Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Ντάνιελ 9

Studie

   

1 Εν τω πρωτω ετει του Δαρειου, του υιου του Ασσουηρου, εκ του σπερματος των Μηδων, οστις εβασιλευσεν επι το βασιλειον των Χαλδαιων,

2 εν τω πρωτω ετει της βασιλειας αυτου, εγω ο Δανιηλ ενοησα εν τοις βιβλιοις τον αριθμον των ετων, περι των οποιων ο λογος του Κυριου εγεινε προς Ιερεμιαν τον προφητην, οτι ηθελον συμπληρωθη εβδομηκοντα ετη εις τας ερημωσεις της Ιερουσαλημ.

3 Και εστρεψα το προσωπον μου προς Κυριον τον Θεον, δια να καμω προσευχην και δεησεις εν νηστεια και σακκω και σποδω·

4 και εδεηθην προς Κυριον τον Θεον μου και εξωμολογηθην και ειπον, Ω Κυριε, ο μεγας και φοβερος Θεος, ο φυλαττων την διαθηκην και το ελεος προς τους αγαπωντας αυτον και τηρουντας τας εντολας αυτου·

5 ημαρτησαμεν και ηνομησαμεν και ησεβησαμεν και απεστατησαμεν και εξεκλιναμεν απο των εντολων σου και απο των κρισεων σου.

6 Και δεν υπηκουσαμεν εις τους δουλους σου τους προφητας, οιτινες ελαλουν εν τω ονοματι σου προς τους βασιλεις ημων, τους αρχοντας ημων και τους πατερας ημων, και προς παντα τον λαον της γης.

7 Εις σε, Κυριε, ειναι η δικαιοσυνη, εις ημας δε η αισχυνη του προσωπου, ως εν τη ημερα ταυτη, εις τους ανδρας του Ιουδα και εις τους κατοικους της Ιερουσαλημ και εις παντα τον Ισραηλ, τους εγγυς και τους μακραν, κατα παντας τους τοπους οπου εδιωξας αυτους, δια την παραβασιν αυτων, την οποιαν παρεβησαν εις σε.

8 Κυριε, εις ημας ειναι η αισχυνη του προσωπου, εις τους βασιλεις ημων, τους αρχοντας ημων και εις τους πατερας ημων, οιτινες ημαρτησαμεν εις σε.

9 Εις Κυριον τον Θεον ημων ειναι οι οικτιρμοι και αι αφεσεις· διοτι απεστατησαμεν απ' αυτου,

10 και δεν υπηκουσαμεν εις την φωνην Κυριου του Θεου ημων, να περιπατωμεν εν τοις νομοις αυτου, τους οποιους εθεσεν ενωπιον ημων δια των δουλων αυτου των προφητων.

11 Και πας ο Ισραηλ παρεβη τον νομον σου και εξεκλινε δια να μη υπακουη εις την φωνην σου· δια τουτο εξεχυθη εφ' ημας η καταρα και ο ορκος ο γεγραμμενος εν τω νομω του Μωυσεως, δουλου του Θεου· διοτι ημαρτησαμεν εις αυτον.

12 Και εβεβαιωσε τους λογους αυτου, τους οποιους ελαλησεν εναντιον ημων και εναντιον των κριτων ημων, οιτινες μας εκρινον, φερων εφ' ημας κακον μεγα· διοτι δεν εγεινεν υποκατω παντος του ουρανου, ως εγεινεν εν Ιερουσαλημ.

13 Ως ειναι γεγραμμενον εν τω νομω Μωυσεως, απαν το κακον τουτο ηλθεν εφ' ημας· πλην δεν εδεηθημεν ενωπιον Κυριου του Θεου ημων, δια να επιστρεψωμεν απο των ανομιων ημων και να προσεξωμεν εις την αληθειαν σου·

14 δια τουτο ο Κυριος εγρηγορησεν επι το κακον και εφερεν αυτο εφ' ημας· διοτι δικαιος ειναι Κυριος ο Θεος ημων εν πασι τοις εργοις αυτου, οσα πραττει· επειδη ημεις δεν υπηκουσαμεν εις την φωνην αυτου.

15 Και τωρα, Κυριε ο Θεος ημων, οστις εξηγαγες τον λαον σου εκ γης Αιγυπτου εν χειρι κραταια και εκαμες εις σεαυτον ονομα, ως εν τη ημερα ταυτη, ημαρτησαμεν, ησεβησαμεν.

