οι ιππεις αυτου, και το στρατευμα αυτου· και εφθασαν αυτους εστρατοπεδευμενους πλησιον της θαλασσης απεναντι Πι-αιρωθ, καταντικρυ Βεελ-σεφων.

10 Και οτε επλησιασεν ο Φαραω, οι υιοι Ισραηλ υψωσαν τους οφθαλμους αυτων, και ιδου, οι Αιγυπτιοι ηρχοντο οπισω αυτων· και εφοβηθησαν σφοδρα· και ανεβοησαν οι υιοι Ισραηλ προς τον Κυριον.

11 Και ειπον προς τον Μωυσην, Διοτι δεν ησαν μνηματα εν Αιγυπτω, εξηγαγες ημας δια να αποθανωμεν εν τη ερημω; Δια τι εκαμες εις ημας τουτο και εξηγαγες ημας εξ Αιγυπτου;

12 δεν ειναι ουτος ο λογος τον οποιον σοι ειπομεν εν Αιγυπτω, λεγοντες, Αφες ημας και ας δουλευωμεν τους Αιγυπτιους; διοτι καλητερον ητο εις ημας να δουλευωμεν τους Αιγυπτιους, παρα να αποθανωμεν εν τη ερημω.

13 Και ειπεν ο Μωυσης προς τον λαον, Μη φοβεισθε· σταθητε και βλεπετε την σωτηριαν του Κυριου, την οποιαν θελει καμει εις εσας σημερον· διοτι τους Αιγυπτιους, τους οποιους ειδετε σημερον, δεν θελετε ιδει αυτους πλεον εις τον αιωνα·

14 ο Κυριος θελει πολεμησει δια σας· σεις δε θελετε μενει ησυχοι.

15 Και ειπε Κυριος προς τον Μωυσην, Τι βοας προς εμε; ειπε προς τους υιους Ισραηλ να κινησωσι·

16 συ δε υψωσον την ραβδον σου και εκτεινον την χειρα σου επι την θαλασσαν και σχισον αυτην, και ας διελθωσιν οι υιοι Ισραηλ δια ξηρας εν μεσω της θαλασσης·

17 και εγω, ιδου, θελω σκληρυνει την καρδιαν των Αιγυπτιων, και θελουσιν εμβη κατοπιν αυτων· και θελω δοξασθη επι τον Φαραω και επι παν το στρατευμα αυτου, επι τας αμαξας αυτου και επι τους ιππεις αυτου·

18 και θελουσι γνωρισει οι Αιγυπτιοι οτι εγω ειμαι ο Κυριος, οταν δοξασθω επι τον Φαραω, επι τας αμαξας αυτου και επι τους ιππεις αυτου.

19 Τοτε ο αγγελος του Θεου, ο προπορευομενος του στρατευματος του Ισραηλ, εσηκωθη και ηλθεν οπισω αυτων· και ο στυλος της νεφελης εσηκωθη απ' εμπροσθεν αυτων, και εσταθη οπισθεν αυτων·

20 και ηλθε μεταξυ του στρατευματος των Αιγυπτιων και του στρατευματος του Ισραηλ· και εις εκεινους μεν ητο νεφος σκοτιζον, εις τουτους δε φωτιζον την νυκτα· ωστε το εν δεν επλησιασε το αλλο καθ' ολην την νυκτα.

21 Ο δε Μωυσης εξετεινε την χειρα αυτου επι την θαλασσαν· και εκαμεν ο Κυριος την θαλασσαν να συρθη ολην εκεινην την νυκτα υπο σφοδρου ανατολικου ανεμου και κατεστησε την θαλασσαν ξηραν, και τα υδατα διεχωρισθησαν.

22 Και εισηλθον οι υιοι του Ισραηλ εις το μεσον της θαλασσης κατα το ξηρον, και τα υδατα ησαν εις αυτους τοιχος εκ δεξιων και εξ αριστερων αυτων.

23 Κατεδιωξαν δε οι Αιγυπτιοι και εισηλθον κατοπιν αυτων, παντες οι ιπποι του Φαραω, αι αμαξαι αυτου και οι ιππεις αυτου, εν τω μεσω της θαλασσης.

24 Και εν τη φυλακη τη πρωινη επεβλεψεν ο Κυριος εκ του στυλου του πυρος και της νεφελης επι το στρατευμα των Αιγυπτιων και συνεταραξε το στρατευμα των Αιγυπτιων·

25 και εξεβαλε τους τροχους των αμαξων αυτων, ωστε εσυροντο δυσκολως· και ειπον οι Αιγυπτιοι, Ας φυγωμεν απ' εμπροσθεν του Ισραηλ, διοτι ο Κυριος πολεμει τους Αιγυπτιους υπερ αυτων.

26 Ο δε Κυριος ειπε προς τον Μωυσην, Εκτεινον την χειρα σου επι την θαλασσαν, και ας επαναστρεψωσι τα υδατα επι τους Αιγυπτιους, επι τας αμαξας αυτων και επι τους ιππεις αυτων.

27 Και εξετεινεν ο Μωυσης την χειρα αυτου επι την θαλασσαν· και θαλασσα επανελαβε την ορμην αυτης περι την αυγην· οι δε Αιγυπτιοι φευγοντες απηντησαν αυτην· και κατεστρεψε Κυριος τους Αιγυπτιους εν τω μεσω της θαλασσης·

28 διοτι τα υδατα επαναστρεψαντα εσκεπασαν τας αμαξας και τους ιππεις, παν το στρατευμα του Φαραω, το οποιον ειχεν εμβη κατοπιν αυτων εις την θαλασσαν· δεν εμεινεν εξ αυτων ουδε εις.

