Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Δευτερονόμιο 5

Studie

   

1 Και εκαλεσεν ο Μωυσης παντα τον Ισραηλ και ειπε προς αυτους, Ακουε, Ισραηλ, τα διαταγματα και τας κρισεις, τας οποιας εγω λαλω εις τα ωτα υμων σημερον, δια να μαθητε αυτας, και να προσεχητε να εκτελητε αυτας.

2 Κυριος ο Θεος ημων εκαμε διαθηκην προς ημας εν Χωρηβ.

3 Δεν εκαμε την διαθηκην ταυτην ο Κυριος προς τους πατερας ημων, αλλα προς ημας, ημας οιτινες παντες ειμεθα ενταυθα σημερον ζωντες.

4 Προσωπον προς προσωπον ελαλησε Κυριος με σας εις το ορος εκ μεσου του πυρος,

5 εγω δε εστεκομην μεταξυ του Κυριου και υμων κατ' εκεινον τον καιρον, δια να σας φανερωσω τον λογον του Κυριου· διοτι ησθε πεφοβισμενοι εξ αιτιας του πυρος και δεν ανεβητε εις το ορος, λεγων.

6 Εγω ειμαι Κυριος ο Θεος σου, οστις σε εξηγαγον εκ γης Αιγυπτου, εξ οικου δουλειας.

7 Μη εχης αλλους θεους, πλην εμου.

8 Μη καμης εις σεαυτον ειδωλον, μηδε ομοιωμα τινος, οσα ειναι εν τω ουρανω ανω, η οσα ειναι εν τη γη κατω, η οσα ειναι εν τοις υδασιν υποκατω της γης

9 μη προσκυνησης αυτα μηδε λατρευσης αυτα· διοτι εγω Κυριος ο Θεος σου ειμαι Θεος ζηλοτυπος, ανταποδιδων τας αμαρτιας των πατερων επι τα τεκνα, εως τριτης και τεταρτης γενεας των μισουντων με·

10 και καμνων ελεος εις χιλιαδας γενεων των αγαπωντων με και φυλαττοντων τα προσταγματα μου.

11 Μη λαβης το ονομα Κυριου του Θεου σου επι ματαιω διοτι ο Κυριος δεν θελει αθωωσει τον λαμβανοντα το ονομα αυτου επι ματαιω.

12 Φυλαττε την ημεραν του σαββατου, δια να αγιαζης αυτην· καθως προσεταξεν εις σε Κυριος ο Θεος σου·

13 εξ ημερας εργαζου και καμνε παντα τα εργα σου·

14 η ημερα ομως η εβδομη ειναι σαββατον Κυριου του Θεου σου· μη καμης εν ταυτη ουδεν εργον, μητε συ μητε ο υιος σου μητε η θυγατηρ σου μητε ο δουλος σου μητε η δουλη σου μητε ο βους σου μητε ο ονος σου μητε κανεν εκ των κτηνων σου μητε ο ξενος σου ο εντος των πυλων σου δια να αναπαυθη ο δουλος σου και η δουλη σου καθως συ.

15 Και ενθυμου, οτι ησο δουλος εν τη γη της Αιγυπτου· και Κυριος ο Θεος σου σε εξηγαγεν εκειθεν εν χειρι κραταια και εν βραχιονι εξηπλωμενω· δια τουτο Κυριος ο Θεος σου προσεταξεν εις σε να φυλαττης την ημεραν του σαββατου.

16 Τιμα τον πατερα σου και την μητερα σου, καθως προσεταξεν εις σε Κυριος ο Θεος σου· δια να γεινης μακροχρονιος και δια να ευημερης επι της γης, την οποιαν διδει εις σε Κυριος ο Θεος σου.

17 Μη φονευσης.

18 Και μη μοιχευσης.

19 Και μη κλεψης.

20 Και μη ψευδομαρτυρησης κατα του πλησιον σου μαρτυριαν ψευδη.

21 Και μη επιθυμησης την γυναικα του πλησιον σου· μηδε επιθυμησης την οικιαν του πλησιον σου μητε τον αγρον αυτου μητε τον δουλον αυτου μητε την δουλην αυτου μητε τον βουν αυτου μητε τον ονον αυτου μηδε παν ο, τι ειναι του πλησιον σου.

22 Ταυτα τα λογια ελαλησε Κυριος προς πασαν την συναγωγην σας εν τω ορει εκ μεσου του πυρος, της νεφελης και του γνοφου, εν φωνη μεγαλη· και αλλο τι δεν επροσθεσε· και εγραψεν αυτα επι δυο πλακας λιθινας και παρεδωκεν αυτας εις εμε.

23 Και αφου ηκουσατε την φωνην εκ μεσου του σκοτους, και το ορος εκαιετο με πυρ, τοτε προσηλθετε προς εμε, παντες οι αρχηγοι των φυλων σας και οι πρεσβυτεροι σας,

24 και ελεγετε, Ιδου, Κυριος ο Θεος ημων εδειξεν εις ημας την δοξαν αυτου και την μεγαλωσυνην αυτου, και ηκουσαμεν την φωνην αυτου εκ μεσου του πυρος· την ημεραν ταυτην ειδομεν οτι ο Θεος λαλει μετα του ανθρωπου και ο ανθρωπος ζη·

25 τωρα λοιπον δια τι να αποθανωμεν; επειδη το μεγα τουτο πυρ θελει μας καταφαγει εαν ημεις ακουσωμεν ετι την φωνην Κυριου του Θεου ημων, θελομεν αποθανει·

26 διοτι τις ειναι εκ παντων των θνητων, οστις ηκουσε την φωνην του ζωντος Θεου λαλουντος εκ μεσου του πυρος, καθως ημεις, και εζησε;

27 προσελθε συ και ακουσον παντα οσα ειπη Κυριος ο Θεος ημων· και συ ειπε προς ημας οσα ειπη προς σε Κυριος ο Θεος ημων· και ημεις θελομεν ακουσει και καμει αυτα.