16 Κυριε, κατα πασας τας δικαιοσυνας σου ας αποστραφη, δεομαι, ο θυμος σου και η οργη σου απο της πολεως σου Ιερουσαλημ, του ορους του αγιου σου· διοτι δια τας αμαρτιας ημων και δια τας ανομιας των πατερων ημων η Ιερουσαλημ και ο λαος σου κατεσταθημεν ονειδος εις παντας τους περιξ ημων.

17 Τωρα λοιπον εισακουσον, Θεε ημων, την προσευχην του δουλου σου και τας δεησεις αυτου, και επιλαμψον το προσωπον σου, ενεκεν του Κυριου, επι το ηρημωμενον αγιαστηριον σου.

18 Κλινον, Θεε μου, το ωτιον σου και ακουσον· ανοιξον τους οφθαλμους σου και ιδε τας ερημωσεις ημων και την πολιν, επι την οποιαν εκληθη το ονομα σου· διοτι ημεις δεν προσφερομεν τας ικεσιας ημων ενωπιον σου δια τας δικαιοσυνας ημων, αλλα δια τους πολλους οικτιρμους σου.

19 Κυριε, εισακουσον· Κυριε, συγχωρησον· Κυριε, ακροασθητι και καμε· μη χρονισης, ενεκεν σου, Θεε μου· διοτι το ονομα σου εκληθη επι την πολιν σου και επι τον λαον σου.

20 Και ενω εγω ελαλουν ετι και προσηυχομην και εξωμολογουμην την αμαρτιαν μου και την αμαρτιαν του λαου μου Ισραηλ, και προσεφερον την ικεσιαν μου ενωπιον Κυριου του Θεου μου περι του ορους του αγιου του Θεου μου,

21 και ενω εγω ελαλουν ετι εν τη προσευχη, ο ανηρ Γαβριηλ, τον οποιον ειδον εν τη ορασει κατ' αρχας, πετων ταχεως με ηγγισε περι την ωραν της εσπερινης θυσιας·

22 και με συνετισε και ελαλησε μετ' εμου και ειπε, Δανιηλ, τωρα εξηλθον δια να σε καμω να λαβης συνεσιν.

23 Εν τη αρχη των ικεσιων σου εξηλθεν η προσταγη και εγω ηλθον να δειξω τουτο εις σε· διοτι εισαι σφοδρα αγαπητος· δια τουτο εννοησον τον λογον και καταλαβε την οπτασιαν.

24 Εβδομηκοντα εβδομαδες διωρισθησαν επι τον λαον σου και επι την πολιν την αγιαν σου, δια να συντελεσθη η παραβασις και να τελειωσωσιν αι αμαρτιαι, και να γεινη εξιλεωσις περι της ανομιας και να εισαχθη δικαιοσυνη αιωνιος και να σφραγισθη ορασις και προφητεια και να χρισθη ο Αγιος των αγιων.

25 Γνωρισον λοιπον και καταλαβε οτι απο της εξελευσεως της προσταγης του να ανοικοδομηθη η Ιερουσαλημ εως του Χριστου του ηγουμενου θελουσιν εισθαι εβδομαδες επτα και εβδομαδες εξηκοντα δυο· θελει οικοδομηθη παλιν η πλατεια και το τειχος, μαλιστα εν καιροις στενοχωριας.

26 Και μετα τας εξηκοντα δυο εβδομαδας θελει εκκοπη ο Χριστος, πλην ουχι δι' εαυτον· και ο λαος του ηγουμενου, οστις θελει ελθει, θελει αφανισει την πολιν και το αγιαστηριον· και το τελος αυτης θελει ελθει μετα κατακλυσμου, και εως του τελους του πολεμου ειναι διωρισμενοι αφανισμοι.