29 Οι δε υιοι Ισραηλ επερασαν δια ξηρας εν μεσω της θαλασσης· και τα υδατα ησαν εις αυτους τοιχος εκ δεξιων αυτων και εξ αριστερων αυτων.

30 Και εσωσε Κυριος εν τη ημερα εκεινη τον Ισραηλ εκ χειρος των Αιγυπτιων· και ειδεν ο Ισραηλ τους Αιγυπτιους νεκρους επι το χειλος της θαλασσης.

31 Και ειδεν ο Ισραηλ το μεγα εκεινο εργον, το οποιον εκαμεν ο Κυριος επι τους Αιγυπτιους· και εφοβηθη ο λαος τον Κυριον, και επιστευσεν εις τον Κυριον, και εις τον Μωυσην τον θεραποντα αυτου.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Coronis (An Appendix to True Christian Religion) # 34

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 60  
  

34. V. THE FIFTH STATE OF THIS CHURCH WAS THE SEPARATION OF THE GOOD FROM THE EVIL, WHICH WAS THE LAST JUDGMENT ON ALL WHO WERE OF THAT CHURCH. This state is described by the "flood," in which all the wicked who remained perished; and by "Noah and his sons," by whom are meant all the good who were saved. The end of the Most Ancient Church, represented by Adam, is described in the sixth chapter of Genesis by these words:

When Jehovah saw that the wickedness of man was multiplied in the world, and moreover every imagination of his heart only evil every day, it repented Jehovah that He had made man on the earth: therefore Jehovah said, I will blot out man whom I have created from off the faces of the earth: only Noah found grace in the eyes of Jehovah (Gen. 6:5-8).

But the Last Judgment upon them is described by the flood. It is described by a "flood" for the reason that "waters" in the Word signify truths, and in an opposite sense falsities. Truths are signified by the waters of a fountain, the waters of a river, the waters of rain, and by the waters of the washings in time past, and the waters of baptism at this day: such correspondence arises from the circumstance that truths purify man's soul from uncleanness, as waters do his body; hence they are called "living waters." But in the opposite sense falsities are signified by "waters"; but by impure waters, such as those of marshes, evil-smelling cisterns, urine, and deadly waters; in general, by all hurtful and death-producing waters, therefore, also, by waters from an inundation of which man dies, consequently the Noachian flood.

[2] That falsities in the mass are described by inundations, may be evident from the following passages:

Jehovah is causing to come up upon them the waters of the river (Euphrates), strong and many; it shall pass through Judah, it shall inundate, it shall pass over, it shall reach even to the neck (Isa. 8:7-8).

By the "waters of the river" Euphrates, are signified reasonings from falsities, because by Assyria, whose river it was, reasoning is signified.

The spirit of Jehovah, like an inundating stream, shall divide in two even to the neck, to sift the nations with the sieve of vanity (Isa. 30:28):

by an inundating river, here, in like manner, is signified reasoning from falsities.

Behold waters are rising up out of the north, which are like an inundating stream, and it shall inundate the land and the fulness thereof (Jer. 47:2):

here the Philistines are treated of, by whom are meant those who are not in charity, and hence not in truths; the falsities of these are signified by "waters coming up from the north," and the devastation of the Church in consequence thereof, by "an inundating stream that shall inundate the land and its fulness"; "the land" is the Church, and its "fulness" all things pertaining to it.

Say unto those who daub what is unfit, There shall be an inundating rain, in which hail-stones shall fall upon you (Ezek. 13:11, 13):

the "daubing of what is unfit" is the confirmation of falsity, and hail-stones are falsities.

In an overflowing inundation He shall make the place thereof a consummation, and thick darkness shall pursue His enemies (Nahum 1:8):

by "the inundation" which shall consummate, is signified the falsification of truth, and by "thick darkness," truths themselves in the night.

Ye have said, We have made a covenant with death, and with hell have we made a vision; when the scourge of inundation shall pass over, it shall not come unto us; we have made a lie our trust, and in falsity we will hide ourselves (Isa. 28:15).

Here "inundation" manifestly denotes destruction by falsities; for it is said that they placed confidence in "a lie," and would hide themselves in "falsity."

[3] After the sixty-two weeks shall Messiah be cut off, but not for Himself; then the people of the Prince that shall come shall destroy the city and the sanctuary, so that the end thereof shall be with an inundation even to desolations (Dan. 9:26);

speaking of the Christian Church that was to come, in which the worship of the Lord would perish; which is meant by "Messiah being cut off, but not for Himself"; that it would perish by falsifications, is meant by "the end thereof being with an inundation even to desolations"; "desolation" denoting the falsification. Hence it is, that, after the Lord spoke of the abomination of desolation foretold by Daniel the prophet, and of the "consummation of the age" thereby, He said

That His coming would be as in the days when the flood came, and took them all away (Matt. 24:15, 39).

That by the drowning of Pharaoh and the Egyptians in the Red Sea (Exod. 14), is meant, in the spiritual sense, destruction by falsities, has been shown in the ARCANA CAELESTIA, in the explanation of that chapter.

  
/ 60  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.