28 Και ηκουσε Κυριος την φωνην των λογων σας, οτε ελαλειτε προς εμε· και ειπε Κυριος προς εμε, Ηκουσα την φωνην των λογων του λαου τουτου, τους οποιους ελαλησαν προς σε· καλως ειπον παντα οσα ελαλησαν.

29 Ειθε να ητο εις αυτους τοιαυτη καρδια, ωστε να με φοβωνται και να φυλαττωσι παντοτε παντα τα προσταγματα μου, δια να ευημερωσιν αιωνιως, αυτοι και τα τεκνα αυτων.

30 Υπαγε, ειπε προς αυτους, Επιστρεψατε εις τας σκηνας σας.

31 Συ δε στηθι αυτου μετ' εμου και θελω σοι ειπει πασας τας εντολας και τα διαταγματα, και τας κρισεις, τας οποιας θελεις διδαξει αυτους, δια να καμνωσιν αυτας εν τη γη, την οποιαν εγω διδω εις αυτους εις κληρονομιαν.

32 Θελετε λοιπον προσεχει να καμνητε καθως προσεταξεν εις εσας Κυριος ο Θεος σας· δεν θελετε εκκλινει δεξια η αριστερα.

33 Θελετε περιπατει εις πασας τας οδους, τας οποιας Κυριος ο Θεος σας προσεταξεν εις εσας· δια να ζητε και να ευημερητε και να μακροημερευητε εν τη γη, την οποιαν θελετε κληρονομησει.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Coronis (An Appendix to True Christian Religion) # 35

  
/ 60  
  

35. Since the Churches in the Christian world, both the Roman Catholic Church and those separated from it, which are named after their leaders, Luther, Melancthon and Calvin, trace all sin from Adam and his transgression, it is permissible to subjoin here something about the sources whence evils are inherited; for these sources are as many as there are fathers and mothers in the world. That inclinations, aptitudes and propensities to various evils are derived from these, is clear as daylight from the testimony of experience, and also from the assent of reason. Who does not know, from the collective testimony of experience, that there is a general likeness of dispositions, and hence of manners and features, from parents in children and children's children, even to indefinite posterity? Who cannot thence infer that original sins are from them? The notion suggested to every one, when he looks at the countenances and manners of brothers and relatives in families, causes him to know and acknowledge this.

[2] What reason, then, is there for deducing the origin of all evils from Adam and his seed? Is there not equal reason for deducing it from parents? Does not the germ of these similarly propagate itself? To deduce the tendencies from which, and according to which, the spiritual forms of the minds of all men n the universe exist, from Adam's seed alone, would be exactly like deriving birds of every species from one egg, also beasts of very nature from one seed, and trees of every kind of fruit from one root. Is there not an infinite variety of men? one like a sheep, another like a wolf? one like a kid, another like a panther? one like a gentle cob harnessed to a carriage, another like an untamable wild ass before it? one like a playful calf, another like a voracious tiger? and so on. Whence has each his peculiar disposition but from his father and his mother? Why, then, from Adam? - by whom, however, is described in a representative type the first Church of this earth, as has been already shown? Would not this be like tracing from one stock, deeply hidden in the earth, a plantation of trees of every appearance and use, and from a single plant shrubs of every value? Would that not also be like extracting light from the obscurity of the ages and of histories, and like unravelling the thread of a riddle that is without an answer? Why not rather derive them from Noah,

Who walked with God (Gen. 6:9),

And

Whom God blessed (Gen. 9:1),

and from whom with his three sons alone surviving

The whole earth was overspread (Gen. 9:19)?

Would not the hereditary qualities of the generations from Adam be thus extirpated, as if drowned by a flood?

[3] But, my friend, I will lay bare the true source of sins. Every evil is conceived of the devil as a father and is born of atheistical faith as a mother; and, on the other hand, every good is conceived of the Lord as a father and is born, as of a mother, of saving faith in Him. The generations of all goods in their infinite varieties with men, are from no other origin than from the marriage of the Lord and the Church; and, on the contrary, the generations of all evils in their varieties with them, are from no other origin than from the union of the devil with the community of the profane. Who does not know, or may not know, that a man must be regenerated by the Lord, that is, be created anew, and that, so far as this takes place, so far he is in goods? Hence this follows: that, in so far as a man is unwilling to be generated anew, or created anew, so far he takes up and retains the evils implanted in him from his parents. This is what lies concealed in the first precept of the Decalogue:

I am a jealous God, visiting the iniquity of the fathers upon the sons, upon the third and upon the fourth generation of them that hold Me in hatred, and showing mercy unto thousands who love Me and keep My commandments (Exod. 20:5-6; Deut. 5:9-10).

  
/ 60  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org