Bible

 

Mateo 3

Studie

   

1 En tiuj tagoj venis Johano, la Baptisto, predikante en la dezerto de Judujo,

2 kaj dirante:Pentu, cxar alproksimigxis la regno de la cxielo.

3 CXar li estas tiu, pri kiu estis dirite per la profeto Jesaja: Vocxo de krianto en la dezerto: Pretigu la vojon de la Eternulo, Rektigu Liajn irejojn.

4 Kaj tiu Johano havis sian vestajxon el kamelaj haroj, kaj ledan zonon cxirkaux siaj lumboj, kaj lia nutrajxo estis akridoj kaj sovagxa mielo.

5 Tiam eliris al li Jerusalem kaj la tuta Judujo kaj la tuta cxirkauxajxo de Jordan;

6 kaj ili estis baptitaj de li en la rivero Jordan, konfesante siajn pekojn.

7 Kaj vidante multajn el la Fariseoj kaj Sadukeoj venantajn al lia baptado, li diris al ili:Ho vipuridoj! kiu vin avertis forkuri de la venonta kolero?

8 Donu do fruktojn tauxgajn por pento;

9 kaj ne pensu diri en vi:Ni havas Abrahamon kiel patron; cxar mi diras al vi, ke Dio povas el cxi tiuj sxtonoj starigi idojn al Abraham.

10 Kaj jam la hakilo kusxas cxe la radiko de la arboj; tial cxiu arbo, kiu ne donas bonan frukton, estas dehakata, kaj jxetata en fajron.

11 Mi ja vin baptas per akvo por pento; sed tiu, kiu venas post mi, estas pli potenca ol mi; liajn sxuojn mi ne estas inda porti; li vin baptos per la Sankta Spirito kaj per fajro;

12 lia ventumilo estas en lia mano, kaj li elpurigos sian drasxejon, kaj li kolektos sian tritikon en la grenejon; sed la grenventumajxon li bruligos per fajro neestingebla.

13 Tiam venis Jesuo el Galileo al Jordan al Johano, por esti baptata de li.

14 Sed tiu lin malakceptis, dirante:Mi bezonas esti baptata de vi, kaj cxu vi venas al mi?

15 Sed Jesuo responde diris al li:Lasu do, cxar tiel decas al ni plenumi cxian justecon. Tiam li lasis lin.

16 Kaj Jesuo, baptite, supreniris tuj el la akvo; kaj jen la cxielo malfermigxis, kaj li vidis la Spiriton de Dio malsuprenirantan kiel kolombo, kaj venantan sur lin;

17 kaj jen vocxo el la cxielo, dirante:CXi tiu estas Mia Filo, la amata, en kiu Mi havas plezuron.

   

Komentář

 

Spirit

  

There are two aspects to the life of each person. We might call them "heart" and "mind," a part of us that wants and feels and a part of us that thinks and knows. The Writings usually refer to these as the "will" and the "understanding." They are reflections, and receptacles, of the Lord's infinite love and infinite wisdom. Of the two, the heart or will is ultimately the most important. Who we actually are is determined by what we love, and the things in our heart ultimately determine our place in heaven (or hell). But the will is beyond our control; we can't force ourselves to want something good or to not want something bad; we can control our actions, but not our feelings. Because of this power, the Lord works subtly and carefully in our hearts, in ways we can't sense. Most of the work and interaction goes on in our minds through the working of what the Writings call "Divine Truth," which is essentially the Lord's entire essence expressed in a form that is compatible with our minds. When the Bible talks about the Lord's "spirit," it represents this operation of Divine Truth in our minds, the way he reaches out and embraces us, and invites us to embrace him back. And when the Bible talks about people having "spirit," it is talking about our minds when we embrace Divine Truth.