27 Και θελει στερεωσει την διαθηκην εις πολλους εν μια εβδομαδι· και εν τω ημισει της εβδομαδος θελει παυσει η θυσια και η προσφορα, και επι το πτερυγιον του Ιερου θελει εισθαι το βδελυγμα της ερημωσεως, και εως της συντελειας του καιρου θελει δοθη διορια επι την ερημωσιν.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Coronis (An Appendix to True Christian Religion) # 34

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 60  
  

34. V. THE FIFTH STATE OF THIS CHURCH WAS THE SEPARATION OF THE GOOD FROM THE EVIL, WHICH WAS THE LAST JUDGMENT ON ALL WHO WERE OF THAT CHURCH. This state is described by the "flood," in which all the wicked who remained perished; and by "Noah and his sons," by whom are meant all the good who were saved. The end of the Most Ancient Church, represented by Adam, is described in the sixth chapter of Genesis by these words:

When Jehovah saw that the wickedness of man was multiplied in the world, and moreover every imagination of his heart only evil every day, it repented Jehovah that He had made man on the earth: therefore Jehovah said, I will blot out man whom I have created from off the faces of the earth: only Noah found grace in the eyes of Jehovah (Gen. 6:5-8).

But the Last Judgment upon them is described by the flood. It is described by a "flood" for the reason that "waters" in the Word signify truths, and in an opposite sense falsities. Truths are signified by the waters of a fountain, the waters of a river, the waters of rain, and by the waters of the washings in time past, and the waters of baptism at this day: such correspondence arises from the circumstance that truths purify man's soul from uncleanness, as waters do his body; hence they are called "living waters." But in the opposite sense falsities are signified by "waters"; but by impure waters, such as those of marshes, evil-smelling cisterns, urine, and deadly waters; in general, by all hurtful and death-producing waters, therefore, also, by waters from an inundation of which man dies, consequently the Noachian flood.

[2] That falsities in the mass are described by inundations, may be evident from the following passages:

Jehovah is causing to come up upon them the waters of the river (Euphrates), strong and many; it shall pass through Judah, it shall inundate, it shall pass over, it shall reach even to the neck (Isa. 8:7-8).

By the "waters of the river" Euphrates, are signified reasonings from falsities, because by Assyria, whose river it was, reasoning is signified.

The spirit of Jehovah, like an inundating stream, shall divide in two even to the neck, to sift the nations with the sieve of vanity (Isa. 30:28):

by an inundating river, here, in like manner, is signified reasoning from falsities.

Behold waters are rising up out of the north, which are like an inundating stream, and it shall inundate the land and the fulness thereof (Jer. 47:2):

here the Philistines are treated of, by whom are meant those who are not in charity, and hence not in truths; the falsities of these are signified by "waters coming up from the north," and the devastation of the Church in consequence thereof, by "an inundating stream that shall inundate the land and its fulness"; "the land" is the Church, and its "fulness" all things pertaining to it.

Say unto those who daub what is unfit, There shall be an inundating rain, in which hail-stones shall fall upon you (Ezek. 13:11, 13):

the "daubing of what is unfit" is the confirmation of falsity, and hail-stones are falsities.

In an overflowing inundation He shall make the place thereof a consummation, and thick darkness shall pursue His enemies (Nahum 1:8):

by "the inundation" which shall consummate, is signified the falsification of truth, and by "thick darkness," truths themselves in the night.

Ye have said, We have made a covenant with death, and with hell have we made a vision; when the scourge of inundation shall pass over, it shall not come unto us; we have made a lie our trust, and in falsity we will hide ourselves (Isa. 28:15).

Here "inundation" manifestly denotes destruction by falsities; for it is said that they placed confidence in "a lie," and would hide themselves in "falsity."

[3] After the sixty-two weeks shall Messiah be cut off, but not for Himself; then the people of the Prince that shall come shall destroy the city and the sanctuary, so that the end thereof shall be with an inundation even to desolations (Dan. 9:26);

speaking of the Christian Church that was to come, in which the worship of the Lord would perish; which is meant by "Messiah being cut off, but not for Himself"; that it would perish by falsifications, is meant by "the end thereof being with an inundation even to desolations"; "desolation" denoting the falsification. Hence it is, that, after the Lord spoke of the abomination of desolation foretold by Daniel the prophet, and of the "consummation of the age" thereby, He said

That His coming would be as in the days when the flood came, and took them all away (Matt. 24:15, 39).

That by the drowning of Pharaoh and the Egyptians in the Red Sea (Exod. 14), is meant, in the spiritual sense, destruction by falsities, has been shown in the ARCANA CAELESTIA, in the explanation of that chapter.

  
/ 60  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org